1,895 matches
-
discuții ca și consternarea produsă de către un episod care nu are nici o legătură cu cartea. Dar am amânat să-mi fac publice gândurile despre Marele Șoc, după ce am observat - mai întâi cu un amuzament ușor inconștient, apoi cu o amărăciune îngrijorată - că prea multe din textele avându-l în atenție pe dl Tismăneanu dau azi impresia unui tir concentric. Ar fi stupid să acuz un complot, o decizie prin consens. Numai că linșajul e rareori rezultatul unei decizii colective. Sunt suficiente
[Corola-publishinghouse/Administrative/1857_a_3182]
-
dacă nu le are, dacă așa e voia Sa, ca și dacă le va avea. 12. Și mai spune Isus: "Căutați mai întîi Împărăția lui Dumnezeu și neprihănirea Lui și toate aceste lucruri vi se vor da pe deasupra. Nu vă îngrijorați dar de ziua de mîine, căci ziua de mîine își va purta singură de grijă, ajunge zilei necazul ei." (Matei 6, 33-34) Așadar, prihana care pătează conștiința celui ce se îngrijorează pentru ziua de azi să nu se mărească și
Cele cinci plăgi ale sfintei biserici by Antonio Rosmini [Corola-publishinghouse/Administrative/912_a_2420]
-
câteodată? Faptul că îi deranjează că tu ai o viață personală, o familie. Nu poți fi trist sau gân ditor. Acum am învățat să spun că mă doare capul sau că am puțină febră și ascund că, de fapt, sunt îngrijorată sau tristă. Emigranții sunt cumpărați trup, suflet și creier (după părerea lor). Când muncești, trebuie să o faci cu afecțiune și gândurile tale trebuie să fie îndreptate tot spre ei. Ei bine, de sărbători am fost mai mult decât tulburată
Cireșe amare by Liliana Nechita () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1353_a_2386]
-
zărit deodată doi cerbi ce se luptau hieratic între ei cu coarnele încleștate: se înfruntau demonstrativ ca să cucerească o femelă. Căprioara tânără privea neutră, stând retrasă mai la distanță. Am rămas grozav de surprins când am văzut-o apoi alergând îngrijorată să lingă rănile cerbului care pierduse lupta. Acest lucru a deșteptat în mine o emoție adâncă. Dar am privit-o foarte mirat, cu ochii mari deschiși când, după ce l-a consolat pe cel învins, l-a urmat docilă pe învingător
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2342_a_3667]
-
Era al unui om. Am rămas pironit de spaimă. Și dacă soarta mea o să fie aceeași? Vocea Aiei, de undeva de departe, adusă de vânt în auzul meu, m-a smuls brusc din presimțirea aceea funebră. Femeia s-a apropiat îngrijorată: oricât m-aș fi ferit, ea a reușit să-mi citească îngrijorarea lăuntrică și să înțeleagă amărăciunea simțămintelor mele. M-a îmbrățișat ocrotitoare și m-a sărutat pe ochi. Am izbucnit în hohote de plâns. Ca un copil. Mormânt Et
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2342_a_3667]
-
află ocultat sacrul! Sulmona Uneori îngrijirile, mângâierile, devoțiunea absolută și maternă pe care Aia mi le rezervă zilnic reușesc să-mi redeștepte în memorie unele amintiri fericite din copilărie. Mama mea, care era foarte tânără, se arăta aproape tot timpul îngrijorată din cauza mea. Doar ea știa să fie tot atât de atentă cu mine. Când mă duceam să mă joc, mă urmărea pe ascuns pe potecile ce duceau la sanctuarul lui Hercule Curinul: se pitea în spatele unui tufiș și mă pândea grijulie, gata
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2342_a_3667]
-
varianta nr.1 Spiridon nu trecuse încă , pe la securitate De ce menționez aceasta ? Pentru că la anchetă mi-au spus și aceasta , dovadă că ne-au urmarit pas cu pas”. Continuăm relatarea . “La concert m-am întâlnit cu Ionel Secăleanu . Eram extrem de îngrijorați și am fi vrut să știm ce se va întâmpla a doua zi,(o frapantă confuzie de episoade). UN AMĂNUNT PICANT : (va rog atenție) UNUL DIN CEI CARE M-AU BĂTUT, MĂ REFER LA CĂPITANUL LAZĂR etc , SEMĂNA SURPRINZĂTOR DE
RAVAGIILE NIMICULUI PRETENŢIOS by ALEXANDRU TACU () [Corola-publishinghouse/Memoirs/91634_a_93189]
-
sechestrat în Crimeea, cred că era o sâm‑ bătĂ - probabil că vineri fusese puciul -, ne-am întâlnit la Fundația „Brătianu“, unde ne era gazdă scumpa doamnă Ioana Brătianu, noi, de la Alianța Civică, cu cei de la PAC. Eram cu toții teribil de îngrijorați. Împreună cu Nicolae Manolescu, am scris textul pe care profesorul l-a prezentat seara la Televiziune. Declarația noastră a fost foarte vehementă, de departe cea mai dură la adresa puciștilor. Am simțit atunci fizic durerea că suntem condam‑ nați să pierdem dreptul
TranziȚia: primii 25 de ani / Alina Mungiu‑Pippidi în dialog cu Vartan Arachelian by MUNGIU‑PIPPIDI, ALINA () [Corola-publishinghouse/Memoirs/862_a_1581]
-
neurolog, să îți facă eventual un consult mai amănunțit înainte de a te apuca de alte treburi?! Ai ochii roșii și pari extenuat. Mâinile îți tremură și ai slăbit foarte mult. - Nu-ți face griji. Nu ai nici un motiv să fii îngrijorată. - Cred că glumești! Nu vezi că situația este scăpată de sub control? Așa arată un om sănătos? Ca tine? Noi doi nu ne mai înțelegem. Nimic din ce fac nu este bun. Din nimicuri iese scandal. Nu mai putem continua așa
Ultima zvâcnire by Ica Grasu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/91717_a_93177]
-
Unda limpede se Înroșea Încet, Încet. și nu mai erau decât sânge și țipete de groază. * * * Călărise zi și noapte spre miazănoapte. Trecuse Dunărea pe podul umblător și neliniștea Începuse să-l cuprindă ca o boală. Pe la popasuri, oamenii povesteau Îngrijorați: alte puhoaie de barbari năvăliseră jefuind și distrugând totul În calea lor. Se știa de la puținii care scăpaseră că erau galbeni la chip, cu ochi pieziși, că purtau mustăți mari ca niște semilune În jurul gurii cu buze subțiri și că
Mostenirea by Lidia Staniloae () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1352_a_2739]
-
va trimite poate mâine s-o cheme, spuse acesta. Astăzi nu primește pe nimeni... Hildebrand Îl privi lung. — Nu, nu e ceea ce crezi, Îl asigură bătrânul cleric. De ieri, de când a plecat stăpânul nostru, Măria Sa stă În cămările sale. E Îngrijorată. știi doar, domnule ministerial, că e o soție devotată și pune la inimă toate grijile și primejdiile care nu-l cruță În ultima vreme pe soțul ei. — N-ai să mă faci să cred, părinte, că o privește cu bunăvoință
Mostenirea by Lidia Staniloae () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1352_a_2739]
-
așa cum hotărăște El, așa se face. Văzând că nu poate afla nimic, Adelheid se gândi să plece cât mai era Încă lumină. După-amiaza Înainta și aici nu putea Înnopta. Dacă vine Bodo, spuneți-i că l-am căutat, că sunt Îngrijorată și că am nevoie de ajutorul său. Mâine vin din nou. Să mă aștepte. Sihastrul o binecuvântă și se Întoarse Îngândurat În chilia lui. Ultimele raze ale soarelui atinseseră deja culmile dimprejur când Adelheid se Închină scurt În bisericuță, Încălecă
Mostenirea by Lidia Staniloae () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1352_a_2739]
-
soțul meu a primit porun ca să se Înfățișeze dis-de-dimineață cu vânătorii la castel. Așa că bănuiesc... Soțul meu mi-a spus că nu va veni devreme, să nu-l aștept. Va fi o vânătoare foarte pasionantă... E adevărat că suntem cu toții Îngrijorați, dar, dacă mă gândesc la ce mi-a spus soțul meu... vreau să spun... Conrad o privi cu atenție. Nu, nu era deloc Îngrijorată. Mai degrabă Încurcată de tăcerea lui. După câteva clipe, zâmbi: — Ah! Era deci o vânătoare de
Mostenirea by Lidia Staniloae () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1352_a_2739]
-
devreme, să nu-l aștept. Va fi o vânătoare foarte pasionantă... E adevărat că suntem cu toții Îngrijorați, dar, dacă mă gândesc la ce mi-a spus soțul meu... vreau să spun... Conrad o privi cu atenție. Nu, nu era deloc Îngrijorată. Mai degrabă Încurcată de tăcerea lui. După câteva clipe, zâmbi: — Ah! Era deci o vânătoare de cerb! și eu mă gândeam că e vorba de lupi! De ce nu ați liniștit-o și pe ducesă? Ei bine, oricum ar fi... Pe
Mostenirea by Lidia Staniloae () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1352_a_2739]
-
cheful; se întorcea nou nouț, fercheș, spășit și blând ca o oiță, tovarășul lui de dezmăț (sublocotenent sau locotenent nefamilist) jurându-se că n-a fost decât „o plimbare“. De câte ori taică-meu lipsea inopinat și misterios, mama era nervoasă, abătută, îngrijorată, întrebându-se continuu de n-a pățit ceva fugarul, iar eu încercam cu râvnă s-o liniștesc. La examenul de admitere în clasa întâi de liceu, la „Gheorghe Barițiu“, unde director era scriitorul sămănătorist Alexandru Ciura, tata a trecut prin
Memorii jurnale by Ion Negoitescu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1349_a_2742]
-
n-o să-l pot avea la Mangalia, unde, mi s-a spus, e destul de frig seara. Bagajul încă nu l-am făcut. Scuză-mi franceza; abia mai pot ține tocul în mână. Omul de la tren încă n-a venit; plec îngrijorată și tristă, fără vești de la tine, preaiubito. Mâine-dimineață, sculare la ora 4, pe urmă la gară, cu Lina și Costel. Ăsta este, Mouette, raportul asupra zilei de azi... Vreau să stau la Mangalia până la 28 septembrie; am cumpărat azi 10
Scrisori către Monica: 1947–1951 by Ecaterina Bălăcioiu-Lovinescu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/582_a_1266]
-
și dulce; acum casa hibernează... [cu] adevărat. Dragostea mea. 9/1947 23 octombrie [1947], joi Aseară am primit a șasea scrisoare a ta, în care îmi dai amănunte despre mutare și despre noua ta reședință, de vreme ce reședință este. Sunt cam îngrijorată. Nu e cumva un ușor dezechilibru între locuință și banii de care dispui? În cei cinci mii de franci datorie socotești și banii de la Rainer? Eu aștept și sper încă suma de 20 de mii de lei, promisă de adevăratul
Scrisori către Monica: 1947–1951 by Ecaterina Bălăcioiu-Lovinescu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/582_a_1266]
-
că j’ai trop présumé de mes forces... Poate și unde nu am primit nimic de la tine și în jurnale se vorbește de frig mare în Franța și de echauffourées în Paris... Primește în astă seară în odaia ta prezența îngrijorată și tristă a mamei tale care trăește încordat și de multe ori nenorocit. 31 octombrie [1947], vineri seara Azi o zi extrem de grea; dimineața de la 8½ la 1½ clase; zbateri cu jurnalul de perete, cu programul lucrărilor ciclului democrat, la
Scrisori către Monica: 1947–1951 by Ecaterina Bălăcioiu-Lovinescu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/582_a_1266]
-
revedem, noi două, nu-i așa, Monica? O să pot să-ți sărut iar ochii, fața așa de dragă, părul ars de soarele Mangaliei, în vacanțe - nenumăratele noastre va canțe însorite. Curaj, scumpa mea copilă. Te binecuvântez din toată inima mea îngrijorată și adesea istovită. Să știi că sunt fericită că ești la Paris și că aș mai face iar acest sacri ficiu, cu bucurie și durere, dacă ar trebui să-l mai fac o dată. Te binecuvântez și te încredințez grijii bunului
Scrisori către Monica: 1947–1951 by Ecaterina Bălăcioiu-Lovinescu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/582_a_1266]
-
te iubesc, te binecuvântez și consider orice scrisoare ce-ți va veni de acum încolo de la mine ca o grație a lui Dumnezeu. Mamina ta II 13 ianuarie, marți [1948] [...] Ce faci tu cu doctoratul tău? Crede-mă, Mica, sunt îngrijorată pentru că îmi pare că tu părăsești gândul doctoratului și eu țin atât de mult la lucrul acesta, care e în fond la baza sacrificiului consimțit de mine. [...] Crede-mă, uneori pierd nădejdea unei revederi, alteori nici nu vreau să mă
Scrisori către Monica: 1947–1951 by Ecaterina Bălăcioiu-Lovinescu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/582_a_1266]
-
la succesul acestor scumpe idei care au devenit într-atâta ale mele, încât trebuie să lupt pentru izbânda lor, cu riscul de a crăpa de oboseală. Să știi că nu mă plâng: îmi place munca mea, Doamnă Marchiză, dar sunt îngrijorată fiindcă mi se pare că sunt nedemnă, că poate altcineva ar avea mai multă pricepere decât mine și ar face mai mult bine dragei mele țări. Totuși: „Înainte!“, și cu atât mai rău pentru cine cade. Draga mea, astă-seară am
Scrisori către Monica: 1947–1951 by Ecaterina Bălăcioiu-Lovinescu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/582_a_1266]
-
în luna august scrisorile ne vor fi mai oficiale, căci și G. pleacă în concediu. Ultimele tale scrisori, pentru că au trecut pe la cenzură, mi-au sosit abia după 15-18 zile. Te sărut, fetița mea frumoasă, din toată inima mea istovită, îngrijorată, descumpănită. Mama ta 66/1948 Duminică 25 iulie [1948], ora 7 seara [...] Micuță, te întorci în țară în două cazuri: 1) dacă se extinde comunismul până la Paris - mai bine te obișnuiești cu cel de aici, care va fi trecut prin
Scrisori către Monica: 1947–1951 by Ecaterina Bălăcioiu-Lovinescu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/582_a_1266]
-
după ce a plecat, toată lumea îi zicea „cloșca cu genii“; a izbutit să se smiorcăie într-un colț, la fiecare aparteu. Te rog să-l întrebi pe fiul lui „muți scump“ dacă mai are aceleași mijloace de trai, fiindcă ea e îngrijorată - ca orice mamă, de altfel. Draga mea, cu această carte poștală închei seria de felicitări de anul ăsta și-ți spun cu amărăciune: pe anul viitor. A venit Maria; te las și te strâng la piept sălbatic, ca o pisică
Scrisori către Monica: 1947–1951 by Ecaterina Bălăcioiu-Lovinescu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/582_a_1266]
-
mă tem să-l fac, ca atunci când ești în plină criză de ficat și ai găsit o poziție în care, ca prin minune, nu te mai doare nimic; mi-e frică să fac cel mai mic gest; stau la pândă, îngrijorată că o amintire mai persistentă ar veni să și revendice dreptul de a retrăi. [...] Când bărbatul verișoarei tale blonde m-a întrebat dacă mi-am petrecut bine seara asta, mi-a venit să fac pe nebuna și să-i răspund
Scrisori către Monica: 1947–1951 by Ecaterina Bălăcioiu-Lovinescu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/582_a_1266]
-
mai fii deprimată. Nu te da bătută: ești tânără, ești frumoasă, ești la Paris, în orașul visurilor tale și alor mele. Dacă ai vrea să te măriți, aș suporta totul cu mai mult stoicism. N-aș mai avea figura asta îngrijorată, cum e cea a tatălui lui Greg -sunt sigură că alegerea ta are să fie perfectă, ca perfecțiune umană și morală. La mulți ani, draga mea. M. c. p. Duminică, 31 decembrie [1950] În graba mare, dulcea mea copilă, ultimele cuvinte
Scrisori către Monica: 1947–1951 by Ecaterina Bălăcioiu-Lovinescu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/582_a_1266]