2,051 matches
-
facem fapte rele. Dar mânia, furia, urechea la cele auzite despre Maria, nu mi-au dat pace și ca în poezia lui Grigore Alexandrescu „Ucigașul fără voie”, am ajuns în celulă, după ce suferisem mulți ani de război. Într-o celulă întunecoasă În lanțuri stam legat; N-aveam pâine, nici mâncare Nici măcar un pat. Noaptea-n vis văd chipul mamei Iertător și blând; Tot cum îl știam odată Până n-a intra-n mormânt. Ea se-apropie de mine Și-mi spune
ADRIANA Cuvinte din iarna vie?ii by ION N. OPREA () [Corola-publishinghouse/Memoirs/83160_a_84485]
-
școli de stat sau comunale. În acest scop a fost difuzat pe larg rescriptul Ministerului de Culte și Instrucțiune Publică, prin care se imputa școlilor confesionale românești o serie de neajunsuri: localurile de școală ,,în cele mai multe locuri sunt mici, strâmte, întunecoase și nesănătoase”, chiar mai mult ,,pe alocurea stau să se dărâme de tot”, nu se respectă termenul de opt luni, stabilit prin lege ca durată a anului școlar, elevii nu frecventează regulat școala și despre această stare de lucruri nu
Istoria pedagogiei : educaţia între existenţă şi esenţă umană by Mihai VIȘAN, Mihaela MARTIN () [Corola-publishinghouse/Memoirs/101000_a_102292]
-
că deși a fost îngropat, tot se va salva. S-a convins pe sine că va reuși să iasă la suprafață. Speranța i-a dat în gând că nu-i în mormânt, că este închis într-un beci rece și întunecos, și că după un timp, cei care l-au închis îi vor da drumul. S-a făcut și mai multă lumină în mintea lui și a în țeles și mai bine că este îngropat, că se află în mormânt. Deși
A FOST O DATA........ by VICTOR MOISE () [Corola-publishinghouse/Memoirs/83162_a_84487]
-
atunci unul din spatele șoferului a pronunțat răstit „o să cobori unde vom spune noi”, am zis sec, „bine domnilor”, ca și cum le-aș fi spus: „asta o știu”. Așa am fost închis în sediul Securității din Târgul Frumos într-o cameră mare, întunecoasă, cu o masă și câteva scaune, în care am stat singur până seara și toată noapte fără să fiu vizitat de cineva și fără să cer apă sau mâncare. A doua zi au venit, m-au luat, m-au urcat
A FOST O DATA........ by VICTOR MOISE () [Corola-publishinghouse/Memoirs/83162_a_84487]
-
înșir din capăt zilele cele lungi și monotone între păreții cei afumați, cu coatele pe pupitre, cu ochii în cărți și cu gândul cine știe unde. După un an, într-adevăr, am revenit, dar ce folos că am găsit casa doctorului Diaconovici întunecoasă și tristă ca un al doilea iad. Numai erau ochii cei albaștri ademenitori care să o înveselească. Se măritase zâna visurilor mele cu un alt medic și se instalase într-un târg de provinție din Germania. Este știut că la
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1536_a_2834]
-
unui somnambul trezit pe buza unei prăpăstii. Căpitanul făcu un gest să-l susțină: Aseară te-ai pilit, Aldan? Nu, am dormit prost. Am auzit împușcăturile, un foc altfel destul de puternic." Da, cei doi indivizi au profitat de noaptea foarte întunecoasă și au încercat să treacă pe partea cealaltă a estuarului înghețat. Nu s-a găsit nimic suspect asupra lor, afară de o boccea cu boarfe, care dovedește intenția lor de a fugi. Ancheta va continua în sat, cum spune comisarul, stau
by Georgeta Horodincă [Corola-publishinghouse/Memoirs/1098_a_2606]
-
român care îi clocește la sânul lui! Învățătorul se întoarse oarecum restabilit după aventură. "Ți-ai rupt și gura când ai căzut, nu-i așa?", presupuse ironic comisarul. Da, ar fi trebuit să-mi iau felinarul de furtună, noaptea era întunecoasă." Învățătorul dădu peste cap o țuică și își roti privirea peste grup: "Și, afară de asta, cum mai merg lucrurile?" De data asta, dacă refuzi să-mi spui cine te-a aranjat așa, pe tine te arestez! "Ei bine, ar fi
by Georgeta Horodincă [Corola-publishinghouse/Memoirs/1098_a_2606]
-
trecut, apropiat încă, ai cărui actori fuseseră Filip, Lillișu, ea însăși, i se înfățișa într-o altă lumină, ca la sfârșitul unui spectacol când actorii își recapătă adevărata identitate. Și sufletul ei își recunoștea în sfârșit povara. Ieșind din cabina întunecoasă, Nel nu mai era câtuși de puțin aceeași. Hector o întâmpină dând încetișor din coadă: ai întârziat cam mult... Îi mângâie, gânditoare, capul ("este vorba aici și de tine") și trase în sfârșit adânc aer în plămâni. Soarta vrusese să
by Georgeta Horodincă [Corola-publishinghouse/Memoirs/1098_a_2606]
-
bine românește. Onkel Joseph avea un salariat de origine bulgară, Iordan, un tânăr cu părul dat cu briantină, arborând o mustăcioară de mare crai. Când Silvia și Nel se duceau pe la ei, le așezau la masa mare din sufrageria, foarte întunecoasă, din spatele magazinului, pe care Iordan, care mânca împreună cu patronii lui, tocmai se pregătea s-o strângă. Alice începea să prepare cafeaua, iar Onkel Joseph aducea harta Europei ca să împingă cu creionul roșu, și mai spre est încă, linia frontului, având
by Georgeta Horodincă [Corola-publishinghouse/Memoirs/1098_a_2606]
-
era la ordinea zilei, altfel ajungi să te frecventezi cu Dumnezeu știe cine. Gabriela își desprinse privirea de grădina pe care toamna o făcea strălucitoare, și se întoarse pe călcâie. Ușor agasată de invitația doamnei Dunin, o luă pe coridorul întunecos, irizat de scânteierea depărtată a zilei, supraveghind geometria dalelor: vârful piciorului trebuia să depășească la fiecare pas conturul cuștilor lor. În fața ușii secretariatului, stăteau multe eleve nerăbdătoare, în așteptarea corespondenților, care trebuiau să le scoată în oraș. Ea nu avea
by Georgeta Horodincă [Corola-publishinghouse/Memoirs/1098_a_2606]
-
ai minciunii nu mai sună! Dacă, într-adevăr, or fi sunat și o fi înțeles bine țicnita asta bătrână ce i s-a spus... La această legitimă neliniște ideologică se adaugă insatisfacția sexuală. Noaptea, o duce pe Maria-Tereza pe străduțe întunecoase, o împinge în intrândul ușilor unde să-i poată ridica mai ușor fustele (își amintește cu spaimă de o ușă, care, deschizându-se, l-a surprins în plină activitate), blestemând mereu regimul care îți cere un certificat de căsătorie pentru
by Georgeta Horodincă [Corola-publishinghouse/Memoirs/1098_a_2606]
-
grădinărit se murau în vase mari de lemn (butoaie cele închise, căzi, cele deschise) se depozitau într-un beci, numit pivniță sau zămnic, o groapă săpat în pământ și acoperită. Carnea se păstra sărată și uscată în locuri răcoroase și întunecoase. La țară, familiile care aveau porc, îl tăiau de Crăciun, fără să se cunoască rețete de preparare deosebite. Carnea se consuma atunci, proaspătă, fript sau fiartă, slănina se urca în pod la afumat, pe o culme, deasupra coșului de fum
Pe Valea Dunăvăţului : Lunca, sat al bejenarilor bucovineni by Ion Cernat () [Corola-publishinghouse/Administrative/91889_a_93195]
-
în trei treimi: prima ia sfîrșit în 1948 [DREIF, 1999]. Este vorba de locuințe care țin de legislația HBM (locuințe ieftine), cu imobile caracteristice, ornate cu feronerii și cu un decor de cărămizi, formînd grupuri compacte, cu curți strîmte și întunecoase. Amenajările erau rudimentare. Încălzirea era asigurată de o plită cu cărbuni. Încăperea cu instalație de apă, atunci cînd exista, se reducea la forma sa cea mai simplă, adică jetul dușului cădea din plafon, iar apa se scurgea printr-o gaură
by Michel Pinçon, Monique PinçonCharlot [Corola-publishinghouse/Science/1007_a_2515]
-
să nu dejere". Drept coperișuri, cât cuprindea priveliștea, căciuli de stuf tăiat din iazurile lui Chiriță sau al Loieștilor. În general, fiecare casă bătrână arată până astăzi două cămări scunde, la care se ajunge printr-un culoar intermediar, strâmt și întunecos. Prin ferestrele mărunte mult soare nu răzbătea în încăperi. În curte, alături, se humuia un bordei pentru troacă, pentru așezatul lemnelor sau chirpiciului; în alt loc se zidea un cuptor pentru vară; lângă casă, cușca câinelui, paznic slăbănog și răbdător
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1568_a_2866]
-
și a văzut în acesta un colț de rai, grădina lui Dumnezeu. Poetul vede mai întâi ceea ce nu i-a fost dat să vadă în Botoșanii clădirilor îngrămădite de lângă biserica Uspenia. Vede, ceea ce la Ipotești intra în firescul incintei: Alei întunecoase de nuci cu frunza lată/ Și snopii de flori albe pe crenge de cireș/ Și iarba cea subțire și moale-amestecată/ Cu flori galbene ș-albe pintre pelinii deși// Pelinii suri c-argintul cu dulcile miroase/ Ce împlu-adormitoare tot aerul cel
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1568_a_2866]
-
flori albe pe crenge de cireș/ Și iarba cea subțire și moale-amestecată/ Cu flori galbene ș-albe pintre pelinii deși// Pelinii suri c-argintul cu dulcile miroase/ Ce împlu-adormitoare tot aerul cel cald/ Și vișini cu crengi grele de boabe-ntunecoase/ Și lanțul ce se mișcă în valuri de smarald 73. Satul e atemporal spune Lucian Blaga el s-a păstrat în toată curățenia sa, iar copilul Mihai, purtându-și aceeași inocență naturală, a intrat cu el într-o consonanță veșnică
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1568_a_2866]
-
noduroasă stă în colb râșnița veche,/ În cotlon torcea motanul pieptănându-și o ureche;/ Sub icoana afumată unui sfânt cu comănac/ Arde-n candel-o lumină cât un sâmbure de mac;/ Pe-a icoanei policioară, busuioc și mint-uscată/ Împlu casa-ntunecoasă de-o mireasmă pipărată;/ Pe cuptiorul uns cu humă și pe coșcovii păreți/ Zugrăvit-au cu-n cărbune copilașul cel isteț/ Purceluși cu coada sfredel și cu bețe-n loc de labă,/ Cum mai bine i se șade unui purceluș
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1568_a_2866]
-
ca-n basm, floarea-i cade fără vânt/ Scuturată la pământ 66, cum cădea o dulce ploaie pe creștetele îndrăgostiților. Și pe prispă, singurea/ Văduvioară tinerea/ Cu-n picior îmi legăna/ Copilaș înfășețel 67. Curtea este un eden luxuriant: Alei întunecoase de nuci cu frunza lată/ Și snopii de flori albe pe crenge de cireș/ Și iarba cea subțire și moale-amestecată/ Cu flori galbene ș-albe printre pelinii deși -// Pelinii suri c-argintul cu dulcile miroase/ Ce împlu-adormitoare tot aerul cel
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1568_a_2866]
-
flori albe pe crenge de cireș/ Și iarba cea subțire și moale-amestecată/ Cu flori galbene ș-albe printre pelinii deși -// Pelinii suri c-argintul cu dulcile miroase/ Ce împlu-adormitoare tot aerul cel cald/ Și vișini cu crengi grele de boabe-ntunecoase/ Și lanțul ce se mișcă în valuri de smarald 68. Sunt extrem de pregnante sunetele, culorile și miroasnele în structura intimă a imaginarului eminescian: Miros, lumină și un cântec nesfârșit, încet, dulce eșind din roirea fluturilor și a albinelor, îmbătau grădina
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1568_a_2866]
-
copilul neurmărit de ochii nimănui, ceea ce îi dădea o profundă notă de liniște sufletească. Liber cu natura firii sale, în firea naturii poetul se simțea un mic dumnezeu, căci: O bucată de cer am numai, dar ce bucată! Un azur întunecos, limpede, transparent, și numai din când în când câte un nourel alb ca și când s-ar fi vărsat lapte pe cer183. Contopirea naturii reale, dar plină de infinite mistere, cu cea structurală a propriei singurătăți "vorbinde" din interior, răzbate intens în
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1568_a_2866]
-
structurii sale: melancolia, neopozitivismul, dar și alte elemente ale realismului unei vieți pe cât de tumultuoase și pline de creativitate, pe atât de nefericite: Un copist avizat a se cultiva pe apucate [...], iubitor de singurătate [...]. Casa lui de pustnic, un colț întunecos și painjinit din arhiva unei cancelarii, și atmosfera leneșă și flegmatică a cafenelei asta era toată viața lui. Cum s-ar fi închinat unei copile care i-ar fi dat lui inima ei! Adesea și-o închipuia pe acea umbră
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1568_a_2866]
-
albă și, fiindcă răsese fulgii de barbă neagră ce începuse a împlea părțile în josul urechei, el părea pudrat cu brumă de pe struguri; nasul era corect și plin, parcă taiat în marmură, ochii mari sub niște sprâncene arcate cu măiestrie erau întunecoși, dar de o coloare nedescriptibilă . Păreau negri, dar, privind bine sub lungile lor gene, ai fi găsit că sunt de un albastru întunecos, demonic, asemenea unui smarald topit noaptea. Poate că, neumbriți de gene atât de lungi și atât de
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1568_a_2866]
-
era corect și plin, parcă taiat în marmură, ochii mari sub niște sprâncene arcate cu măiestrie erau întunecoși, dar de o coloare nedescriptibilă . Păreau negri, dar, privind bine sub lungile lor gene, ai fi găsit că sunt de un albastru întunecos, demonic, asemenea unui smarald topit noaptea. Poate că, neumbriți de gene atât de lungi și atât de dese, n-ar fi părut atât de întunecoși, poate că lumina, neoprită de acea mătase brună, ar fi limpezit noaptea voluptoasă a acelor
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1568_a_2866]
-
dar, privind bine sub lungile lor gene, ai fi găsit că sunt de un albastru întunecos, demonic, asemenea unui smarald topit noaptea. Poate că, neumbriți de gene atât de lungi și atât de dese, n-ar fi părut atât de întunecoși, poate că lumina, neoprită de acea mătase brună, ar fi limpezit noaptea voluptoasă a acelor ochi. Aveau albăstrimea transparentă a strugurului negru. Dacă a cunoscut cineva ochi frumoși, la a căror vedere se cutremură orce fibră, pe care i-ai
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1568_a_2866]
-
stea a dimineței, în fiecare undă albastră, prin fiecare geană de nori. Cât era de frumos acest copil și ce tânăr a murit ! (s.n.) Frumoși au înmărmurit ochii lui în negurile gândirii mele, precum ar rămânea prin nouri, pe bolta întunecoasă, două, numai două stele vinete 287. Unele portrete sunt reluate și descrise folosind aceleași cuvinte, atât în Sărmanul Dionis, cât și în Geniu pustiu spre exemplu -, numai că aceste repetiții sunt făcute cu atâta măiestrie, încât doar la o analiză
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1568_a_2866]