1,629 matches
-
pe hol lângă televizor, în rest lumânările sunt principala sursă de lumină. Intru la mine în cameră, a cărei unică mobilă este constituită dintr-o plasă contra țânțarilor, îmi întind sacul de dormit pe podeaua de lemn, sub plasa de țânțari, îl deschid ca să supraviețuiesc căldurii, încerc să-mi imaginez că stau foarte confortabil și încerc să adorm. Ne trezim odată cu zorii, Carola din obișnuință iar eu pentru a scăpa de podeaua tare. Bem câte un suc de platan uitându-ne
Chemarea Călătorii în lumea șamanilor amazonieni by Ingrid Daniela Cozma () [Corola-publishinghouse/Memoirs/821_a_1747]
-
stilistică, au ca origine un bogat conținut folcloric. Plicuțele se poartă cu ocazia sărbătorii Duanwu (5 mai după calendarul tradițional chinezesc), pentru îndepărtarea răului și nenorocirii. Sunt de regulă umplute cu diferite plante parfumate care au rolul de a alunga țânțarii și omorî microbii, deci implicit de protejare a sănătății. Pliculețele ornamentale au forme diferite, ca piersici de longevitate, lilieci, portocale etc. Pliculețe ornamentale parfumate (Foto: Wang Zhi) Broderiile minorității miao Populația miao este prezentă în număr însemnat în provincia Guizhou
[Corola-publishinghouse/Administrative/1478_a_2776]
-
multe cutii goale de bomboane, pesmeți și parfumuri. La cele mai multe maici, pe lângă odăile locuite de ele, una sau două erau de musafiri. Necunoscătoare cum eram de această viață galantă, credeam că venea lumea să petreacă vara și mă miram din cauza țânțarilor și lipsei de confort, dar aflai în urmă că aceste vilegiaturi nu țineau decât două sau cel mult trei zile, și atunci am înțeles. După prânz, însoțită de maica Evlampia, nepoata maicei starițe și casierița mănăstirii, am făcut vizite la
Din viaţa familiei Ion C. Brătianu: 1914–1919: cu o anexă de însemnări: 1870–1941 by Sabina Cantacuzino () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1379_a_2882]
-
și saci, ațé de pescuit. Mai bine ceva mai acétérii. - Piotr Afanasievici? - Un ticélos. - Îl batem bine și-l legém de copac. Sé viné și sé-l miroase lupii. Avem noi grijé sé facem un foc lîngé el, ca sé viné țînțarii. Îi punem ploșnițe În chiloți, ploșnițe mari cît un cérébuș. Știu eu pe cineva care le crește. - Artiom Ignatici? - Nu-u. - Alexandr Pavlovici? - Nu-u-u. - Constantin Paladievici? - Nu. De departe cé nu. În noaptea de douézeci și patru spre douézeci și cinci
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2008_a_3333]
-
fantastice, cu case și turnuri, cu ferestele-i mute ce ascundeau mistere, și peste toate un lințoliu transparent de lumină albă... Numai un brotăcel trezit în iarbă sărea cu piciorușele distinse... "Tla, tla", țipa el în lună și trezi un țânțar ce adormisă * pe pielița lui cu: Bzzz! Tla! Acest duo solitar nu era întrerupt de nimic... numai în urechea mortului suna un greier parecă... El auzea parecă acel greier, dar nu gândea nimic... Și greierul subția glasul, de părea tremuratul
Opere 07 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295585_a_296914]
-
Academiei, îl poți găsi ușor. Bobo se gândea să contacteze toate persoanele cu astfel de înțepături, deși își dădea seama că nimeni nu-l va lua în serios, mai cu seamă taică-său, care credea sincer că sunt înțepături de țânțari, însoțite de o mică infecție și nimic mai mult. Într-una din zile următoare s-a întâmplat ceva care i-a întărit credința că înțepăturile meritau atenția lui. La Spitalul de Urgență a fost adus un senator. Omului i se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2299_a_3624]
-
deschisă, pe care stătea cuibărită fantoma unei femei blonde. În sufrageria Giuliei a rămas pironit de televizor. Andreea Esca citea dând din cap ca la conferințe: - Se pare că înțepăturile, provenite de la o insectă, cel mai probabil o specie de țânțar, conțin o substanță toxică. Aceasta se manifestă imediat după ce pătrunde în sânge, apoi se camuflează, dispare ori devine greu de depistat, însă continuă să se dezvolte și să otrăvească sângele în care a intrat. Toate persoanele care prezintă două astfel
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2299_a_3624]
-
nimerite din greșeală. Bobo părea ușor intimidat și cum îl arăta din profil semăna și mai bine cu Orlando Bloom în Pirații din Caraibe. - După toate probabilitățile, este vorba despre un virus care pătrunde în organism prin intermediul unei specii de țânțari. - Cum ați ajuns să-l depistați? îl întreba Lucian Mîndruță, ridicând ușor dintr-un umăr. - Este o poveste întreagă. Totul a pornit de la o pacientă care prezenta două înțepături mici pe gât, dar ale cărei analize au fost excelente. Apoi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2299_a_3624]
-
le taie porția de vin roșu. Dar medicul de pe strada mea n‑a rostit un cuvânt despre vin. A diagnosticat că sunt bolnav de friguri tropicale. Mă rog, asta nu‑i chiar atât de grav. Frigurile tropicale se transmit prin țânțari; și se tratează cu chinină. Așa Încât am adăugat chinina locală la Quinaglute pe care mi‑l prescrisese doctorul american Schley, cel care‑l dojenise pe Ravelstein pentru că l‑a prins fumând imediat ce ieșise de la reanimare; luam chinină pentru ca inima mea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2144_a_3469]
-
liberții lor îl apărau cu arma-n mână pe episcopul tricapitolin în castelul de la Nove, dintre pădurile de pin și mare. Longobarzii n-aveau deloc chef să-și facă din el propria reședință din pricina climei umede și nesănătoase, regat al țânțarilor pe timp de vară și al mlaștinilor înghețate, iarna. Era, una peste alta, un oraș în agonie, incapabil să se decidă pentru viață sau pentru moarte. Casa ducală, odinioară pretoriu roman, acum aflată la dispoziția funcționarilor regali și ducali, ne-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2044_a_3369]
-
ureche. Comandantul se numea Wathiri, și ne-a condus înjurând acasă la el. Două slujnice romane s-au îngrijit de nasul lui, în timp ce el încerca să justifice starea garnizoanei. Făceau parte dintr-o mică moșie din apropiere; bogată doar în țânțari și broaște râioase, ne-a spus. S-a lăudat că ar fi luptat de mai multe ori împotriva soldaților exarhatului și a briganzilor care infestau ținutul de la hotarul cu râul Pad. L-am crezut, deoarece avea pe corp semnele confruntărilor
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2044_a_3369]
-
sunt duși leproșii. Ne-am oprit aici cu întrebările. Născocind că trebuia să ne facem nevoile, ne-am dus să ne scoatem perizomurile în care erau vârâte documentele și le-am pus în desagi. Dacă până atunci fuseserăm însoțiți de țânțari, muște și tăuni, în mlaștină am fost atacați de tot felul de insecte înverșunate, în timp ce brotacii săreau în jurul nostru și șerpi de apă de toate mărimile se lipeau de noi. Calea pe care o străbăteam era un amestec de râulețe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2044_a_3369]
-
și înguste, ce stăteau drept chiar dacă gondolierul vâslea cu o singură vâslă. Apa pe fundul lagunelor, mai ales până la venirea mareei, era mică și mirosea veșnic a alge putrezite și a pește mort, ca să nu mai vorbim de armata de țânțari. Pământurile pentru viță-de-vie și grădinărit erau puține; apa bună de băut nu numai că nu era destulă, dar avea și un gust îngrozitor. Cu toate astea, cu ajutorul bogățiilor salvate din calea invadatorilor, acești oameni făcuseră din mare pământul din care
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2044_a_3369]
-
bine să se ducă la el acasă să îl caute, însă era un gest care trăda prea multă disperare. Nu voia să pară obsedată. Și apoi, mai existaseră împrejurări în care nu vorbiseră deloc vreo zi-două. Oare nu făcea din țânțar armăsar? Prima dată când dădu cu ochii de el după aceea fu luni, la serviciu. Zâmbi și îi spuse că ieșise cu băieții și o făcuseră lată; îi părea rău că nu o sunase, dar fusese la pământ și se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1942_a_3267]
-
Luca din povestit pentru a-și face datoria față de țigara aprinsă între degetele sale pătate de tutun și de vopsea, eu cu greu îmi stăpânesc dorința pătimașă de a smulge o țigară din pachetul de pe masă, stăm pe întuneric din cauza țânțarilor, cu toate ferestrele deschise și toate acestea, povestea meșterului Luca, înserarea, bâzâitul nerăbdător al țânțarilor, încăperea învăluită în fum de țigară, toate acestea îmi dau sentimentul nelămutrit că am trăit cândva o scenă asemănătoare și nu-mi amintesc când, Tot
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2310_a_3635]
-
de tutun și de vopsea, eu cu greu îmi stăpânesc dorința pătimașă de a smulge o țigară din pachetul de pe masă, stăm pe întuneric din cauza țânțarilor, cu toate ferestrele deschise și toate acestea, povestea meșterului Luca, înserarea, bâzâitul nerăbdător al țânțarilor, încăperea învăluită în fum de țigară, toate acestea îmi dau sentimentul nelămutrit că am trăit cândva o scenă asemănătoare și nu-mi amintesc când, Tot așa, continuă meșterul Luca, și Vasile din Fălticeni a stat vreo trei ani la jupânul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2310_a_3635]
-
blocului și ne jucam de-a omul Negru, În așteptarea strigătelor inevitabile ale părinților, care la un moment dat ne chemau la culcare. Unul dintre noi stătea ascuns În Întuneric și ceilalți la lumina neonului bombar- dat de fluturi și țânțari din fața blocului. omul Negru trebuia să vină din Întuneric, prin surprindere, și să ne atingă, apoi să fugă. Dacă vreunul din noi era atins, acela lua locul omului Negru, care trecea În echipa de la lumină. omul Negru cel ade vărat
Şaman by Adina Dabija () [Corola-publishinghouse/Imaginative/858_a_1756]
-
Dându-i un ordin lui Otsumi, Chikuami se ridică să-și strângă uneltele agricole și, În tot restul zilei, lucră cu un aer preocupat. După ce fu scos din magazie, Hiyoshi primi avertismente repetate de la mama lui. Toată noaptea Îl ciupiseră țânțarii și avea fața umflată. Când i se spuse că avea să slujească la templu, izbucni În lacrimi. Dar Își reveni repede. La templu va fi mai bine, declară el. Cât timp Încă mai era ziuă, preotul făcu pregătirile necesare pentru
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
ce? — Despre rușinea din seara asta! Nu și-a pătat, În mod rușinos, clanul Hachisuka cinstea obrazului? Cei patru se retraseră Într-o tăcere adâncă. Noaptea era Înăbușitoare, fără nici cea mai slabă adiere. Fumul de tămâie pus pentru alungarea țânțarilor le intra În ochi. În aceeași zi, Koroku primise o invitație de la un Însemnat vasal al clanului Oda la o ceremonie a ceaiului. Niciodată nu i-au plăcut aceste ceremonii, dar toți oaspeții erau persoane importante din Owari și era
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
se iviră printre ciripituri de păsări pe colinele Împădurite. O casă dintre fortificații se trezise cu noaptea-n cap. — Matsu, Matsu! Matsunami, soția lui Koroku, trase cu ochiul În dormitor. Koroku era treaz, culcat pe o parte, sub plasa contra țânțarilor. — S-au Întors oamenii pe care i-am trimis aseară la Mikuriya? Nu, Încă nu. — Hm, mormăi Koroku, cu o expresie preocupată. Deși nepotul său era un nelegiuit care făcea numai rele, avea o minte ascuțită. Dacă povestea lua o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
preocupată. Deși nepotul său era un nelegiuit care făcea numai rele, avea o minte ascuțită. Dacă povestea lua o Întorsătură urâtă, oare ar simți și ar Încerca să scape? „Cam Întârzie,“ Își spuse din nou. Soția sa dezlegă plasa de țânțari. Fiul lor, Kameichi, care se juca cu marginea plasei, Încă nu Împlinise doi ani. — Hei! Ia vino-aici. Koroku Îmbrățișă copilul, apoi, fără a-i da drumul, Îl Îndepărtă puțin. La fel de dolofan ca pruncii din picturile chinezești, băiatul era greu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
picturile chinezești, băiatul era greu, chiar și În brațele tatălui său. — Ce-i cu tine? Ai ochii roșii și umflați. Koroku linse pleoapele lui Kameichi. Enervat, băiatul Începu să tragă și să zgârie fața tatălui. — Trebuie să-l fi ciupit țânțarii, răspunse maică-sa. Dacă-s numai țânțarii, n-avem nici un motiv de Îngrijorare. — Uite tot așa se agită, chiar și când doarme. Tot alunecă de sub plasă. — Ai grijă să nu răcească În somn. — Sigur că da. — Și fii atentă la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
În brațele tatălui său. — Ce-i cu tine? Ai ochii roșii și umflați. Koroku linse pleoapele lui Kameichi. Enervat, băiatul Începu să tragă și să zgârie fața tatălui. — Trebuie să-l fi ciupit țânțarii, răspunse maică-sa. Dacă-s numai țânțarii, n-avem nici un motiv de Îngrijorare. — Uite tot așa se agită, chiar și când doarme. Tot alunecă de sub plasă. — Ai grijă să nu răcească În somn. — Sigur că da. — Și fii atentă la vărsat. — Nici să nu vorbim despre asta
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
prăvălii și cumpăr pe datorie. Tokichiro Își plesni coapsa: — Gonzo, contez pe tine. Luă un evantai și Începu să-și facă vânt, cu mișcări ample. Sufla o briză de toamnă, iar frunzele de paulownia cădeau din belșug; zburau și mulți țânțari. — Cine sunt invitații? — Maiștrii de construcții. Probabil vor veni cu toții În grup. Tokichiro făcu o baie În copaia din grădină. Chiar atunci, de la intrare strigă cineva. — Cine e? Întrebă servitoarea. Musafirul Își scoase pălăria și se prezentă: — Maeda Inuchiyo. Stăpânul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
Îngâmfare, nu numai În micul lui clan, ci și În Întreaga lume. O adevărată pierdere! Însă nu-și putea arăta Îngrijorarea și o ascundea de paji și de ceilalți vasali. În noaptea aceea, se ascunse mai devreme sub plasa contra țânțarilor. Dar, tocmai când era să adoarmă, un servitor se ghemui la intrarea dormitorului: — Stăpâne, e o urgență! Yamabuchi-ii din Narumi au Înălțat steagul revoltei și fac o demonstrație a pregătirilor de apărare. — Narumi? ieși Nobunaga de sub plasă și, Încă În
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]