2,686 matches
-
rupând vechile rețele, conjugă instantaneitatea și ubicuitatea. Fabricând evenimentul în același timp cu informația, televiziunea arată că informația face evenimentul, nu invers. Evenimentul nu este faptul însuși, ci faptul așa cum este cunoscut. Sau "reluat". Condiția evenimentului nu este așadar faptul, abstracție lipsită de pertinență, ci divulgarea lui. De aceea un anchorman, alegorie vizibilă a redacției, este îndreptățit, din punct de vedere tehnic, să se creadă protagonist. Stăpânii ecourilor și ai percepțiilor sunt și stăpânii istoriei imediate. Cu viteza luminii, nu mai
by Régis Debray [Corola-publishinghouse/Science/1095_a_2603]
-
nu-i prea îndrăzneață; vehiculul și vehiculatul sunt omogene. Am trecut de la o estetică la o cosmologie. Apoi, culoarea consolidează în mod decisiv analogicul, concretețea și capacitatea halucinatorie a amprentei. Precum caracterul scris negru pe alb, semnul tipărit pe pagină, abstracția distantă a alb-negrului păstrează față de privitor o distanță convențională, depeizantă și rece. Alb-negrul ține de detașarea simbolică; culoarea, de atașarea indicială. Mai puțin exigentă și mai amabilă, ea desăvârșește "efectul de realitate", care este aptitudinea unei imagini de a nu
by Régis Debray [Corola-publishinghouse/Science/1095_a_2603]
-
o zi unei estetici originale, după exemplul materialului fotofilmic de altădată? "Noile imagini", cantonate până acum în efectele speciale, genericele televizate sau jocurile video, oferă, indiscutabil, exaltante posibilități ludice, ironice și fantastice, reînviind miraculosul vechilor texte prin trucaje impecabile. Integrând abstracția în audiovizual. Un nou baroc la orizont? Invocarea acestor noi imagini împotriva vechilor tabuuri ale autenticității, misterului și sufletului nu ar fi un ritual fără rost. Dar orizontul ar putea fi înșelător. În practică, deocamdată, noile imagini au față de cele
by Régis Debray [Corola-publishinghouse/Science/1095_a_2603]
-
și mușchii. Chiar și fotograful este un corp la pândă, prădător al neprevăzutului lacom de capturi. Nu ne implicăm emoțional în operațiunile de calcul, combinări de parametri care exclud hazardul și neutralizează impulsivul. Până la ce prag de imaterialitate și de abstracție poate merge invenția plastică? Odată cu formalizarea crescândă a imaginilor (și a sunetelor sintetice), totul se face la rece și de la distanță, remote control. Într-o filmare de cinema, operatorul-șef controlează camera, in situ. În filmarea video de înaltă definiție
by Régis Debray [Corola-publishinghouse/Science/1095_a_2603]
-
Gingis-Han, lui Zapata, luptătorilor din umbră cu ideea că, întorcând spatele abstractului, Individul, vor sfârși prin a ajunge la concret, Istoria și "masele". Douăzeci de ani mai târziu, s-a făcut această descoperire, întâi vizuală, apoi conceptuală: "masele" sunt o abstracție improbabilă, iar Individul este concretul însuși, pivotul de diamant al piramidei democratice. Într-adevăr: un popor nu încape pe micul ecran. Cadrarea ar fi imposibilă. Revoluția? Teatru filmat, o sală în stil italian, avangarda pe scenă, poporul la parter. Nu
by Régis Debray [Corola-publishinghouse/Science/1095_a_2603]
-
și puncte de vedere, în care poate să se întâmple orice, bogată în asocieri libere și evocări poetice, o lume în care valorile emoționale de context, de simpatie și de participare fizică ne salvează de plictisul și cinismul rece al abstracțiilor logice. Capitolul XII Dialectica televiziunii pure " Aceste aserțiuni sofistice deschid deci o arenă dialectică, în care fiecare parte care are permisiunea de a ataca are câștig de cauză, iar acela care este silit să procedeze numai defensiv este învins. De
by Régis Debray [Corola-publishinghouse/Science/1095_a_2603]
-
pentru al treilea, creștinismul, cel puțin în versiunea lui catolică, imaginea fizică a divinului era negociabilă. O dată cu grafosfera, întemeiată pe tipar, vizibilul își redobândise demnitatea, dar ca o contingență care urmărește sau regularizează o necesitate accesibilă logic, prin discurs sau abstracție. Descartes: "Orbul este cel mai bine plasat ca să facă geometrie". Se considera atunci drept evident faptul că lumea se explică prin ceea ce ne ascunde. În această sferă, adevărul, cum spune Lévi-Strauss, "se indică prin grija cu care se disimulează". În
by Régis Debray [Corola-publishinghouse/Science/1095_a_2603]
-
Bergson menționează cinematografia numai în trecere și peiorativ; Alain, în Preliminarii la estetică, susține că aceasta "respinge gândirea" și că "mecanica ecranului înlătură orice poezie"; Sartre scrie Imaginarul și Imaginația, înțeleasă ca structură de conștiință, desigur, dar făcând aproape complet abstracție, în exemplele lui, de imaginea animată sau înregistrată; Heidegger nu spune un cuvânt despre ea în cele trei lucrări despre opera de artă (Originea operei de artă, 1935; Cu privire la problema ființei, 1955; Arta și spațiul, 1969). Pentru Merleau-Ponty, fermecat de
by Régis Debray [Corola-publishinghouse/Science/1095_a_2603]
-
realismul trimodal. Pornind de la concepția lui Avicenna 96 care identifică trei moduri de existență: ante multiplicitatem, care nu apare nici ca universal nici ca particular, inmultiplicitatem, realizat în natură, și post multiplicitatem, universalul degajat de gândire printr-un act de abstracție s-a dezvoltat o concepție realistă privind trei forme ale universalului: ante rem, in re, post rem. Această concepție a fost dezvoltată inițial de Albertus Magnus și aprofundată ulterior de către Thoma d'Aquino, devenind parte integrantă a doctrinei Bisericii Catolice
[Corola-publishinghouse/Science/84931_a_85716]
-
o figură alcătuită din trei linii, ci intuiesc totdeodată, prin ascuțimea minții, aceste trei linii, ca și cum ele ar fi de față - , iar, așa ceva e ceea ce numesc a închipui"182. Dacă imaginația este reprezentare, gândirea pură este dată de posibilitatea de abstracție. Pentru lucrurile aflate în lumea sensibilă putem folosi imaginația cu scopul de a le cunoaște. În cazul lucrurilor ce nu află în această lume și care sunt doar cogitate trebuie să folosim gândirea abstractă. Exemplul lui Descartes este edificator: în
[Corola-publishinghouse/Science/84931_a_85716]
-
că abordarea literaturii lui Eliade nu se poate face fără apel la opera lui științifică: o altfel de încercare este "sortită din start eșecului"64. Fără a încerca să utilizăm o grilă ezoterică de interpretare, nu credem că putem face abstracție de o înclinație care începe din anii liceului "spre științele oculte și magie"65, de credința în puteri mediumnice, clarviziune, telepatie, levitație, fenomene "metapsihice", de viziunea pe care Eliade o avea la douăzeci de ani asupra istoriei religiilor, viziune centrată
[Corola-publishinghouse/Science/84970_a_85755]
-
sum (inima mea, acolo unde eu sunt ceea ce sunt; Conf. X, 3: PL 32, 781). Și suntem mângâiați să alegem acest sens expresiv și semnificativ al personalității sentimentale, intelectuale și mai ales operative a omului, din limbajul biblic, care face abstracție de semnificația pur fiziologică a acestui organ, pentru a indica ceea ce este viu, genetic, operant, moral, responsabil, spiritual în om”. 2. Întorcându-se inima, se întoarce omul. Cu acest cu-vânt-izvor - inimă - se poate și trebuie să se reafirme creștinismul, și
Măgarul lui Cristos : preotul, slujitor din iubire by Michele Giulio Masciarelli () [Corola-publishinghouse/Science/100994_a_102286]
-
ci de a le așeza în cadrele 73 în care istoria dispune evenimentele, cadre care rămîn exterioare față de grupuri, și de a le defini opunîndu-le între ele. Asta înseamnă că istoria este interesată în primul rînd de diferențe și face abstracție de asemănări, fără de care nu ar exista totuși memorie, deoarece ne amintim numai faptele care au ca trăsătură comună apartenența la aceeași conștiință [sau, altfel spus, istoria privește asemănările superficiale și neglijează diferențele profunde. Astfel, în ciuda diferențelor spațiale și temporale
by MAURICE HALBWACHS [Corola-publishinghouse/Science/987_a_2495]
-
distinge de materie, iar recipientul nu este totuna cu conținutul. În diversele stări ale conștiinței (ca să folosim o expresie inadecvată, căci în realitate nu există stări, ci mișcări sau o gîndire în continuă devenire), calitățile nu se disting decît prin abstracție, fiindcă esențială este aici unitatea fiecăreia dintre stări, ele constituind tot atîtea puncte de vedere asupra conștiinței în ansamblu: ele nu au genuri comune, fiecare fiind unică în genul său. Orice încercare de comparație între ele ar întrerupe continuitatea seriei
by MAURICE HALBWACHS [Corola-publishinghouse/Science/987_a_2495]
-
foarte apropiată de reprezentarea spațiului, chiar dacă nu se confundă cu aceasta. Se spune că orice om este în mod natural un geometru de vreme ce trăiește în spațiu. Nu e de mirare deci că oamenii, atunci cînd se gîndesc la timp făcînd abstracție de evenimentele particulare care ies în evidență în desfășurarea conștiințelor individuale, își reprezintă un mediu omogen asemănător spațiului geometric. Ar avea însă memoria noastră vreun control asupra timpului înțeles astfel? Pe o suprafață perfect dreaptă, de ce s-ar putea agăța
by MAURICE HALBWACHS [Corola-publishinghouse/Science/987_a_2495]
-
toate acestea, dacă ni se înfățișează un tablou sincronic în care toate evenimentele, indiferent unde s-au produs, sînt alăturate, înseamnă că ele au fost desprinse de mediile 110 care le situau în propriul lor timp, adică s-a făcut abstracție de timpul real în care erau cuprinse. Opinia generală este că, dimpotrivă, istoria este interesată prea exclusiv de succesiunea cronologică a fapte-lor în timp. Să ne amintim însă ce spuneam în capitolul precedent cînd opuneam ceea ce am putea numi memoria
by MAURICE HALBWACHS [Corola-publishinghouse/Science/987_a_2495]
-
capitolul precedent cînd opuneam ceea ce am putea numi memoria istorică și memoria colectivă. Cea dintîi reține mai ales diferențele: dar diferențele și schimbările marchează doar trecerea bruscă și aproape imediată de la o stare durabilă la o altă stare durabilă. Făcînd abstracție de stări și intervale și reținînd doar limitele, renunțăm, în realitate, la partea cea mai substanțială a timpului. Fără îndoială, și o schimbare se întinde pe o durată, uneori pe o durată foarte îndelungată. Dar asta înseamnă că ea se
by MAURICE HALBWACHS [Corola-publishinghouse/Science/987_a_2495]
-
o durată, uneori pe o durată foarte îndelungată. Dar asta înseamnă că ea se descompune într-o serie de schimbări parțiale, separate prin intervale în care nimic nu se modifică. De aceste intervale mai mici relatarea istorică face, de asemenea, abstracție. De altfel, ar fi cu totul imposibil să ni se prezinte mai mult. Pentru a arăta ceea ce nu se schimbă, ceea ce durează în sensul veritabil al termenului, pentru a ne da o reprezentare adecvată, istoricii ar trebui să ne transpună
by MAURICE HALBWACHS [Corola-publishinghouse/Science/987_a_2495]
-
că e numai o condiție a existenței acestor grupuri, dar una esențială și evidentă. Nu la fel se întîmplă în cazul altor formațiuni sociale 167. Putem chiar spune că majoritatea lor încearcă să-i detașeze pe oameni de spațiu, făcînd abstracție de locul pe care ei îl ocupă și luîndu-le în considerare numai calitățile de alt ordin. Legăturile de rudenie nu se reduc la coabitare, iar grupul urban este altceva decît o sumă de indivizi juxtapuși. Raporturile juridice sînt fondate pe
by MAURICE HALBWACHS [Corola-publishinghouse/Science/987_a_2495]
-
nobiliare, în Anglia, iar în Franța, odată cu Revoluția, toți cetățenii sînt egali în fața tribunalelor, precum și în ceea ce privește impozitele. De aici, instaurarea unei mai mari uniformități, diferitele părți ale țării nemaireprezentînd regimuri juridice distincte. Dar gîndirea colectivă nu ține cont de legi, abstracție făcînd de condițiile locale în care acestea se aplică. Ea este legată mai degrabă de aceste condiții. Numai că acestea sînt foarte diverse, deoarece, prin uniformizarea regulilor, nu s-a reușit același lucru și în ceea ce privește condiția pămînturilor și situarea persoanelor
by MAURICE HALBWACHS [Corola-publishinghouse/Science/987_a_2495]
-
obiecte care să ocupe o poziție definită și stabilă în spațiu. Cît privește valorile reprezentate de titluri sau depozite, creanțele și datoriile, nu le situăm într-un loc: sîntem aici în lumea banilor și a tranzacțiilor monetare, unde se face abstracție de obiectele particulare, iar ceea ce primim sau dăm este doar capacitatea de a achiziționa sau a ceda orice. Totuși serviciile sînt prestate, iar lucrările sînt executate într-un loc: lucrarea sau serviciul nu-și păstrează valoarea, pentru cel care le
by MAURICE HALBWACHS [Corola-publishinghouse/Science/987_a_2495]
-
de exemplu, în drept, dar prin aceasta se înțelege intenția rezultată din calitatea juridică a persoanei, considerată identică pentru toate persoanele care au aceeași calitate și identică atîta timp cît situația juridică nu se schimbă. Această tendință de a face abstracție de toate particularitățile individuale, atunci cînd e vorba despre chestiuni de drept, explică două ficțiuni pe deplin conforme cu spiritul juridic. Cînd o persoană moare și lasă un moștenitor natural, se spune că "mortul merge înainte prin cel viu", adică
by MAURICE HALBWACHS [Corola-publishinghouse/Science/987_a_2495]
-
în manieră personală întreaga istorie a artei. La rândul său, istoricul de artă Daniel A. Siedell observa că arta vizuală constă în mai mult decât simpla reprezentare a formelor exterioare, impunând și un anumit substrat imaginativ, caracteristic întregii dialectici dintre abstracție și reprezentare, dintre forma exterioară și trăirile interioare, în care s-a oglindit gândirea antică a lui Platon și Aristotel 260. Tot în aceeași direcție se exprima și William Fleming, un renumit teoretician al artelor, atunci când afirma că abordarea problematicii
by Adrian Stoleriu [Corola-publishinghouse/Science/1040_a_2548]
-
a artei religioase, în lucrări cu o evidentă semnificație biblică (Răstignirea, 1932). Tot acum, noile forme pictural-spirituale444 ale operelor lui Wassily Kandinsky pun bazele Artei abstracte, asemenea sculpturilor lui Brâncuși, întărind crezul lui Alain Besançon, care avea să susțină că "abstracția este produsul unei mistici, este chiar mișcarea cea mai mistică pe care a cunoscut-o vreodată pictura"445, conducând însă, așa cum tot el o spune, "la o idolatrie cum nu se mai văzuse de două milenii"446. Mai amintim, de
by Adrian Stoleriu [Corola-publishinghouse/Science/1040_a_2548]
-
forma de organizare a instituțiilor școlare, a curricula, a funcțiilor profesionale reglate de un statut, a spațiilor de învățământ, a raporturilor juridice între diferiți parteneri, a relațiilor între școală și mediul său înconjurător, social sau economic. La nivelul acesta de abstracție, educația este un domeniu politic. Legrand identifică cinci caracteristici ale oricărei politici: - ea izvorăște din domeniul public. Esențialul este ca ea să fie legată de o organizație colectivă, reglată de statute și legi și materializată prin instituții și reguli care
Politici educaţionale de formare, evaluare şi atestare profesională a cadrelor didactice by PETROVICI CONSTANTIN () [Corola-publishinghouse/Science/91525_a_92853]