2,268 matches
-
greu de dat: cel ce adoptă în practică asemenea sisteme de gîndire, își declară în mod explicit propria superioritate absolută asupra oricărei legi morale sau spirituale: eul respectiv se declară mai presus de bine și de rău, așa cum le concep bieții muritori, nevoiți să trăiască "morala sclavilor"! Este limpede că unor astfel de sisteme de gîndire și de "religie" este greu să li se dea numele de religii: ele abandonează planul religios pentru cel al magiei [352]. * * * B. Un alt aspect
India şi Occidentul : studii de istoria culturii by Demetrio Marin [Corola-publishinghouse/Science/1393_a_2635]
-
a-l spune Hesiod (Opere și Zile, v. 96-99), și, după el, poetul latin Ovidius Naso, deși nu se înțelege prea bine dacă speranța, rămasă în fundul vasului Pandorei, de care am amintit mai înainte, trebuie considerată ca ultima consolare lăsată bieților muritori, căzuți pradă tuturor celorlalte rele, ce se găseau în vasul fatal, sau nu-i mai degrabă de reținut ca ultim rău (odată ce se găsea în tovărășia celorlalte), ce n-ar avut posibilitatea să se răspîndească în lume. Oricum, chiar dacă
India şi Occidentul : studii de istoria culturii by Demetrio Marin [Corola-publishinghouse/Science/1393_a_2635]
-
Și după care a trebuit să-i jur că nu sunt urmărită de rechini financiari internaționali de la care am luat bani cu împrumut. Adevărul e că, uneori, când mă gândesc la ultimii ani și la toate prin câte au trecut bieții de ei din cauza mea, am oarece remușcări. — Becky! Graham, uite-o! Fuge spre mine, croindu-și drum prin mijlocul unei familii de turbane. Becky, scumpa mea! Ce faci? Și ce face Luke? E totul bine? — Bună, mami, spun și o
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2037_a_3362]
-
Gestapoului, care, la rândul lui, prin agenții lor din țară, o predau rudeniilor. Nu era zi să nu apară plutonierul Wilms, delegatul Gestapo-ului pe lângă grupul legionar, cu tot felul de reclamații și denunțuri. Se purta nepoliticos și brutal, iar bietul Petrașcu trebuia să suporte fără să crâcnească toate necuviințele acestui personaj sinistru, în 7 iulie 1941, sosește la Rostock un tren de 90 de legionari, sub comanda lui Mile Lefter. Erau legionari, care locuiau prin diferite orașe ale Germaniei. Probabil
Un dac cult : Gheorghe Petraşcu by Gheorghe Jijie () [Corola-publishinghouse/Memoirs/832_a_1714]
-
lumea lui Caragiale, viceversa pîndește cu un mare potențial destructiv. Așa a înnebunit (?...indecizie auctorială) Lefter Popescu. Așa s-a arătat, inofensiv, cuvîntul ragăm din scrisoarea amicului, devenită translucidă în supă. Așa s-au înfățișat vederii, după șapte ani, oasele bietului Cănuță, ca pentru a-l confirma definitiv, iar nu pentru a da sens opresiunii soartei, care l-a și îngropat de viu. Nu degeaba personajele din Două loturi și Cănuță om sucit împart același refren. Cine credeți că se lamentează
[Corola-publishinghouse/Science/1472_a_2770]
-
rien n'était... Pretinde serios și mimează ignoranța în privința cursului evenimentelor ș. a., ș. a. Romanul ironiei asigură protagonistului o scenă. IOANIDE ȘI SALVAREA PRIN IRONIE Primul roman românesc care invită la o lectură integrală în cheia ironiei este, fără îndoială, călinescianul Bietul Ioanide. Impunînd încă din titlu natura oblică a discursului și, respectiv, o vocație ludică abia disimulată, "nevinovat" manifestă, romanul pare o recreație intelectuală pe timpuri de recluziune. Reversul meditativ al atitudinii "neserioase", al opțiunii pentru jocul înțelesului ambivalent, trebuie gîndit
[Corola-publishinghouse/Science/1472_a_2770]
-
exprime cînd cu o distanță suspectă, cînd cu o indiscreție mușcătoare: omnisciența lui provoacă, mustește de atitudine. Opera minează insidios modelul. Ascultă de un demon interior care-și rîde de unii și de alții, dezertînd de la regulile clasice ale romanului. "Bietul" Ioanide întrupează visul călinescian al creației. Totul îndreptățește a vorbi despre parafraza mitului fondator, ilustrat de constructorul sacrificial. Destinat operei sale himerice, captiv al unor forțe mai puternice decît legăturile lui pămîntești, creatorul se află singur cu opera sa, imagine
[Corola-publishinghouse/Science/1472_a_2770]
-
lună", ca sărmanul Dionis în propriul său vis, a edifica o existență fantasmei este totuna cu a gîndi așezarea ei într-o lume care încă nu o vede. Planurile lui Ioanide se nutresc din aceeași putere vizionară. Ca semn introductiv, Bietul Ioanide apare, retrospectiv, drept configurație oblică a titlului. Mai departe decît reflexul citirii lui în cheie eminesciană (geniul privit condescendent) și, de aceea, oarecum în serie titulară cu Sărmanul Dionis, formula deschide în roman posibilitatea situării ironice în lume. O
[Corola-publishinghouse/Science/1472_a_2770]
-
acceptarea paradigmei sacrificiale: "severă, este pentru mine un fel de Curte -de -Argeș în care am zidit umbra a doi copii. Sînt un Meșter Manole dublu". Aparent empatică, însemnînd a te pune în locul, a suferi cu cel aflat în durere, Bietul Ioanide răscumpără, cu o etichetă și într-un cinism implicit -, situarea inferioară a tuturor celorlalți față de personaj. O revanșă subtilă, inavuabilă, pe care și autorul o lasă a se manifesta cu dublul ei sens. Dincolo de tragedie, victorie efemeră și măruntă
[Corola-publishinghouse/Science/1472_a_2770]
-
deschide lista. Dezastrul este pentru el omiterea unei surse bibliografice. Pentru Bonifaciu Hagienuș, înstrăinarea bibliotecii lui sacre. Baletul buf este același: accese de panică, alergarea nebună pe străzi. Ectoplasma naratorului invizibil, privilegiatul, demonstrația vie, mizantropică și definitivă a proiecției sale, Bietul Ioanide suferă blînd efectele ironiei auctoriale. Una acceptabilă, care-l atestă într-o oglindă imaginară drept singurul dublu veritabil. SCENA EXOTICĂ. UN ...EASTERN MEDIEVAL În Europa secolului al XVII-lea, un călător român trece porțile Marelui Zid al Chinei. Nu
[Corola-publishinghouse/Science/1472_a_2770]
-
așa. Realitatea îi obliga pe acești „instructori” și „activiști” să-și recunoască incapacitatea și impotența la momentul dat. Cum să execuți criminalele ordine venite de la București prin filiera Comisiei Aliate de Control, relativ la strângerea cotelor obligatorii la care fuseseră supuși bieții țărani, și apoi să le ții tot pătimiților și jecmăniților discursuri sforăitoare despre „noua democrație populară de tip sovietic” în care vor curge râuri late și adânci de lapte și miere?! Frazele următoare extrase din acest stufos „raport” vor fi
Întâmplări din vremea Ciumei Roşii by Paul Zahariuc () [Corola-publishinghouse/Science/1230_a_1931]
-
tot mai mari din orice produs. Astfel, au fost „inventate” cotele de unt „pentru armata roșie”, cotele de lână, de ouă, de lapte, de brânză ba, chiar li se interzisese să se folosească și de pieile de porc din care bietul român confecționa opinci pentru toată familia. Nimic nu fusese uitat, ca să nu mai vorbim despre cotele ce trebuiau vărsate în contul „armistițiului”, adică aproape toate cerealele. De altfel, aceste din urmă cote au fost una din cauzele principale ale teribilei
Întâmplări din vremea Ciumei Roşii by Paul Zahariuc () [Corola-publishinghouse/Science/1230_a_1931]
-
ridicată, pe mâinile altora. Am rămas, dar am trăit spaime cumplite până la eliberarea din 1941”, oftează Margarita dusă cu gândul la acei ani cumpliți. O întrebăm de atitudinea rușilor față de românii rămași sub ocupație: „Of, Doamne, Doamne! Mare jale pe bieții români! Zilnic erau arestați zeci, sute de oameni nevinovați, chiar familii întregi uneori împovărate de o droaie de copii, apoi erau urcați în lovituri cu paturile armelor sau a baionetelor în trenurile cu vagoane pentru animale și duși cine știe
Întâmplări din vremea Ciumei Roşii by Paul Zahariuc () [Corola-publishinghouse/Science/1230_a_1931]
-
se lungească la vorbă, președintele de ședință supune la vot „...dacă activitatea biroului de bază a fost satisfăcătoare sau nesatisfăcătoare. În unanimitate s-a votat că activitatea a fost nesatisfăcătoare”. Ei, cu așa o notă proastă era de așteptat ca bietul Matei Bahrin să fie mazilit și așa s-a și întâmplat deoarece din document rezultă că, la propunerea tov. Neculai Chelsău, în funcția de secretar a fost propus și ales tov. Pantilimon Sasu care, la finalul ședinței, și-a luat
Întâmplări din vremea Ciumei Roşii by Paul Zahariuc () [Corola-publishinghouse/Science/1230_a_1931]
-
al Peleșului. Dacă prințul cel mic a fost în prim-planul actualităților mondene românești, fratele cel mare, Valentin, n-a lipsit de pe agendă, dar în cu totul alte împrejurări: tocmai când devenise, cu echipa sa, campion de bridge al Capitalei, bietul Valentin, aflat în acel moment peste hotare, avea să afle la revenirea sa în patrie că jocul respectiv a fost interzis aici. Nici curajosul Eugen Barbu, a cărui revistă ce se vrea culturală adăpostea o rubrică de bridge, n-a
Ultimul deceniu comunist: scrisori către Radio Europa Liberă by Gabriel Andreescu, Mihnea Berindei (eds) () [Corola-publishinghouse/Memoirs/619_a_1376]
-
este la muncă. Pentru ei, zic unii, s-a prelungit programul. Alții, demagogi, au împrăștiat zvonul că șefu nici nu știa că programele se închid de regulă la 10 seara. El n-a auzit nici despre economia de energie electrică. Bietul de el! Inocentul! Ca o compensație pentru excepționalul program din sâmbăta cu pricina, a fost desființată una dintre cele mai populare emisiuni TV: fotogramele lui Tudor Vornicu, unde apăreau cei mai buni reporteri de astăzi ai instituției. Excesul de profesionalitate
Ultimul deceniu comunist: scrisori către Radio Europa Liberă by Gabriel Andreescu, Mihnea Berindei (eds) () [Corola-publishinghouse/Memoirs/619_a_1376]
-
Dar ceilalți demnitari din cetate, care nici ei nu strălucesc prin hărnicie? Dar tânărul Nicușor? în escapadele lui cu cadânele, acestea aveau anticoncepționale sau le dădea el? Să nu faci ce face popa, ci să faci ce zice popa, spune bietul român. Dacă vreuna a rămas gravidă, cred că nu au lăsat-o să se arunce de la fereastra fabricii de textile, măcar din respect pentru o meserie avută de mamă, înainte de a urma studiile în familie. Pe timpurile acelea, muncitoarele nu
Ultimul deceniu comunist: scrisori către Radio Europa Liberă by Gabriel Andreescu, Mihnea Berindei (eds) () [Corola-publishinghouse/Memoirs/619_a_1376]
-
ai mei, ai noștri dacă vreți. Adică printre frații noștri, români zămisliți de daci și de romani. Mai precis, de dăcoaice și romani. Că doar n-or fi venit la luptă, în Dacia, sabinele lor sclifosite, hușchite de pe la alții! Aveau, bieții de ei, muieri puține. De aceea le-au ținut la Roma și cei care doreau neveste, au fost trimiși în Dacia. Dacii, fiind mai tot timpul beți, nu prea apreciau femeia, așa că toată lumea a fost mulțumită și s-a zămislit
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1487_a_2785]
-
de zile în afișul lui contre cei noi veniți, acum are idei exact opuse celor dinainte! Ce idiot! În afiș, superblegul celălalt, bîta W.C. Tudor, dă note, îl prezintă la rubrica aia debilă Gîgă pe fostul lui confident Sorescu C. Bieții! Acum se egalizează! Îi găsesc totalmente insuportabili! Cum să fii amic cu asemenea ianuși de două parale?! Radu G. Țeposu excelent în cele două intervenții loiale (în FLACĂRA și TRIBUNA) contra celor doi nătăfleți! I-am scris, salutînd vorbele sale
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1459_a_2757]
-
binele pe care mi l-ați făcut angajându-mă aici, putând asigura hrana necesară familiei mele. Raționamentul dumneavoastră, domnule doctor, este logic și de o mare delicatețe sufletească. Dar din ecuația dumneavoastră lipsește al doilea termen: copiii. Ce să facă, bieții de ei fără mine?? Cum se vor descurca? Credeți, domnule doctor, că aș putea sta departe de copii, când ei sunt rațiunea mea de a fi? Și-apoi ce-i voi spune soțului meu când va veni de la închisoare dacă
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1573_a_2871]
-
pe mama, care se străduia din răsputeri să ne asigure traiul zilnic. Tata era chinuit pe nedrept! în monstruoasele închisori comuniste. Credeți că dispunea de telefon mobil și televizor cu plasmă? Nu! Iată cele patru chinuri la care erau supuși bieții oameni în cadrul infernalului regim comunist de exterminare rapidă: munca forțată, până la epuizarea fizică, frigul, foamea și bătaia sălbatică. Vai de ei! Și atunci cine să lucreze? Cine să procure permanent hrana? Prin urmare, una dintre cauzele sărăciei din familia noastră
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1573_a_2871]
-
într-o teribilă încurcătură. Ce i-ar fi fost dat să vadă pe holul casei noastre? O îngrămădire de vechituri degradate în ultimul hal: niște scofâlcituri, boțituri și rupturi, care de care mai turtite, mai găurite, sfârtecate și incomplete, încât bietul de el ar fi amețit completamente, căzând țeapăn peste mormanul de putregaiuri care așteptau să fie azvârlite la gunoi sau arse în sobă. La această priveliște funebră, bătrânul a avut un șoc puternic și, de frica unui atac cerebral, a
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1573_a_2871]
-
vreme când mașinile erau încă o raritate, tiotia Nadia (eu îi spuneam în secret "Regina") avea extravaganța de a avea un automobil și șofer (un tânăr de la conacul ei pe care îl boscorodea tot timpul, în special pe franțuzește, încât bietul Vasea așa îl chema ajunsese să se descurce binișor în franceză). Claxonul se auzea de departe și trezea toată casa; mie îmi provoca o emoție puternică, mă înecam de bucurie. Privită de toată lumea la scara mașinii, urma coborârea, ușoară și
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1485_a_2783]
-
dl Cornea jură pe dictonul: „Quod licet Iovi, non licet bovi” sau mai pe limba noastră, a celor denunțați de Domnia sa că iubim cârnații de Pleșcoi, „Ce face popa, să nu facă satul”. Fierbe de mânie împotriva bălmăjelilor legionaroide ale bietului Gigi Becali, dar ne „explică” legionarismul lui Constantin Noica. În sfârșit, fiindcă tot a tăcut de i-au țiuit timpanele pe timpul Securității, adâncit fiind în „rezistența (doar) prin cultură”, se oferă să-mi dea lecții de morală. Cică, după ce aș
[Corola-publishinghouse/Administrative/1857_a_3182]
-
o colegă a noastră și ea supusă persecuțiilor din aceleași mo tive, acasă la Vianu, care i-a primit și i-a ascultat, nerostind decât la urmă câteva vorbe care-i implicau și pe alții, nu doar pe cei doi: „Bieții copii, prin ce le e dat și lor azi să treacă.“ Apoi, îndată, l-a sunat pe Daicovici, rectorul de la Cluj, explicându-i ce și cum și rugându-l să-l primească în facultate pe Titel, măcar de la toamnă. Invervenția
Amintiri și portrete literare - ed. a 3-a by Gabriel Dimisianu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1345_a_2700]