968 matches
-
să-i explice. Câțiva dintre tinerii ce s-au aventurat să înoate în larg au fost înghițiți de ape, s-au scufundat și niște bărci prinse de vârtejuri, însă totul s-a petrecut la lumina zilei și nimeni nu dădea crezare vorbelor din bătrâni. Oamenii sunt înghițiți de ape peste tot, nu numai aici. Acum însă mi-am schimbat părerea. Tot nu pot să cred! Ileana ridică din umeri: Treaba ta, doar ai fost cu mine acolo și ai văzut cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1500_a_2798]
-
belșug. Ei bine, minerii nu se duc acolo să caute metalul galben. Nu se duc ai noștri, pentru că știu că nu e bine s-o facă și o bună perioadă de timp așa au stat lucrurile. Străinii însă nu dau crezare zvonurilor și câteodată își fac de lucru pe muntele blestemat. Atunci se întâmplă nenorocirea. Taică-meu vorbea de un neamț, Fritz Müller, care a venit în zonă, și s-a apucat să facă prospecțiuni. Îl știam și eu pe Fritz
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1500_a_2798]
-
la curent cu superstițiile, ori pur și simplu, nu credeau în ele. Chiar el fusese unul dintre aceștia. Atât Ileana cât și Calistrat se străduiseră din răsputeri să-l convingă dar, până ce nu văzuse cu ochii lui, nu le dăduse crezare. De asta trebuia să se ocupe Calistrat, paznicul lăsat acolo să vegheze. Nu credea în ruptul capului că bătrânul nu-și făcuse treaba. Îl știa foarte bine și era convins că acesta încercase din toate puterile să îi oprească. Oare
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1500_a_2798]
-
căruia i-a făcut lecturarea acesteia și Cetățeanul turmentat. Farfuridi și Brânzovenescu bănuiesc și ei. Numai Zaharia Trahanache pare să ignore adevărul intuit până și de imbecilul Dandanache, care numește pe prefect soțul „dumneaei”. Trahanache nu numai că nu dă crezare „plastografiei”, dar nici măcar nu vrea „să afle Zoițica”, „ cum e ea simțitoare...!”. Tipătescu păstrează pentru amicul încornorat o stimă prevenitoare (și în scrisoare se adresează cu epitetul „venerabilul” , ironia fiind subtilă). Această bună organizare a triunghiului conjugal, cu amiciția reciprocă
PERSONAJUL COMIC ÎN TEATRUL LUI I. L. CARAGIALE by Aurora Ștefan () [Corola-publishinghouse/Imaginative/380_a_592]
-
ei și putea foarte ușor să ordone distrugerea ei oricând. - Sunt non-A, recunoscu Gosseyn. Discipolul spuse: - Și dacă ți-aș spune că aș fi pregătit să admit un stat universal non-A? - Nu m-aș grăbi să-ți dau crezare. - Și totuși, aș putea să am în vedere așa ceva. Nu am avut timp să examinez în detaliu această filozofie non-aristoteliană, dar, dacă înțeleg bine, este o metodă științifică de gândire. Este corect? - Este un fel de a gândi, zise cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85126_a_85913]
-
orașul, văzându-l însă în detalii, edificii, locuințe, străzi și piețe, vântul a început să bată, mi s-a făcut pielea de găină pe brațe și picioare, atunci bunicul a început iarăși să vorbească, m-a rugat să-i dau crezare că orașul ăsta e cel mai frumos din toată lumea, chiar și acum, când cerul e înnorat, da, e un oraș fără pereche, cel mai frumos oraș din lume, dar pe mine mă sfătuiește să părăsesc orașul ăsta, cu cel dintâi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2148_a_3473]
-
sunt însoțite. Lupii vor veni sigur și dacă asta nu se va întâmpla în cel mult patru zile, să fiu alungat din târg pentru totdeauna.” Îl priveau în tăcere. „Mă socotiți nebun?” le-a zis. „Dacă mi se va da crezare, în scurtă vreme, zeci de bărbați vor purta căciuli din blană de lup alb! Renunț la jumătate din dreptul meu asupra pieilor! Va fi vânat destul, e o haită mare, poate două la un loc! Aveți prilejul să faceți fapte
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1901_a_3226]
-
seara nu s-au întors. Și nici în zilele următoare... Cam așa stăteau lucrurile, după spusele singurului martor ocular. Copiii mai pun de la ei, se știe. Dar - în lipsă de alte dovezi - cele istorisite de acesta au găsit o neașteptată crezare, adăugându-se, astfel, unei povești ce, în loc să se limpezească, devenea tot mai nedeslușită. După un timp, noaptea, unii târgoveți zăreau în atelier umbra Ceasornicarului: își căuta cărțile; alții spuneau că este a Filozofului, tot după cărți umblând. Fusese omorât de către
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1901_a_3226]
-
nu o putea exprima în toată deplinătatea ei. Numai un noroc l-ar fi putut scăpa pe Tony de o așa capcană. Dacă se gândea bine, și acesta avea dreptul să l privească cu aceiași ochi pe el, care dăduse crezare multor vorbe îmbrăcate în țiplă ale acestei fete. Dar replică dezinteresat: - Mă bucur sincer, domnul meu și, știi cum se spune la CFR, din partea mea, cale liberă! - Să înțeleg că nu vă afectează situația? - În noile circumstanțe, nu. Și apoi
La marginea nopții by Constantin Clisu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1690_a_3121]
-
să rămînă cu Dumnezeu în starea în care era cînd a fost chemat. 25. Cît despre fecioare, n-am o poruncă din partea Domnului. Le dau însă un sfat, ca unul care am căpătat de la Domnul harul să fiu vrednic de crezare. 26. Iată dar ce cred eu că este bine, avînd în vedere strîmtorarea de acum: este bine pentru fiecare să rămînă așa cum este. 27. Ești legat de o nevastă? Nu căuta să fii dezlegat. Nu ești legat de o nevastă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85036_a_85823]
-
desigur, accepția termenului „mit” într-un sens foarte larg). George Ciprian, „profetul” Primul promotor informal al scrierilor urmuziene a fost colegul de liceu și prietenul său George Ciprian, actor de comedie și viitor dramaturg de talent. Dacă e să dăm crezare propriilor afirmații (dar și unei notițe apărute în 1931 în Contimporanul), acesta le popularizase deja, în timpul Primului Război, împreună cu cîțiva afini, sub forma unor improvizații teatrale în cafenele. Ciprian va merge pînă la a-l imortaliza pe Demetru Demetrescu-Buzău, sub
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2138_a_3463]
-
începeau să prindă conturul lacrimilor lui, îngrozindu-mă de strigătele-mi mute și totuși nevoind cu niciun chip să îl ajut. Vroiam să sufere. Vroiam să moară. Vroiam să simtă ce am trăit și eu atunci, doar pentru a da crezare născocirilor mele virulente. Într-un târziu, m-am apropiat alergând, râzând în hohote și ștergându-mi urmele lacrimilor de pe obraz. În aer duhnea un parfum de fum ars. Acea miasmă mă îndemna să sper din nou, cu toate că îmi înăbușea conștiința
ANTOLOGIE: poezie, proză. Concursul naţional de creaţie literară „Ionel Teodoreanu” Dumeşti – Iaşi ediţia a VII-a by colectiv () [Corola-publishinghouse/Imaginative/245_a_1227]
-
la talie. Un păr de zînă, spunea Christian, logodnicul ei. O sirenă cu ochi verzi, care puteau să le sucească mințile tuturor marinarilor din lume. Bărbații pe care Îi cunoscuse Înaintea lui Îi spuseseră că e frumoasă. Astăzi, le dădea crezare. ZÎmbi timid necunoscutei care o privea din oglindă. Apoi se Încruntă brusc zărind-o În imaginea din oglindă pe maică-sa, care se Înălța pe vîrful degetelor ca să apuce voalul de muselină pus pe raftul de sus al dulapului. - Așteaptă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1941_a_3266]
-
pe la nas. Așadar la acea teribilă știre făcea el aluzie, și nu la legătura ei. Deși era la curent cu crima mamei ei, faptul că o vedea acum scrisă negru pe alb o făcu să Înghețe. - Doar n-o să dai crezare la ce spune fițuica aia? se răzvrăti ea cu putere, aruncînd ziarul la coș. E doar o Însăilare de minciuni! - În cazul ăsta, de ce bunica e la Închisoare? - E o neînțelegere. Și apoi nu e la Închisoare, e doar În
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1941_a_3266]
-
Doar că a coborât cu ele din vârful muntelui ca să aibă mai multă credibilitate. Dumneavoastră nu aveți nevoie să fiți credibil. Funcția vă dă putere și credibilitate. Pe noi nu ne păcăliți. Noi nu suntem aici să vă dăm dumneavoastră crezare, ci pentru ca să înțelegem. Judecătorul: Ce să înțelegeți? Nu-i nimic de înțeles aici. Nenorocitul ăsta s-a scindat în trei, pentru că nu mai suporta presiunea psihologică exercitată de soție. Și, cum s-a găsit o vecină binevoitoare s-o dea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1567_a_2865]
-
strecurîndu-se între capul și coada unui șarpe uriaș. Așa se naște mereu, niciodată supusă pieirii, marea binecuvântare a ținutului Ta Kemet. Auta asculta de fiecare dată aceeași poveste, nemulțumit că nimeni nu-i putea spune și altceva mai vrednic de crezare. Râuri născîndu-se din munți văzuse destule, chiar în Atlantida, unele reci, altele fierbinți. Intrase și în peșteri, la obârșia râurilor, și nu văzuse zei sau alte făpturi din cele cu care-și umpleau oamenii poveștile. Atlantida avea râuri multe, lacuri
Luntrea Sublimă by Victor Kernbach [Corola-publishinghouse/Imaginative/295598_a_296927]
-
regele și alți două sute de preoți însemnați. Însă locul în care puteau pătrunde și mai puține făpturi, Iahuben știa că este palatul de pe Piscul Sfânt, unde s-a dus Auta. Sutașul auzise multe povești cărora nu li se putea da crezare despre umbra tainei dintre stâlpii negri între care privirea nu pătrundea nici de sus, de pe acest zid. Ceea ce credea era numai ceea ce îi spusese Auta, o dată, când se aflau în Ta Kemet. Firește, nici Auta n-a intrat și nu
Luntrea Sublimă by Victor Kernbach [Corola-publishinghouse/Imaginative/295598_a_296927]
-
spuse Fenimore, lăsând jos furculița și cuțitul. Aparatul auditiv stătea lângă farfurie, ca un tacâm special, dar nu avusese nevoie de el În sufrageria tăcută, Înaltă. — Nu, dar aceasta este consecința de obicei - și scopul principal, dacă este să dăm crezare cărții de rugăciuni, spuse Henry, forțându-se din nou să zâmbească. Făcu un calcul rapid: Fenimore trebuie să fi trecut de cincizeci de ani, mult dincolo de vârsta la care mai putea avea copii. Să fi nutrit oare cine știe ce vis În
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1871_a_3196]
-
În prealabil tăiată). Iată un spectacol care punea În perspectivă propria umilință, suferită pe scena de la St James. „Cu capul sus, Dreyfus și-a susținut nevinovăția: «Vive la France! Je jure que je suis innocent!»“ Era Înclinat să Îi dea crezare. Oricum, Îi admira curajul și demnitatea, manifestate În condițiile cele mai dure și pe lângă care reacția sa față de refuzul publicului părea o simplă bosumflare. Iar În coloanele dedicate corespondenților era alt material de gândire: o scrisoare de la Sidney Colvin, conținând
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1871_a_3196]
-
e dacă, până aici, erai sau nu la curent, venerabile Alcibiade?" - Zi-o verde, Adriane! i se adresă, cu ochii scăpărând, madam Nicolici, demonului. Eu n-am pretins niciodată c-aș fi altceva decât un om obișnuit. I-ai dat crezare intrigantului ori ba? - "Bineînțeles că nu. Era un măgar... E drept, o luase, pe departe, cu binișorul, doar pentru a ajunge să-ți reproșeze că l-ai învățat poezie pe micul Sinistrat! Închipuiește-ți, Mariușcă, un asemenea lucru, taman pe micuțul
Cei șapte regi ai orașului București by Daniel Bănulescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295562_a_296891]
-
a retras din Învățământ, din câte am aflat, și s-a refugiat, În cele din urmă, la casa bătrânilor ei, Într-un sătuc de munte, departe de lume, trăind acolo izolat cantr-o mănăstire. De-atunci, m-am hotărât să dau crezare doar rațiunii și să ignor cu stoicism orice simțământ, orice foșnire de fustă, oricât de delicată ar fi fost ea. Iubirea - o iluzie deșartă (cum, de altfel, ne-au avertizat atâția oameni de geniu)! Mă consider o persoană cerebrală, o
Întâlniri cu Lola Jo - povestiri by Marius Domițian () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1610_a_2999]
-
Londra „Macaroni Club”, unde vestitele macaroane napolitane devin cel mai căutat fel de mâncare. Prin 1770, clubul Își atinge apogeul, iar Nash (supranumit „Frumosul”) și Charles Ford sunt cei mai cunoscuți și demni reprezentanți ai săi. Dacă e să dăm crezare descrierilor din epocă, așa cum apăreau Îmbrăcați, În pantaloni albi de mătase, mulați pe picior, cu ciorapi fini, tot de culoare albă, Încălțați cu pantofi de bal care tăiau respirația (tocuri roșii, à la française, catarame bătute cu diamante adevărate), fardați
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1926_a_3251]
-
tocuri și le-ar fi aruncat În față celor din familia Proust: „Ce urât e la voi!”. Chiar dacă, după toate aparențele, Marcel nu Îl simpatizează, tragicul destin al lui Wilde Îl va marca puternic. Asta dacă ar fi să dăm crezare zvonului scandalos care circulă În epocă: Între cei doi s-ar fi desfășurat, nu cu multă vreme Înaintea morții lui Wilde (exilat la Paris sub nume străin - Sebastian Melmoth), o adevărată poveste de dragoste 1. La doi ani după prima
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1926_a_3251]
-
unde se desfășoară balul, are tot ce Îi trebuie unui lăcaș luxos, „la standarde europene”, am spune azi cu ironie. În fapt, e un mic palat, plin de rafinament, de obiecte prețioase, alese cu mult gust, dacă e să dăm crezare descrierii lui Ghica. Numai că personajele care animă acest tablou monden vin dintr-o cu totul altă lume: vodă, „Îmbrăcat cu giubea albă, hanger de brilianturi la brâu, ședea În mijlocul sofalei Între ferestre, rezemat de perne, cu giugiumanul de samur
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1926_a_3251]
-
salamandrei, „În plin foc”, cu o intensitate paroxistică, dorind să fie „și Byron, și Brummell În același timp”, Barbey are toate calitățile pentru a-l „prinde” ca nimeni altul În pagină pe regele dandy-lor. Dacă ar fi să le dăm crezare celor care l-au cunoscut, el face senzație cu o simplă ieșire În public. „Își alege cu grijă cravatele, manșetele de dantelă, mănușile, dedicațiile scrise cu cerneluri de culori diferite. Silueta lui e inconfundabilă: redingota umflată printr-un fel de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1926_a_3251]