1,094 matches
-
cu mâinile sub cap, pe patul de fier. Celula era lunguiață, simplă, înaltă, destul de bine luminată de un geam mare cu gratii, o încăpere negricioasă, parcă destinată unui atelier de fierărie, nici voioasă, nici sinistră. Tudorel își petrecea ziua astfel culcat, cu ochii închiși fără să doarmă, în vreme ce noaptea era puțin agitat și se plimba prin odaie. Ideea abstractă a morții, tradusă în imagini de primejdie, îi fusese familiară până atunci și, precum scrisese în jurnalul său, trăise mereu sub obsesia
Bietul Ioanide by George Călinescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295568_a_296897]
-
în reflectoare. Totuși interpretarea era originală, și când, înaltă, solemnă, puse sfeșnicele cu lumânările aprinse lângă cadavrul ministrului de politie, aplauzele răsunară violent. Un glumeț zise "bis", sala adoptă absurd această moțiune, și astfel "cadavrul" fu nevoit să mai stea culcat jos, spre a se repeta scena. Conform înțelegerii, Ioana părăsi teatrul îndată după căderea definitivă a cortinei și se alătură grupului Pomponescu, întrucît ex-ministrul dorea să ofere doamnelor un mic supeu la "Capșa". La acest supeu, Pomponescu fu mai "șarmant
Bietul Ioanide by George Călinescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295568_a_296897]
-
sensul dorit de el. Mai făcu o încercare. — Bărbații sînt niște plăcinte care se coc și se mănîncă singure, iar rețeta constă în ură. Parcă sînt cufundat în această grădină de munte... Căci, deși abia vedea dormitorul, știa unde stăteau culcate maică-sa și soră-sa, și totuși se simțea îngropat pînă la subsuori într-un morman de pămînt și stînci. — Taci! Taci! țipă doamna Thaw. A doua zi dimineață, Thaw și maică-sa se întoarseră la Glasgow. Lui Ruth i
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2040_a_3365]
-
din depărtare miros de praf de pușcă. Se uitară până când și ultimul norișor de fum alb se destramă cu desăvîrsire. "Gata," spusese atunci mama. "S-a mai dus un 23 August." Mâncară și merseră la culcare. Mircișor stătu o vreme culcat pe spate în camera lui ca un acvariu, privind cum trec peste tavan dreptunghiurile de lumină ale farurilor, scânteile tramvaielor ce treceau pe șosea... Fusese o zi ciudată, mult mai ciudată decât avea el multă vreme să știe. Pentru că, dintre
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
Eu am fost repartizat la un atelier ce se afla mai spre marginea de nord a Romei, mult în afară de Piața del Popolo, atelier condus de un profesor al cărui nume l-am uitat. Ca temă, am avut un nud întreg culcat, formatul pânzei 80 x 60 cm, durata cinci ore, așa ni s-a comunicat la ora 8 dimineața când am început lucrul. Vestea aceasta m-a neliniștit, însă mi-am revenit repede și până la amiază am făcut o lucrare aproape
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1449_a_2747]
-
minute. Uneori o pieptănam, avea bunica un pieptene special din os și-mi tot spunea s-o fac lent și apăsat, ca și cum ar fi fost un masaj al capului. Rând pe rând a cedat fiecare parte din corp, stătea doar culcată și zilnic părinții mei îi făceau morfină, dozele fiind tot mai mari. A fost lucidă până a plecat cuminte și demnă. Doar ochii se mai mișcau, ne căutau insistent, iar spre sfârșit i s-au umezit puternic. A plecat într-
Amintirile unui geograf Rădăcini. Așteptări. Certitudini by MARIANA T. BOTEZATU () [Corola-publishinghouse/Memoirs/83163_a_84488]
-
minute. Uneori o pieptănam, avea bunica un pieptene special din os și-mi tot spunea s-o fac lent și apăsat, ca și cum ar fi fost un masaj al capului. Rând pe rând a cedat fiecare parte din corp, stătea doar culcată și zilnic părinții mei îi făceau morfină, dozele fiind tot mai mari. A fost lucidă până a plecat cuminte și demnă. Doar ochii se mai mișcau, ne căutau insistent, iar spre sfârșit i s-au umezit puternic. A plecat într-
Amintirile unui geograf Rădăcini. Aşteptări. Certitudini by MARIANA T. COTEŢ BOTEZATU () [Corola-publishinghouse/Memoirs/809_a_1653]
-
întoarcerilor Timpul în decursul căruia agregatul se deplasează în gol, la capetele (colțurile) parcelei, executând întoarcerea în vederea reluării mersului în sarcină. T22 Timp pentru parcurs în gol Timpul în care agregatul execută parcursuri în gol, datorită condițiilor de muncă (culturi culcate, deplasare de la o claie la alta sau la punctele de alimentare etc). T23 Timp pentru operații tehnologice la mașină (unealtă) Timpul în care se execută alimentarea mașinii cu material tehnologic (sămânță, îngrășăminte, sfoară etc), alimentarea cu combustibil a sursei proprii
Reducerea consumului de combustibil şi tasării solului în agricultură by Cazacu Dan () [Corola-publishinghouse/Administrative/91644_a_93259]
-
decât suferințele acestea, bântuia pe atenieni grămădirea oamenilor de la țară în oraș, mai ales a acelor veniți în urmă, pentru că, nefiind destule locuințe și șezând ei vara în bordeie mocnite, mureau toți cu grămada. Cei ce erau spre moarte stăteau culcați unii peste alții și așa rămâneau și cadavrele în drum. Alții se tăvăleau pe jumătate morți prin strade și pe lângă fântâne spre a-și stinge setea. Templurile în care își pregătiseră locașul lor erau pline de morții ce-și
Opere 08 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295586_a_296915]
-
așa ceva exista încă - și acolo ocupa o cămăruță înghesuită, cât o debara, cu fereastra spre curte. E poate prea mult să spui că locuia în chițimia aceea, căci în picioare nu putea sta într-însa fără să se aplece, iar culcată n-avea loc decât ghemuindu-se. Ea avea obiceiul să-mi ia bărbia în palme, răsucindu-mi capul într-o parte și-n alta, și să spună că un băiat ca mine și-a dorit toată viața sau, oricum, un
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2370_a_3695]
-
parcă s-ar fi temut că ar putea cineva să i-l fure. O fi fost de fabricație germană, ca și televizorul nostru. Omul privea țintă în apă. Ariana. Cum ar dori ea să fiu? Cum ar trebui să stau culcat, ca să-i plac? Cum oare? Ce ar trebui să exprime înfățișarea mea? - pentru că în expresie stă forța bărbaților. Așa spun ele toate, femeile. Ariana era o femeie în genul cu BB. Brigitte Bardot. Avea din belșug tot ce trebuie și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2370_a_3695]
-
erau roșii, la fel cu pielea din capul pieptului Arianei, când privirea mea a ajuns acolo. Așa am descoperit că roșul poate însemna multe lucruri. M-am întrebat din nou cum aș putea să-i plac Arianei. Cum ar sta culcat, aici în iarbă, John Wayne? Dar Marlon? Dar Humphrey sau Clark? De acord, ei n-aveau o problemă cu mușchii și nu trebuiau să fie atenți, ca nu cumva să alunece. Cu toate astea, ar fi putut să-mi vândă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2370_a_3695]
-
cristalul de cuarț, după indicațiile lui Dan Seracu, din cartea „Cristaloterapia”. Cu mâna stângă țin cristalul de cuarț cu vârful îndreptat spre ochiul stâng. Vârful cristalului atinge pleoapa ochiului stâng închis, fără a apăsa. Tratamentul cu cristalul îl fac șezând culcată, în pat. Am constatat că a dispărut total rozeta neagră din ochiul stâng. Ultimele bucăți de retină s-au eliminat pe nara dreaptă, sub forma unor bucățele roșii însângerate, la suflarea nasului, acestea au ieșit ca niște dopuri, antrenate de
Războiul cu întunericul by Ivone Narih () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91642_a_93256]
-
sinistră între două stânci, apoi dispăru în dosul Panaghiei și pe urmă, după ce stătu o vreme nehotărâtă de-asupra prăpastiei, veni pe biserica schitului. A doua zi, pe Ceahlău... Bolta imensă de azur, acoperind priveliștile scânteietoare... Monștrii pietrificați de pe munte, culcați, ori în picioare, unii binevoitori, alții agresivi sau bizari. (Era și unul amical și hilar, în mijlocul platoului.) Culmile negre din vale tîrîndu-se spre piciorul muntelui colosal, ori alergând speriate în toate părțile și oprinduse brusc, halucinate. Când vineți, când roșii
Adela by Garabet Ibrăileanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295596_a_296925]
-
se vedeau din trăsură, așa încît, la urma urmei, găsind un pretext plauzibil să fiu cu ea, am cerut voie și scuze doamnelor și m-am ridicat în picioare, intercalîndu-mi figura între umărul ei drept și cel stâng al vizitiului. Culcată pe câmp, în stânga, până departe, mergea în aceeași direcție cu noi, cu o exactitate fatală, o fantasmă apocaliptică, neagră, imaterială, în care se deslușea umbra trăsurii, a cailor, a vizitiului, a coanei Anicăi, și una informă, mare, bizară: a mea
Adela by Garabet Ibrăileanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295596_a_296925]
-
rândul lui) și se Întoarse cu spinarea la Lefty. Iar acesta i se furișă pe la spate. Opriți puțin acțiunea. Uite o noapte Însemnată pentru toți cei implicați (inclusiv pentru mine). Aș vrea să consemnez pozițiile (Lefty pe-o parte, Lina culcată) și Împrejurările (amnistia nopții) și cauza directă (o piesă despre un monstru hibrid). Se presupune că părinții le transmit copiilor trăsături fizice, dar părerea mea este că sunt transmise și multe alte lucruri: teme, scenarii, chiar destine. N-aveam să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2054_a_3379]
-
unui perete despărțitor Înalt cît o tejghea ce despărțea camera În două, chiar la mijlocul ei, se aflau rafturi de lemn natur pe care fuseseră Înghesuite rînduri de cărți, ticsite pînă la refuz. Alte volume, de format mai mare, fuseseră așezate culcate deasupra acestora, În vreme ce altele se ridicau În zigurate impresionante cu baza pe podea sau zăceau În stive aflate În echilibru precar sau În teancuri povîrnite, pe blatul peretelui despărțitor. Acest spațiu cald și umed În care Își găsise adăpost era
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1976_a_3301]
-
accidental, ci asasinat cu sînge rece. Am reușit să ajung pînă la cafea și s-o beau, după care mi-a luat cam o oră să mă tîrăsc Înapoi În culcuș. Nu reușeam să respir cum trebuie, nici măcar În poziție culcat. Tușeam Întruna și, cînd nu tușeam, plămînii mei scoteau un șuierat, ca și cum aș fi țipat de pe fundul unei gropi adînci. CÎnd mi-am supt gingiile, am simțit gust de sînge. M-am Închipuit murind. Fred Astaire, marele dansator, murind. John
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1976_a_3301]
-
piele l-am botezat Stanley. Am dat nume lucrurilor și m-am uitat la Jerry. Ziua am urmărit absolut tot ce făcea, iar noaptea i-am ascultat respirația. Împăturise În așa fel prosopul Încît deasupra scria VELT și, cînd stăteam culcat, cu un ochi Închis și celălalt lipit de prosop și mă uitam peste movilele din material pufos, vedeam cum se Întinde În fața mea o savană uriașă, de la T-ul uriaș din fundal, ca un baobab impozant și golaș, pînă la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1976_a_3301]
-
Dar, nici o lacrimă, măcar, nu-i venea. E groznic când nu poți plânge. Deodată, în mintea lui se însăilă un dialog cu un al doilea eu. Era prea ostenit ca să mai poată gândi și mult prea ostenit ca să adoarmă. Stătea culcat, cu fața în sus și cu ochii în tavan. Prin cap, totuși, îi umblau când gânduri treze, când se țeseau vise, la amurgul cenușiu al conștiinței. Trecuse de miezul nopții și somnul tot nu-l mai prindea. Liniștea din cameră
PRECUM ÎN CER AŞA ŞI PE PĂMÂNT by Gheorghe TESCU () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91553_a_92861]
-
în care se afla. Nu primi nici un răspuns. Dar nu se putea spune că nu aflase nimic. Simpla observare a celor doi îi furniza câteva informați, și-i dădu ocazia să-și analizeze din nou situația. Ceea ce vedea, din poziția culcat, cu capul dat într-o parte, era o cameră foarte luminoasă, înțesată de aparatură - în fața lui, pe un perete, erau instalate în șiruri orizontale, paralele, alte aparate. Acestea străluceau. Interesant, tot ca informație, era că cei doi erau albi ca
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85127_a_85914]
-
creștet până-n tălpi, era doar lumină. Ochii îi ținea întredeschiși, zâmbea extatic și trist, iar în dreptul inimii, sub sânișorul stâng, avea o rană îngrozitoare, între degetele mâinii drepte ținea, cu un gest nespus de grațios, un trandafir roșu. Așa plutea, culcat, în spațiul care se străduia să-l cuprindă, dar care părea sorbit, cuprins de el... M-am trezit între mobilele reci ale odăii mele, plângând uscat, senil. Am vrut să arunc paginile astea adunate aici atât de fără sens. Dar
Nostalgia by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295571_a_296900]
-
peste o lume plată, străvăzîndu-se prin aerul transparent ca o sticlă albăstruie. Colții de fildeș și trompa ridicată spre frunte dădeau elefantului o înfățișare războinică și regală. Adunate una într-alta, ținîndu-ne de mâini în jurul patului unde Puia încă stătea culcată, nu ne mai saturăm să contemplăm lumea. Pentru că din pisc vedeam, în ciuda depărtării, cu o claritate absolută, tot ce doream să vedem pe pământ. Priveam un sat risipit între măslini și vedeam biserica lui veche cu clopotniță acoperită: cu tablă
Nostalgia by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295571_a_296900]
-
este. De fapt, mă simțeam excelent și eram fericit. Intenționam să adorm din nou, dar știam prea bine că, în starea de neliniște radioasă în care eram, mi-ar fi fost imposibil nu numai să dorm, dar și să stau culcat. Din bucătărie, ajungea până la mine zgomotul apei care curgea din robinetul deschis și care, căzând pe o farfurie din chiuvetă, răpăia strident. Zgomotele pe care le percepeam mă iritau atât de mult, încât, pentru a mă descărca de bucuria care
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2163_a_3488]
-
o coordonare atentă - cele mai bune arme pe care puteau conta în momente atât de delicate. După aproape douăzeci de minute, la radio se auzi o voce seacă și sigură: Aici numărul doi. Zăresc ceva. — Ce vezi? — Pare o cămilă culcată și aș zice că un om doarme lângă ea. — La ce distanță? — Cam la trei sute de metri. — Omul se mișcă? — Deocamdată nu. — Observă-l cu multă atenție. Dacă se mișcă, trage, dar încearcă să nu-l omori. Vreau să-l
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2101_a_3426]