1,471 matches
-
intensă: clipește, vorbește într-o limbă necunoscută și face gesturi largi și precise adresate unei lumi invizibile pentru mine. Îi pun un cântecel de Schubert și îl „critică” dirijând în contratimp cu mișcări categorice. Nu îmi inspiră deloc fragilitate și duioșie, ci forța unei entități care beneficiază de avantajul Necunoscutului. Când îl strig pe numele lui omenesc, îmi zâmbește de sus, cu o ironie devastatoare, ca să simt întreaga mea lipsă de fantezie. Indiferent ce mi se va mai întâmpla în viitor
[Corola-publishinghouse/Science/2115_a_3440]
-
cât confort. Mama muncea mult la școală și acasă. În ochii ei citeam mereu durerea, epuizarea. Tata reprezenta echilibrul! Simpla lui prezență aducea calmul, liniștea, încrederea în inimile noastre. Înțelept, bun, protector, l-am iubit mult și îl păstrez cu duioșie și dragoste în inima mea. Am îndurat mizerie, frig, foame uneori, dar eram împreună! Apoi, deodată, în atmosfera de tensiune și neliniște s-a ivit o rază de lumină; S-a semnat armistițiul! Acum aveam voie să părăsim localitatea de
MEMORIILE REFUGIULUI (1940 - 1944) by Elena Codreanu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/799_a_1674]
-
care le aveam în sân. Când greșeam la pregătirea pe care o făcea cu mine, îmi arăta ce greșisem de parcă greșala ar fi fost a lui, nu a mea, și- mi explica nu numai cu răbdare, ci cu dragoste, cu duioșie, ceea ce trebuia să rețin. Cred că în răbdarea și în bunăvoința sa se găsea concetrată dragostea mamei, a bunicii și a lui și că această întreită iubire vibra de dorința de a salva un pui de om de la mizeriile vieții
A FOST O DATA........ by VICTOR MOISE () [Corola-publishinghouse/Memoirs/83162_a_84487]
-
de relevanță: de o parte, prezentarea istoriei României din perioada 1838 (la 1 februarie scriitorul a văzut lumina zilei la Fălticeni) și 1891 (anul morții primului ministru I. C. Brătianu); pe de altă parte, o succintă autobiografie a naratorului, scrisă cu duioșie, înțelepciune, înălțime morală și dreaptă judecată "a celor care au fost". Constatarea a făcut-o și un alt fălticenean bun cunoscător al acestui spațiu de excepție, care își amintea: "când auzeam rostit numele lui N. Gane, mă bucuram și mă
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1536_a_2834]
-
natal, prin care au trecut Creangă, iar mai târziu Sadoveanu, Eugen Lovinescu, Artur Gorovei, Anton Holban și Nicolae Labiș, a lăsat o puternică impresie asupra viitorului scriitor. Faptele copilăriei îndeosebi, dar și unele aspecte social-culturale, sunt prezentate, cu umor și duioșie, atât în lucrările literare propriu-zise, cât și în memorialistica scriitorului. Prozatorul însuși mărturisește în volumul Zile trăite (pp. 9-10): Deși de o sumedenie de ani sunt strămutat din acel colț de pământ ce-a adăpostit cele dintâi licăriri ale vieții
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1536_a_2834]
-
ne aducem aminte azi, cu surprindere, că eram toți o familie a normaliștilor. Ne amuzăm când ne amintim, de parcă a fost ieri, cum un coleg mai norocos făcuse rost, el știa cum, de câteva grăunțe, pe care le împărțea cu duioșie tuturor celor din jur, fiecăruia câte puțină Acestea, coapte pe o tablă ruginită în pădurea prietenoasă a școlii, ori chiar, uneori, câteva ghinde prăjite pe jăratec, aflate din belșug la poalele falnicilor stejari ce ne înconjurau și (aș adăuga astăzi
PANORAMIC ARTISTIC (consemnări de regizor) by MIHAI ZABORILĂ () [Corola-publishinghouse/Memoirs/91815_a_93193]
-
încântă încă. Pentru celelalte sunt gata să cer scuze... Sunt un apolitic de stânga A.B.Domnule Mircea Sântimbreanu, vă invit să privim puțin înapoi, spre Editura Albatros și perioada în care ați fost acolo director: cu mânie sau cu duioșie, nu-mi dau bine seama... Într-adevăr, am fost director la Editura Albatros până la data memorabilă de 7 ianuarie 1986. Desfacerea contractului de muncă a fost "cadoul" pentru ziua mea de naștere. Aceasta, după 12 ani în care, ca și
[Corola-publishinghouse/Journalistic/1456_a_2754]
-
pe rotile. Nu mai are nevoie de terapie intensivă. Patul îi este împins până la frontiera cu serviciul de chirurgie, de unde vine s-o ia în primire o infirmieră. E o femeie de culoare, puțin vorbăreață, care pune în exercitarea meseriei duioșie maternă. Toată ființa ei degajă o înțelepciune calmă, de idol vechi. O cunoscuse la prima spitalizare. Se internase pentru o coelioscopie, un fel de butonieră care îți permite să vezi ce ai în abdomen. Examen aprofundat, dacă există așa ceva, urmat
by Georgeta Horodincă [Corola-publishinghouse/Memoirs/1098_a_2606]
-
grijilor legate de muncă și de foame. E un băiat bătăios, certăreț, care-și disputa cu înverșunare partea lui din micile furtișaguri la care se dedau copiii tuturor satelor în vagabondajele lor. Mama, pe care Benito a iubit-o cu duioșie, a avut grijă să-i asigure o învățătură temeinică. A studiat la colegiul Salesienilor din Faenza, unde disciplina era strictă, iar tratamentul diferit al elevilor - regulă. Mussolini era mândru și certăreț și obișnuia să-i spună mamei că „Într-o
Al doilea război mondial : Holocaust, rasism, intoleranţă şi problema comunităţilor evreieşti din România şi Italia : ghid pentru predarea istoriei holocaustului în liceu, cu ajutorul platformei on line by Serinela PINTILIE () [Corola-publishinghouse/Memoirs/101009_a_102301]
-
aceleași ritmuri lente, curge la fel pentru ei atât în poveste cât și în realitate. La sat, bolta cerească își trăiește în sufletul și imaginația inocentă a celor căzuți întâmplător pe coaja terestră (probabil din același cer misterios) cu o duioșie dezarmantă și senină liniștea stelară; din cer, Dumnezeul tuturor, imparțial și bun, prototipul moșnegilor tereștri, coboară fire nevăzute de lumină, o mreajă de văpaie 75, și dă semne de un clarobscur halucinant: ca-n vis, așa vii76. Copacul, roditor sau
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1568_a_2866]
-
destinată pentru tot restul vieții. Transpus în operă, acest episod conservă întreagă inocența lor adamică: Nici unul din ei nu știe încă ce-nsemnează iubirea... ei se iubesc fără s-o știe... formele sunt virgine și necoapte... în espresia feței am pus duioșie și nu pasiune, este un idil liniștit și candid între doi oameni ce n-au conștiința frumuseței, nici a goliciunei lor. Ei îmblă-mbrățișați sub umbra unui șir de arbori, dinaintea lor o turmă de miei158. În proza Umbra mea
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1568_a_2866]
-
câmpului cu toții. Era o armonie plăcută, că ne Întreceam la prășit. Tata mereu cânta cântece duioase. Ele se numeau: Iisuse călător, Cruce sfântă, părăsită, Pasăre măiastră, Pe drum cu spini Încununat, Blândul Păstor și altele. El cânta și lăcrima de duioșia cuvintelor care-L Înfățișau pe Domnul Iisus și Golgota. Apoi cântam cu toții. Era frumos și plăcut. Și Dumnezeu parcă le sporea pe toate. Tata, fiind bun gospodar, ne Învăța de toate. Iarna și vara. În zile de sărbătoare, după-amiaza tata
Pelerinaj la Sfintele Locuri Și un buchet de poezii Duhovnicești by Maria Moşneagu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1640_a_2956]
-
Este Înrămată În sticlă și de o frumusețe aparte. Se spune că este făcătoare de minuni. Și cred cu adevărat că este. Pentru că, atunci când o privești, rugându-te, persoana din ea (adică Maica Domnuluiă se uită la tine cu atâta duioșie de parcă Îți spune ceva tainic, ceva... o mângâiere parcă Îți dă. O transformare, o liniște sufletească Îți dă, Îți ia greutatea pe care o ai În suflet. Simți o ușurare, o trăire aparte ce nu se poate explica În cuvinte
Pelerinaj la Sfintele Locuri Și un buchet de poezii Duhovnicești by Maria Moşneagu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1640_a_2956]
-
saturi. Lângă biserica din această grădină este o stâncă. Ea adăpostește chipul Mântuitorului Iisus Hristos căzut de povara păcatelor noastre. Este din piatră albă. Mântuitorul este desculț, căzut pe mâini În genunchi. Este atât de trist și te privește cu duioșie. Să-L vezi cât suferă pentru noi. Cu un pic de voință și puțină osteneală te poți urca să ajungi la El. Și eu, nevrednica, am ajuns la El. Am atins buzele de călcâiul Lui. Apoi am intrat cu toții În
Pelerinaj la Sfintele Locuri Și un buchet de poezii Duhovnicești by Maria Moşneagu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1640_a_2956]
-
Această piatră este groasă de vreo 30 cm. Deasupra ei sunt 7 candele atârnate. Foarte frumoase și mari. Părintele David ne citește o Sfântă Evanghelie, noi toți Îngenunchem, ne rugăm tainic și sărutăm piatra. O privim cu mult respect și duioșie, lăsând urme de lacrimi pe ea. Pornim spre locul unde a leșinat Maica Domnului. La Mormântul Mântuitorului (fotoă simt că este ceva prea pământesc În mine ce mă trage În jos. Dar mă lupt și eu cu mine și cer
Pelerinaj la Sfintele Locuri Și un buchet de poezii Duhovnicești by Maria Moşneagu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1640_a_2956]
-
Domnului, Între orele 6 și 8. Ne-a dus fratele Relu (șoferul care era la biserică) cu mașina. Două colege de cameră aveau parastas la acea biserică. Am participat la slujbă, m-am rugat, am privit cu mult respect și duioșie și cu lacrimi În ochi mi-am luat rămas bun de la tot ce mă Înconjura. Primisem În suflet o Întărire, o mulțumire și o nădejde că Maica Domnului nu ne va părăsi și va fi alături de noi oricând. Să o
Pelerinaj la Sfintele Locuri Și un buchet de poezii Duhovnicești by Maria Moşneagu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1640_a_2956]
-
El iar de cealaltă parte este Sf. Ioan Evanghelistul. Este mare Întristare ce poți vedea. Este totul din aur. Am Îngenuncheat rugându-ne tainic, am privit stânca, am atins-o prin acea rozetă de aur special făcută. Am privit cu duioșie și smerenie pe Domnul și Sfânta Mamă, parcă i-am Îmbrățișat cu inima, cu sufletul. Ei mi-au dat ceva tainic: Întărire și sfințenie. Nimeni nu-mi poate lua ce mi-au dat mie personal, este al meu și simt
Pelerinaj la Sfintele Locuri Și un buchet de poezii Duhovnicești by Maria Moşneagu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1640_a_2956]
-
chip frumos Ești ca o privăvară! Când mugurii cresc Și Încep să se deschidă Acolo Mamă te zăresc Ca-ntr-o oglindă Între petale de floare Iar zâmbetul tău E-o rază de Soare Când mâna ta caldă Cu atâta duioșie Atinge creștetul meu Iar eu te chem În gând... O, Mamă, Mamă! Cu nimic sub soare Tu! N-ai asemănare Cuvântul Sfânt și scump E numele Măicuței mele Cel mai frumos Pe acest pământ Iustina! Scumpă... Mama mea Ah! Ce
Pelerinaj la Sfintele Locuri Și un buchet de poezii Duhovnicești by Maria Moşneagu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1640_a_2956]
-
ochii plini de lacrimi Icoana cu Iisus cel Răstignit! A sărutat, și a Îmbrățișat Copilul plăpând cum era La pieptul mamei se strângea Văzând durerea Lui Iisus pe Cruce Pe mama o-ntreba: De ce L-au pedepsit pe El? Cu duioșie și durere Și lacrimi printre gene I-a zis: Vei afla tu mai târziu... Copilul meu, copilul meu Și zâmbetul lui, S-a transformat În lacrimi De iubire și durere... Și astăzi mai plânge acel copil Durerea Lui Iisus, Iisus
Pelerinaj la Sfintele Locuri Și un buchet de poezii Duhovnicești by Maria Moşneagu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1640_a_2956]
-
de toporaș Un coșuleț Cu ouă roșii Anunță de cu zori Că Paștile se-apropie! Bucurie, bucurie Primăvara să mai vie Și cânt de bucurie Așa-i primăvara La români din toată Țara! Mandica 13.06.2006 Te privesc cu duioșie Să-ți văd chipul luminat Prin cuvinte și prin fapte, Inimă de Mamă ai. Cum poți fi, atât de bună Cu-n drumeț ce-i călător. Tu, cu milă și iubire Îl apropii tot mereu Te iubesc și-mi pare
Pelerinaj la Sfintele Locuri Și un buchet de poezii Duhovnicești by Maria Moşneagu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1640_a_2956]
-
scrisorile noastre s-au Încrucișat, totuși o nespusă plăcere Îmi face scrisul Dvs. care mai totdeauna aduce o veste plăcută. Bunăoară, comemorarea a 50 ani a liceului de fete Fălticeni, din martie viitor (Înființat În 1921, n.n.) o aștept cu duioșie. De pe acum am emoțiile provocate de un trecut Îndepărtat și de amintirea greutăților pe cari le am Întâmpinat, ca să punem pe roate acest liceu, care până atunci funcționa În casa altuia (la lic. de băieți). Fiecare dintre noi cei trei
CORESPONDENŢĂ FĂLTICENEANĂ VOL.II by EUGEN DIMITRIU () [Corola-publishinghouse/Memoirs/700_a_1279]
-
dispune de un repertoriu bogat. Libretele ei, scrise în cuvinte alese și sofisticate, au o mare valoare literară, fiind o plăcere chiar și simpla lectură a acestora. Multe cântece din operă sunt adevărate poezii, cu o încărcătură lirică plină de duioșie, mici bijuterii muzicale. În dinastiile Ming și Qing, Kunqu a fost opera cu cei mai mulți scriitori și piese. Cuvintele din Kunqu sunt pronunțate după un sistem propriu, iar melodiile au fost preluate din creația clasică chineză. Kunqu reprezintă o formă artistică
[Corola-publishinghouse/Administrative/1478_a_2776]
-
tensiune neros tită, ca în seara când a venit la mine să-mi arate desenele și m-a sărutat. Parcă am fi doi spadasini care se tatonează, agitându-și săbiile în aer, către un monstru nevăzut. Mi-a trecut toată duioșia. Sunt gata să sar la bătaie. Dar Eduard își mută subit atenția spre Bobo. — Nu-i așa, Bobo, c-ai cam exagerat, ca s-o pui pe jar pe Clara și să-i stârnești imaginația? mitraliază Eduard, întorcându-și privirea
Emoţia by Mirela Stănciulescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1358_a_2734]
-
mângâie ușor pe corp, parcă pentru a-l reconstitui în minte, ca un orb. Trece ușor cu palmele peste umeri, peste conturul sânilor, peste talie, peste șolduri, nescăpându-mă din priviri și sărutându-mă când și când, cu aceeași incredibilă duioșie în ochii lui cenușii, în care văd acum licărind un albastru de catifea. Nu mai știu cum mă trezesc cu sarafanul pe jos și cu bluza albastră aruncată pe un scaun. Mă înfior de frig și atunci Eduard mă ia
Emoţia by Mirela Stănciulescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1358_a_2734]
-
un părete e Adam și Eva... Am cercat a prinde în aceste forme inocența primitivă... Nici unul din ei nu știe încă ce-nsemnează iubirea... ei se iubesc fără s-o știe... formele sunt virgine și necoapte... în espresia feței am pus duioșie și nu pasiune, este un idil liniștit și candid între doi oameni ce n-au conștiința frumuseței, nici a goliciunei lor. Ei îmblă-mbrățișați sub umbra unui șir de arbori, dinaintea lor o turmă de miei. Cu totul altfel e
Opere 07 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295585_a_296914]