2,030 matches
-
informații pentru o multitudine de lucrări inginerești din diferite domenii de activitate. Geodezia este o disciplină care descrie geometria suprafeței terestre ca bază pentru întocmirea hărților. Ea se ocupă de asemenea și cu măsurarea și reprezentarea Pământului, a câmpului său gravitațional și fenomenele geodinamice cum sunt, deplasarea polilor, mareea terestră și mișcările crustei în spațiul tridimensional, variabil în timp. Geodezia este o ștință care se ocupă cu determinarea formei și dimensiunilor pământului, prin crearea rețelelor geodezice, rețelelor de nivelment și gravimetrice
Geodezie () [Corola-website/Science/299241_a_300570]
-
a altor informații geometrice utilizate în geografie este în general mult mai mică decât cea necesară în domeniile descrise mai sus, acestea au un caracter global pe care numai geodezia îl poate satisface. Planetologia utilizează metode pentru studiul geometriei câmpurilor gravitaționale și deformărilor planetelor care sunt identice cu metodele extraterestre utilizate în geodezie. Astfel, întreaga geodezie este aplicată planetologiei. Datorită acestei afinități speciale între geodezie și planetologie, geodezii consideră determinarea formei și mărimii planetelor și a câmpurilor lor de gravitație ca
Geodezie () [Corola-website/Science/299241_a_300570]
-
uneori puțin mai subțire, însă de obicei sunt identice ca și grosime și material. De preferat mecanico-tehnologic ca grupul motor sa fie montat la stația din amonte, pentru ca acțiunea tracțiunii să fie mai ușoară, iar contracablul să profite de forța gravitațională. Singurul caz la noi în țară unde grupul motor se află la stația din amonte este la telecabina Sinaia-Cota 1400. În țările cu zone alpine montane unde există instalații pe cablu (Elveția, Germania, Austria, Italia etc), grupul motor se află
Telecabină () [Corola-website/Science/322679_a_324008]
-
multe despre rasa umană. În căutarea sa prin găurile negre, Wan o găsește pe Gelle-Klara Moynlin, fosta iubită a lui Robinette, eliberând-o din prizonieratul ei de două decenii (care pentru ea a durat doar câteva zile, din cauza dilatării temporale gravitaționale). În cele din urmă, oamenii se întâlnesc cu Heechee, iar trupul fizic al lui Bob moarte, conștiința lui fiind transferată într-o inteligență artificială similară celei a lui Albert.
Întâlnire cu Heechee () [Corola-website/Science/322743_a_324072]
-
adică încetinește mișcarea. Ea depinde de natură și de masă corpului și apare la alunecare și rostogolire. Totdeauna forță de frecare la alunecare este mai mare decât forță de frecare la rostogolire. În caz că singurele forțe dintre corpuri provin din accelerația gravitațională, relația de calcul a forței de frecare este: coeficientul de frecare înmulțit cu reacțiunea normală creată de corp :
Forță de frecare () [Corola-website/Science/315053_a_316382]
-
abandonată AAP (Asteroid din apropierea Pământului) sau ECA de care s-au dezis în anii trecuți. Înainte în sistemul AAP trebuiau să fie făcute calcule asupra parametrilor orbitali ai asteroizilor pentru mii de ani înainte, luându-se în considerare toate influențele gravitaționale posibile asupra cărora putea fi expus asteroidul, pentru a putea determina posibilitatea coloziunii lui cu planeta Pământ, dar un astfel de sistem a fost recunoscut ca nefolositoare și s-a renunțat la ea. Având un MOID mic nu este o
Lista planetelor minore care intersectează orbita Pământului () [Corola-website/Science/326856_a_328185]
-
posibilitatea coloziunii lui cu planeta Pământ, dar un astfel de sistem a fost recunoscut ca nefolositoare și s-a renunțat la ea. Având un MOID mic nu este o garanție că va avea loc coliziunea. Pe de altă parte, perturbațiile gravitaționale mici care au o influență asupra asteroidului când el trece pe lângă un obiect mare și coliziunile cu alți asteroizi pot să-i schimbe orbita semnificativ. De exemplu planeta minoră 99942 Apophis în anul 2029 se va apropia de Pământ la
Lista planetelor minore care intersectează orbita Pământului () [Corola-website/Science/326856_a_328185]
-
efectul forței sale de gravitație este în formarea forței de maree terestre, de aproximativ două ori mai puternic decât cel al Soarelui, deși el are o masă incomparabil mai mare. Această relativitate este reflectată în formula de calcul a accelerației gravitaționale (a) exercitate, unde ea depinde invers proporțional de pătratul distanței (r) dintre cele dou corpuri în discuție, și direct proporțional de masa (M) a corpului-sursă de câmp gravitațional. Deci forța de maree terestră ia naștere ca o rezultantă a interacțiunii
Forță mareică () [Corola-website/Science/322409_a_323738]
-
mai mare. Această relativitate este reflectată în formula de calcul a accelerației gravitaționale (a) exercitate, unde ea depinde invers proporțional de pătratul distanței (r) dintre cele dou corpuri în discuție, și direct proporțional de masa (M) a corpului-sursă de câmp gravitațional. Deci forța de maree terestră ia naștere ca o rezultantă a interacțiunii celor două relații gravitaționale separate, pe care Pământul le are cu Soarele și Luna. În acest context, dacă se consideră doar sistemul de două corpuri Pământ - Lună, practic
Forță mareică () [Corola-website/Science/322409_a_323738]
-
ea depinde invers proporțional de pătratul distanței (r) dintre cele dou corpuri în discuție, și direct proporțional de masa (M) a corpului-sursă de câmp gravitațional. Deci forța de maree terestră ia naștere ca o rezultantă a interacțiunii celor două relații gravitaționale separate, pe care Pământul le are cu Soarele și Luna. În acest context, dacă se consideră doar sistemul de două corpuri Pământ - Lună, practic toate părțile (punctele) Pământului sunt supuse unei atracții lunare, dar partea feței dinspre Lună este mai
Forță mareică () [Corola-website/Science/322409_a_323738]
-
unește centrul Pământului cu cel al Lunii este de 2R, unde R este raza globului pământesc iar punctul (1) este cel apropiat și punctul (2) mai depărtat. Această diferență cauzează neegalitatea valorii accelerației celor două puncte terestre date. Pentru accelerația gravitațională a fiecăruia dintre cele două puncte menționate (1) și (2) este valabilă expresia: Din formulă rezultă că punctul aflat la distanță (r - R) este supus unei accelerații, respectiv unei forțe gravitaționale mai mari decât punctul situat mai departe, la distanța
Forță mareică () [Corola-website/Science/322409_a_323738]
-
valorii accelerației celor două puncte terestre date. Pentru accelerația gravitațională a fiecăruia dintre cele două puncte menționate (1) și (2) este valabilă expresia: Din formulă rezultă că punctul aflat la distanță (r - R) este supus unei accelerații, respectiv unei forțe gravitaționale mai mari decât punctul situat mai departe, la distanța (r + R). Dat fiind că toate punctele de pe Pământ se găsesc în câmpul gravitațional lunar, partea dinspre Lună se alungește ("bombează") spre ea, spre deosebire de partea terestră opusă, care se alungește în
Forță mareică () [Corola-website/Science/322409_a_323738]
-
Din formulă rezultă că punctul aflat la distanță (r - R) este supus unei accelerații, respectiv unei forțe gravitaționale mai mari decât punctul situat mai departe, la distanța (r + R). Dat fiind că toate punctele de pe Pământ se găsesc în câmpul gravitațional lunar, partea dinspre Lună se alungește ("bombează") spre ea, spre deosebire de partea terestră opusă, care se alungește în sens contrar, astfel că Pământul este deformat (superficial) spre o formă de elipsoid. Ca urmare apa oceanului planetar este forțată să se redistribuie
Forță mareică () [Corola-website/Science/322409_a_323738]
-
nivelul mării. La fel, presiunea se poate exprima în înălțimea unei coloane de lichid oarecare, mult folosită fiind apa: mmHO. Presiunea este dată de relația (vezi mai jos la "presiune hidrostatică"): Densitatea lichidului "ρ" nu se cunoaște exact, iar accelerația gravitațională "g" nu are valori identice în orice punct de pe Pământ, așa că în mod convențional se consideră "g" = 9,80665 m/s, iar pentru apă ρ = 1000 kg/m. Deși neacceptate în fizică, aceste „unități manometrice” se întâlnesc în practică, de
Presiune () [Corola-website/Science/309080_a_310409]
-
care este considerat un vector ca și spațiul.. Cunoștințele tehnice actuale nu pot realiza o astfel de mașină, care rămâne mai departe un vis al omenirii. În 1948 Kurt Gödel a găsit o soluție pentru ecuațiile lui Einstein de câmp gravitațional care descriu rotația Universului. Călătorind prin spațiul unui astfel de univers un astronaut poate ajunge în trecut. Într-un astfel de univers, lumina (și, în consecință, prin relația de cauzalitate, și obiectele) vor fi implicate în mișcare de rotație, care
Mașina timpului () [Corola-website/Science/318627_a_319956]
-
toate celelalte mărimi caracteristice ale mișcării, aceștia putând fi exprimați funcție de formula 15, formula 16 și formula 17 : Trebuie făcută o precizare: expresia coeficientului de scară pentru forțe (formula 14) reprezintă raportul forțelor de inerție. Dar forțele care determină mișcarea fluidului pot fi diverse: gravitaționale, de frecare, de elasticitate, de capilaritate etc. Similitudinea dinamică cere ca raportul tuturor forțelor componente, indiferent de natura lor, să fie același (sau: poligonul forțelor să fie asemenea). Realizarea pe un model hidraulic a acestor condiții nu este însă posibilă
Hidraulică () [Corola-website/Science/328009_a_329338]
-
se impune apoi condiția de similitudine dinamică numai acestor forțe. În acest fel se obțin diferite modele („criterii de similitudine”) după categoria de forțe luate în considerare. Considerând ca forțe dominante ale fenomenului de modelat forța de inerție și forța gravitațională, pentru ultima se poate scrie: unde formula 25 este accelerația gravitațională, iar formula 8 o lungime caracteristică. Rezultă: formula 27 În expresia coeficientului de scară pentru forțele de inerție (formula 14) se poate introduce coeficientul de scară al vitezelor formula 20, coeficientul de scară pentru
Hidraulică () [Corola-website/Science/328009_a_329338]
-
În acest fel se obțin diferite modele („criterii de similitudine”) după categoria de forțe luate în considerare. Considerând ca forțe dominante ale fenomenului de modelat forța de inerție și forța gravitațională, pentru ultima se poate scrie: unde formula 25 este accelerația gravitațională, iar formula 8 o lungime caracteristică. Rezultă: formula 27 În expresia coeficientului de scară pentru forțele de inerție (formula 14) se poate introduce coeficientul de scară al vitezelor formula 20, coeficientul de scară pentru forțele de inerție putând fi scris sub forma: Egalând expresiile
Hidraulică () [Corola-website/Science/328009_a_329338]
-
sau, revenind la notațiile cu "p" și "m" (referitoare la prototip, respectiv la model): formula 34 Raportul adimensional formula 35 se numește "număr Froude"; cu ajutorul său, condiția de similitudine dinamică a fenomenelor hidraulice în care sunt predominante forțele de inerție și forțele gravitaționale ("criteriul de similitudine Froude") se poate scrie formula 36, adică numărul Froude al curgerii să fie același la model ca și în natură ("Fr = idem"). Modelarea după criteriul de similitudine Froude este utilizată în special la studiul curenților în albii deschise
Hidraulică () [Corola-website/Science/328009_a_329338]
-
ultraviolet, invizibil pentru epoca respectivă. Apoi prin anii '30 ai sec. al XIX-lea o anumită instabilitate a făcut ca straturile de la periferie să fie aruncate spre exterior, posibil ca presiunea de radiație să fi fost mai mare decât atracția gravitațională. În acel moment steaua putea să ejecteze cca o masă solară. Pe măsură ce acest material se extindea și se răcea, provoca o deplasare spre roșu a radiației care-l traversa, făcând ca steaua să devină mai ușor de observat în domeniul
Eta Carinae () [Corola-website/Science/315185_a_316514]
-
asemenea, la construirea acestor ecuații adesea găsim că alte ecuații despre care anterior credeam că nu au nicio legătură cu ele sunt, de fapt, strâns legate, ca făcând parte din aceeași ecuație tensorială. Relativitatea restrânsă este exactă doar când potențialul gravitațional este mult mai mic ca c; într-un câmp gravitațional puternic trebuie să se folosească teoria relativității generalizate (care este, la limită, echivalentă cu cea restrânsă pentru câmpuri gravitaționale slabe). La scară foarte mică (la lungimi de ordinul distanței Planck
Teoria relativității restrânse () [Corola-website/Science/310177_a_311506]
-
despre care anterior credeam că nu au nicio legătură cu ele sunt, de fapt, strâns legate, ca făcând parte din aceeași ecuație tensorială. Relativitatea restrânsă este exactă doar când potențialul gravitațional este mult mai mic ca c; într-un câmp gravitațional puternic trebuie să se folosească teoria relativității generalizate (care este, la limită, echivalentă cu cea restrânsă pentru câmpuri gravitaționale slabe). La scară foarte mică (la lungimi de ordinul distanței Planck și mai mici) trebuie să fie luate în calcul și
Teoria relativității restrânse () [Corola-website/Science/310177_a_311506]
-
din aceeași ecuație tensorială. Relativitatea restrânsă este exactă doar când potențialul gravitațional este mult mai mic ca c; într-un câmp gravitațional puternic trebuie să se folosească teoria relativității generalizate (care este, la limită, echivalentă cu cea restrânsă pentru câmpuri gravitaționale slabe). La scară foarte mică (la lungimi de ordinul distanței Planck și mai mici) trebuie să fie luate în calcul și efectele cuantice, de unde rezultă gravitația cuantică. Totuși, la nivel macroscopic și în absența câmpurilor gravitaționale puternice, relativitatea restrânsă a
Teoria relativității restrânse () [Corola-website/Science/310177_a_311506]
-
cea restrânsă pentru câmpuri gravitaționale slabe). La scară foarte mică (la lungimi de ordinul distanței Planck și mai mici) trebuie să fie luate în calcul și efectele cuantice, de unde rezultă gravitația cuantică. Totuși, la nivel macroscopic și în absența câmpurilor gravitaționale puternice, relativitatea restrânsă a fost testată experimental, obținându-se un grad extrem de înalt de precizie (10) Datorită libertății pe care o acordă teoria de a alege cum să se definească unitățile de distanță și timp în fizică, este posibil să
Teoria relativității restrânse () [Corola-website/Science/310177_a_311506]
-
și timp. Relativitatea restrânsă este consistentă cu ea însăși din punct de vedere matematic, și este parte organică din toate teoriile fizice moderne, în primul rând din teoria cuantică de câmp, teoria corzilor, și teoria relativității generalizate (pentru cazul câmpurilor gravitaționale neglijabile). Mecanica newtoniană derivă matematic din teoria relativității restrânse pentru viteze mici față de cea a luminii - astfel mecanica newtoniană poate fi considerată o relativitate restrânsă a corpurilor lente. Câteva experimente-cheie au condus la elaborarea teoriei relativității restrânse: O serie de
Teoria relativității restrânse () [Corola-website/Science/310177_a_311506]