2,647 matches
-
fi expuse la Muzeul de istorie al localității) -Poartă Imperiului (este vorba de vechea borna care indică intrarea în Imperiul Habsburgic situată pe malul drept al râului Țibou. Aici era la Începutul secolului XIX granița de est al marelui Imperiu Habsburgic) -Centrul de Vizitare, Promovare și Conștientizare a Parcului Național Munții Rodnei (este un obiectiv situat în Pasul Prislop, si care vă prezintă biodiversitatea de floră și fauna din Munții Rodnei) -Casă Muzeu (este o gospodărie țărăneasca tradițională din Borșa, veche
Borșa () [Corola-website/Science/296994_a_298323]
-
Franța, care-i avea ca adversari pe spanioli (atât în sud, cât și în nord, în Flandra). Ea trimitea trupe în Germania, dar și ajutoare bănești în Portugalia și Catalonia, alimentând, astfel, focare de revoltă împotriva Spaniei. Din cauza ostilității Imperiului habsburgic față de protestanții cehi, românii din Moravia au luptat alături de cehi împotriva Imperiului în războiul de 30 de ani. Au luptat în acel timp alături de danezii și suedezii protestanți având centrul rezistenței la Vsetín în Vlahia Moravă. Generalul Wallenstein a condus
Războiul de Treizeci de Ani () [Corola-website/Science/303487_a_304816]
-
cu dublă curbură. Delimitarea nivelelor este marcată în exterior de un brâu de piatră cioplită. La fiecare bastion, la înălțimea podului, sunt goluri de tragere. Cetatea astfel întărită a reprezentat un punct strategic important la granița de răsărit a Imperiului Habsburgic. Până la organizarea prin forță a regimentelor secuiești de graniță (1764) este cazarmă a trupelor imperiale, iar după aceea, până în 1849, reședință a comandantului Regimentului I secuiesc de graniță. În timpul revoluției din 1848-1849 a fost sediul comandantului forțelor revoluționare din Secuime
Castelul Mikó din Miercurea Ciuc () [Corola-website/Science/301058_a_302387]
-
3 livezi în Bilauca, arendate lui Gafencu pe 3 ani . La acea dată, viețuiau acolo 6 călugări. În ianuarie 1775, ca urmare a atitudinii de neutralitate pe care a avut-o în timpul conflictului militar dintre Turcia și Rusia (1768-1774), Imperiul Habsburgic (Austria de astăzi) a primit o parte din teritoriul Moldovei, teritoriu cunoscut sub denumirea de Bucovina. După anexarea Bucovinei de către Imperiul Habsburgic în anul 1775, localitatea Zamostea a făcut parte din Ducatul Bucovinei, guvernat de către austrieci, făcând parte din districtul
Zamostea, Vijnița () [Corola-website/Science/315590_a_316919]
-
a atitudinii de neutralitate pe care a avut-o în timpul conflictului militar dintre Turcia și Rusia (1768-1774), Imperiul Habsburgic (Austria de astăzi) a primit o parte din teritoriul Moldovei, teritoriu cunoscut sub denumirea de Bucovina. După anexarea Bucovinei de către Imperiul Habsburgic în anul 1775, localitatea Zamostea a făcut parte din Ducatul Bucovinei, guvernat de către austrieci, făcând parte din districtul Vășcăuți (în ). Autoritățile habsburgice au desființat Schitul Zamostea în baza Ordonanței Imperiale din 19 iunie 1783 a împăratului Iosif al II-lea
Zamostea, Vijnița () [Corola-website/Science/315590_a_316919]
-
a primit o parte din teritoriul Moldovei, teritoriu cunoscut sub denumirea de Bucovina. După anexarea Bucovinei de către Imperiul Habsburgic în anul 1775, localitatea Zamostea a făcut parte din Ducatul Bucovinei, guvernat de către austrieci, făcând parte din districtul Vășcăuți (în ). Autoritățile habsburgice au desființat Schitul Zamostea în baza Ordonanței Imperiale din 19 iunie 1783 a împăratului Iosif al II-lea (1780-1790), trecând toate pământurile și fondurile administrate de Episcopia Rădăuților "sub povățuirea stăpânirii împărătești și a crăieștii măriri" . În anul 1811, satul
Zamostea, Vijnița () [Corola-website/Science/315590_a_316919]
-
război, monedele au fost scoase din circulație în aprilie 1774, iar monetăria a fost desființată. În ianuarie 1775, ca urmare a atitudinii de neutralitate pe care a avut-o în timpul conflictului militar dintre Turcia (Imperiul Otoman) și Rusia (1768-1774), Imperiul Habsburgic (Austria de astăzi) a primit o parte din teritoriul Moldovei, teritoriu cunoscut sub denumirea de Bucovina. După anexarea Bucovinei de către Imperiul Habsburgic în anul 1775, localitatea Sadagura a făcut parte din Ducatul Bucovinei, guvernat de către austrieci, făcând parte din districtul
Sadagura () [Corola-website/Science/311698_a_313027]
-
de neutralitate pe care a avut-o în timpul conflictului militar dintre Turcia (Imperiul Otoman) și Rusia (1768-1774), Imperiul Habsburgic (Austria de astăzi) a primit o parte din teritoriul Moldovei, teritoriu cunoscut sub denumirea de Bucovina. După anexarea Bucovinei de către Imperiul Habsburgic în anul 1775, localitatea Sadagura a făcut parte din Ducatul Bucovinei, guvernat de către austrieci, făcând parte din districtul Sadagura (în ). În anul 1774 satul număra 104 locuitori. În 1778 a fost construită Biserica Catolică "Sf. Mihail". Sadagura a avut o
Sadagura () [Corola-website/Science/311698_a_313027]
-
Otoman a fost, de multe ori, în conflict cu Sfântul Imperiu Roman și statul polono-lituanian, cauza fiind dorința Imperiului de a ajunge și controla centrul Europei. Pe mare, imperiul a susținut războaie cu Liga Sfântă (din care făceau parte Spania Habsburgică, Republica Veneția și Ordinul Suveran al Cavalerilor de Malta) pentru controlul Mării Mediterane. În Oceanul Indian, după descoperirea de către portughezi, în 1488, a Capului Bunei Speranțe, marina otomană se confrunta, frecvent, cu o nouă concurență - flota portugheză, în scopul de a
Turcia () [Corola-website/Science/297606_a_298935]
-
familii, dintre care 377 în Câmpulungul propriu-zis. Câmpulungenii au reușit să-și mențină drepturile, privilegiile și scutirile moștenite din vechime, până la ocuparea părții de nord a Moldovei de către austrieci, în 1774. Etapa ocupației austriece începe în anul 1774, când trupele habsburgice ocupă nord-vestul Moldovei, în momentul în care armatele rusești se retrăseseră, iar Imperiul Otoman ieșise slăbit în urma războiului de șase ani (1768-1774). Între 1775 și 1918, ceea ce mai rămăsese din Ocolul Câmpulungului parcurge mai multe etape distincte: perioada de administrație
Câmpulung Moldovenesc () [Corola-website/Science/297008_a_298337]
-
multe etape distincte: perioada de administrație militară (1775-1786), perioada încorporării părții de nord a Moldovei la cercul administrativ teritorial al Galiției (1786-1848) și perioada în care Bucovina este recunoscută ca ducat autonom al imperiului, și în care, pe fondul politicii habsburgice de exploatare economică, socială și națională, se declanșează lupta patrioților români din aceste teritorii pentru a-și păstra ființa națională (1848-1918). La data de 12 octombrie 1777, toată populația este chemată să depună jurământul de credință către împărat. Inițial, întreaga
Câmpulung Moldovenesc () [Corola-website/Science/297008_a_298337]
-
pe râul Moldova și pe văile afluenților, venind populație și din Ardeal și întemeindu-se târgul Câmpulung. Din 1775 până în 1888, Câmpulung Moldovenesc se extinde pe cursurile pâraielor Deia, Runc, Izvorul Alb, Valea Seacă și Sâhla. În momentul instaurării stăpânirii habsburgice, Câmpulungul era deja pe cale de a deveni târg, ca urmare a intensificării schimburilor economice, a creșterii producției de mărfuri. Primele dovezi scrise în care localitatea e amintită „târg” sau „târgușor” sunt din 1783 și 1787, fapt pe care stăpânirea habsburgică
Câmpulung Moldovenesc () [Corola-website/Science/297008_a_298337]
-
habsburgice, Câmpulungul era deja pe cale de a deveni târg, ca urmare a intensificării schimburilor economice, a creșterii producției de mărfuri. Primele dovezi scrise în care localitatea e amintită „târg” sau „târgușor” sunt din 1783 și 1787, fapt pe care stăpânirea habsburgică îl recunoaște oficial printr-un document din 1794 emis de Curtea de la Viena. Momentul acordării autonomiei Bucovinei reprezintă o recunoaștere a puternicei unități culturale românești, păstrată de multe veacuri și adeverită chiar de împăratul Franz Joseph I, care, fixându-i
Câmpulung Moldovenesc () [Corola-website/Science/297008_a_298337]
-
expert în fitoterapie, datorită pregătirii sale în botanică. Între pacienții săi s-au numărat și primarul de atunci al orașului, consulul Portugaliei și renumita femeie de afaceri de origine evreiască Doña Gracia Mendes. În cele din urmă a părăsit imperiul habsburgic, locuind pentru o scurtă vreme în Olanda și Franța, și apoi stabilindu-se în peninsula italică, la Ferrara(1541-1547), unde domnea un principe luminat - ducele Ercole al II-lea d'Este. Sub numele de Amatus Lusitanus (Amatus Portughezul), dr. Joăo
Amato Lusitano () [Corola-website/Science/313002_a_314331]
-
În ianuarie 1900, s-a constituit Societatea "Muzeul orășenesc din Suceava". Prin activitatea desfășurată de primarul Des Loges, s-a încercat recuperarea rămânerii în urmă a Sucevei față de Cernăuți, care devenise capitală a Bucovinei după anexarea acestei provincii de către Imperiul Habsburgic în anul 1775. În oraș au fost instalate elemente moderne de mobilier urban - felinare, chioșcuri de ziare, bănci, două pavilioane de agrement, dintre care unul situat în Parcul Central (unde a fost inaugurat în 1908 bustul împăratului Franz-Joseph al Austriei
Franz Des Loges () [Corola-website/Science/316538_a_317867]
-
să-l aibă ca protector pe Sf. Gheorghe. Indiferent de motivele care au stat la baza construirii acestei catedrale, atribuirea hramului Sfântului Gheorghe și-a dovedit utilitatea după ocuparea nordului Moldovei (Bucovina) de către austrieci (1775). În anul 1782, noile autorități habsburgice stabilite acolo au intenționat confiscarea moșiilor mănăstirilor din zona ocupată. Mitropolitul Gavriil Calimachi a ripostat susținând că odată cu mutarea reședinței mitropolitane la Iași, posesiunile respective nu mai aparțineau bisericii "Sf. Gheorghe" din Suceava, fiind transferate noii catedrale mitropolitane din Iași
Biserica Sfântul Gheorghe - Mitropolia Veche din Iași () [Corola-website/Science/318067_a_319396]
-
de trupele suedeze în anul 1648, în timpul Războiului de 30 de ani. La scurtă vreme, acestea vor ajunge în colecțiile reginei Cristina de Elveția. La 10 mai 1621, împăratul Ferdinand al II-lea emite un decret potrivit căruia bunurile familiei habsburgice nu puteau fi înstrăinate și nici împărțite. Scopul decretului este acela de a împiedica risipirea colecțiilor de artă care aparțin acestei familii. În perioada cuprinsă între anii 1628 și 1662, odată cu casătoria dintre arhiducele Tirolului, Ferdinand Carol, și Ana de
Muzeul de Istorie a Artei din Viena () [Corola-website/Science/322576_a_323905]
-
și de Van Dyck și a tablourilor achiziționate de Maria Teresa. Iosif al II-lea transferă, așadar, colecțiile familiei imperiale în Palatul Belvedere. Acesta a fost construit între anii 1714 și 1722 pentru Eugen de Savoia, atotputernicul prinț al Curții Habsburgice, cel care i-a gonit pe turci la Zenta, în 1697. În 1781, palatul devine sediul unei galerii deschise publicului (cu 10 ani înaintea Luvrului). Spre deosebire de Palatul Stallburg, obiectele de artă sunt dispuse după criteriile istorice și didactice. Tablourile sunt
Muzeul de Istorie a Artei din Viena () [Corola-website/Science/322576_a_323905]
-
teama jafurilor francezilor, trei mari comori sunt transferate la Viena: operele de artă din Ambras, bijuteriile Coroanei și ale Ordinului Lânei de Aur. Colecțiile erau păstrate în Schatzkammer (camera de artă). Între anii 1814 și 1815, o parte a tezaurului Habsburgic poate fi admirată de publicul avizat. Spre jumătatea secolului al XIX-lea, pentru împăratul Francisc Iosif - care a domnit în perioada 1848 - 1916 - devine o prioritate aducerea întregului patrimoniu artistic al familiei într-un singur sediu. Proiectu de urbaniizare a
Muzeul de Istorie a Artei din Viena () [Corola-website/Science/322576_a_323905]
-
de a analiza starea în care se aflau acestea. În 1891, Franz Iosif inaugurează oficial . Sălile muzeului trebuiau decorate după gusturile Habsburgilor, pentru a ilustra măreția acestor dinastii. Însă lucrurile nu s-au întîmplat așa. După 25 de ani, Imperiul Habsburgic piere, iar colecțiile sunt confiscate de noul stat republican. La începutul celui de-al Doilea Război Mondial, în 1939, toate operele din Muzeul de Istorie a Artei din Viena sunt transferate în salinele subterane din Altausee, decizeia cărea i se
Muzeul de Istorie a Artei din Viena () [Corola-website/Science/322576_a_323905]
-
și nu al Prutului. Dacă ar fi așa cum spune Istoria Partidului, ar fi normal ca toate cetățile să fie situate pe malul Prutului. Or nu este așa. E ceva putred în Danemarca. - 8-8.^964". Capitolul următor se intitulează "Bilanțul stăpânirii habsburgice în Bucovina" - și împlinea o lecție a profesorului. Ce zici, cititorule: aceste evenimente de acum mai bine de nouăzeci de ani, ți se par chiar atât de îndepărtate?
Un memorialist necunoscut: Ovidiu Țopa by Barbu Cioculescu () [Corola-journal/Memoirs/7433_a_8758]
-
și Zamoghila. Localitatea Dihtineț a făcut parte încă de la înființare din regiunea istorică Bucovina a Principatului Moldovei. În ianuarie 1775, ca urmare a atitudinii de neutralitate pe care a avut-o în timpul conflictului militar dintre Turcia și Rusia (1768-1774), Imperiul Habsburgic (Austria de astăzi) a primit o parte din teritoriul Moldovei, teritoriu cunoscut sub denumirea de Bucovina. După anexarea Bucovinei de către Imperiul Habsburgic în anul 1775, localitatea Dihtineț a făcut parte din Ducatul Bucovinei, guvernat de către austrieci, făcând parte din districtul
Dihtineț, Putila () [Corola-website/Science/315647_a_316976]
-
a atitudinii de neutralitate pe care a avut-o în timpul conflictului militar dintre Turcia și Rusia (1768-1774), Imperiul Habsburgic (Austria de astăzi) a primit o parte din teritoriul Moldovei, teritoriu cunoscut sub denumirea de Bucovina. După anexarea Bucovinei de către Imperiul Habsburgic în anul 1775, localitatea Dihtineț a făcut parte din Ducatul Bucovinei, guvernat de către austrieci, făcând parte din districtul Putila (în ). După Unirea Bucovinei cu România la 28 noiembrie 1918, satul Dihtineț a făcut parte din componența României, în Plasa Putilei
Dihtineț, Putila () [Corola-website/Science/315647_a_316976]
-
înființat în 1101. Regiunea este de asemenea menționată ca fiind "Novopazarski Sandžak" (Sandžak-ul Novi Pazar), sau mai simplu "Sandžak" de localnicii bosniaci. Cu toate acestea, numele administrativ oficial al regiune este Oblastul Raška (Рашка Област). În perioada dominației otomane și habsburgice, zona era cunoscută oficial pe plan internațional că "Sângeacul Novi Pazar", sangeac fiind echivalentul cuvântului district. În Șerbia medievală și în statul-națiune ulterior independent, regiunea era mai cunoscută cu numele "Raška". "Sandžak" este transcripția slavica a cuvântului turcesc "sancak", literalmente
Sandžak () [Corola-website/Science/329317_a_330646]
-
și Zelenău. Localitatea Berbești a făcut parte încă de la înființare din regiunea istorică Bucovina a Principatului Moldovei. În ianuarie 1775, ca urmare a atitudinii de neutralitate pe care a avut-o în timpul conflictului militar dintre Turcia și Rusia (1768-1774), Imperiul Habsburgic (Austria de astăzi) a primit o parte din teritoriul Moldovei, teritoriu cunoscut sub denumirea de Bucovina. După anexarea Bucovinei de către Imperiul Habsburgic în anul 1775, localitatea Berbești a făcut parte din Ducatul Bucovinei, guvernat de către austrieci, făcând parte din districtul
Berbești, Cozmeni () [Corola-website/Science/315721_a_317050]