1,851 matches
-
petrec între hipnoză și paralizie, mai degrabă ca un îngheț decât ca o debordare de energie. Astfel, anxietatea erotică se estompează, se distilează în vis, ca în Simfonia tăcerii, unde viața pare țesută în singurătate din amintiri, din „gloata albastrelor himere” înfiripate de jocul norilor. Trezită din halucinație, poeta dă glas unor „cântări de fecioară”, în care refuză îndemnul acestei „biblii barbare” de a-și lăsa „sufletul în prada oceanului de voluptate”. În Cântări pentru pasărea albastră (1922; Premiul Societății Scriitorilor
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288145_a_289474]
-
de buna lor credință ... Mai ales aceștia tineri au învățat să privească "sincer" în ochi, plănuind cea mai mâr șavă lovitură ! O fi atitudinea asta specifică acestei noi societăți ? Adică aspirația noastră spre cinste, credință, dreptate, loialitate e o imensă himeră ? Că tinerii copți (peste 30 ani) sunt de fapt învechiți în rele și funciar neloiali ? Poate veți spune că e goana lor după reușită sau altă înțelegere a timpului. Și atunci nu mai putem vorbi de valori perene ale societății
MERIDIANUL by Dumitru V. MARIN () [Corola-publishinghouse/Science/1703_a_2970]
-
poezia românească (Ion Barbu, Șefan Aug. Doinaș). În Coline cu demoni viziunile nu mai au luminozitate, dar stăruie aspirația evaziunii spre undeva, departe (Prore spre sud). Domină totuși sugestia spaimelor expresioniste, a scenariului misterios, a nesiguranței, poetul fiind bântuit de himere neprietenoase. Elegiac, livresc, echilibrat și calofil, înclinat spre reverie, uneori vag oniric, C. este marcat de spiritul epocii, de modelele culturale și de direcțiile contemporane în poezia românească. În romanul Tinerii noștri bunici (1967), structurat în patru părți (Pastorala, Traversarea
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/286367_a_287696]
-
București, 2006, pp. 710-711: "Scriitorii se străduiesc să găsească subiecte extraordinare pentru a exemplifica drama umană, dar imaginația lor nu va atinge niciodată puterea de invenție a vieții înseși. Nicio minte umană nu va fi în stare să născocească o himeră mai bizară decât aceea pe care la un moment dat natura se hotărăște s-o dea. Proasta opinie pe care o are intelectualul despre imaginația Providenței își găsește cea mai puternică expresie în rezerva pe care criticii literari o fac
by Antonio Patraş [Corola-publishinghouse/Science/1052_a_2560]
-
mi-ar fi de-ajuns702. Tot Hugo spunea că dacă visezi trebuie să fii mai puternic decât visul, ceea ce mi se pare pertinent, creierul uman având capacitatea de a se integra sau război cu informația, dar cel mai mare pericol este himera care ar putea să se strecoare în conștiința omului. Aceleași chinuri ale celor ce nu pot avea bucuria somnului o relatează și Shakespeare: O, somn, o, dulce somn cu vis/ Balsam al firii, tare te-am speriat, te-am alungat
by LIVIU PENDEFUNDA [Corola-publishinghouse/Science/986_a_2494]
-
câte oglinzi am așezat și câte zburătoare diamante pe drumul în spirală, pe ziduri în neant, s-ar revărsa cascade din muntele atlant pe-acoperișul rombic, fantasma unui dom. Și dacă tu ai ști pe unde umblu eu, ascuns printre himere în sfere și mistere redundante prin visul tău și într-al meu când dorm, ai vrea să întâlnim lumina cu chipul ei de om, fantasmă poesiei ce ne transformă-n zeu711. Hölderlin spunea: Când visează, omul e un zeu, când
by LIVIU PENDEFUNDA [Corola-publishinghouse/Science/986_a_2494]
-
să gândim, cu condiția, bineînțeles, ca această ruptură cu lumea exterioară să fie naturală și provizorie. De sus, de dincolo de sus Unde și îngerii-și răpun, Sub caduceu din nuielușă de alun, Ocrotitorii magi pe cai ce nu-s Decât himere toarse pe un fus Aduc un caier care prinde-n codrii de gorun, Prin labirint de clopot, firul dus1250. Oricum ar fi, tot ceea ce constituie domeniul gândirii noastre își trage originea din impresiile ce ne parvin sau ne-au parvenit
by LIVIU PENDEFUNDA [Corola-publishinghouse/Science/986_a_2494]
-
mai mult, obligat. "Scriu dintr-un fel de nevoie fizică"193, "dacă nu aș scrie, aș fi murit de multă vreme"194. Pagini întregi acoperite zi după zi, izolându-se de lume și refugiindu-se în propriile vise, în propriile himere, în propriile idiosincrazii. Când la întoarcerea familiei în Europa, la Paris, ia act de izolarea deplină, va trăi evenimentul ca pe o regenerare: "M-am născut pentru mine însumi între 1946 și 1948, atunci a fost când am deschis ochii
by FRANCO VOLPI [Corola-publishinghouse/Science/1116_a_2624]
-
și la radicalitatea faptului de a întreba într-o epocă în care altarele părăsite sunt locuite de demoni? Jean Dubuffet a scris că "numai nihilismul este constructiv" întrucât reprezintă "singurul drum care îl face pe om să se instaleze în himeră"255. Provocarea acestui artist și teoretician al avangardei, chiar și fără să fie împărtășită, ne ajută să vedem că nihilismul ne-a transmis într-adevăr o doctrină corozivă și neliniștitoare, dar în același timp profundă și coerentă. Ne-a învățat
by FRANCO VOLPI [Corola-publishinghouse/Science/1116_a_2624]
-
Lucrețiu asasinează ficțiunile, condamnă la moarte, calm, prin rațiune raționantă și rezonabilă, construcțiile strâmbe: cerul locuit, zeii răzbunători, religiile castratoare, speranțele legate de viața de apoi, mecanica sentimentelor, prejudecata monogamică, logica amoroasă. Pe pământ, ca și în cer, el sacrifică himerele pe imensul rug al filosofiei sale materialiste și mecaniciste. El își așază printre primii palatele conceptuale dincolo de bine și de rău. Lumea merge, târâș-grăpiș, pentru că majoritatea oamenilor se mint, se iluzionează, construiesc decoruri de teatru în care-și spun povești
[Corola-publishinghouse/Science/2095_a_3420]
-
nevoie în timpuri și în locuri ignorate de el. Cu sute de ani înainte de apariția islamului, la mii de kilometri de Palestina, De rerum natura oferă breviarul perfect al luptei contra tuturor superstițiilor. Dacă filosoful demontează ficțiunea Centaurilor sau a Himerelor, recuză existența lui Tantal sau a lui Tityos, îndepărtează cu un gest al mânii Cerberii și Furiile, dacă-și râde de Danaide sau de Sisif - pe care-l vede mai degrabă în lumea aceasta... -, e clar că l-ar fi
[Corola-publishinghouse/Science/2095_a_3420]
-
puternică, eternă, omniprezentă, omniscientă, nemuritoare, impetuoasă, liberă, nesfârșită, mărinimoasă, preafericită, ea reprezintă imposibilul ideal. Slăbiciunea, frica și spaima populează cerul; inteligența, rațiunea și cunoașterea îl golesc. Centaurii? Niște ficțiuni reductibile la o coliziune între simulacre de cal și de om Himerele? Aceeași remarcă, aceeași compoziție, nimeni și nimic nu se sustrage ordinii naturale, iar aceste creaturi nu există în natură. Tunetul, trăsnetul? Nicidecum intenții răzbunătoare ale unor zei nemulțumiți, ci doar o frecare între atomi incandescenți. Sterilitatea? Nicidecum o pedeapsă trimisă
[Corola-publishinghouse/Science/2095_a_3420]
-
trebuie să intimideze elanul tău critic. Pot interveni așa zicând critici hilare, total inadecvate, dar cumva justificate. El, marele scriitor, trebuie să fie conștient că interacțiunea cu cititorul a devenit mai concretă ca niciodată. Până nu demult, cititorul era o himeră colectivă, o plăsmuire față de care scriitorul se raporta așa cum te raportezi la un ideal. Acum cititorul a părăsit fotoliul pasivității și a devenit o ființă angajată în lectura sa critică. Orice cititor este un potențial critic. A critica nu este
Responsabilitatea de a fi intelectual by Valeria Roşca () [Corola-publishinghouse/Science/91718_a_93229]
-
a behaviorismului clasic watsonian a fost realizată de un tânăr literat din Pennsylvania care nu năzuise în copilărie să devină psiholog sau să declanșeze atare cataclisme științifice. Visase să devină romancier și, până la urmă, și-a realizat oarecum și această himeră. Născut în 1904 în Susquehanna, Pennsylvania, Burrhus Frederic Skinner a fost educat la Hamilton College, obținând un bacalaureat în literatura engleză. După câteva încercări eșuate de a scrie proză, Skinner s-a orientat spre psihologie, deși avea „ideea cea mai
[Corola-publishinghouse/Science/2361_a_3686]
-
verbal. 5. Mașina întărește studentul pentru fiecare răspuns corect, folosind acest feedback imediat, nu numai pentru a-i contura cât mai eficient felul de a fi, ci și pentru a-i susține ritmul, „a-i menține interesul”. Am redat aceste himere skinneriene pentru că ele sunt încă vii, însoțind actualmente calculatorul și instruirea asistată de calculator pe care le-a anticipat marele utopist al tehnologiei. În 1954, Skinner a procedat, după cum anunțase, la o serie de investigații și invenții, în scopul de
[Corola-publishinghouse/Science/2361_a_3686]
-
posesor al unei dicțiuni personale. „Legenda” vorbea de un copac izolat în câmpia aridă, „singur voievod” în „sufletul acelor bărăganii” (originalele modulații lexicale apar de pe acum), „mușcat” de esențiale întrebări: „De unde vin? Ce vreau? Și cine sunt?” și bântuit de himera seducătoare a unor „păduri sâlhoase”. Ca urmare a ardentului său vis, arborele devine umblător, dar „vâlfele eterne”, scaieții și pietrele îl blestemă să rămână veșnic fugar. Ajuns în codru, unde e primit regește, arborele devenit cerb se privește în „ochiul
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/287216_a_288545]
-
lui Spartacus (evocată și într-un poem independent), model și stindard al „singaporenilor”: „cavalerul” G. Mărgărit, Ernest Mathe („umanistul Matty”, apostol al dreptății absolute), „Mitea” (Dumitru Stelaru), Leonid Dimov, Mircea Ivănescu, precum și iluștrii congeneri defuncți: Const. Tonegaru cel sedus de himere, „Poet și Visător de rasă”, „seraficul Princip” Radu Stanca, robustul, neconvenționalul Robert Burns, Villon - cel „rătăcit într-o lume de smârc” - ș.a., iar printre toți aceștia, pitoreștii Stan Palanca („bardul de crâșmă”) și „curiosul bard Pâcă/ ăl de-și căta
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/287216_a_288545]
-
iar printre toți aceștia, pitoreștii Stan Palanca („bardul de crâșmă”) și „curiosul bard Pâcă/ ăl de-și căta cu bătăușii râcă”. Pura enunțare a acestor nume creează haloul sublim al unei generații tragice, care clamează, odată cu Spartacus murind, „Lăsați-ne himera!” sau subscrie declarația celor „cu inima în palmă”: „E timpu-acelor care INIMI au/ și OCHI și CREIER - să le dea vederii! / Spre spaima sumbră-a Marelui-Bau-Bau / Gonit de-aripa Razei din imperii!// De-acei ce se vor teme de lumini
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/287216_a_288545]
-
răzbat catastrofal la suprafață prin fisura pe care o provoacă „întâmplarea”, faptul revelator, ivit pe neașteptate în cursul celei mai banale și mai așezate existențe. Toți eroii săi așteaptă această întâmplare , alergând halucinați, din momentul când s-a produs, după himere. AL. ANDRIESCU SCRIERI: La „Grandiflora”, Craiova, 1928; Pavilionul cu umbre, Craiova, 1928; Vedenia, București, 1929; Brațul Andromedei, București, 1930; Rusoaica, București, 1933; Femeia de ciocolată, București, 1933; Zilele și nopțile unui student întârziat, București, 1934; Donna Alba, București, 1935; Nuvele
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288116_a_289445]
-
Europe en marche vers l`unite" în Objectif Europe, nr. 17, 1992; La Civilta Catolica, 3650, 20 iulie 2002. 98. Martin, D. (1978), A General Theory of Secularization, Harper and Row, New York. 99. Mantzaridis, G. I. (2002), Globalizare și universalitate / himeră și adevăr, Ed. Bizantină, București. 100. Mesnard, P. (1935), L`essor de la philosophie politique au XVI siecle, Vrin, Paris. 101. Mendras, H. (1967), La fin des pay sans, A. Colin, Paris. 102. Mendras, H. (1988), La seconde révolution francaise, 1965-1984
by Ion Petrică [Corola-publishinghouse/Science/1120_a_2628]
-
pe care logica o exclude, negând negația. Guru Fritjof Capra 16 și John Hagelin sunt, și ei, adepții spiritului universal, înțeles ca o conștiință cuantică. Lipsa răspunsurilor la o serie de întrebări impuse de descoperirea lumii infinitezimale reînvie misticismul, o himeră identică cu Inchiziția în perioada Evului Mediu. Știința înfruntă această himeră cu speranța că aidoma tabelului periodic al elementelor al lui Dmitri Mendeleev, care are mai multe locuri vacante decât elemente demonstrate, la întrebările fizicii cuantice se vor primi răspunsuri
[Corola-publishinghouse/Science/84988_a_85773]
-
și John Hagelin sunt, și ei, adepții spiritului universal, înțeles ca o conștiință cuantică. Lipsa răspunsurilor la o serie de întrebări impuse de descoperirea lumii infinitezimale reînvie misticismul, o himeră identică cu Inchiziția în perioada Evului Mediu. Știința înfruntă această himeră cu speranța că aidoma tabelului periodic al elementelor al lui Dmitri Mendeleev, care are mai multe locuri vacante decât elemente demonstrate, la întrebările fizicii cuantice se vor primi răspunsuri în viitor. Niels Bohr, în "Interpretarea de la Copenhaga", încearcă să redea
[Corola-publishinghouse/Science/84988_a_85773]
-
care curg boabe de argint ca mărgăritarele de rouă. Uimirea îl lasă aiurit, căutând către frumoasa zeiță, stupoarea se lasă pe chipul uluit. -Este Roberta-este Roberta. -repeta în neștire întinzând mâinele spre holograma de pe tavan. Fantasma se topi pe dată, himeră a scumpei năluciri. -Ce-ai făcut scump prieten-se supără Daniel. Etern te vor bântui himerele iubirii. -Mă iartă c-am rupt vraja iubite prieten Daniel. Satana mi-a întins mreaja, ispitidu-mă. -Amice acesta ți-i norocul, nu judeca prea aspru
Infern in paradis by Gabriel Cristian () [Corola-publishinghouse/Science/1178_a_2136]
-
frumoasa zeiță, stupoarea se lasă pe chipul uluit. -Este Roberta-este Roberta. -repeta în neștire întinzând mâinele spre holograma de pe tavan. Fantasma se topi pe dată, himeră a scumpei năluciri. -Ce-ai făcut scump prieten-se supără Daniel. Etern te vor bântui himerele iubirii. -Mă iartă c-am rupt vraja iubite prieten Daniel. Satana mi-a întins mreaja, ispitidu-mă. -Amice acesta ți-i norocul, nu judeca prea aspru, poți declanșa urgii. -Iubite Daniel ia seama. Mereu voi fi cu tine. În tolbă tu
Infern in paradis by Gabriel Cristian () [Corola-publishinghouse/Science/1178_a_2136]
-
Paradisul peregrinar (1942) consolidează imaginea poetului frenetic-vitalist chemat, ca perihelicul Al. Macedonski, de zboruri spre luminile celeste: „Aici e numai luptă aspră pentru soare. / În fiecare lacrimă din vis se zbate / Chemarea înălțimilor nemuritoare”. Unele poeme anticipează patosul vânătorilor de himere din baladele poeților Cercului Literar de la Sibiu. Poezia - tematizată în câteva piese cu aspect de artă poetică - e transcendere a „umanei făpturi” sau a „omeneștilor ape”, o „sete mai mare, mai pură”, care „ne arde, ne arde, ne arde”. Sau
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289711_a_291040]