3,454 matches
-
V-lea, la fel ca majoritatea germanicilor, lombarzii (longobarzii, langobarzii) erau supuși hunilor. În sec. al VI-lea, lombarzii au colonizat sudul Pannoniei și, sub regele Wacho (sau Waccho, din neamul Lithingilor) (510-540) a înființat un stat. Lombarzii făceau mereu incursiuni în regatul altui popor germanic, gepizii. În 568 regele Alboin a cucerit de la bizantini Italia de nord și centrală. Regele Valtari (Walthari, Ualtari) a consolidat regatul și monarhia. Apogeul a fost atins sub regele Liutprand în secolul al VII-lea
Regate germanice () [Corola-website/Science/304224_a_305553]
-
națiuni noi. În perioada dintre secolele al VIII-lea si al XI-lea, vikingii (numiți în Europa de vest și normani, normanzi, iar în est și varegi, varangi și ruși), plecați din Peninsula Scandinavă și arhipelagul danez au făcut numeroase incursiuni în diverse regiuni ale Europei, ca soldați jefuitori, ca negustori și ca întemeietori de formațiuni statale (de tip ducat, regat și cnezat). În anul 795, vikingii formaseră o formațiune politică condusă de un rege. În sec. al X-lea au
Regate germanice () [Corola-website/Science/304224_a_305553]
-
lui Martin Luther. În sec. al XVII-lea, Suedia a devenit mare putere europeană, iar Marea Baltică era supranumită "lacul suedez". În următoarele două secole puterea Suediei a intrat în declin, în favoarea Rusiei. În anul 911, vikingii, proveniți din Danemarca făceau incursiuni de pradă în Franța, sub conducerea lui Rollo al Normandiei (Hrolf, Rolf; botezat Robert). Regele franc Carol III cel Simplu a negociat cu invadatorii cedarea unui teritoriu în schimbul incursiunilor de jaf. Rollo a primit teritoriul fertil și bogat Neustria, mai
Regate germanice () [Corola-website/Science/304224_a_305553]
-
declin, în favoarea Rusiei. În anul 911, vikingii, proveniți din Danemarca făceau incursiuni de pradă în Franța, sub conducerea lui Rollo al Normandiei (Hrolf, Rolf; botezat Robert). Regele franc Carol III cel Simplu a negociat cu invadatorii cedarea unui teritoriu în schimbul incursiunilor de jaf. Rollo a primit teritoriul fertil și bogat Neustria, mai cunoscut cu numele Normandia. Danezii s-au creștinat și au adoptat franceza medievală ca limbă oficială în noul lor stat. Acțiunile de jaf au încetat, însă normanzii și-au
Regate germanice () [Corola-website/Science/304224_a_305553]
-
ginerele său, Baduarius, spre Italia. Acesta din urmă a fost însă înfrânt și ucis în luptă, iar criza care se perpetua în Balcani și în Orient a făcut ca alt efort imperial în Italia să devină imposibil pentru moment. Din cauza incursiunilor longobarde, posesiunile romane au fost la rândul lor fragmentate în mai multe teritorii izolate. În anul 580, împăratul Tiberiu al II-lea le-a reorganizat în cinci provincii, numite de el "eparhii" (în limba greacă): "Annonaria" (în Italia de nord
Exarhatul de Ravenna () [Corola-website/Science/324529_a_325858]
-
de a deveni Mesager. Văzând că toți care-i devin apropiați încearcă să-i abată gândul de la asta și să-l țină între zidurile protectoare ale Milnului, Arlen fuge și rătăcește prin lume, călătorind ca Mesager independent. Într-una dintre incursiunile în deșert, descoperă ruinele unuia dintre orașele vechi, despre care se credea că a dispărut. Acolo găsește o suliță acoperită de glife, precum și imagini reprezentând oameni cu trupul pictat cu glife necunoscute. Sulița se dovedește o armă redutabilă în fața miezingilor
Omul pictat () [Corola-website/Science/334029_a_335358]
-
au sustras odihna, plăcerea sau somnul" (Pro Archia poeta, VI, 12). Între aceste discursuri se disting : Cicero s-a remarcat și ca un teoretician al artei retorice, fiind socotit unul dintre părinții oratoriei antice. În tratatele sale, el face o incursiune în istoria oratoriei antice și o analiză a principalelor curente retorice care aveau adepți în epoca sa (aticismul și asianismul), dezbătând problema formării oratorului și a funcției sale în societate; oratorul ideal (orator summus et perfectus) este, în concepția lui
Marcus Tullius Cicero () [Corola-website/Science/296779_a_298108]
-
amintească cum sprijinise el revolta arabă". De acum înainte oamenii lui Feisal aveau să fie flancul drept al armatelor aliate conduse de generalul Allenby, care atacau din nord, prin Palestina. De două ori, în cursul anului 1917, Lawrence a făcut incursiuni secrete periculoase în spatele liniilor inamice pentru a-i instiga pe arabii din Siria. În noiembrie, în satul Deraa, a fost capturat pentru scurt timp de turci, care probabil nu l-au identificat. Ce s-a întâmplat acolo, rămâne un subiect
T. E. Lawrence () [Corola-website/Science/307302_a_308631]
-
anii 1808 - 1812 a luat cunoștință cu arta renașterii italiene și cu clasicismul de după anul 1800. Prin apariția în Moldova a Școlii de Arte înființată în anul 1841 de către Gheorghe Asachi, prin apariția lui Constantin Lecca în Muntenia și prin incursiunile artistice ale lui Mișu Popp în Ardeal, s-au născut primii inițiatori ai noii orientări naționale în artă. În spațiul artistic românesc, contactul cu mișcările novatoare ale Parisului s-a petrecut abia cu maeștrii Theodor Aman, Nicolae Grigorescu și cei
Mișu Popp () [Corola-website/Science/316839_a_318168]
-
deplină siguranță a soldaților săi prin Ungaria. În anul 1137, vechile clădiri romanice au fost demolate și înlocuite cu unele noi, iar în anul 1486 abația a fost reconstruită integral în stil gotic sub regele Matia Corvin. Ca urmare a incursiunilor otomane în Europa, între secolele XVI-XVII, abația din Pannonhalma a fost fortificată. În timpul dominației otomane în Ungaria, abația a fost avariată iar călugării benedictini au fost forțați să o părăsească. Abia după ce Ungaria a fost integrată în Imperiul Habsburgic călugării
Abația Pannonhalma () [Corola-website/Science/324345_a_325674]
-
prezentat un mare pericol pentru teritoriile lituaniene. Înaintarea Ordinului a fost oprită după înfrângerea lui în Bătălia de la Saule din 1236, ordinul fiind aproape desființat. În cele din urmă, s-a unit cu Ordinul Cavalerilor Teutoni continuând așa-numitele "Reisen", incursiunile împotriva statelor baltice. În 1226, Konrad I al Mazoviei i-a chemat pe cavalerii teutoni să-și apere frontierele și i-a supus pe prusaci, oferindu-le cavalerilor spre folosință Chełmno ca bază pentru campania lor. În 1230, teutonii s-
Istoria Lituaniei (1219–1295) () [Corola-website/Science/320528_a_321857]
-
mongolilor. Erau adesea suficiente alianțe de scurtă durată între ducii lituanieni pentru efectuarea de expediții militare și de jaf în aceste zone (inclusiv Pskov, jefuit în 1213). În total, între 1201 și 1236, lituanienii au lansat cel puțin 22 de incursiuni în Livonia, 14 în Rutenia, și 4 în Polonia. O administrare continuă a teritoriilor cucerite avea însă nevoie și de o mare putere centrală unificată. Unele dovezi arată că lituanienii au început să-și unească forțele la începutul secolului al
Istoria Lituaniei (1219–1295) () [Corola-website/Science/320528_a_321857]
-
în această perioadă cu apariția lui Butigeidis, primul său lider. În 1289, în fruntea a circa de militari, el a atacat Sambia. În 1289, Ordinul Cavalerilor Teutoni a construit un castel în Sovetskul de astăzi (Tilsit) și și-au intensificat incursiunile. Butigeidis a fost primul care a construit castele puternice de-a lungul râului Neman. A murit în 1290 sau 1292, iar fratele său, Butvydas (cunoscut și sub numele de Pukuveras) a moștenit coroana. Butvydas a fost tatăl lui Vytenis și
Istoria Lituaniei (1219–1295) () [Corola-website/Science/320528_a_321857]
-
Mystery Writers of America. Printre romanele polițiste publicate ulterior de Brown se numără și "The Screaming Mimi" (1949), ecranizat în 1958 de Gerd Oswald, cu Anita Ekberg și Gypsy Rose Lee în rolurile principale, sau "Night of the Jabberwock", o incursiune în lumea creată de Lewis Carroll în "Alice în Țara Minunilor". Creațiile SF ale lui Brown s-au caracterizat prin umor și răsturnări de situație. Povestirea "Arena" a fost inclusă de organizația SFWA în topul celor mai bune 20 de
Fredric Brown () [Corola-website/Science/321577_a_322906]
-
în confederațiile tribale hune (din care au făcut parte și câteva popoare germanice, între care gepizii). În 375, hunii distrug formațiunea statală a regelui ostrogot Ermanaric, iar în anii 376-377 înfrâng și oștile regelui vizigot Athanaric. Timp de câteva decenii incursiunile de pradă ale hunilor s-au limitat la zonele învecinate, potrivit unor consemnări din 395: în Caucaz și la Dunărea de Jos. Însă și-au extins, treptat, sfera de influență spre vest, dincolo de Munții Carpați, până în Câmpia Panoniei. Câțiva ani
Dobridor, Dolj () [Corola-website/Science/300397_a_301726]
-
așteptat fanii lui Dan Brown... cel mai surprinzător roman de până acum. După fenomenalul succes înregistrat cu romanul Codul lui da Vinci, Dan Brown cu siguranță nu își dezamăgește fanii. Simbolul pierdut abundă de coduri, secrete, răsturnări de situație și incursiuni în ocultism și în filozofii străvechi."(Janet Maslin - New York Times) " Așteptarea a luat sfârșit. Simbolul pierdut a apărut - și nu trebuie să fii francmason ca să-ți placă la nebunie. Incitant și spectaculos, ca o cursă în montages russes."(The Los
Simbolul pierdut () [Corola-website/Science/314386_a_315715]
-
le-a acordat concesii. Arduin a fost ultima dată menționat ca fiind în viață în 4 aprilie 976. În ciuda faptului că i-a repatriat în ținuturile lor de origine, cucerite acum de la sarazini, călugării din Novalesa — care se refugiaseră din fața incursiunilor musulmane din 906 și se aflau încă la Torino până la 929 — l-au acuzat pe Arduin cum că nu le-ar fi respectat drepturile: "Ardoinus vir potens ... nobis tulit [vallem Segusinam] tantum ... erat plenus viciis ... superbia tumidus ... în adquirendis rebus
Arduin Glaber de Torino () [Corola-website/Science/324956_a_326285]
-
înconjurat de dușmani din toate părțile și am purtat 36 de lupte de când sunt domnul acestei țări, dintre care am fost învingător în 34 și am pierdut 2”. Într-o analiză detaliată, istoricul Alexandru Boldur mai identifică suplimentar alte patru incursiuni armate la care Ștefan nu a participat, acestea fiind conduse de alți comandanți, numiți de domn. O clasificare sintetică a tipurilor de conflicte armate, la care a participat oastea moldoveană sub conducerea lui Ștefan cel Mare, este prezentată în tabelul
Ștefan cel Mare () [Corola-website/Science/297119_a_298448]
-
domn. O clasificare sintetică a tipurilor de conflicte armate, la care a participat oastea moldoveană sub conducerea lui Ștefan cel Mare, este prezentată în tabelul alăturat. Cele patru acțiuni militare care nu au fost conduse de Ștefan personal au fost: incursiunea din Transilvania, sub comanda lui "Pop" (1469), lupta de la Lențești împotriva mazovienilor veniți în ajutorul polonezilor, sub conducerea lui "Boldur" (1497), lupta de la Cernăuți (1497) și atacul vornicului Boldur asupra Chiliei și Cetății Albe (1500).
Ștefan cel Mare () [Corola-website/Science/297119_a_298448]
-
de armata otomană a fost o forță de cavalerie nomadă de stepă. Aceasta a fost centralizată de Osman I din triburile turcomane care locuiau în vestul Anatoliei în secolul al XIII-lea. Aceste călăreți au devenit forțe militare neregulate de incursiune folosiți ca trupe de șoc, înarmați cu arme simple cum ar fi arcurile și sulițele. Lor li s-au dat feude numite "Timar" în teritoriile cucerite, iar mai târziu au fost numiți timarioți. Pe lângă aceste pământuri în plus în timpul campaniilor
Armata otomană () [Corola-website/Science/325721_a_327050]
-
simboluri ale otomanilor. Cavaleria ("Kapıkulu Süvarileri Ocağı") era formată din mai multe corpuri, cel mai important corp din cele șase existente fiind spahii, o forță de elită călare. Un alt corp de cavalerie numită "Akinci" aveau rolul de cercetași, făceau incursiuni în teritoriul inamic și făceau jafuri înainte de sosirea armatei regulate. Corpul de spahii au fost fondat în timpul domniei lui Murad I. Deși inițial au fost recrutați ca și ienicerii folosind sistemul de dări umane devșirme, sultanul Mehmed al II-lea
Armata otomană () [Corola-website/Science/325721_a_327050]
-
înaintării spre Ankara. La sfârșitul lunii decembrie 1920, grecii avansaseră pe două fronturi, apropiindu-se de Eskișehir dinspre nord-vest și dinspre Smirna, și își consolidaseră controlul asupra unei vaste regiuni. La începutul anului 1921, ei și-au reluat înaintarea cu incursiuni limitate, care au întâmpinat rezistența dârză a naționaliștilor turci, care avuseseră timp să-și construiască poziții fortificate și erau din ce în ce mai bine pregătite și echipate. Înaintarea grecilor a fost oprită pentru prima oară în timpul primei bătălii de la İnönü de pe 11 ianuarie
Războiul Greco-Turc (1919-1922) () [Corola-website/Science/320700_a_322029]
-
fost nimicită de turcii comandați de însuși sultanul Murad. Regele Ladislau a fost ucis, iar cardinalul Cesarini s-a aflat și el printre nenumărații morți. Dar Varna era departe de Morea și veștile acestea nu l-au stânjenit pe Constantin. Incursiunea sa peste istm fusese un succes remarcabil. L-a savurat și el. Găsise și un nou aliat în lumea apuseană. Filip al V-lea, duce al Burgundiei, era un sprijinitor înfocat al războiului împotriva păgânilor. Se oferise să aprovizioneze corăbii
Constantin al XI-lea Paleologul () [Corola-website/Science/309799_a_311128]
-
ale intrigilor, dacă s-ar fi dat exemple rele. Alternativa la romanele “îndoielnice” și la romanele picarești era mai bună, respectiv poveștile romantice elevate; a venit astfel ca posibil răspuns o producție de “romanțe” scrise după modelul lui Heliodor, cu incursiuni în lumea bucolică. "Honoré d’Urfés L’Astrée" (1607/ 27) a devenit cea mai cunoscută operă de acest gen. Criticilor care afirmau că astfel de romane nu au nimic de-a face cu viața reală li se răspundea cu procedeul
Istoria romanului european () [Corola-website/Science/299178_a_300507]
-
curte. Alții susțin că natura religioasă semnificativă a relației cu Lamaul tibetan este slab reprezentată în erudiția modernă. Alții notează nevoia Ming-ului de cai din Asia Centrală, precum și necesitatea de a menține comerțul cu ceai pentru cai.Ming a trimis sporadic incursiuni armate în Tibet în timpul secolului al XIV-lea, la care tibetanii au rezistat cu succes. Mai mulți oameni de știință subliniază că, spre deosebire de precedenții mongoli, dinastia Ming nu a avut o garnizoană de trupe permanente în Tibet. Împăratul Wanli (d.
Dinastia Ming () [Corola-website/Science/309369_a_310698]