2,113 matches
-
părintelui Cleopa până la mărturiile arhimandritului Andrei Scrima străbați, într-un anumit fel, aceeași albie. Pentru ortodocșii aflați cu un pas dincolo, alteritatea e o bucurie, iar diferența un permanent mister. În această minunată felurime se cuvin citite și cele mai insolite afirmații ale părintelui, care aduc mărturie despre „înțelepciunea cea de multe feluri” (Efeseni 3, 10) a lui Dumnezeu. Părintele Teofil va rămâne în amintirea celor care l-au iubit acel duhovnic situat mereu la mijloc: între itineranță și sedentarism, între
[Corola-publishinghouse/Science/1881_a_3206]
-
referințele la interpretarea unor importanți Părinți ai Bisericii la pasajele mai dificile ale Scripturii. Între autorii patristici, cele mai frecvente ocurențe sunt Atanasie cel Mare, Ioan Gură de Aur, Augustin, Maxim Mărturisitorul sau Ioan Scărarul; la aceștia se adaugă și insolite referințe la autori moderni sau contemporani: F.M. Dostoievski, V. Voiculescu, T. Arghezi sau D. Stăniloae. Pe scurt, în formatul oferit de ÎPS Bartolomeu, Scriptura vine în mâinile cititorului cu șanse sporite de a depăși dificultățile de interpretare inerente lecturii. O
[Corola-publishinghouse/Science/1881_a_3206]
-
gest propriu copiilor. Uitând de gura cea rea a lumii, Zaheu își asumă rușinea de a se cățăra năpustit în primul copac din cale. Apoi, cu o inimă poate îmbătată de slavă deșartă, Zaheu îl invită la cină pe Oaspetele insolit al Ierihonului. Voia să-și arate grandoarea? Nu putem ști. Adevăratele intenții ale lui Zaheu rămân ascunse scriitorului biblic și deci și nouă. Curajul său a fost însă răsplătit. Iisus îl vede și-l cinstește public cu aceste vorbe: „Zahee
[Corola-publishinghouse/Science/1881_a_3206]
-
inovatoare dusă de Ion Vinea, mai târziu și în cea a lui Tristan Tzara, marcat de Baudelaire și Oscar Wilde, la douăzeci și unu de ani semnatar al plachetei de proze poematice Figurile de ceară, M. se mișcă inițial în paradox și insolit. Poza dezabuzat ironică și-o va păstra, de altfel, tot timpul. Micile lui snobisme, reacții destinate să epateze, se traduc în inocente veleități nobiliare. Bunăoară, fragmente din poemul Salomeea (1915) apăruseră întâi în periodice, sub semnătura Adrian de Maniu. Nonconformistul
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/287984_a_289313]
-
adevărat” produsă de Nathalie Sarraute. Relatarea este un colaj de „felii de viață”, cam ternă, cu citate și referințe livrești, presărate, de altfel, pe întregul cuprins al cărții. Scrierii, saturată de notații realiste ascuțite, unele semnalând prezența în banal a insolitului, a senzaționalului și absurdului, îi lipsește un cheag, iar titlul rămâne abstrus. Minuția descripției de mediu, ambianță, climat familial, în conjuncție cu înregistrarea meticuloasă de mișcări psihice elementare, de simțăminte embrionare, determină și caracterul romanului Cumpărătorii (1985), al cărui titlu
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289637_a_290966]
-
rafinat substanțial, lexicul s-a îmbogățit mult, prin aproprierea unor plastice cuvinte neaoșe („om mistreț”, „răbduriu”, „caraulă”, „vâlvoare”, „mas”, „arcer”), dar și prin formarea altora („pretutindenească”, „înomenea”), fraza devine mai concisă, renunțându-se la o serie de elemente relaționale, imaginile insolite abundă, iar metaforele tind la o funcție larg revelatoare. Peisajele, puține, capătă aspecte expresioniste, iar discursul, câteodată ermetic, oracular, debușează alteori în poezie „pură” (Pasăre albă, Sub curcubeu). Prin însușirile ei, Țara de peste veac stă alături de marile cărți de poezie
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/286469_a_287798]
-
întreruptă, cu deplasări bruște înapoi sau înainte, vocea naratorului-rezoneur care trăiește teama și teroarea aduse de mișcările sociale: un „reacționar” în fond, culisând între relatarea aproape cinică datorită sicității ei, participarea sentimentală și distanțarea ironică - toate acestea definesc o narațiune insolită. Descrierile, portretele ample, prezentările, rezumatele și dialogurile se nasc din alăturări de propoziții scurte, sincopate și gâfâite, cu o topică și o ritmică puțin obișnuite. Abundența și raritatea informației convocate se sustrag prolixității tocmai prin această originală orchestrare. Spectacolul lexical
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288433_a_289762]
-
Ist. lit. (1941), 838, Ist. lit. (1982), 924; Pericle Martinescu, „Revoluția”, „Dacia rediviva”, 1943, 2; Dan Petrașincu, O carte mare: „Revoluția”, VAA, 1943, 627; Negoițescu, Engrame, 195-207; Piru, Panorama, 267-269; Crohmălniceanu, Literatura, I, 582-583; Negoițescu, Analize, 173-179; Ion Simuț, Proza insolită a lui Dinu Nicodin, F, 1982, 7, 9; [Interviuri], RRI, II, partea I, 592-599; Elena Zaharia-Filipaș, Un scriitor uitat: Dinu Nicodin, CC, 1991, 6-9; Negoițescu, Ist. lit., I, 234-237; Dinu Nicodin, DCS, 12-13; Dicț. esențial, 577-578; Dicț. analitic, IV, 35-38
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288433_a_289762]
-
de Alfonso Castaldi. Un umor livresc emană istorisirile de vânătoare și, tot așa, relațiunile de voiaj, unde, cu neastâmpărul și gustul lui pentru neprevăzut, D. surprinde amuzat un pitoresc văzut ca împestrițare a realului, dar și ca reflex al unui insolit frapant. O nuanță de bizarerie există în volumul Nuvele (I, 1916), care amalgamează o sentimentalitate ținută în frâu cu îngândurări de intelectual ce cunoaște prețul iluziei. Femei pierdute, exaltați artiști boemi, rurali violenți până la crimă se perindă în aceste proze
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/286760_a_288089]
-
pamfletului, Fantome marchează o dată în evoluția prozei românești. Acest „carnet al unui ieșean” e completat de „carnetul unui fost parizian”, inclus în volumul Povestea celor necăjiți. Evocarea unor personalități (Oscar Wilde, Jean Moréas), schițarea unor figuri enigmatice, povestirea unor întâmplări insolite iau câteodată turnura unui adevărat eseu socio-psihologic și relevă atitudini contradictorii. Nostalgia idealizatoare este limitată de o viziune lucidă a Parisului, Babilon modern, care înstrăinează și, mai mult, degradează social și psihic. Dacă un spirit fantezist cutreieră unele proze anterioare
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/285370_a_286699]
-
că s-a trezit din niște vise lungi, obscure, fără de înțeles și el privește, fără de-ncredere în realitate, la împrejurimea lui (Eminescu: 2011, II, 61). Deși interpretarea experienței neobișnuite a lui Dionis riscă să pară forțată, opinăm că primejdia supralicitării insolitului aventurii dintre lumi nu este atât de mare. Încă din începuturile receptării lui critice, Eminescu a fost considerat einsteinian; de ce nu ar putea să fie și hawking-ian, avant la lettre? Ioana Em. Petrescu surprinde efectul de irealitate spațială potențat de
[Corola-publishinghouse/Science/1575_a_2873]
-
evaluarea amânată, materiale de suport pentru antrenament îpostere și schițe făcute de antrenor sau realizate de cursanți) etc. Antrenamentul creativ solicită efort psihic și timp atât din partea antrenorului cât si a celor antrenați. Răbdarea, perseverența si toleranța la ambiguitate și insolit sunt alte calități necesare pentru a participa la activitatea unui grup creativ de formare. A te antrena o reuniune sau două într-un grup creativ nu este suficient pentru a-ti dezinhiba și dezvolta creativitatea chiar dacă ai un fond informațional
Creativitate şi îndemânare by Amalia Farcaş. () [Corola-publishinghouse/Science/689_a_1281]
-
prin argumente pe care le vrea a fi raționale. Béatrice (24 de ani) și-a simbolizat disperarea (care, peste câteva luni, o va conduce la sinucidere) creând în satul construit de ea un enorm cimitir. Ea explică astfel această alegere insolită: „Trebuie neapărat să fie un cimitir; există niște copaci care te duc cu gândul la cimitir” (este vorba de brazi). Și, pe măsură ce amplasează în acest cimitir, în poziție culcată, toate personajele materialului, ea exclamă: „De bună seamă că a fost
[Corola-publishinghouse/Science/2070_a_3395]
-
cu realitatea, favorizând dezinteresul pentru lumea exterioară (A. Freud, 1936/1993). Utc "U" Umorultc "Umorul" Definițietc "Definiție" În sensul restrâns reținut de Freud, umorul constă în prezentarea unei situații trăite ca traumatizante astfel încât să fie reliefate aspectele ei plăcute, ironice, insolite. Numai în acest caz (umor aplicat sieși) umorul poate fi considerat un mecanism de apărare. Discutarea definițieitc "Discutarea definiției" Aspectul defensiv al umorului se poate explica astfel: el cruță persoana aflată în dificultate de afectele dureroase pe care situația sa
[Corola-publishinghouse/Science/2070_a_3395]
-
mai apropiat stilistic de ambianța revistei „Integral”, unde apăruse inițial. Nota plastică a descrierilor de locuri și personaje, extinderea viziunii poetice în alegorie țin de esența artei de prozator a lui Z., procedeul regăsindu-se și în romane. Imaginile pitorești, insolitul existențelor în lumea mahalalei evreiești, exploatată și de alți autori contemporani, sunt valorizate cu o percepție dilatată de foc mistic și obsedată de mari idei teozofice. Întâmplări banale, locuri prozaice, lesne identificabile în topografia orașului natal, capătă valoare simbolică. Figuri
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/290742_a_292071]
-
în registrul ludic (violența apare prezentată sub forma jocului și a divertismentului), violența prezentată ca atractivă prin eroizare (sub forma eroilor salvatori, cum ar fi donatorul, generosul, omul în uniformă mort exemplar) sau, din contră, exaltare senzațională (unde violența este insolită, neașteptată, prezentată în registrul anomaliei, dar și al exoticului) și, în final, contextualizare negativă (în care violența este incriminată, sunt prezentați antieroi, non-eroi, sunt prezentate consecințele negative ale violenței). Figura 11. Repartiția scenelor de violență per context de semnificare în
[Corola-publishinghouse/Science/2237_a_3562]
-
dar de care autorul nu se va dezice nici mai târziu. O particularitate o constituie lipsa semnelor de punctuație, ceea ce conferă fluență discursului poetic, sugerând spontaneitatea limbajului. Deși, la prima vedere, sintaxa pare de descendență suprarealistă, nu sunt practicate ruptura, insolitul, paradoxul. Textul împrumută din optzecism limbajul colocvial, ludic, ironic și autoironic, cultivă umorul neostentativ și livrescul, are ceva din farmecul unei discuții casnice sau între prieteni, dar transgresează această orientare. Există, în subtext, o dramă a poetului și a cuvântului
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289516_a_290845]
-
memoriu secretarului-general al Partidului, Gheorghe xe "Gheorghiu Dej"Gheorghiu-Dej. În contextul realității politice a momentului, În care teroarea atinge cote deosebit de Înalte, un asemenea act pare desuet și cel puțin naiv. Personalitate dominatoare și controversată, xe "Zissu"Zissu este un personaj insolit În peisajul sionist din România. Posesor al unor calități intelectuale remarcabile, el este În același timp o victimă a propriului egocentrism. El Încearcă În mesajul adresat Puterii comuniste să realizeze o construcție logică, ce voia să demonstreze punctele comune ale
[Corola-publishinghouse/Science/1969_a_3294]
-
și cenzorul său există o legătură strânsă, ca între tulpina firavă a unei flori și grija atentă a grădinarului care îi veghează creșterea. Iar prezența talentului nu vorbește doar despre o disponibilitate sau despre o înclinație plasate întâmplător în angajările insolite ale esteticului, ci despre o adevărată putere pe care o presupune înzestrarea autentică, despre o capacitate integral stăpânită și condusă către plenara sa funcționare. Din partea conștiinței de sine se cere aici efort, strădanie și insistentă implicare (ca în dezvoltarea oricărei
Conştiinţa de sine. Eseu despre rolurile multiple ale reflexivităţii by Vlad-Ionuţ Tătaru [Corola-publishinghouse/Science/929_a_2437]
-
primat nuclear al ego-ului autentic în fața unei obiectivități discontinue. Tot ce s-a acumulat și a beneficiat de testul unei întrebuințări teoretice este întors acum în rețeaua lăuntrică a cunoașterii de sine și își așteaptă ultima și poate cea mai insolită confirmare de la raportările dinamice în care se integrează reflexivitatea pe latura sa cea mai activă. Dovadă de supremă înțelepciune (și în același timp caracteristică a unei modernități eliberate de canonul virtuților clasice străine de orice manierism tehnic), această preluare lărgește
Conştiinţa de sine. Eseu despre rolurile multiple ale reflexivităţii by Vlad-Ionuţ Tătaru [Corola-publishinghouse/Science/929_a_2437]
-
literare prin manipularea doar vag prelucrată a vorbirii cotidiene aspre, a injuriei plastice la modul elementar, a expresiei pamfletare. E dificil a disocia în fiecare propoziție constituenții cu tentă expresionistă, modernistă în general, de cei pur romantici, însă percutanța vocabulelor, insolitul alăturărilor, modul provocator al construcțiilor frastice și imagistice dau multor versuri un aspect incontestabil modern. Adeseori instrumentul vorbirii poetice e paradoxul. Fie că semnalează situații paradoxale, fie că enunță paradoxal, poetul obține efecte vrednice de literatura absurdului. Simulând repudierea comerțului
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288731_a_290060]
-
românească”, „Contemporanul”, „România literară”, „Manuscriptum”, „Calende”, „Adevărul literar și artistic”, „Literatorul”, „Convorbiri literare” ș.a. Volumul de debut, Planeta Moft, subintitulat „o utopie critică despre rolul celei de-a patra puteri constituționale (Sfinte Sisoie!) în opera lui I.L. Caragiale”, constituie o insolită sinteză critică scrisă cu nerv, într-un stil degajat și ironic, spumos, pe alocuri un adevărat „festin stilistic”, preluând cu voluptate modelul „carnavalului textual” caragialian. „Utopia critică” propusă, o mostră de demers critic postmodern, analizează în principal publicistica lui Caragiale
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/286357_a_287686]
-
în timpul suspendat al fulguranței prezentului, între trecutul trecut în neființă și viitorul în care lumina se va stinge. Lumina trece prin chiar intervalul derizoriu al trecerii, fiind în același timp "departe" și "lângă". Contrar logicii comune, nimic nu fisurează această insolită asociere 14. Dacă stingerea luminii se va consuma departe, în deja-trecutul previzibil al viitorului, punctul de vedere se deschide în prezentul dureros al trecerii, lângă râul care trece la nesfârșit. Trece în absența sfârșitului, în nesfârșirea trecătorului. În curând" este
[Corola-publishinghouse/Science/84974_a_85759]
-
o conjuncție organică între permanenta curgere, transformare și stabilitate a ființei, așa încît totul să se supună unei dialectici sui-generis, unei stabilități relative și, prin urmare, deschise marii treceri. Eminescu proiecta asupra lumii o viziune realistă, în care răzbătea mecanismul insolit al unei gîndiri matematice formalizatoare, posibilă influență a filosofiei lui Pitagora. Confluența cu gîndirea fondatoare Celălalt Eminescu, cel pe care-l invocăm aici, este creatorul cu adevărat original, cu o amprentă a operei ce impune frontiera lui înainte și după
Cel de-al treilea sens by Ion Dur [Corola-publishinghouse/Science/911_a_2419]
-
dialog care propunea o dezbatere esențială asupra relației dintre conștiință, ideea de justiție și eternitate la reîntoarcerea din Egipt?! Mai cu seamă că, așa cum observa un cercetător, judecata sa despre suflete, atît de străină lumii spirituale a Grecilor, exprimă asemănări insolite cu ideile spațiului filosofic egiptean. Și tot un fapt devenit de-acum un loc comun: scribii egipteni, chemați de Solomon pentru a organiza noul stat, au adus cu ei nu numai știința administrativă, ci și povestirile lor sapiențiale, dimensiune care
Cel de-al treilea sens by Ion Dur [Corola-publishinghouse/Science/911_a_2419]