1,545 matches
-
În timp ce empiristul crede că, în final, există o legătură directă între fenomenele obiective și concluziile pe care suntem îndreptățiți să le susținem, relativistul se concentrează asupra standardelor acceptate în prezent de către comunitatea științifică. Totuși, aceste diferențe sunt în mare măsură irelevante pentru strategia de bază a cercetării din științele sociale. Ambii sunt de acord că procesul de cercetare are două etape coordonate, care combină analiza cu sinteza și efortul mental cu cel concret empiric. Trebuie să știm ceea ce se caută spre
[Corola-publishinghouse/Science/2240_a_3565]
-
societății umane?" Rezumat. Acest curs examinează și răspunde cu atenție la patru obiecții serioase cu privire la aplicarea metodelor științifice în studiul relațiilor umane. Prima susține că societatea este prea complexă și, drept urmare, judecățile de tip lege emise în legătură cu aceasta sunt fie irelevante, fie banale. Cea de-a doua susține că judecățile tip lege nu prezintă interes deoarece trăim într-un anumit spațiu și timp. Cea de-a treia susține că observatorul nu poate obține obiectivitate științifică în raport cu cei observați deoarece cu toții trăiesc
[Corola-publishinghouse/Science/2240_a_3565]
-
putea totodată recunoaște, bazându-se pe argumentele din Cursul 2, că știința implică un proces în două etape, formularea de ipoteze și testarea. Criticul respectiv ar putea adăuga totuși că aplicarea științei la analiza relațiilor din societatea umană este fie irelevantă, fie imposibilă. Dorim cu siguranță să cunoaștem modul în care indivizii umani conviețuiesc și își conduc comunitățile, dar noțiunea de știință socială sistematică nu pare a avea mult sens. Indivizii umani nu sunt asemenea rocilor, planetelor, atomilor sau bacteriilor. Analiza
[Corola-publishinghouse/Science/2240_a_3565]
-
absurditatea explicațiilor guvernate de legi în științele sociale, de a identifica factorii datorită cărora științele sociale sunt diferite și de a sugera condițiile necesare pentru construirea unei investigații științifice legitime privind ființa umană și comunitățile sale. I. Științele sociale sunt irelevante: critica din partea jurnalismuluitc "I. Științele sociale sunt irelevante\: critica din partea jurnalismului" Prima obiecție este aceea că explicațiile guvernate de legi sunt irelevante pentru comportamentul uman. Versiunea cea mai puternică a acestei critici susține că afirmațiile nomologice sunt inutile și îndreptate
[Corola-publishinghouse/Science/2240_a_3565]
-
de a identifica factorii datorită cărora științele sociale sunt diferite și de a sugera condițiile necesare pentru construirea unei investigații științifice legitime privind ființa umană și comunitățile sale. I. Științele sociale sunt irelevante: critica din partea jurnalismuluitc "I. Științele sociale sunt irelevante\: critica din partea jurnalismului" Prima obiecție este aceea că explicațiile guvernate de legi sunt irelevante pentru comportamentul uman. Versiunea cea mai puternică a acestei critici susține că afirmațiile nomologice sunt inutile și îndreptate greșit, și că tocmai de aceea nu are
[Corola-publishinghouse/Science/2240_a_3565]
-
condițiile necesare pentru construirea unei investigații științifice legitime privind ființa umană și comunitățile sale. I. Științele sociale sunt irelevante: critica din partea jurnalismuluitc "I. Științele sociale sunt irelevante\: critica din partea jurnalismului" Prima obiecție este aceea că explicațiile guvernate de legi sunt irelevante pentru comportamentul uman. Versiunea cea mai puternică a acestei critici susține că afirmațiile nomologice sunt inutile și îndreptate greșit, și că tocmai de aceea nu are rost să existe o disciplină care să se ocupe de descoperirea lor. O versiune
[Corola-publishinghouse/Science/2240_a_3565]
-
critic-istoric pune problema greșit. Este o iluzie să fie încercată pătrunderea înțelesurilor lumii pornind de la un episod particular unic în spațiu și timp, și este nerezonabil să se insiste asupra ideii că interacțiunea dintre variabilele considerate este un proces mecanic irelevant pentru interpretarea istoriei reale. Ba dimpotrivă, nu poate fi făcută o analiză semnificativă a unui eveniment singular decât dacă aceasta se bazează pe științele sociale nomologice. Nu poate fi făcută selecția unui eveniment singular, sau precizarea trăsăturilor sale esențiale fără
[Corola-publishinghouse/Science/2240_a_3565]
-
x). Ipoteza este că Y covariază în mod semnificativ în raport cu X. Comportamentul lui Y în diferite observații se poate explica mai bine dacă este raportat la comportamentul lui X, în comparație cu ipoteza alternativă conform căreia Y variază complet independent, X fiind irelevant. Această relație este reprezentată printr-un patern în mulțimea perechilor ordonate. Atunci când o observație a variabilei independente ia o anume valoare, Xi, este de așteptat că variabila dependentă, Yi, să ia o valoare asociată matematic cu aceasta, iar asocierea matematică
[Corola-publishinghouse/Science/2240_a_3565]
-
din Y. Influențele ad hoc vor fi prezente întotdeauna, oricât de exhaustivi am încerca să fim. Mai mult, o astfel de regulă nici nu este necesară. În calitate de oameni de știință, avem libertatea să neglijăm unii factori pe care-i considerăm irelevanți pentru o înțelegere de bază, sau imposibil de inclus într-o structură sistematică. Un mod de a exprima această problemă este să afirmăm că, atunci când ne ocupăm de subiecți umani capabili să ia decizii, impactul oricărui factor cauzal este cel
[Corola-publishinghouse/Science/2240_a_3565]
-
Vrem să aflăm ce efect are asupra relației dintre variabila dependentă și cea independentă faptul că variabila de control ia valori diferite. Putem trage concluzia că, în măsura în care relația X1-Y rămâne invariabilă indiferent de valorile lui X2, variabila de control este irelevantă și relația X1-Y se dovedește a fi așa cum s-a sugerat inițial. Dar dacă relația X1-Y variază în mod sistematic în funcție de variațiile lui X2, atunci este nevoie să includem în calcul și legătura cauzală indirectă X2-X1-Y; altfel, impactul estimat al
[Corola-publishinghouse/Science/2240_a_3565]
-
și implicațiile sale cât mai bine? Un model bun este elegant, precis și simplu. Nici un model nu oferă o reprezentare completă a realității, ci o abstracție plauzibilă, concepută teoretic astfel încât să descrie relațiile esențiale și să le ignore pe cele irelevante. Nu există un manual sau vreun set de instrucțiuni care să vă indice cum să faceți o modelare cu succes. Puteți doar să citiți literatura de specialitate ca să vedeți ce au făcut alții și să desenați modelele în timp ce citiți, pentru
[Corola-publishinghouse/Science/2240_a_3565]
-
noțiunii de raționalitate este foarte diferită de vechea, dar surprinzător de răspândita distincție filozofică bazată pe diviziunea strictă dintre gândire și simțire, rațiune și sentiment. Nu înțeleg prea bine ce vrea să zică această distincție și, de altfel, aceasta este irelevantă pentru noi. Pentru noi nu este necesar să presupunem că indivizii și-ar finaliza perfect ordinea preferințelor înaintea unei situații de alegere dată. De fapt, aceștia devin conștienți de preferințele lor mai ales în timpul procesului de decizie. În mod similar
[Corola-publishinghouse/Science/2240_a_3565]
-
fi oricând învinsă de ABC, dacă s-ar afla la dreapta lui C și de CDE dacă ar fi la stânga. De aceea, câtă vreme toți jucătorii participă la votare și trebuie neapărat luată o decizie, jucătorul C controlează jocul. Este irelevant, din punctul de vedere al scopurilor politicilor respective, ce coaliție câștigătoare se va forma. În acest joc, jucătorul C este votantul median, având un număr egal de votanți de ambele părți. Oriunde ar sta votantul median pe linia continuă de la
[Corola-publishinghouse/Science/2240_a_3565]
-
va fi învins de un partid care își va alege o poziție cu un singur pas mai aproape de cea mediană. Concluzia este că ambele partide vor oferi platforme identice situate exact în punctul median și că, în final, va deveni irelevant pentru scopurile elaborării de politici care dintre aceștia va fi ales. Din punct de vedere rațional, deși oarecum contra-intuitiv, rezultatul de echilibru într-o competiție electorală de două partide pe o singură dimensiune atrage după sine absența unei alegeri eficiente
[Corola-publishinghouse/Science/2240_a_3565]
-
asupra celor două propuneri. Dacă această tehnică funcționează eficient, votantul median va fi acela care decide la nivelul fiecărei dimensiuni. Adesea, există reguli care prevăd ca diferite subiecte să fie abordate de către documente legislative diferite. Adesea, adunările legislative limitează amendamentele irelevante și pretind ca fiecare secțiune a unui document să fie în legătură directă cu subiectul principal abordat. Problema care se pune este aceea că nu întotdeauna e posibil să se separe dimensiunile politice în compartimente bine delimitate. Membrii adunării legislative
[Corola-publishinghouse/Science/2240_a_3565]
-
unuia dintre jucători, „Dilema prizonierului” produce doar inacțiune, deoarece ambii jucători decid rațional să nu coopereze. În timp ce „Asigurarea” se rezolvă prin comunicare cinstită, iar „Lașul” folosește comunicarea ca parte a procesului său de negociere, în „Dilema prizonierului” comunicarea este complet irelevantă, căci nimic din ceea ce poate spune sau face celălalt nu este relevant pentru strategia mea dominantă de a refuza. Câtă vreme în „Asigurarea” acțiunea colectivă satisfăcătoare se amână pe perioada în care învățăm să avem încredere, iar în „Lașul” acțiunea
[Corola-publishinghouse/Science/2240_a_3565]
-
multe valoarea unei pajiști frumoase, iar dacă vreo acțiune de-a mea ar putea s-o protejeze, aș pune-o în practică. Dar, în realitate, acțiunea mea individuală de a traversa pajiștea sau nu într-o zi oarecare, este practic irelevantă pentru rezultat. Singura situație în care nu aș traversa-o, dat fiind costul ocolirii, ar fi în cazul în care actul meu singular de traversare ar distruge el însuși pajiștea. Dar acest lucru este foarte, foarte, foarte improbabil. De aceea
[Corola-publishinghouse/Science/2240_a_3565]
-
conștientă a variabilei independente, pentru a putea observa efectele acesteia cu mai mare claritate. Dar izolarea cauzei și efectului, specifică design-ului experimental, limitează în mod inevitabil utilitatea sa pentru științele sociale. Experimentele de laborator prezintă riscul de a fi irelevante. Experimentele din teren riscă să încalce legile eticii. În ciuda clarității testului, cercetătorii din științele sociale au tendința de a utiliza experimentarea mai ales atunci când nu există alte moduri practice de a examina impactul variabilei independente asupra celei dependente. În loc de a
[Corola-publishinghouse/Science/2240_a_3565]
-
include o intersecție (indicând nivelul variabilei dependente dacă aceasta s-ar afla într-o lume fără variabila independentă și efectul său cauzal) și un termen de eroare (indicând efectele fără legătură și neregulate asupra variabilei dependente generate de unele variabile irelevante din punctul de vedere al modelului testat). Corelația bivariată, conclude H. Blalock, furnizează o măsură pentru aparițiile legate dintre valorile a două variabile separate, dar „coeficienții de regresie sunt aceia care ne impun legile științifice”1. Observațiile, evident, nu se
[Corola-publishinghouse/Science/2240_a_3565]
-
eșantionului se exprimă printr-un concept ceva mai complex: grade de libertate (degrees of freedom). Să ne imaginăm un set de date în care cunoaștem valorile a n observații, plus media. Din punct de vedere teoretic, o probă singulară este irelevantă, căci se poate calcula restul având doar media și (n-1) din observații. Altfel spus, nu toate observațiile dinmulțime pot prezenta o variație - în acest caz numai (n-1) pot varia, celelalte trebuie să rămână stabile pentru a se putea
[Corola-publishinghouse/Science/2240_a_3565]
-
moderată, iar acest aspect este absolut corect și nu trebuie pierdut din vedere. Studiile cu un număr mare de cazuri, n, se bazează pe o mulțime de observații, adesea alese printr-o eșantionare aleatorie. Numele propriu al fiecărei observații este irelevant pentru selecție. Numele respective nu apar în rezultatele însumate privind tendința centrală, variația sau semnificația statistică. Cazul individual, identificat prin numele său propriu, dobândește semnificație la finele proiectului, în măsura în care o anumită unitate de date se conformează, sau nu se conformează
[Corola-publishinghouse/Science/2240_a_3565]
-
ar folosi informații cu nume propriu care să asigure o gamă de variație suficientă pentru variabila independentă, ne-ar indica faptul că aceste două țări sunt foarte asemănătoare în ceea ce privește organizarea sindicală și ar prezenta variația dintre acestea ca fiind complet irelevantă. Includerea în studiu a unei observații cu organizare sindicală de nivel mediu (de exemplu, Marea Britanie) și o alta cu un nivel scăzut (de exemplu, S.U.A.) ar produce rezultate empirice foarte diferite și mult mai plauzibile. Mai mult, în analiza cauzală
[Corola-publishinghouse/Science/2240_a_3565]
-
puțin progres. Ceea ce se face în științele sociale este, după cum susțin, minor și lipsit de importanță. Ba mai mult, aplicarea metodelor din științele sociale ne îndepărtează de chestiunile cu adevărat demne de considerație. După cum se prezintă, acestea nu sunt doar irelevante pentru cunoaștere, ci sunt mai ales dăunătoare procesului de înțelegere și celui de dezvoltare calitativă a societății. Aceasta este o critică serioasă pentru că atacă însăși esența procesului pentru care am pledat aici și de aceea trebuie examinată cu atenție. Acuzația
[Corola-publishinghouse/Science/2240_a_3565]
-
cum trăiesc indivizii în comunități. Științele politice au devenit un domeniu al unui argou de așa-zise legi, bazat pe discuții între colegi cu foarte puține încercări de adresare către publicul invizibil. Astfel, aceasta ar fi modestă ca știință și irelevantă ca politică. Critica făcută de Ricci este, desigur, intensă. Se pune întrebarea dacă aceasta este și corectă. De exemplu, este oare adevărat că științele sociale au devenit așa de specializate încât cercetarea este adesea desfășurată folosind metode sofisticate care își
[Corola-publishinghouse/Science/2240_a_3565]
-
inscripția așternuta în grabă pe partitura de către Verdi, lucrarea constituie un omagiu adus sie însuși, libretistului Arrigo Boito și lui Shakespeare în aceeași măsură. Istoria colaborării dintre cele două genii, Verdi și Boito, nu trebuie omisa sau ocolita ca fiind irelevanta pentru capodoperă care este opera Otello. Verdi era convins de faptul că Boito reprezenta un compozitor cunoscut în special pentru libretele sale. Cu privire la operă lui Boito Mefistofeles, Verdi a scris: “Boito a compus o operă căreia nu-i lipsesc pagini
Opera italiană în capodopere by Alexandru Emanoil () [Corola-publishinghouse/Science/1302_a_1926]