1,126 matches
-
se întrec să mă trăiască. Trei pași în stânga și unul în spate. Fac pișu, bunico. În urma mea: Fir-aș al dracului să fiu cu cine m-a făcut. Și fac pișu cu ochii lungiți la holul acoperit de pătrate bej, maro, bej, motan obez, pisică hipnotizată, picioarele fos tei baschetbaliste care se înalță în bezna crăcănată de un bec prost. Ehe, ce frumoasă eram eu odată. Și geamul ușii de la balcon îi reflectă mândria burtoasă. Ușa băii se reazemă, ca un
Ficţiuni reale by ed.: Florin Piersic jr. () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1342_a_2714]
-
cu panașul Regelui Alfonso. O cruce formată din multe secțiuni era bătută în cuie pe un pilon din birou. Secțiunile pe care scria SUC DE ROȘII LIBBY și JELEU KRAFT așteptau să fie acoperite, așa cum spusese domnul Reilly, cu vopsea maro și câteva dungi albe, ca să sugereze lemnul. Deasupra dulapurilor cu registre, în câteva pahare de carton în care fusese înghețată, încolțiseră deja lujere de fasole. Draperiile violete din pânză groasă de bumbac, care atârnau la fereastra de lângă biroul domnului Reilly
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2311_a_3636]
-
filtru, ca două torțe care semnalizau începutul unei alte zile de lucru. Apoi își lăsă mintea să rumege gândurile din fiecare dimineață. Cu o zi în urmă, domnul Reilly mai adăugase ceva la decorațiunile biroului: atârnase ghirlande mov, cenușii și maro deschis de la un bec la altul, pe tavan. Crucea, anunțurile și ghirlandele din încăpere îi aminteau șefului de birou de podoabele de Crăciun și îl făceau să se simtă puțin sentimental. Privind fericit spre partea ocupată de domnul Reilly, observă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2311_a_3636]
-
de a doua zi. În afară de omniprezentul bâzâit al computerelor și de murmurul copiatorului, redacția era ciudat de tăcută. Logan se repezi la prima persoană pe care o găsi: un individ mai bătrân Într-o pereche de pantaloni bufanți de catifea maro și cu o cămașă crem pătată. Purta o cravată care indica cel puțin trei lucruri pe care le servise la micul dejun. Vârful capului său spusese adio părului cu mult timp În urmă, dar se ambiționa să păstreze o șuviță
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1999_a_3324]
-
le spusese“ că respingătorul domn Miller se ascunde În toaleta bărbaților. — Ești Logan McRae! zise bărbatul. Vezi? Știam eu că te cunosc de undeva! — A, da? făcu Logan așezându-se din nou pe scaun. Omul În pantaloni bufanți de catifea maro Încuviință satisfăcut din cap. Am scris un reportaj, când să fi fost: acum un an? „Polițistul erou Înjunghiat În confruntarea cu monstrul din Mastrick!“, spuse el zâmbind la fel de Încântat. Doamne, ăla a fost un articol beton. Nici titlul n-a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1999_a_3324]
-
bălțile dintre două mașini spre trotuar, cu ploaia șiroindu-i pe pălăria pleoștită. Logan o urmă, Înjurând de mama focului din cauza unei băltoace care Îi Înghițise pantoful. Înotă la rândul său prin băltoace până la ușa blocului: o placă de lemn maro fără ornamente așezată sub o arhitravă lucrată cu grijă, deși sculptura În lemn fusese atât de afectată de trecerea anilor Încât puține detalii mai erau vizibile. Un șuvoi neîntrerupt de apă Împroșca asfaltul În stânga lor, jgheabul de evacuare a apei
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1999_a_3324]
-
deschizând la Întâmplare o ușă și descoperind o baie compactă vopsită Într-un verde luminos. De ce nu ne așezăm undeva să stăm la o bârfă mică? Încercă o altă ușă, descoperind de această dată un living portocaliu cu o canapea maro de catifea, un șemineu fals cu gaz, un sistem home cinema și un computer. Pereții erau ticsiți cu afișe de filme și cu un suport imens plin cu DVD-uri. — Ce casă frumoasă aveți, domnule Chalmers; sau pot să vă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1999_a_3324]
-
accidentală În stadiul ăsta, spuse Logan. Insch spuse rahat din nou și se Îndreptă cu pași apăsați pe coridor spre automatul de cafea de lângă lifturi. Apăsă tastele corespunzătoare și Îi Înmână lui Logan un pahar de plastic cu un lichid maro, Înțepător și apos, acoperit cu o spumă albă destul de vagă deasupra. — OK, spuse el. Deci Chalmers iese din discuție În cazul Reid. Logan Încuviință din cap. — Un criminal e Încă În libertate, vânând băieți tineri. Insch se prăbuși pe automatul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1999_a_3324]
-
apropiat loc care Îți vine În minte. Și, nu o iei pe străzi În căutarea unui tomberon. Iar faptul că nu e Înfășurată În nimic În afară de banda adezivă e iarăși ciudat. O fetiță moartă dezbrăcată, acoperită doar cu niște bandă maro? N-o să te duci prea departe cu ea În spate... Cine a aruncat cadavrul mai aproape de acest tomberon decât de oricine altcineva de pe stradă. Împărți declarațiile În două, cele la maxim două numere de numărul 17 și cele mai Îndepărtate
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1999_a_3324]
-
cu Coasa cu păr roșcat. Nu scose un cuvânt, Îi privi doar pe toți pe sub sprâncenele stufoase, În timp ce inspectorul Insch fierbea. Să vă spun ce-am să fac, zise Insch, scotocindu-se În buzunar. Scoase un portofel gros, de piele maro, și trase afară o mână de bani. Primul care vine la mine cu un nume, Îi ia. Trânti banii pe masă. Urmă un moment de tăcere. Logan Își scoase propriul portofel și-și adăugă banii la teancul inspectorului. Și cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1999_a_3324]
-
privind cu jind la teancul de bani de pe birou În drum spre ieșire, cu fețele la fel de Întunecate ca vremea de afară, până rămaseră doar Napier, Logan și inspectorul Insch. Inspectorul mătură banii de pe masă și-i puse Într-un plic maro mare. Scrise „BANI ÎNSÂNGERAȚI“ pe fața acestuia, cu litere mari și negre. — Ai vreo idee? Logan ridică din umeri. — Cineva de la echipa Biroului de Investigații? Ei au acces la toate cadavrele. Napier ridică o sprânceană, cu răceală. — Doar pentru că echipa
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1999_a_3324]
-
o figură Întunecată și distantă. — L-am fi putut prinde, spuse În cele din urmă, sigilând plicul. Am fi pândit locul și s-ar fi Întors. Napier continuă să-l fixeze pe Logan. — În orice caz, oftă Insch, strecurând plicul maro plin cu bani Într-un buzunar interior. Mă scuzați, domnule inspector, autopsia e la nouă. Doar nu vrem să.ntârziem. Fosta prietenă a lui Logan ne-ar scoate mațele și și-ar face din ele jartiere. La subsol, Logan și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1999_a_3324]
-
scuze, spunând că va dura doar o clipă. Era tot Miller. — Laz! Începusem să cred că te-ai dus la fundul pământului, omule. Sunt cam ocupat acum, Îi zise Logan, Întorcându-și capul spre tânărul cu pete În uniforma lui maro căcănie. Depinde cum privești tu situația. Ești cumva pe lângă un teveu? — Un ce? — Un televizor. Ăla cu imagini care se mișcă... — Știu ce e un televizor. — Păi, bine, dacă ești pe lângă vreunul, dă-i drumul. Grampian. — Prinzi televiune normală pe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1999_a_3324]
-
clădiri din L.A. La prima consultație avocatul doar se familiarizase cu situația lui. Azi ar fi trebuit să treacă la subiecte concrete. Kellerman deschise ușa biroului său la 3 fix. Mal intră și se așeză pe scaunul căptușit cu piele maro. Kellerman îi strânse mâna, apoi se așeză la biroul lui, tot de culoare maronie. Îi spuse: — Prima înfățișare e poimâine, la tribunalul civil, secția 32. Greenberg e în concediu, așa că o să avem de-a face cu un creștin cam rigid
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1955_a_3280]
-
mașina ce-l urmărea accelerând pe Sunset, cu luminile stinse, și apoi îndepărtându-se. Viră strâns la stânga, trecu în viteza întâi și ieși din nou pe asfalt. Faza lungă, viteza a doua, a treia, accelerația la podea. Văzu un sedan maro, o marcă de după război, care pierdea teren în fața lui. Ajunse exact în spatele celeilalte mașini, care avea numărul mânjit cu noroi. Probabil că șoferul ei era aproape orbit de farurile lui Danny. Tocmai atunci mașina maro viră la dreapta și urcă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1955_a_3280]
-
la podea. Văzu un sedan maro, o marcă de după război, care pierdea teren în fața lui. Ajunse exact în spatele celeilalte mașini, care avea numărul mânjit cu noroi. Probabil că șoferul ei era aproape orbit de farurile lui Danny. Tocmai atunci mașina maro viră la dreapta și urcă pe o stradă paralelă. Danny schimbă viteza, apăsă pe frână și opri în fața șuvoiului de mașini ce curgeau din sens opus. Farurile veneau direct spre el. Porni din nou, acceleră, trecu în viteză peste bordură
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1955_a_3280]
-
deveni tot mai abruptă. Nici o altă mașină pe șosea. Luminile de la bungalow-uri îl ajutau să se orienteze. La Paloma Drive deveni o culme, iar apoi în față îi apăru un platou - și exact acolo, chiar în drum, era și mașina maro, cu portiera șoferului deschisă. Danny opri în spatele ei, aprinse faza lungă și puse mâna pe pistol. Ieși din mașină și se apropie, cu brațul înarmat întins în față. Privi scaunul șoferului și nu văzu decât tapiseria frumoasă de diftină. Făcu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1955_a_3280]
-
tot bulionul îi curgea prin urechi. Îl căută prin buzunare - și îl năpădiră toate spaimele. O legitimație LAPD și un buzer personal: sergent detectiv Eugene Niles, brigada Hollywood. Un card Automobil Club, cu descrierea mașinii în colțul din stânga jos - Ford maro Crown Victoria’49, Cal. JS 1497. Un carnet de conducere pe numele lui Eugene Niles, domiciliat în Hollywood, Melbourne Avenue, numărul 3987. Cheile mașini și alte chei, plus o hârtie cu adresa lui Audrey și un plan arhitectural al unei
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1955_a_3280]
-
de asemănare a triunghiurilor și că, dacă sunt asemenea, nu înseamnă că sunt și identice, iar eu am încercat să număr, am și înmulțit patru mii nouăzeci și șase cu doi, uitându-mă în continuare la Iza, avea ciorapi groși, maro, și pantofi negri cu baretă, și, privind-o, am simțit cum mă ia cu cald și începe să mă mănânce spatele și să mă strângă cămașa la gât, deși cravata roșie nici măcar nu era strâns legată, am încercat să înmulțesc
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2209_a_3534]
-
de absurd. Leneșule! se certă singur și se apucă să facă exerciții simple, extensii și aplecări, În fața oglinzii pe care se zăreau insule și continente de murdărie. Oglinda era fixată pe partea de dinafară a ușii șifonierului vechi, de culoare maro, pe care i-l cumpărase tatăl lui În urmă cu treizeci de ani. Poate că ar fi fost bine s-o Întrebe pe femeie ce anume trebuia să separe, dar pierduse prilejul. În general, Fima nu suferea oamenii care stăteau
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1984_a_3309]
-
veteranilor Brigăzii 1. Cum Își petrec ele o seară de iarnă liberă? După ce spală vasele și strâng În bucătărie, probabil se adună toate trei În camera de zi. Fima Își imagină Încăperea sobră, puritană, În care se găseau un orologiu maro, cu litere latine În loc de cifre, un bufet și o masă rotundă, grea, cu picioare groase și scaune negre cu spătare drepte. Un câine cu blană gri stă ghemuit pe covor În colțul camerei. Pe pianul Închis, pe masă, pe bufetul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1984_a_3309]
-
aur, pe care obișnuia să-i pescuiască Încet cu lingura când era mic. În fiecare vineri maică-sa Îl aștepta la poarta școlii la amiază, cu coada ei blondă Încadrându-i capul ca o coroană și un fel de pieptene maro, făcut din carapace de broască țestoasă, Înfipt În șuvițele aurii de pe ceafă. Mergeau Împreună după cumpărături de ultim moment În piața Mahane Yehuda, el cu ghiozdanul În spate și ea cu sacoșa În mână, iar pe unul din degetele sale
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1984_a_3309]
-
și simplu am crezut... — Cine ți-a permis? —Adevărul e... — Și unde e acest testament? —Aici. În geanta mea. Dă-mi-l. —Acum? Fima se ridică, Îi luă din mână servieta neagră, o deschise și scoase din ea un plic maro. Ieși fără o vorbă pe terasă, ca să fie singur, chiar În locul În care stătuseră părinții săi În acea vineri seară, acum o mie de ani, când i se păruseră doi naufragiați pe o insulă pustie. Lumina amurgului se stinsese de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1984_a_3309]
-
și cornul cu scrumbie marinată pe care Teddy i le pusese În față. Îndepărtă brațul lui Uri, care Îi Înconjura umerii. Refuză pătura de lână pe care Șula i-o Întinse ca să-și acopere genunchii. Îi dădu Înapoi Ninei plicul maro pe care Îl scosese mai Înainte din geanta ei și o rugă să deschidă testamentul și să-l citească cu voce tare. —Acum? —Acum. — Cu toate că uzanța... —Cu toate că uzanța! —Dar, Fima... —Acum, te rog. După o scurtă ezitare și un schimb
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1984_a_3309]
-
las de citit. Ce vrei să spui? —Majoritatea oamenilor iau piciorul de pe accelerație și îl așază pe frână. Tu ții câte un picior pe fiecare pedală. M-am uitat în jos, la podeaua mașinii. Avea dreptate, țineam câte un pantof maro lustruit pe fiecare pedală. —Ai avut vreodată sentimentul că vrei să pleci și totuși să rămâi? a fredonat ea, imitându-l pe Jimmy Durante. Fusese de asemenea surprinsă că știam starurile de cinema și artiștii americani. Este un semn de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2025_a_3350]