3,752 matches
-
Este o marfă nerecunoscută de consumator și pe care piața nu o pune în contrapartidă, în comparație cu alte mărfuri. Substanța comună care stă la baza tuturor mărfurilor și în funcție de care acestea au sau nu au valoare este munca omenească, crede clasicul marxist. ,,O valoare de întrebuințare, un bun nu are deci valoare decât pentru că în el se află concretizată sau materializată munca omenească abstractă. Cum să măsurăm mărimea valorii sale? Prin cantitatea de substanță creatoare de valoare pe care o conține,adică
[Corola-publishinghouse/Science/84937_a_85722]
-
Capitalul este mobilul, suportul și baza lumii sale care este lumea capitalistă. Am putea spune că lumea capitalistă fiind o lume a banului, va dispărea atunci când banii vor fi dispărut. Raționamentul pe care îl expunem a fost sesizat și de către marxiști care vorbesc despre dispariția banilor pe o anumită treaptă de dezvoltare istorică. Poate și de aceea socialismul era considerat ca fiind un fel de anticameră a comunismului, deoarece în socialism producția și circulația mărfurilor era dominată de către bani. Banii sunt
[Corola-publishinghouse/Science/84937_a_85722]
-
evoluată a schimbului de mărfuri în care cel care participă are ca finalitate obținerea a ceva în plus. Marx spune că numai acești bani, activi, producători de valoare pot fi numiți capital. În context trebuie să spunem că în viziunea marxistă valoarea de schimb nu este numai raportul a două valori de întrebuințare ci și capacitatea unei mărfi de a produce plus-valoare. Deci nu orice bunuri au valoare de schimb ci numai acelea care pot fi schimbate. Mărfurile au valoare de
[Corola-publishinghouse/Science/84937_a_85722]
-
capitalismul - un tip distinct de organizare a activității economice - este doar unul dintre numeroșii factori majori care modelează dezvoltarea socială în epoca modernă"136. Făcând o comparație între Marx și Weber, Giddens pune în evidență un set de idei predominant marxiste și un alt set de idei predominant weberiene. Cele predominant marxiste ar fi următoarele 137: principalul motor al dezvoltării moderne este expansiunea mecanismelor economiei capitaliste; societățile moderne sunt dominate de inegalități de clasă, fundamentale prin însăși natura lor; diviziunile majore
[Corola-publishinghouse/Science/84937_a_85722]
-
unul dintre numeroșii factori majori care modelează dezvoltarea socială în epoca modernă"136. Făcând o comparație între Marx și Weber, Giddens pune în evidență un set de idei predominant marxiste și un alt set de idei predominant weberiene. Cele predominant marxiste ar fi următoarele 137: principalul motor al dezvoltării moderne este expansiunea mecanismelor economiei capitaliste; societățile moderne sunt dominate de inegalități de clasă, fundamentale prin însăși natura lor; diviziunile majore ale puteri, cum sunt cele care afectează pozițiile diferențiate ale bărbaților
[Corola-publishinghouse/Science/84937_a_85722]
-
oameni de diferite tipuri și condiții n.n.), în toate epocile, în toate țările lumii, pretutindeni unde pentru această dorință a existat și există, într-un fel sau altul, posibilitatea obiectivă"138. Încă din startul lucrării cititorul este îndepărtat de ideea marxistă conform căreia capitalismul înseamnă bani și lăcomie, prin constatarea simplă că atât banii cât și lăcomia au existat cu mult înaintea capitalismului 139. La Weber, profitul nu este un scop în sine, ci finalitatea oricărei acțiuni și activități. Capitalismul nu
[Corola-publishinghouse/Science/84937_a_85722]
-
între oameni așa cum a propovăduit-o socialismul. Egalitatea între oameni creștină are la baza poziția comună, de dragoste față de Dumnezeu și față de oameni și nu poziția comună în raport cu mijloacele de producție, așa cum și-ar fi dorit Marx și Engels. Clasicii marxiști au considerat religia un fel de drog pe care conducătorii îl administrează maselor pentru a asculta de ei, uitând că religia și credința în Dumnezeu, practicile magico-religioase au apărut cu mult timp înaintea apariției statului și a exprimării politice a
[Corola-publishinghouse/Science/84937_a_85722]
-
că religia și credința în Dumnezeu, practicile magico-religioase au apărut cu mult timp înaintea apariției statului și a exprimării politice a oamenilor. Preoții au fost primii conducători ai oamenilor, pentru că ei aveau privilegiul relației permanente cu Dumnezeu. Înțelegerea simplistă de către marxiști a nevoii de Dumnezeu a dus la adevărate tragedii în statele comuniste. Discutăm despre mii de preoți uciși în lagăre și închisori comuniste și sute de biserici demolate, elemente care au dus la discreditarea definitivă a socialismului și au grăbit
[Corola-publishinghouse/Science/84937_a_85722]
-
Evului Mediu se produc fenomene de reașezare între clase și categorii sociale. Mai ales între negustori și nobili s-a ,,petrecut o luptă și eliminare și asimilare"41. Evident, Le Goff nu folosește aici termenul de ,,luptă" în înțelesul său marxist de eliminare fizică. Este vorba în primul rând despre o luptă pentru putere și pentru menținerea pârghiilor puterii în plan politic. Le Goff pune în evidență transformările din epocă 42: scăderea puterii nobilimii în urma declinului agriculturii; angajarea nobililor în activități
[Corola-publishinghouse/Science/84937_a_85722]
-
ca urmare a unor servicii aduse suveranului. 4.2. Acumularea primitivă a capitalului Cel mai mare pericol în care putem să ne aflăm atunci când discutăm acest subiect este acela de a-l privi din punctul de vedere al unei viziuni marxiste, înguste și extrem de critice, care consideră procesul ca fiind unul intențional prin care cineva a planificat jefuirea unei bune părți a planetei în favoarea unui grup restrâns de țări care se aflau în avangarda progresului tehnologic și social capitalist. Credința înrădăcinată
[Corola-publishinghouse/Science/84937_a_85722]
-
și în cea politică nu se cedează și nu se cucerește de bunăvoie. Atunci când ne raportăm la bine cunoscuta problemă a agriculturii și a micilor proprietari care sunt deposedați de pământuri și materii prime, există același pericol. În general, doctrina marxistă și critica marxistă a capitalismului au fost atât de puternice încât au lăsat urme adânci în tot ceea ce înseamnă judecată despre capitalism. Pe fondul unei judecăți alta decât cea marxistă trebuie să spunem că niciodată o țară nu este vinovată
[Corola-publishinghouse/Science/84937_a_85722]
-
politică nu se cedează și nu se cucerește de bunăvoie. Atunci când ne raportăm la bine cunoscuta problemă a agriculturii și a micilor proprietari care sunt deposedați de pământuri și materii prime, există același pericol. În general, doctrina marxistă și critica marxistă a capitalismului au fost atât de puternice încât au lăsat urme adânci în tot ceea ce înseamnă judecată despre capitalism. Pe fondul unei judecăți alta decât cea marxistă trebuie să spunem că niciodată o țară nu este vinovată pentru că din punct
[Corola-publishinghouse/Science/84937_a_85722]
-
și imposibilitatea ca prin acțiune socială această diferență să fie estompată. Pentru liberali, oamenii nu pot fi egali decât în fața legii, legea fiind singurul element chemat să niveleze social. Jean Jeacques Rousseau, un utopic socialist, fondator și sursă al teoriilor marxiste de mai târziu, arată: ,, Având fericirea de a mă fi născut printre voi, cum aș fi putut oare să cuget asupra egalității pe care natura a instituit-o între oameni și asupra inegalității pe care au statornicit-o ei, fără
[Corola-publishinghouse/Science/84937_a_85722]
-
oamenii sunt răi și nu pot construi nimic valabil, dincolo de exploatarea la care își supun semenii. Pentru asta ar trebui să existe un stat atotputernic, arbitrar și implicat până în cele mai mici detalii ale vieții noastre. În același timp, clasicii marxiști au considerat omul ca fiind o ființă nefericită, în căutarea unui echilibru de negăsit fără ajutorul statului. În socialism statul are tot și omul nu are nimic. Ideea că doctrina socialistă este una corectă și că aplicarea sa în practică
[Corola-publishinghouse/Science/84937_a_85722]
-
care întrebuințează cuvântul corect în sensul de ,,regim economic și social în care capitalurile, sursă de venituri, nu aparțin în general celor care le fac să acționeze prin propria lor muncă", op. cit., p. 284. După cum se vede Proudhon anticipează teoria marxistă a despărțirii capitalului de cel care îl pune la treabă, adică de muncitor. Tot Braudel arată că ,,adevărații zarafi, cei ce contează, sunt de obicei personaje importante, pe care secolul al XVIII-lea, spre sfârșit, îi va numi cu un
[Corola-publishinghouse/Science/84937_a_85722]
-
materială fără precedent, au avut loc încercări de dezvoltare a unei teorii sistematice a liberalismului", op. cit., p. 10. 163 Vezi Jacqueline Barus-Michel, Adrian Neculau - co., Psihosociologia crizei, Editura Trei, București, 2011, p. 31. 164 Mises arată: ,,O ideologie în accepțiunea marxistă a termenului este o doctrină care, deși eronată din punct de vedere al logicii corecte a proletariatului, este benefică pentru interesele egoiste ale clasei care a elaborat-o. O ideologie este în mod obiectiv vicioasă, dar ea servește interesele clasei
[Corola-publishinghouse/Science/84937_a_85722]
-
elasticitate dacă în urma șocului, masa nu manifestă în ea o tendință de a-și relua forma anterioară". 295 Spiru Haret, Mecanica socială, Editura Gramar, București, 2001, p. 39. 296 Ibidem, p. 39. 297 Omogenitatea socială perfectă este o utopie. Numai marxiștii au imaginat o lume înghețată, lipsită de mișcare și care să nu-și mai caute noi și noi echilibre. Iată ce spune Haret: ,, Omogenitatea unei mase sociale cere în primul rând egalitate perfectă între toți indivizii ce o compun, atât
[Corola-publishinghouse/Science/84937_a_85722]
-
fiecărui actor social în parte, obligându-i să-și reconsidere reprezentările sociale cu ajutorul cărora operaseră până atunci. Aceasta a avut repercusiuni asupra fiecărui individ, îndeosebi în procesul de dezvoltare a personalității celor ce se găseau în perioada de formare. Modelul marxist al primatului contextului socioistoric asupra dezvoltării individului se aplica perfect în acest caz. Iată interpretarea unui cunoscut psiholog, Paul Popescu-Neveanu,privind „înțelegerea esenței umane ca rezultând din ansamblul relațiilor sociale”: primatul socioistoricului asupra individului constă în „transplantarea” esenței contextului în
[Corola-publishinghouse/Science/2369_a_3694]
-
eseul său din 1987 consacrat supraviețuirii poporului cambodgian, neagă pur și simplu - după ce a regretat, lucru meritoriu, elogiul pe care l-a făcut mai înainte khmerilor roșii - că Pol Pot și zbirii săi se ghidaseră după o ideologie de tip marxist. După Lacouture, un asemenea regim nu era decât un „despotism oriental” sau un „social-naționalism al câmpurilor de orez”. În consecință, „atunci când un ideolog marxist de cea mai pură tradiție leninistă se comportă fără posibilitate de contestare ca un nazist, explicația
[Corola-publishinghouse/Science/2369_a_3694]
-
înainte khmerilor roșii - că Pol Pot și zbirii săi se ghidaseră după o ideologie de tip marxist. După Lacouture, un asemenea regim nu era decât un „despotism oriental” sau un „social-naționalism al câmpurilor de orez”. În consecință, „atunci când un ideolog marxist de cea mai pură tradiție leninistă se comportă fără posibilitate de contestare ca un nazist, explicația este simplă: tocmai pentru că era nazist și deloc comunist”. Iată de ce, dezaprobă Revel, „o anumită stângă, mai numeroasă decât am crede, se luptă feroce
[Corola-publishinghouse/Science/2369_a_3694]
-
încurajat. Dorința mea e încă aceia de a mă dedica aceluiași scop, deoarece învățământul realist stă la baza însăși a nouiei orientări școlare de toate gradele în R.P.R.- Sub raport politic față de mișcarea de eliberare politică și economică sub formă marxistă nu am fost indiferent. Dovadă este că într’o vreme, în 1929, participam ilegal la unele ședințe comuniste ținute la Cluj (la marginea orașului) noaptea conduse de un oarecare ungur, Victor Aradi (?), dar valul naționalist se pare că nu a
[Corola-publishinghouse/Science/2369_a_3694]
-
să se pensioneze la vârsta de 45 de ani) în 1947 și după ce a fost „eliberat din învățământ” în 1951, I.C. consemna în prima sa A.d.p. (1951) că nu a fost indiferent „față de mișcarea politică și economică sub formă marxistă” și recunoștea că „valul naționalist se pare că nu a rămas fără influență” asupra sa. În cealaltă autobiografie (1953) declară că nu ar fi putut înființa Muzeul de Enografie din Iași dacă nu l-ar fi „avantajat conjunctura politică” și
[Corola-publishinghouse/Science/2369_a_3694]
-
obiectele din cauza penuriei anilor ’80. 1. Proeminența relativă a abordărilor de economie politică asupra abordărilor simbolice în etnografia consumului socialist În ultimii 30 de ani, problema consumului a căpătat statutul de subiect central în antropologia culturală. Diferite critici ale paradigmei marxiste (Miller, 1995a; Appadurai, 1986) au sugerat că atenția concentrată exclusiv asupra producției nu este suficientă. Arjun Appadurai situează această schimbare de interes în contextul criticii lui Jean Baudrillard privitoare la modalitate, în care gândirea secolului al XIX-lea a descris
[Corola-publishinghouse/Science/2369_a_3694]
-
și Durkheim), Nicolae Bagdasar, Gh. I. Brătianu, C.I. Botez, Cicerone Iordăchescu. Științele sociale sunt abordate mai ales de Petre Andrei (Problema claselor sociale, Fascismul, Raporturile dintre politică și morală, Mișcările sociale și politice ale tinerimii) și Alexandru Claudian (Rolul socialismului marxist în prefacerile sociale din Rusia și Germania), cărora li se adaugă D.I. Suchianu (Ideea de timp în economia politică) și Gheorghe I. Brătianu. De psihologie se ocupă Mihai Ralea (Asupra saturației fenomenelor sufletești, Câteva observații asupra psihologiei simbolului, Filosofia seriozității
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288158_a_289487]
-
actor social în parte, obligându-i să-și reconsidere reprezentările sociale cu ajutorul cărora operaseră până atunci. Aceasta a avut repercusiuni asupra fiecărui individ, îndeosebi în procesul de dezvoltare a personalității celor ce se găseau în perioada de formare. Paradigma marxistă a primatului contextului socio-istoric asupra dezvoltării personalității individului se aplică perfect în acest caz. Organizarea și funcționarea socialului s-a „reflectat” în dezvoltarea personalității, în stilul de organizare a reprezentărilor. Pentru a crea un nou model social a fost suficient
Prelegeri academice by ADRIAN NECULAU () [Corola-publishinghouse/Science/91809_a_92371]