912 matches
-
informat și imparțial ar aprobă (și deci ceva pe care noi tindem s]-l aprob]m, atunci cand ne eliber]m de orice pasiuni și preferințe și încerc]m s] descoperim ceea ce este bine.) Odat] ce avem o astfel de analiz], naturalismul este deja demonstrat. Nu trebuie s] conținu]m cu stabilirea unei identit]ți sintetice între caracterul bun, analizat astfel, și alte propriet]ți naturale. Dac] a fi bun înseamn] a fi aprobat de un spectator ideal, nu trebuie s] afl
[Corola-publishinghouse/Science/2264_a_3589]
-
nu trebuie s] afl]m ce anume ar aprobă spectatorul dac] ar ști c] avem adev]ruri morale neîntemeiate pe fapte morale (chiar dac] ceea ce aprob] spectatorul va avea o semnificație practic] considerabil]). Morală este redus] la o psihologie idealizat]. Naturalismul este astfel demonstrat. Teoria se confrunt] cu dou] probleme. Iat] dou] dintre ele: a) Nu este sigur c] toți observatorii umani ar avea aceleași reacții, oricât de imparțiali și bine informați ar fi. Deci, exist] posibilitatea că nici o acțiune (sau
[Corola-publishinghouse/Science/2264_a_3589]
-
rii unei datorie - ele sunt adev]rate pe baza unor convenții și instituții umane și practici sociale comune. Avem deci adev]ruri morale atât generale, cât și particulare f]r] fapte morale particulare. Morală este redus] la o sociologie sofisticat]. Naturalismul este demonstrat. Problemă pe care o întâlnim aici este relativitatea (dup] cum se pare c] își d] seama și Anscombe). Societ]ți diferite au instituții morale diferite care susțin coduri morale diferite. Ad]ug]m adev]rul moral codurilor unor
[Corola-publishinghouse/Science/2264_a_3589]
-
bine și r]u. Atunci, în absența instituțiilor culturale care determin] o etic] supracultural], adev]rul moral nu exist]. Un fundament natural al adev]rului moral era tocmai obiectul demersului. C) Vom discuta, în cele din urm], o form] de naturalism neoaristotelian, inițiat] de P.T. Geach și dezvoltat] într-o manier] mai puțin sistematic] de c]tre M. Midgley și alții. Conform acestei teorii, în loc s] ne gândim la ce lucruri sunt bune și la ce înseamn] aceast] proprietate (o proprietate
[Corola-publishinghouse/Science/2264_a_3589]
-
de la cercet]ri etologice, el susține c], dat] fiind natură uman], exist] anumite constrângeri asupra tipurilor de viat] pe care oamenii și le doresc, și deci, asupra acțiunii umane. Se pare c] morală poate fi redus] la o biologie rafinat]. Naturalismul este, astfel, solid argumentat. Impresia mea este c], dup] 30 de ani de eforturi, acest program nu a progresat foarte mult. Scrierile lui Geach, Midgley și ale celorlalți sunt „sugestive”, dar nu mai mult decât atât. În primul rând, nu
[Corola-publishinghouse/Science/2264_a_3589]
-
mult. Scrierile lui Geach, Midgley și ale celorlalți sunt „sugestive”, dar nu mai mult decât atât. În primul rând, nu este deloc evident c] poate fi formulat] o teorie naturalist] a „omului bun” f]r] a c]dea în capcana naturalismului sociologic discutat mai sus. În al doilea rând, m] îndoiesc c] noțiunea aristotelian] de funcție poate fi readus] la viat] în cadrul biologiei moderne, mai ales în cazul unei ființe flexibile și aculturate, precum este omul. Acest lucru trebuie f]cut
[Corola-publishinghouse/Science/2264_a_3589]
-
principiu, dar sunt deficiențe în ceea ce privește detaliile. Așa cum am v]zut, nu exist] nici un argument suprem care s] condamne demersul naturalist. El nu poate fi respins nici pe baze formale. Totuși, variantele existente las] mult de dorit. Aceasta nu înseamn] c] naturalismul trebuie respins în întregime, de vreme ce ar putea fi formulate și alte variante. Naturalismul conținu] s] fie o preocupare pentru declarațiile apocaliptice ale lui Moore și ale noncognitiviștilor, care au respins naturalismul (aproape prin definitie) ca fiind bazat pe erori logice
[Corola-publishinghouse/Science/2264_a_3589]
-
argument suprem care s] condamne demersul naturalist. El nu poate fi respins nici pe baze formale. Totuși, variantele existente las] mult de dorit. Aceasta nu înseamn] c] naturalismul trebuie respins în întregime, de vreme ce ar putea fi formulate și alte variante. Naturalismul conținu] s] fie o preocupare pentru declarațiile apocaliptice ale lui Moore și ale noncognitiviștilor, care au respins naturalismul (aproape prin definitie) ca fiind bazat pe erori logice. Numai timpul - și argumente suplimentare - vor decide dac] naturalismul are sau nu dreptate
[Corola-publishinghouse/Science/2264_a_3589]
-
existente las] mult de dorit. Aceasta nu înseamn] c] naturalismul trebuie respins în întregime, de vreme ce ar putea fi formulate și alte variante. Naturalismul conținu] s] fie o preocupare pentru declarațiile apocaliptice ale lui Moore și ale noncognitiviștilor, care au respins naturalismul (aproape prin definitie) ca fiind bazat pe erori logice. Numai timpul - și argumente suplimentare - vor decide dac] naturalismul are sau nu dreptate. Referințe Adams, R.M.: 'Divine command metaethics aș necessary a posteriori', Divine Commands and Morality, ed. P. Helm (Oxford
[Corola-publishinghouse/Science/2264_a_3589]
-
formulate și alte variante. Naturalismul conținu] s] fie o preocupare pentru declarațiile apocaliptice ale lui Moore și ale noncognitiviștilor, care au respins naturalismul (aproape prin definitie) ca fiind bazat pe erori logice. Numai timpul - și argumente suplimentare - vor decide dac] naturalismul are sau nu dreptate. Referințe Adams, R.M.: 'Divine command metaethics aș necessary a posteriori', Divine Commands and Morality, ed. P. Helm (Oxford: Oxford University Press, 1981). Anscombe, G.E.M.: 'On brute facts', 'Modern moral philosophy' și 'On the source of the
[Corola-publishinghouse/Science/2264_a_3589]
-
face ca un fapt sau o calitate moral] s] existe în lume, ne pierdem. Atât nedescriptivismul, în toate variantele sale, cât și teoriile descriptiviste în discuție sunt teorii semantice, si nu ontologice. Așa-numitele (în etic]) teze ontologice (de exemplu, „naturalismul ontologic”) pot fi revendic]ri morale substanțiale despre ceea ce este bine sau nu etc. (de exemplu, ceea ce maximalizeaz] fericirea este întotdeauna, sau poate chiar în mod necesar, bine). Întrebarea „ce semnific] aceste teze”, care constituie subiectul nostru actual, este una
[Corola-publishinghouse/Science/2264_a_3589]
-
maximalizeaz] fericirea este întotdeauna, sau poate chiar în mod necesar, bine). Întrebarea „ce semnific] aceste teze”, care constituie subiectul nostru actual, este una diferit]. Despre inutilitatea disputelor ontologice în etic], vezi Hâre, 1985b; pentru o opinie diferit], vezi Capitolul 37, Naturalism. Putem evita aceste dificult]ți, dac] facem distincția în termenii unei teorii a înțelesului care este inc] foarte popular]: teoria condiției adev]rului. Aceasta nu este aceeași cu vechea „teorie a verific]rii” susținut] de unii pozitiviști logici, dar împ
[Corola-publishinghouse/Science/2264_a_3589]
-
vezi mai jos). Dup] ce am f]cut distincția între teoriile etice descriptiviste și cele nedescriptiviste în general, putem trece acum la subdivizarea acestora, pentru a așeza prescriptivismul la locul potrivit. Teoriile descriptiviste pot fi împ]rțite în mare în naturalism și intuiționism. Ambii termeni pot fi înșel]tori, dar vor fi folositori. Controversă dintre aceștia este dac] judec]țile morale sau condițiile de adev]r, care conform descriptivismului le dau acestora înțeles, sunt sau nu determinate prin definiții (sau, măi
[Corola-publishinghouse/Science/2264_a_3589]
-
asemenea definiții sau explicații nu pot cuprinde sensurile cuvintelor morale. De reținut ar fi c] disputa dintre naturaliști și oponenții lor intuiționiști nu este de aceeași natur] că cea dintre descriptiviști și nedescriptiviști: e o disput] în cadrul descriptivismului. Nedescriptiviștii resping naturalismul deoarece ei resping descriptivismul de orice fel. Ei pot folosi astfel de argumente intuiționiste împotriva naturalismului; dar principala fort] motrice a atacului lor este independent de acestea. Principala fort] motrice vine din recunoașterea faptului c] ambele forme ale descriptivismului, în
[Corola-publishinghouse/Science/2264_a_3589]
-
dintre naturaliști și oponenții lor intuiționiști nu este de aceeași natur] că cea dintre descriptiviști și nedescriptiviști: e o disput] în cadrul descriptivismului. Nedescriptiviștii resping naturalismul deoarece ei resping descriptivismul de orice fel. Ei pot folosi astfel de argumente intuiționiste împotriva naturalismului; dar principala fort] motrice a atacului lor este independent de acestea. Principala fort] motrice vine din recunoașterea faptului c] ambele forme ale descriptivismului, în feluri diferite, sunt destinate c]derii în relativism. Deși relativismul are suporterii lui (printre aceștia, ni
[Corola-publishinghouse/Science/2264_a_3589]
-
dintre studenții americani - deși este o exagerare), nu este ceea ce descriptiviștii încearc] s] stabileasc]. Aceștia pornesc cu scopul de a ar]ta mai degrab] c] poate exista cercetare moral] rațional], concluzii maleabile la care trebuie s] consimțim pe bun] dreptate. Naturalismul cade în relativism în felul urm]tor. Dac] sensurile cuvintelor morale sunt explicate în termeni de condiții de adev]r, atunci ceea ce va determina în cele din urm] adev]rul sau falsitatea judec]ților morale vor fi acele condiții de
[Corola-publishinghouse/Science/2264_a_3589]
-
puține abateri) folosesc „se cuvine”, astfel încât ceea ce destabilizeaz] societatea trebuie s] fie ceva ce nu se cuvine f]cut, atunci nu se poate spune în mod logic ceea ce afirm] feminiștii. Din acest exemplu foarte simplu se poate vedea c] efectul naturalismului este acela de a obliga pe oricine s] îmbr]țișeze comportamentul social acceptat pentru a nu se contrazice; și acesta este relativismul. Pentru o descriere am]nuntit] vezi Hâre, 1985a, 1986; pentru o ap]rare a formei relativismului (vezi capitolul
[Corola-publishinghouse/Science/2264_a_3589]
-
exist] doar într-un sens total diferit. Acestea nu echivaleaz] judec]țile morale cu afirmații ale faptului psihologic, deoarece nu le echivaleaz] cu nici un fel de afirmație real]. E adev]rât, sunt de acord cu subiectiviștii în respingerea atât a naturalismului obiectivistic, cât și a pretențiilor obiectiviste ale intuiționiștilor; dar numai atât au în comun. Subiectivismul, în sensul folosit aici, si prescriptivismul (sau emotivismul) sunt de o parte și de alta a principalei diviziuni a teoriilor etice în teorii descriptiviste și
[Corola-publishinghouse/Science/2264_a_3589]
-
ambele risc] mari confuzii. Nedescriptivismul poate fi și el subdivizat. Primele versiuni, în mare parte forme ale emotivismului, erau în mod esențial iraționaliste. Dup] respingerea p]rerii potrivit c]reia judec]țile morale sunt echivalente cu afirmații ale faptelor nemorale (naturalism) și a p]rerii c] acestea sunt sui-generis afirmații despre fapte morale perceptibile prin intuiție sau apel la convingeri (intuiționism), au concluzionat pripit c] cineva nu poate medita asupra problemelor morale; judec]țile morale sunt expresiile atitudinilor iraționale sau cel
[Corola-publishinghouse/Science/2264_a_3589]
-
putea spune cineva din Arabia Saudit], este evident c] dac] o soție nu își ascult] soțul (fapt) face ceea ce nu se cuvine (judecat] moral]). Fie acest lucru este adev]rât în virtutea sensurilor cuvintelor, considerându-se c] nesupunerea șotiilor dezmembreaz] societatea (naturalism), fie este oricum evident pentru cei care au primit o bun] educație moral] (intuiționism). Aceast] evident] este consolidat] dac], cum va fi cazul în societ]țile stabile, educația moral] a insuflat nu doar o anumit] utilizare a limbii, nici doar
[Corola-publishinghouse/Science/2264_a_3589]
-
faptul c] darwinismul social realizeaz] o alunecare nepermis] de la modul în care se prezint] lucrurile la modul în care ele ar trebui s] se prezinte. Te lovești inevitabil de barieră creat] de este/ar trebui s] fie (vezi capitolul 37, „Naturalismul”). În perioada preevoluționist], David Hume a atras atenția asupra eșecului acestui aspect că strategie general] (1783). Că replic] dat] lui Herbert Spencer, filosoful englez G.E. Moore a ar]țâț c] era necesar] introducerea unor premise suplimentare (cu privire la moral]), pentru a
[Corola-publishinghouse/Science/2264_a_3589]
-
putea fi de acord cu acest rezultat, acesta nu ar fi acceptabil pentru teiști care consider] afirmația „Dumnezeu este bun” ca fiind mai semnificativ] și conținând mai mult] informație decât afirmația potrivit c]reia cercurile sunt rotunde (vezi capitolul 37, „Naturalismul”). În orice caz, aceast] versiune lingvistic] a „Teoriei Poruncii Divine” pune probleme în ceea ce privește faptul aparent c] mulți oameni au concepții despre ceea ce este bine din punct de vedere moral f]r] a avea concepțiile corespunz]toare despre voința lui Dumnezeu
[Corola-publishinghouse/Science/2264_a_3589]
-
utilitariști și de Kant, ci și de Regulă de aur care, așa cum au ar]țâț capitolele din partea a doua, este central] multora dintre marile tradiții etice. Aceasta este, trebuie s] recunoaștem, o asociere selectiv] a temelor comune. Concluziile capitolelor despre naturalism și relativism nu se potrivesc atât de simplu cu cele ale altor capitole din partea a șasea; dar, în același timp, concluziile lor nu sunt incompatibile, în mod strict, cu abordarea comun] pe care am identificat-o. Pentru a ap]ra
[Corola-publishinghouse/Science/2264_a_3589]
-
of Knowledge, New York, Anchor Books. Berghe van den, Pierre L. (1995), "Does Race Matter?", în Nations and Nationalism, 1:3, pp. 356-68. Bhaskar, Roy (1997[1975]), A Realist Theory of Science, Londra, Version. Bhaskar, Roy (1998 [1979]), The Possibility of Naturalism: A Philosophical Critique of the Contemporary Human Sciences, Londra, Routledge. Blaga, Lucian (1936), Spațiul mioritic, București, Cartea Românească. Blaga, Lucian (1969 [1935]), "Orizont și stil", în Trilogia culturii, București, Editura pentru literatură universală. Blaikie, Norman (1991), A critique of the
by Horaţiu Rusu [Corola-publishinghouse/Science/1049_a_2557]
-
Analiza clasică, sincronică a identității încearcă să spună care sunt elementele care caracterizează în mod esențial entitatea X la un anumit moment dat. 6 Vezi și Gallie (1956). 7 O poziție ce mai este denumită de unii fie holism, fie naturalism, fie structuralism, integrată sau cunoscută în mod curent în teoriile sociale ale identității și culturii sub denumirea generică de esențialism și care postulează existența unor suprastructuri, certitudini, esențe, realități independente de și în afara indivizilor și totuși reproduse de aceștia; identitatea
by Horaţiu Rusu [Corola-publishinghouse/Science/1049_a_2557]