1,782 matches
-
așază în America (nu e clar dacă se referă la America de Nord sau de Sud. În 1675, suedezul Olaf Rudbeck a pretins că Suedia este veritabila Atlantidă, Upsala fiind capitala ei. "The Chronology of the Ancient Kingdoms Amended" a lui Isaac Newton din 1728 studiază mai multe legături mitologice cu Atlantida. În epoca modernă, teoriile despre Atlantida s-au înmulțit. În ultima jumătate a secolului al XIX-lea, s-a propus existența unei relații între civilizațiile aztecă și maiașă și Atlantida. În
Atlantida () [Corola-website/Science/309551_a_310880]
-
of Music, Mannes College of Music, precum și la Longy School of Music din Cambridge, Massachusetts, al cărui director a fost între 1978 și 1985. Totenberg a murit la vârsta de 101 ani la 8 mai 2012 ]n locuința sa din Newton, Massachusets. Împreună cu soția sa, Melanie Shroder Totenberg (1917 - 1996), care a fost managerul carierei violonistului pentru cinci decenii , violonistul a avut trei fete, Nina, Jill și Amy. Nina Totenberg este jurnalistă a postului de radio Național Public Radio. " Studenți notabili
Roman Totenberg () [Corola-website/Science/310045_a_311374]
-
primul care a demonstrat că Luna se mișcă pe o orbită eliptică în jurul Pământului, a scris un tratat de astronomie kepleriană și a început să exploreze matematic proprietățile forței ce avea ulterior să fie cunoscută sub numele de gravitație. Isaac Newton, în Principia a recunoscut munca lui Horrocks în raport cu teoria Lunii. Horrocks a fost descris ca fiind o punte de legătură între Newton pe de o parte, și Copernic, Galileo, Brahe și Kepler pe de altă parte. Horrocks era convins că
Jeremiah Horrocks () [Corola-website/Science/324410_a_325739]
-
a început să exploreze matematic proprietățile forței ce avea ulterior să fie cunoscută sub numele de gravitație. Isaac Newton, în Principia a recunoscut munca lui Horrocks în raport cu teoria Lunii. Horrocks a fost descris ca fiind o punte de legătură între Newton pe de o parte, și Copernic, Galileo, Brahe și Kepler pe de altă parte. Horrocks era convins că tabelele lui Lansberg sunt imprecise, atunci când Kepler a prezis că în 1639 Venus va trece foarte aproape prin fața Soarelui (dar nu chiar
Jeremiah Horrocks () [Corola-website/Science/324410_a_325739]
-
Horrocks, inclusiv comentarii umoristice și pasaje de poezie. Horrocks și-a pus energiile în slujba misiunii extrem de complexe de a determina orbita Lunii. El a presupus corect că orbita este eliptică și nu circulară și l-a anticipat pe Isaac Newton sugerând că orbita ei e influențată atât de Soare, cât și de Pământ. În ultimele sale luni de viață, a făcut un studiu detaliat asupra mareelor, într-o încercare de a explica cauzalitatea dintre fazele lunii și maree. Horrocks s-
Jeremiah Horrocks () [Corola-website/Science/324410_a_325739]
-
În 1730 a câștigat Premiul Academiei de Științe pentru o lucrare referitoare la proiectarea navală. În 1735 a fost trimis în Peru, împreună cu alți savanți, unde timp de 7 ani au măsurat meridianele sudice și au confirmat prevederile lui Isaac Newton relativ la turtirea Pământului la poli. În 1732 a studiat pentru prima dată "Curbele de urmărire" ("Curbes de poursuite"). În 1748 a inventat heliometrul. Biografia și activitatea științifică a lui Bouguer a fost publicată în "Mémoires parisiennes", apărută în 1758.
Pierre Bouguer () [Corola-website/Science/326546_a_327875]
-
cărui dezvoltare a jucat un rol esențial. Operatorul Laplace, utilizat pe scară largă în ecuațiile cu derivate parțiale, este, de asemenea, numit după el. Este cunoscut ca unul dintre cei mai mari oameni de știință din toate timpurile, denumit uneori „Newton al Franței”. A fost conte al Primului Imperiu Francez (din 1806) și marchiz din 1817, după restaurația Bourbonilor. s-a născut la Beaumont-en-Auge (Normandia), pe 23 martie 1749. Era fiul unui mic fermier, Pierre Laplace, mama sa numindu-se Marie-Anne
Pierre-Simon Laplace () [Corola-website/Science/298288_a_299617]
-
evenimentelor, teoria clasică a probabilităților a fost desăvârșită de Laplace. În 1773, citind-și memoriul său științific în fața Academiei Franceze de Științe, cu ocazia alegerii sale ca membru asociat al acestei academii, Laplace a afirmat stabilitatea sistemului solar. Deși Isaac Newton reușise să deducă matematic legile mișcărilor planetare, formulate anterior de Johannes Kepler, mai rămâneau de rezolvat unele probleme. Orbitele planetelor în jurul Soarelui sunt eliptice, dar ele nu rămân complet neschimbate de la un an la altul. Stabilitatea cosmosului și chiar a
Pierre-Simon Laplace () [Corola-website/Science/298288_a_299617]
-
le-ar putea modifica distanțele față de Soare nici după perioade de mii de ani. Chiar dacă această teorie a fost modificată în ultimele două secole, John North comentează că „"scheletul acestei analize rămâne, ca o remarcabilă mărturie a realizărilor urmașilor lui Newton în secolul care a urmat după dispariția sa"”. O problemă specială, pusă în evidență de observațiile astronomice din acea perioadă, era aparenta instabilitate a orbitei planetei Jupiter, care părea a fi în descreștere, în timp ce orbita planetei Saturn era în creștere
Pierre-Simon Laplace () [Corola-website/Science/298288_a_299617]
-
două planete și soarele trebuie să fie în echilibru reciproc, relansând, prin urmare, teoria sa privind stabilitatea sistemului solar. Matematicianul și astrofizicianul britanic Gerald James Whitrow descria această lucrare ca fiind „"cel mai important avans realizat în astronomia fizică, după Newton"”. Laplace a avut o colaborare foarte reușită cu Lagrange în domeniul astronomiei (mai exact al „"mecanicii celeste"”, cum era denumită atunci astronomia fizică). Cei doi au scris o multitudine de articole despre mișcarea planetară, lămurind, printre altele, discrepanțele observate la
Pierre-Simon Laplace () [Corola-website/Science/298288_a_299617]
-
naștere mai întâi prin desprinderea din Soare a unor inele succesive de materie gazoasă, care au devenit apoi sfere solide. Această teorie, numită "ipoteza lui Laplace", sau "ipoteza nebuloaselor", se baza pe mecanica cerească ale cărei baze fuseseră puse de către Newton. A fost teoria predominantă în astronomia secolului al XIX-lea (sub numele de "teoria cosmogonică Kant-Laplace") și rămâne și astăzi una dintre ipotezele cosmogonice cele mai credibile. Laplace a fost primul om de știință care a postulat existența "găurilor negre
Pierre-Simon Laplace () [Corola-website/Science/298288_a_299617]
-
forța de atracție a unui corp ceresc poate fi atât de mare încât lumina să nu mai poată părăsi interiorul acestuia”. Deși nu era singurul adept al unei asemenea idei, care se bazează pe teoria corpusculară a luminii susținută de Newton, această anticipare a teoriei contemporane a „găurilor negre” rămâne impresionantă. Laplace a inclus-o în prima ediție a lucrării sale „Exposition du systeme du monde”, publicată în 1796. Din motive necunoscute, el a omis această ipoteză în edițiile următoare ale
Pierre-Simon Laplace () [Corola-website/Science/298288_a_299617]
-
precum și interacțiunea a două lichide, studiu dezvoltat ulterior de către Carl Friedrich Gauss. În 1862 Sir William Thomson (Lord Kelvin) a demonstrat că, dacă se acceptă caracterul moleculară al materiei, legile forțelor de atracție capilare pot fi asimilate cu legile lui Newton (ale forțelor de gravitație). În 1816, Laplace a dat prima explicație științifică a motivului pentru care teoria lui Newton a mișcărilor oscilatorii furnizează o valoare imprecisă a vitezei sunetului: viteza reală este mai mare decât cea calculată de Newton, din cauza
Pierre-Simon Laplace () [Corola-website/Science/298288_a_299617]
-
a demonstrat că, dacă se acceptă caracterul moleculară al materiei, legile forțelor de atracție capilare pot fi asimilate cu legile lui Newton (ale forțelor de gravitație). În 1816, Laplace a dat prima explicație științifică a motivului pentru care teoria lui Newton a mișcărilor oscilatorii furnizează o valoare imprecisă a vitezei sunetului: viteza reală este mai mare decât cea calculată de Newton, din cauza căldurii dezvoltate prin comprimarea aerului, care crește elasticitatea și, implicit, viteza sunetului transmis. Spre deosebire de alți matematicieni, Laplace nu considera
Pierre-Simon Laplace () [Corola-website/Science/298288_a_299617]
-
lui Newton (ale forțelor de gravitație). În 1816, Laplace a dat prima explicație științifică a motivului pentru care teoria lui Newton a mișcărilor oscilatorii furnizează o valoare imprecisă a vitezei sunetului: viteza reală este mai mare decât cea calculată de Newton, din cauza căldurii dezvoltate prin comprimarea aerului, care crește elasticitatea și, implicit, viteza sunetului transmis. Spre deosebire de alți matematicieni, Laplace nu considera că matematica ar avea un statut special față de alte științe, ci o vedea doar ca pe un instrument util pentru
Pierre-Simon Laplace () [Corola-website/Science/298288_a_299617]
-
Un fluid nenewtonian este un fluid care nu respectă legea lui Newton asupra vîscozității. Pentru fluidele newtoniene, există o variație liniară între tensiunea tangențială și viteza de deformare. Pentru fluidele nenewtoniene, această variație este curbilinie. Anomaliile de la comportamentul newtonian se manifestă în diverse feluri: de exemplu, vîscozitatea nu este independentă de viteza
Fluid nenewtonian () [Corola-website/Science/322217_a_323546]
-
orașul fictiv Levenford. Acțiunea romanului descrie mai multe personaje din cercul lui James Brodie, a cărui cruzime și narcism distruge treptat familia și viața sa. Romanul a fost transpus pe ecran în 1941 într-un film de succes, cu Robert Newton, Deborah Kerr, și James Mason. Romanul Castelul Pălărierului nu trebuie să fie confundat cu filmul omonim britanic din 1942 a cărei acțiune s-a bazat puțin pe carte. În versiunea din film, au existat mai multe modificări și excluderi de
Castelul pălărierului () [Corola-website/Science/323056_a_324385]
-
născut în Cambridge, Massachusetts, în familia lui Kent Telfer Damon și Nancy Carlsson-Paige. Este văr îndepărtat al fraților Affleck, Ben și Casey Affleck. Are un frate, Kyle, un sculptor recunoscut. Încă de mic, s-a mutat împreună cu familia sa la Newton, dar după divorțul părinților săi s-au mutat înapoi cu mama lui la Cambridge, unde au trăit într-o casă la comun cu alte șase familii. A locuit aproape de Ben Affleck și de istoricul Howard Zinn cu care a colaborat
Matt Damon () [Corola-website/Science/322214_a_323543]
-
Ecuația fundamentală a mecanicii, numită și ecuația lui Newton, în mecanica clasică din cadrulfizicii, reprezintă expresia matematică a principiului al doilea al mecanicii, numită și "principiul acțiunii forțelor". Acest principiu afirmă că variația mișcării este proporțională cu forța și are loc pe direcția și în sensul de acțiune a
Ecuația fundamentală a mecanicii newtoniene () [Corola-website/Science/319866_a_321195]
-
apariția unei accelerații sau deformații. Cu alte cuvinte, forța este o mărime vectorială care măsoară cauza ce produce modificarea stării de mișcare. Impulsul, numit și "moment linear" este produsul dintre masa formula 4 a unui corp și viteza formula 8 a acesuia; Newton în scrierile sale a numit impulsul "mișcare"; în literatura mai veche, produsul formula 9 poate fi întâlnită sub denumirea de "cantitate de mișcare" Forma cea mai simplă pentru scierea expresiei matematice a celui de al doilea principiu al mecanicii este aceea
Ecuația fundamentală a mecanicii newtoniene () [Corola-website/Science/319866_a_321195]
-
ondulatorii a luminii, într-o vreme cînd teoria corpusculară era încă preferată de fizicieni. La începutul secolului al XIX-lea fizicienii dezbăteau dacă lumina e o particulă sau o undă. Încă mai era la modă teoria corpusculară a lui Isaac Newton, chiar dacă deja începuseră să apară dovezi că lumina nu se propagă în linie dreaptă, cum o demonstra de exemplu experimentul cu fantă dublă al lui Thomas Young publicat în 1807. În acest context, Academia de Științe a Franței a organizat
Pata lui Poisson () [Corola-website/Science/332766_a_334095]
-
a avut o recenzie pozitivă pentru primul volum al trilogiei, afirmând că ""The Ragged Astronauts" este cam cum ar arăta un roman hard SF din secolul al XVIII-lea dacă Swift sau Defoe ar fi acordat mai multă atenție lui Newton. Sunt minuni suficiente pentru a face sa te simți ca ai descoperit science-fiction-ul pentru prima oară... Shaw scrie cu o combinatie extraordinara de inteligență, claritate și compasiune."
Land and Overland () [Corola-website/Science/335633_a_336962]
-
nu a reușit să pună nimic în practică. În perioada cuprinsă între secolul al XVII-lea și al XIX-lea, observațiile asupra atmosferei au condus la realizarea baloanelor cu hidrogen. Având baza teoretică constituită din dinamica fluidelor și legile lui Newton, ia naștere aerodinamica modernă. În prima jumătate a secolului al XIX-lea, sunt utilizate baloane cu aer cald pentru a se efectua chiar și acțiuni de luptă, cum este în cazul Războiului Civil American sau al Bătăliei de la Petersburg. Cuvântul
Istoria aviației () [Corola-website/Science/330184_a_331513]
-
atitudine privată și consideră convingerile, cunoștințele, sistemele de valori, religia și preocupările culturii (artă, știință, filosofie) ca "vocabulare", consistența lor fiind doar una la nivelul limbajului. Trecerea de la unul la altul, de la cele ale lui Galilei la cele ale lui Newton sau de la artă la știință nu echivalează cu progresul, ci cu schimbarea, în sensul schimbărilor de paradigmă descrise de Kuhn16, iar aceste vocabulare nu au o legătură privilegiată cu realitatea, nu există un adevăr unic sau un criteriu pe baza
[Corola-publishinghouse/Science/84961_a_85746]
-
nu. Va rămânea într-adevăr un tezaur în urma generațiilor, însă totuși, omul armei si acela al vicleșugului, ostașul și diplomatul, vor însemna mai mult în vremea lor, vor fi mai mult viețuind decât pictorul Rafael sau muzicantul Mozart sau astronomul Newton. De aceea, la ademenirea muzicei cerești, Faust răspuude: "Aud solia, dar îmi lipsește credința în ea! Vin zile de înviere și trec. Ici se salută oamenii cu "Surrexit! Verc Surrexit! ", dincoace cu "Hristos Voscres! " și în toate limbele pământului se
Opere 10 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295588_a_296917]