1,491 matches
-
Sibiu, 1998); E. BARTOS, Deification in Eastern Orthodox Theology. An Evaluation and Critique of the Theology of Dumitru Stăniloae, 1999; Ch. MILLER, The Gift of the World. An Introduction to the Theology of Dumitru Staniloae, Edinburgh, 2000; S.E. ROGOBETE, O ontologie a iubirii. Subiect și Realitate personală supremă În gîndirea Părintelui Dumitru Stăniloae, Iași, 2001; J. HENKEL, Eros und Ethos. Mensch, gottesdienstliche Gemeinschaft und Nation als Adressaten theologischer Ethik bei Dumitru Stăniloae, Münster, Hamburg, Londra, 2003 (trad. rom., Îndumnezeire și etică
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2307_a_3632]
-
cenzurându-și în permanență tentația spre digresiune prin luciditate teoretică, ilustrează, în literatura noastră, spiritul raționalist al gândirii lui Descartes. Abordând fenomenul literar atât din perspectiva operei propriu-zise, caracterizată prin „autonomie”, cât și a receptării sale, C. construiește o adevărată ontologie a „obiectului estetic”, văzut din perspectiva unei conștiințe critice a cărei principală calitate trebuie să fie „vocația axiologică”. Astfel, toate demersurile îndreptate în direcția cunoașterii obiectului estetic (critica izvoarelor, modalitatea de elaborare a operei, relația operei cu sfera socială sau
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/286452_a_287781]
-
rezultatul impulsului cunoașterii, expresia "condiției umane". Termenul "inconștient" nu înseamnă doar pierderea conștiinței, ci pierderea cunoștinței și a conștiinței. Cele două fenomene sunt o unitate, care a fost separată artificial. Separarea simbiozei conduce la negarea cunoașterii, fără conștiință ea neexistând. Ontologia lor este reprezentată de ecuația Cu (cunoaștere), Co (conștiință), două categorii esențiale ale gândirii omului (G), deci ecuația este G = Cu + Co. Cunoașterea are loc în spațiu și timp și conduce la conștiința eului biologic în relație cu sine și
[Corola-publishinghouse/Science/84989_a_85774]
-
prin intermediul unor ritualuri de purificare sau de consacrare. Aceste ritualuri trimit la actele religioase care, prin intermediul ritului și al simbolului, înlesnesc o colaborare sau un control al acestei puteri. De pe pozitia istoricului religiilor, conceptul de sacru reprezintă „alfa și omega ontologiei lui Eliade” , o categorie de bază a operei sale savante, însă, poate tocmai datorită acestui rol central, sensul acestei noțiuni nu este explicitat pe deplin într-o manieră teoretică sistematică în nici una dintre lucrările sale. Așa cum s-a subliniat în
Inter-, pluri- şi transdisciplinaritatea - de la teorie la practică 1 by Violeta Stanciu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/427_a_1352]
-
vedere ontologic, cognitiv și acțional, în organizația profit modernă și postmodernă s-au experimentat următoarele modalități de formalizare a principiilor etice 46 (tabel 1): Tabel 1. Tipuri de ipoteze în formalizarea eticii Modalități de formalizare TIPURI DE IPOTEZE Obiectivism Postmodernism Ontologie Cogniție Acțiune Ontologie Cogniție Acțiune Coduri etice Valorile sunt obiective Valorile pot fi cunoscute Valorile sunt ghiduri pentru acțiune Valorile sunt exclusiv produse culturale Valorile nu sunt calități ale faptelor morale Valorile determină acțiunea într-un mod limitat Coduri de
by AURICA BRIŞCARU [Corola-publishinghouse/Science/951_a_2459]
-
și acțional, în organizația profit modernă și postmodernă s-au experimentat următoarele modalități de formalizare a principiilor etice 46 (tabel 1): Tabel 1. Tipuri de ipoteze în formalizarea eticii Modalități de formalizare TIPURI DE IPOTEZE Obiectivism Postmodernism Ontologie Cogniție Acțiune Ontologie Cogniție Acțiune Coduri etice Valorile sunt obiective Valorile pot fi cunoscute Valorile sunt ghiduri pentru acțiune Valorile sunt exclusiv produse culturale Valorile nu sunt calități ale faptelor morale Valorile determină acțiunea într-un mod limitat Coduri de conduită Conduita poate
by AURICA BRIŞCARU [Corola-publishinghouse/Science/951_a_2459]
-
și cunoscute, doar verbalizate Nu există obiect al consensului, doar relatări alternative ale problemelor Instruirea Este un proces voluntar Cunoașterea este transmisibilă Este determinantă pentru practică Valorile se pot expune, dar nu transmite Valorile nu se pot transmite, consecință a ontologiei Instruirea poate sensibiliza și oferi viziuni alternative Instrumentele organizaționale, a căror utilitate a fost larg probată de organizații și pe care le analizăm, sunt codurile etice. Firmele pot adopta următoarele tipuri de coduri: Coduri etice: declarații de valori și principii
by AURICA BRIŞCARU [Corola-publishinghouse/Science/951_a_2459]
-
politice (Stânga-Dreapta), obținem ca diagramă un pătrat interesant cu mai multe posibilități de relațion-are (pe laturi și respectiv pe diagonale). Putem astfel obține un stângism occidentalist sau unu-l autohtonist. La fel, putem obține un autohtonism de dreapta, care creează "ontologii etnice" întunecate, apocaliptice, ori un occidentalism de stânga, care operează cu un naționalism luminos, afirmativ, ca acela al lui Mazzini... V. N. : ...sau al pașoptiștilor români. S. A.: Exact. Cu observația că pașoptiștii români, primii cosmopoliți occidentalizanți din Principate (înainte de generația
by Vasile Boari, Natalia Vlas, Radu Murea [Corola-publishinghouse/Science/1043_a_2551]
-
în contextul original" .84 Ideea, conceptul, faptul istoric există mai degrabă prin semnificația lor decât prin ele însele. Este victoria definitivă a nominalismului asupra realismului, universalia definindu-se acum strict ca nomina, sau, cum remarcă Laurence Wood, triumful epistemologiei în detrimentul ontologiei specifice preocupărilor medievale. Odată cu postmodernismul va veni rândul hermeneuticii să exprime spiritul timpului. Scrierea istoriei în viziunea antică și medievală era simplex narratio gestarum, simpla relatare a lucrurilor așa cum s-au întâmplat într-adevăr (ut gestae). Martorul ocular era considerat
by OCTAVIAN FLORESCU [Corola-publishinghouse/Science/976_a_2484]
-
fundamental de acesta. Francezul determină transcendența ca o depășire activă a datului către posibil, nefixând-o ca Heidegger în relația cu diferența ontologică dintre ființare și ființă. Interesul lui Sartre este îndreptat prioritar către determinarea ființei omenești ca angajament. Drept urmare, ontologia sa devine o antropologie și filosofie subiectivă împotriva căreia se îndreaptă Heidegger. O astfel de filosofie a inspirat o parte din pedagogii ,,educației noi”, deoarece actul didactic trebuie să cultive libertatea și responsabilitatea activă a subiectului educogen, respectiv elevul. Perspectiva
Istoria pedagogiei : educaţia între existenţă şi esenţă umană by Mihai VIȘAN, Mihaela MARTIN () [Corola-publishinghouse/Memoirs/101000_a_102292]
-
rând, datorită faptului că nu ajunsese la o adevărată înțelegere a esențelor poetice românești și, în sfârșit, datorită morfologiei culturii românești care a dominat multă vreme spiritele și a întârziat fixarea lucidă și clară a elementelor menite să integreze o ontologie a culturii românești.“ (România literară, 24 mai 1973) UTAN Tiberiu „ În cuvântul pe care secretarul general al partidului l-a adresat copiilor și educatorilor lor a vibrat grija și dragostea unui părinte, răspunderea conducătorului ridicat din popor care se gândește
Antologia rușinii dupã Virgil Ierunca by ed.: Nicolae Merișanu, Dan Taloș () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1362_a_2727]
-
a avut curajul să-l găzduiască. Dar numai confruntarea cu doctrina nazistă, pe care studiul meu o respingea, desigur, a trezit proteste, încât curajosul Adrian Păunescu l-a oprit, în cele din urmă. În proiectele mele, intrau un tratat de ontologie, o estetică a oglinzii și o Istorie canonică a literaturii române ale cărei jaloane teoretice deja au fost puse în cartea mea din 2009, Istoria "canonică" a literaturii române, replică la Istoria lui Nicolae Manolescu. A.B.Este cunoscută literatura
[Corola-publishinghouse/Journalistic/1456_a_2754]
-
Ion Mureșan și pe câțiva dintre colegii mei de ani de liceu: Bogdan O. Popescu, Robert Șerban, Dan Pleșa, Sorin Gherguț, Răzvan Rădulescu, Ionuț Cârjan. Am învățat de la fiecare dintre acești contemporani ai mei asumarea literaturii ca un altfel de ontologie. Iar din prieteniile literare de după 1989, cu Traian T. Coșovei, cu Cornelia Maria Savu ori Ioana Crăciunescu, am aflat cum poate deveni literatura destin! A.B. Mulți așteaptă de la literatură un strop de celebritate până la destin. Stai la masă cu
[Corola-publishinghouse/Journalistic/1456_a_2754]
-
principal a lui Heidegger. Este doctrina omului ontologic la care face aluzie Ralea, dar pe care, în prelungirea celorlalte ipostaze, (homo faber, sapiens, zoon politicon, ș.a. îl explic prin doctrinele lui Heidegger și Heberlin. Pentru a înțelege omul din unghiul ontologiei, Heidegger, spune Ralea, a fost influențat în primul rând de psihologul catolic Brunettiere, care întrebuințase o serie de doctrine tomiste, cu gust pentru filosofia medieval, adic Ontologia. Sigur c aceast definire din perspectiv heideggerian nu are în vedere, ca în
Elemente de antropologie filosofica in opera lui Mihai Ralea by Rodica Havirneanu, Ioana Olga Adamescu () [Corola-publishinghouse/Science/1282_a_2114]
-
explic prin doctrinele lui Heidegger și Heberlin. Pentru a înțelege omul din unghiul ontologiei, Heidegger, spune Ralea, a fost influențat în primul rând de psihologul catolic Brunettiere, care întrebuințase o serie de doctrine tomiste, cu gust pentru filosofia medieval, adic Ontologia. Sigur c aceast definire din perspectiv heideggerian nu are în vedere, ca în cazul precedentelor definiri, doar evoluția rațiunii, a inteligenței, ci a întregului suflet omenesc, cu tot ceea ce conține el: sentimente, instincte, emoții, putere afectiv mai mare. În contrast cu alte
Elemente de antropologie filosofica in opera lui Mihai Ralea by Rodica Havirneanu, Ioana Olga Adamescu () [Corola-publishinghouse/Science/1282_a_2114]
-
vindecarea, ce face apel la o emoție spontană sau provocată. Acest punct de vedere remaniază un întreg domeniu al patologiei și, în final, însăși concepția medicală, fapt care l-a determinat pe Bernheim să afirme că „boala nu este o ontologie, un lucru străin implantat în organism; starea anormală sau patologică nu este opusă stării normale sau fiziologice. Sănătos sau bolnav, corpul viu ascultă de legile biologiei; elementele, țesuturile, organele reacționează și funcționează după aceleași legi”. De aici rezultă că „boala
[Corola-publishinghouse/Science/2366_a_3691]
-
arena publică. în lumea academică românească, dogma națiunii și a existenței sale istorice, dublată de ortodoxia marxistă, a fost o metodă prin care cei care au folosit-o au căutat a produce cunoaștere în paradigma marxismului/stalinismului național. Altfel spus, ontologia etnică a devenit metodă de lucru a epistemologiei naționale, sub auspiciile puterii. în acest caz, trimiterea la teoria lui Michel Foucault despre putere și discurs este inevitabilă. Folosind un principiu de bază al dialecticii marxiste, unitatea și opoziția/lupta contrariilor
[Corola-publishinghouse/Science/1865_a_3190]
-
poporul român, teritoriul național constituie o parte integrantă a propriei sale existențe”. Ar fi prea mult și, în orice caz, o alăturare nefericită dacă am pune existențialismul, în special cel heideggerian, ca fiind una dintre sursele de inspirație în conturarea ontologiei naționale în atemporalitatea etnică a ființei naționale. Deși se poate observa folosirea unor cuvinte din registrul unor curente filozofice dragi protocroniștilor în scrierile lor, inserarea acestora, denumită de Katherine Verdery „apropriere genealogică”, în argumentarea propriilor opinii despre cultura națională nu
[Corola-publishinghouse/Science/1865_a_3190]
-
a comprehensiunii - concept cardinal pentru un tip de demers teoretic ce se opune celui scientist (axat pe procedeul explicării numai sub specia cauzalului) și resemnifică tradiția gândirii dialecticii clasice într-un triplu proiect în reconstrucție: în logică și metodologie; în ontologia umanului (și a creației umane); în teoria modernă a limbajului (cu acțiune în regândirea problematicii retoricii, poeticii, stilisticii, chiar semioticii)”. Narațiunea a continuat totuși să supraviețuiască în cultura istorică înțeleasă ca „povestire” sau „poveste” pură. în ciuda invadării tuturor câmpurilor producțiilor
[Corola-publishinghouse/Science/1865_a_3190]
-
Europa Centrală și de Est, situate între Marea Baltica, Marea Neagră și Marea Adriatică. Articolul lui Gheorghe Văduva aduce pentru prima dată, în cadrul acestui număr, conceptul de clivaj, care este atât de iubit de specialiștii în geopolitică. Pentru autor, cu toate ca dimensiunea Est-Vest a ontologiei spațiului euro-asiatic părea să iasă din conflictualitatea ei tradițională ameliorând vechile fălii, războiul a reânceput. Concluzia articolului este ca, în realitate, el nu a încetat niciodată, pentru că războiul Est-Vest, din păcate, este unul de tip continuu. Că un drum fără
[Corola-publishinghouse/Science/84976_a_85761]
-
în mediile științifice din întreaga lume. Postularea omului ca scop al său însuși și a devenirii umanității pe coordonatele libertății, oricât de vag și imprecis sau chiar determinist a fost interpretat acest termen, a realizat o ruptură epistemologica radicală cu ontologiile precedente. Critică operată de Immanuel Kant asupra dogmatismului metafizic, urmaș al scolasticismului medieval, respectiv asupra scepticismului, a empirismului exacerbat, întors împotriva să - a deschis posibilitatea unor noi interpretări asupra metafizicii și a relației dintre om, societate și lumea înconjurătoare. Un
[Corola-publishinghouse/Science/84976_a_85761]
-
esenței misterelor existențiale", redând "un raport ideal între mistere, un raport potrivit căruia misterele existențiale devin clasificabile după simetria și congruența lor, sau un raport ideal potrivit căruia misterele existențiale devin atenuabile în proces indefinit, permanentizabile, sau potențiabile"117. În raport cu ontologia censurii transcendente, raționalitatea cunoașterii este, în totală opoziție cu marile sisteme metafizice raționaliste, o structură "disimulatoare", un izolator, iar nu "o punte de contact" între om și misterul existențial sau transcendent. Raționalitatea este o structură sau caracteristică a cunoașterii, dar
Antinomicul în filosofia lui Lucian Blaga by Valică Mihuleac [Corola-publishinghouse/Science/886_a_2394]
-
Un al treilea argument pentru caracterul antinomic al cunoașterii luciferice este legat de raportul acesteia cu ideea de mister. În Censura transcendentă, Lucian Blaga caracteriza cunoașterea individuată drept un "organ de convertire apologică a misterelor existențiale în cadrul vast al unei ontologii censoriale"178. În acest sens, el deosebea două forme de convertire apologică: revelația disimulatoare și integrarea în mister ca atare. Dacă revelația disimulatoare este proprie cunoașterii paradisiace și tuturor celorlalte forme de cunoaștere dinafara cunoașterii înțelegătoare (concretă, mitică, magică), singura
Antinomicul în filosofia lui Lucian Blaga by Valică Mihuleac [Corola-publishinghouse/Science/886_a_2394]
-
totul altceva, semne ale unor mistere 187. Să vedem cum se așează existența umană în ordine metafizică. Cunoașterea este caracteristica fundamentală a omului și are în sistemul filosofic al lui Blaga rolul unui adevărat vector 188. De aceea, pentru Blaga ontologia omului este integrată în ordine metafizică pe dimensiunea cunoașterii. Censura transcendentă este lucrarea în care el face acest lucru. Aici, filosoful român își propune să vorbească despre "sensul metafizic al cunoașterii"189. Ordinea metafizică în care este așezată cunoașterea explică
Antinomicul în filosofia lui Lucian Blaga by Valică Mihuleac [Corola-publishinghouse/Science/886_a_2394]
-
să fi căpătat consistență. Tema antinomicului pare să marcheze destul de puternic gândirea filosofică a lui Blaga, putând fi regăsită la diferite paliere și în diferite registre ale acesteia. Cel mai puternic apare în registrul epistemologic. În plan secund, antinomicul structurează ontologia blagiană, care întreține întregul sistem, supozițiile sale antinomice repercutându-se asupra celorlalte paliere. Putem, astfel, să vorbim de o anumită coerență a filosofiei lui Blaga pe această dimensiune, care îi accentuează valoarea. Urmărind tematizarea blagiană a antinomicului, am putut vedea
Antinomicul în filosofia lui Lucian Blaga by Valică Mihuleac [Corola-publishinghouse/Science/886_a_2394]