1,945 matches
-
E și motivul pentru care, distrugînd aceste alcătuiri, insul crede că nimicește deopotrivă și ceea ce ele au generat și ascund. E ca și cum cineva ar putea face să dispară calul troian cu toate secretele și pericolele pe care le adăpostește în pîntecele sale. Să reproducem aici, pentru uzul demonstrației, o sumară anamneză a stării de sănătate a organismului socio-politic, a metabolismului său mai cu seamă în perioade marcate de anomie, atunci cînd seismograful surprinde cel mai fidel diagrama entropiei ideilor și a
Cel de-al treilea sens by Ion Dur [Corola-publishinghouse/Science/911_a_2419]
-
picioarele nu mai pot purta greutatea corpului, genunchii încep să tremure sub această povară, vocea slăbește și pare că-i leșinată, ochii se duc în fundul capului, iar fața ajunge întocmai ca un fruct cu coaja veștejită. Stomacul gol se strânge, pântecele începe a se lipi de spinare, măruntaiele se topesc încetul cu încetul îndesându-se unele în altele... Ce pedeapsă merită acel monstru care trece cu vederea, fără pic de milă, un astfel de corp? Acela pe care nu-l mișcă
Biserica şi asistenţa socială din România by Ion Petrică [Corola-publishinghouse/Science/899_a_2407]
-
brațele divinității. Dacă ea își afirmă natura intangibilă, o face pentru a ne convinge de realitatea divină a feței, sânilor și feselor sale, pe care le împrumută din moartea simțurilor noastre, în vreme ce apa învăluie cu undele sale jucăușe lâna feciorelnică, pântecul fecundabil. Despre priviri " Iubirea, cei ce-s tineri acesta-i adevărul În inimi nu o poartă, ci mai curând în ochi" "O, vino iar! Cuvinte dulci inspiră-mi Privirea ta asupra mea să plece Sub raza ei mă lasă a
Despre muncă şi alte eseuri by Mihai Pricop [Corola-publishinghouse/Science/1398_a_2640]
-
puțin în numerele din 1932, printre colaboratori se află câțiva dintre scriitorii moderniști de seamă. Anton Holban publică aici o scurtă povestire intitulată Scatiul și stăpânul său, iar Camil Petrescu un fragment din însemnările sale de călătorie (Rapid Constantinopol-Bioram. Dansul pântecului). Eugen Ionescu scrie, la cronica literară, despre lucrarea Eminescu de Lucian Boz, rubrica fiind preluată apoi de Arșavir Acterian (articole despre Homo americanus de Petru Comarnescu, Răscoala de Liviu Rebreanu), după care titularul ei devine Octav Șuluțiu. Acesta comentează cu
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/285508_a_286837]
-
om ?”. Pe platoul din spatele catedralei, surprind o scenă sublimă, un fel de cadou de final de teren, întâmplare utilă pentru înțelegerea logicii informale a rândului. Un preot înalt, masiv, o adevărată forță a naturii, încins cu un brâu colorat peste pântecul proeminent, tipul de preotfuncționar de rang administrativ înalt, cu bani și influență în mediul bisericesc, vorbește cu un alt preot, foarte tânăr, la început de carieră. Protejatul său, fără nicio îndoială. Tânărul este grăsuț, roșu la față, poartă o barbă
Nevoia de miracol: fenomenul pelerinajelor în România contemporană by Mirel Bănică () [Corola-publishinghouse/Memoirs/606_a_1365]
-
că gestul acelei femei poate fi interpretat și ca tentativă de conectare disperată, ultimă, în circuitul suflului divin al arhetipului feminin. și alte interpretări post-Jung percep femininul arhetipal ca pe un vas, potir sau receptacul, depășind astfel imaginea comună a pântecului, fiind vorba de fapt de „o calitate atotcuprinzătoare, protectoare, o îmbrățișare, hrană care lasă să crească și altceva. Femininul arhetipal hrănește Eul uman” (Schmidt-Brabant, Sease 2011 : 61). Impresia de vas, de potir a ansamblului de la Iași este accentuată și de
Nevoia de miracol: fenomenul pelerinajelor în România contemporană by Mirel Bănică () [Corola-publishinghouse/Memoirs/606_a_1365]
-
să-mi părăsesc țara, eu, cel care mă întorceam acasă din concediu întotdeauna mai devreme cu 7-8 zile, de dor, dacă și eu am plecat în lumea largă, eu, cel legat de limba românească precum mama de pruncul ei din pântec, dacă și eu m-am decis să renunț la viața ușor privilegiată a scriitorului român, dacă și eu am luat hotărârea să fug (căci ăsta-i termenul consacrat), eu, cel legat de spiritualitatea românească prin truda mea de zi cu
Ultimul deceniu comunist: scrisori către Radio Europa Liberă by Gabriel Andreescu, Mihnea Berindei (eds) () [Corola-publishinghouse/Memoirs/619_a_1376]
-
prealabil, zeu suprem, ceea ce zeii se grăbesc sa consimtă. Războiul dintre cele două armate este decis de duelul dintre Tiamat și Marduk. "Când Tiamat deschise gura ca să-1 înghită" (IV, 97), Marduk îi aruncă vânturi furioase care "îi umplură corpul. Pântecul ei rămase umflat și nu-și mai putu închide gura. El zvârle atunci săgeata care îi spintecă pântecele, îi sfâșie măruntaiele, îi străpunge inima. Stăpânind-o astfel, el îi ridică viața, îi aruncă jos cadavrul și se urcă deasupra" (IV
[Corola-publishinghouse/Science/85022_a_85808]
-
sacrificial, yupa, îi aparține; ori yupa este o replică a lui axis muncii. Cf. și Gonda, Aspects of Early Vișnuism, pp. 81 sq. Rudra poartă părul împletit (RV, 1,114,1,5), culoarea sa este brun închis (II, 33,5): pântecul lui e negru și spatele roșu. E înarmat cu arc și săgeți, e îmbrăcat în piei de animale și bântuie prin munți, domeniul său preferat. E asociat cu numeroase făpturi demonice. Literatura postvedică accentuează și mai mult caracterul malefic al
[Corola-publishinghouse/Science/85022_a_85808]
-
mai important. Acest rit constituie echivalentul inițierilor de pubertate specifice societăților arhaice. Atharva Veda, XI, 5,3, unde upanayana este atestată pentru prima dată, afirmă că preceptorul îl transformă pe băiat într-un embrion și îl păstrează trei nopți în pântecul său. Satapatha Brahmana (XI, 5,4,12-13) aduce precizările următoare: preceptorul concepe fătul când își pune mâna pe umărul copilului, și, a treia zi, acesta renaște ca brahman. Atharva Veda (XIX, 17) îl numește pe cel ce a trecut prin
[Corola-publishinghouse/Science/85022_a_85808]
-
cu apă; apa este sperma. Îl fac să intre într-un șopron special; șopronul este uterul din care vine dlksă. Îl acoperă cu haină: haina este amniosul, membrana fătului. El ține pumnii strânși; într-adevăr, embrionul ține pumnii închiși în pântecul mamei." etc. (Aitareya Brahmana 1,3). Textele paralele subliniază caracterul embriologic și obstetric al ritului. "Dlkșita (i. E. cel care practica dlksă) este sămânță" (Maitrăyanl Samhită, III, 6, 1). "Dlkșita este făt, haina sa este corion" etc. (Taittirya Șam., I, 3
[Corola-publishinghouse/Science/85022_a_85808]
-
într-un sipet. Informat despre crimă, Zeus îi trăsnește pe Titani. Autorii creștini nu fac aluzie la învierea lui Dionysos, dar acest episod erSretinoscut de către antici. Epicurianul Philodemos, contemporan cu Cicero, vorbește despre trei nașteri ale lui Dionysos, "prima din pântecul mamei sale, a doua din coapsă și a treia când, după sfâșierea de către Titani, Rhea i-a reunit membrele sfârtecate și el a prins din nou viață"21. Firmicus Materaus a conchis adăugând că, în Creta (unde el își localizează
[Corola-publishinghouse/Science/85022_a_85808]
-
nu mi-e frică de sentința Ta. Vreau doar să evit penibila descompunere terestră și să mă teleportezi atunci când vei socoti că a venit timpul direct în fața Ta, la judecată, fără a mai trece prin stadiul de hoit. Din putrezitul pântec pe care muște grase Zburau greoi cu zumzete-ascuțite Curgeau oștiri de larve ca niște bale groase De-alungu-acestor zdrențe-nsuflețite." (Charles Baudelaire) Te las, Doamne. Fii sănătos! Pe curând. ...E noapte deplină. Mama, încadrată de cei doi copii Bebi și Țuki
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1573_a_2871]
-
de tine pentru a fi stâlpul de nădejde în creșterea și educarea copiilor noștri, Vasilică, Vasilică...! Trăiam copilăria sub cer vânăt de plumb Pe plită coceam boabe din galbenul porumb Afurisita foame ne da mereu târcoale Și adormeam plângând cu pântecele goale. În sob-ardeam tizic și resturi de coceni Păziți ziua și noaptea de bravi milițieni Foarte activi și harnici ca trântorii în stupi Având drept ajutoare o haită de câini-lupi. Îndurerat, voi spune doar atât: Copilăria noastră a fost un
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1573_a_2871]
-
belească pe alții, numai unii, câțiva, au talentul să-i țină în mână pe cei mulți, el deține știința de a-i stăpâni pe ceilalți, pe care tre să-i strângă de coaie până spun și ce-au mâncat în pântecul mămicuții lor... Cameniță și-a descoperit la Moscova și modelul absolut. Cum de avusese loc această prefacere de sine a sa? Ei bine, tocmai printr-o prea norocoasă, aprecia Cameniță, întâlnire cu o personalitate pentru care a făcut o bruscă
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2289_a_3614]
-
argați de încredere îi aranjau mese fabuloase, cu bunătăți la care muritorii de rând nici nu visau. Tovarășului Cameniță însă i se păreau lucruri firești. Înfuleca înfometat, o foame de lup, bea însetat, parcă avea o butie goală ascunsă în pântecul său din ce în ce mai mare. Aproape nu vorbea în timpul acestor mese: râgâia în voie, nu se simțea de nimic amenințat pe pământ, mârâia din timp în timp câte ceva, uneori trăgea câte o înjurătură nu se știe la adresa cui. De fiecare dată lăutarii
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2289_a_3614]
-
în stăpânire de caniculă, de arșiță, de secetă. Nici strop de apă. Dunărea stă să sece, apa e atât de scăzută că au ieșit la iveală câte și mai câte obiecte, ascunse de zeci și de sute de ani în pântecul fluviului: chiar și un fel de arcă ce pare a se odihni pe fundul apei încă din Antichitate. Din pricina nivelului scăzut al Dunării, nu mai trec camioanele, de aceea viața cea grozavă din orășel este pusă pe butuci și totul
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2289_a_3614]
-
SFÂNTUL LUCA ÎN 1,39-56. 1. Primul. Cum Stăpâna noastră a vizitat-o pe Elisabeta, iar sfântul Ioan Botezătorul, fiind în sânul mamei sale, a simțit prezența Stăpânei noastre (Când a auzit Elisabeta salutarea Stăpânei noastre, pruncul a săltat în pântecul ei și Elisabeta, plină de Duhul Sfânt, a strigat cu glas mare, zicând: „Binecuvântată ești tu între femei și binecuvântat este rodul pântecelui tău”). 2. Al doilea. Stăpâna noastră cântă cântarea, zicând: („Mărește sufletul meu pe Domnul”). 3. Al treilea
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2024_a_3349]
-
păstorii, preamărind și lăudând pe Dumnezeu.) 266. DESPRE TĂIEREA ÎMPREJUR, SCRIE SFÂNTUL LUCA ÎN 2,21. 1. Primul. L-au tăiat împrejur pe pruncul Isus. 2. (I-au pus numele Isus, cum Îl numise îngerul înainte de a Se zămisli în pântec.) 3. Pruncul este dat înapoi Mamei Sale, care suferea pentru sângele pierdut de Fiul său. 267. DESPRE CEI TREI REGI MAGI, SCRIE SFÂNTUL MATEI ÎN 2,1-12. 1. Primul. Cei trei regi magi, călăuzindu-se după stea, au venit să
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2024_a_3349]
-
un ochi de apă: Spre ziuă, sub căpița de secară, Pe auriul snopilor plecați, Cățeaua, în vifornița de-afară, Fătase șapte cățeluși roșcați. Până-n amurg, veghind încovoiată, I-a răsfățat, lingându-i ne-ntrerupt. Și se topea ninsoarea spulberată, Pe fierbințeala pântecului supt. Iar seara, când găinile s-așază, Stăpânul casei a ieșit posac Și unde mama pâlpâia de groază El pe toți șapte i-a băgat în sac. În urma lui, fugind după desagă, Cățeaua da-n nămeții de pe drum... Răpindu-i
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1874_a_3199]
-
soma obscură a unui concept sofisticat. Pur și simplu totul în jur pare impregnat de o energie proaspătă, de care mă simt și eu contaminat. Sunt ca un nou-născut, orbit dureros de primele licăriri de lumină, la ieșirea din întunericul pântecului matern. Poate că ar trebui să plâng și eu, așa cum fac locuitorii din aceste ținuturi, când li se naște un copil. Se înduioșează pentru toate suferințele ce vor urma. Merită să suferi oricât ca să atingi o clipă de fericire ca
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2342_a_3667]
-
Aia crede că mă apără izolându-mă sub un scut simbolic, imaginat de ea prin punerea unor obiecte magice în diferite puncte ale locuinței mele. Am - într-un fel - sentimentul că mai sunt legat de starea pură a nenașterii din pântecul matern, chiar dacă uneori mă simt copleșit de o adâncă apăsare metafizică: în jur mișună spiritele răzbunătoare ale celor care au trăit pe pământul ăsta și acum vor să mă alunge. Le simt cum freamătă, cum se adună amenințătoare la un
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2342_a_3667]
-
în cale mi se pare a fi doar forma unui suflet și pesemne că și eu îi par lui la fel. Probabil de aceea toți mă privesc lung. Fiece individ simte nostalgia grea a spațiului originar, exact cum simțim nostalgia pântecului din care-am ieșit. Medeea Aș fi vrut să pot vorbi liber despre dureroasa iubire a Medeei, încă din vremea când trăiam la Roma, dar restricțiile ce domneau în Urbe făceau cu neputință acest lucru. N-aș fi putut să
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2342_a_3667]
-
obicei, de spiritualizarea actului. În acest ținut barbar, în schimb, mi se pare că simt prezența unei dimensiuni noi. Aici să iubești înseamnă să și mori din iubire. Poate că asta a împins-o pe Medeea să-și ucidă rodul pântecului ei: gest disperat, făcut în pofida zeilor, în apărarea opțiunii erotice. Grecii condamnă fără echivoc acest comportament. Corul din Medeea lui Euripide se opune disperat, dorind s-o facă să opteze în favoarea maternității. Eu îi dau dreptate Medeei. Mai bine să
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2342_a_3667]
-
cum și tu de multe ori ai făcut-o, și nu ezit să-ți cad la picioare. Dacă pentru tine eu nu am nici o valoare, privește copiii pe care i-am avut împreună: mama vitregă se va răzbuna pe fructul pântecului meu. Ei îți seamănă atât de mult ție, că această asemănare mă tulbură enorm și, de câte ori îi văd, ochii mei se umplu de lacrimi. Pe zei, eu te rog, pe lumina flăcării nestinse, pe toate bunurile și pe cei doi
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2342_a_3667]