1,728 matches
-
a fi cât mai obiectivă, de a nu stârni pasiuni și resentimente, nici la semenii mei, nici la mine dacă este adevărat că prin aceasta se pune capăt înlănțuirilor cauzale ale învrăjbirii. Cei ce au semănat printre noi dezbinarea, aplicând perfidul principiu al luptei de clasă, n-au cunoscut istoria neamului nostru: România modernă a fost clădită pe temeiul dragostei și al înfrățirii oamenilor de bună-credință. Găsesc deci că e mai bine să întind mâna celor care, poate, în taina inimii
Ultimul deceniu comunist: scrisori către Radio Europa Liberă by Gabriel Andreescu, Mihnea Berindei (eds) () [Corola-publishinghouse/Memoirs/619_a_1376]
-
relatați ceea ce știm saturați fiind până la dezgust. Am dori campanii de lămurire a opiniei publice care se extaziază în fața faptului divers al unei participări la Olimpiadă sau a unor jonglerii de politică externă făcute, fiți convinși, cu aprobarea Moscovei. Jocul perfid și viclean al Kremlinului încă mai duce de nas cohorte de naivi, de fanatizați, în Germania, Italia, Grecia sau în țările nordice. Ar trebui ca propaganda dvs. să-și îndrepte antenele prin mass-media și spre Occidentul pălit și pe care
Ultimul deceniu comunist: scrisori către Radio Europa Liberă by Gabriel Andreescu, Mihnea Berindei (eds) () [Corola-publishinghouse/Memoirs/619_a_1376]
-
a fost executat în acest fel. El a fost împușcat cu un glonț în cap de către anchetatorul său Iosif Moldoveanu, care mai târziu avea să se sinucidă. În timp ce regimul comunist își consolida puterea, începea să prindă formă un nou și perfid arsenal de metode, care urmărea să controleze gândurile și conștiința oamenilor. Numai la București, în anii 50 au fost recrutați circa 150.000 de agenți și colaboratori, în cadrul unor planuri ale KGB-ului care urmăreau obținerea maximului de informații din
Ultimul deceniu comunist: scrisori către Radio Europa Liberă by Gabriel Andreescu, Mihnea Berindei (eds) () [Corola-publishinghouse/Memoirs/619_a_1376]
-
de regimul totalitar. Demascarea nu vizează doar regimul stalinist, ci regimul comunist sovietic în ansamblu. Ceea ce a înțeles Soljenițîn este că "pe toată planeta și pe tot parcursul istoriei n-a existat regim mai rău, mai sângeros și, totodată, mai perfid și abil, decât cel bolșevic, care s-a autointitulat "sovietic""248. El demonstrează că apariția sistemului datează încă din 1918, din perioada lui Lenin, de vreme ce au fost create atunci lagăre pentru burghezi, opozanți, contrarevoluționari, iar în 1928 au fost trimise
by Cecilia Maticiuc [Corola-publishinghouse/Science/1022_a_2530]
-
ca tine, mamă. Cele două femei, mamă și fiică, au înțeles ce mulți n-au înțeles. Dar chestia cu apa Prutului... Cam scump somnul de la Prut În memoria fratelui meu Victor Sufla un vîntișor rece ca gheața care se strecura perfid spre pielea omului. Ca să provoace suferință maximă celor care urmăreau cu ochii holbați dacă mișcă sau nu mișcă plutitorul de la scula de pescuit, vîntișorul ăsta lovea acolo unde erai cel mai sensibil, adică la zestrea bărbătească. Pe malul Prutului, în
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1487_a_2785]
-
la mititica, ai alergat la mămica, pușcăria m-a mîncat, să-ți fac ție un palat... Of, of, of. Te întorci complet refăcut acasă, desfaci bagajele și te bucuri. De la vecin vine fumul cu miros de grătar și maneaua plutește perfid spre timpanul tău. Cartierul suportă stoic. Jigodia cu jeep-ul în fața casei s-a întors ieri din Insulele Canare. Ce păcat că n-am știut, scăpam de manele un timp. Scăpai pe naiba! Feciorul său a făcut-o și mai lată
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1487_a_2785]
-
de viață. Pe cuvântul meu. Ar fi câteva posibilități pentru a explica discursul ăsta destul de contradictoriu al unui asemenea tip de intelectual. Și al altora din aceeași familie culturală. Discursul nu e atât de inocent pe cât pare. Ci grav și perfid. Dar, deocamdată, uite de ce e contradictoriu. Păi, pentru că, după această apologie a culturii de masă, adaugi și faptul că nu te mai recunoști în lumea de azi. Așa că sau e vorba despre o delicată luare în balon a amintitei lumii
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2097_a_3422]
-
chipul urgiei”. “Ochiul sufletului” scriitorului mărește enorm și agravează în sens negativ: Portretul grotesc anamorfozat al Hameleonului este cel mai reușit din toată Istoria ieroglifică. Scriitorul punctează din loc în loc descrierea fizică cu elemente care conturează portretul moral al personajului: perfid, ipocrit, intrigant, cameleonic, “un adevărat Yago al literaturii române” , “decât diavolul mai diavol” și “decât toată fiiara mai vrăjmașă și mai sălbatică”. Ceea ce șochează în acest portret este minuțiozitatea detaliilor, adevărată lucrătură arabescă, din care transpare oroarea provocată simultan de
Inter-, pluri- şi transdisciplinaritatea - de la teorie la practică 1 by Gabriela Petrache () [Corola-publishinghouse/Memoirs/427_a_1384]
-
de tip mafiot, o Dictatură a Hoților, îmbogățită prin jaf sălbatic asupra țării, o presă în mare parte aservită lor, o justiție coruptă, o populație sărăcită cu scopul clar de a-i limita posibilitățile de reacție, o debusolare cvasigenerală indusă perfid, cum că ,,nu știm” cum să mai ieșim la liman. Ce se mai putea face în această situație? Ce se mai poate face împotriva unei dictaturi care are toate pârghiile puterii? În plan personal, haita de infractori-torționari care se pusese
Viaţa - o lecţie by Marian Ciornei () [Corola-publishinghouse/Memoirs/91772_a_93175]
-
drastic, și practic prin această mutare statul taxează sau pur și simplu jefuiește oamenii fără ca aceștia să-și dea seama, să înțeleagă fenomenul. În anii ’90 n-a fost vorba de nici un cataclism care să justifice această acțiune, singurul scop perfid care s-a urmărit atunci a fost jefuirea tacită a populației și îmbogățirea haitei de jefuitori care se forma atunci. Leul s-a devalorizat de 10.000 de ori; practic de la valoarea sa inițială a ajuns la ,,0” ! Iliescu a
Viaţa - o lecţie by Marian Ciornei () [Corola-publishinghouse/Memoirs/91772_a_93175]
-
este dulcele și amarul șantaj. Nu scăpăm, nu putem scăpa de reverie pentru că ne este totuși necesară ca apa și aerul; pentru că suntem dependenți de ea; pentru că nu putem organiza nimic, nici o "societate împotriva visării". Ce ne-am face fără perfida dimensiune a metafizicii și suprarealismului? Știm că reveria ne oferă un bilet fără acoperire. Dar, noi știm mai cu seamă "ceea ce vrem să știm"; a doua parte a scenariului o ignorăm cu plăcerea cu care nu observăm ceea ce nu ne
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1485_a_2783]
-
sa mini-Istorie a disidenței românești, doar spre a-mi aplica încă o muștruluială publică. Așa cum dovedește textul Domniei sale, „faptele”, „amănuntele” despre ceea ce numește o „disidență curajoasă” nu apar. Numite sunt mai ales așa-zisele erori ale disidenței mele. Este felul perfid în care dl Breban „recunoaște” și meritele altora. Exemplul cel mai cutremurător este cel al regretatului Dan Deșliu, despre care, înainte de a spune câteva cuvinte de bine, înșiră o lungă listă de păcate. Insolent numit „disident paradoxal”, dl Deșliu este
[Corola-publishinghouse/Administrative/1857_a_3182]
-
acoperiți de miere și expuși razelor soarelui, mureau lent sub înțepăturile muștelor, viespilor și tăunilor. Un astfel de sistem nu a fost perfectat dintr-odată. Vasta sa construire a fost opera îndelungată, obositoare și doctă a oamenilor legii, a acestor perfizi adulatori ai tuturor guvernărilor; dar gîndul inițial și general al acestei opere a samavolniciei omenești a fost sugerat firesc în politica domnitorilor și guvernărilor de către falsa poziție a unui Cler decăzut; acesta este unul dintre acele gînduri care lucrează și
Cele cinci plăgi ale sfintei biserici by Antonio Rosmini [Corola-publishinghouse/Administrative/912_a_2420]
-
drept al regelui? A cerut altceva în afară de încetarea vînzării scaunelor episcopale și prostituarea acestora cu persoane infame? Totul a fost pentru încetarea totalei și iminentei ruinări a Bisericii și, pentru că nu existau alte mijloace, iar împăratul se lăsa sedus de perfidele sugestii și zavistii din partea prelaților care îi țineau companie, situația s-a înrăutățit, și a trebuit să fie excomunicat. Dar nu numai Clerul corupt l-a atras pe Henric în prăpastia atîtor rele220, ci el voia să le mențină încă
Cele cinci plăgi ale sfintei biserici by Antonio Rosmini [Corola-publishinghouse/Administrative/912_a_2420]
-
cioara Maria. Așadar, se cam întrecuse măsura cu dezghețul ideologic, voia să spună respectivul scriitor, iar unul ca el găsea că era cazul să ia atitudine. Să mai notez că poezia incriminată fusese publicată de revista Luceafărul, seria Ștefan Bănulescu. Perfida intervenție demascatoare a trezit parcă un resort care stătea adormit în Ceaușescu, mai mult apatic până în acel moment. El a izbucnit roșu de furie: — Dar unde era redactorul care a publicat poezia, cum răspunde el de ceea ce publică? Trebuie dat
Amintiri și portrete literare - ed. a 3-a by Gabriel Dimisianu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1345_a_2700]
-
alții, de ceea ce știam și de cum gândeam. Amândoi noii mei prieteni mă cuceriseră prin apetența pentru umor, Modest ilustrându-se prin promptitudinea remarcilor tăioase, șfichiuitoare, prin „întreruperile“ malițioase care-l descumpăneau o clipă pe preopinent, iar Matei prin felul înșelător, perfid în care mima gravitatea, seriosul, când el de fapt glumea. Admiram la Modest suplețea gândirii și iuțeala reacțiilor, iar la Matei logica impecabilă și implacabilă. Viața era în acei ani cum era, posomorâtă, cenușie, neoferind trăitorilor în acel orizont motive
Amintiri și portrete literare - ed. a 3-a by Gabriel Dimisianu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1345_a_2700]
-
însa. Dar gelozia amestecată cu rușinea de a fi gelos este ceva cu totul jalnic. M-am cam încurcat în acest complex de simțăminte atât de contradictorii... Mă las mânat de instinctele mele de moment, când generoase și iubitoare, când perfide și lașe. La ce liman mă poate abate năvala aceasta de contradicții?... Aș lupta, dar nu știu nici împotriva cui, nici împotriva a ce. Sunt atâtea în mine, încât nu le pot da de capăt. Această fluiditate a senti mentelor
Castele în Spania: cronică de familie: 1949–1959 by Petre Sirin () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1370_a_2888]
-
Nu știu cine e impostorul care a spus că fericirea este urâtă (o fi pârlitul de Lamartine?), dar le bonheur me sied bien a spus-o precis Costals în Les Lépreuses! În ceea ce privește cheia, imaginația mea bolnăvicioasă a și creat imaginea unei Stănculence perfide și criminale, care, profitând de naivitatea unor tineri (sic), dorește cheia primită spre păstrare cu scopul de a o folosi într-un mod îngrozitor... A fost numai o clipă însă. A doua zi am aflat din indignarea lui Ticki pentru
Castele în Spania: cronică de familie: 1949–1959 by Petre Sirin () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1370_a_2888]
-
șiret, ducând-o cu vorba, îi cere fiicei unui om cinstit sau soției unui soț cinstit ca vorbele și ademenirile sale să rămână ascunse, și, dimpotrivă, nu-i convine atunci când fiica îi descoperă tatăluisau soția soțului ademenirile și intențiile sale perfide, deoarece își dă seama cu ușurință că nu-și va putea duce la îndeplinire ce a pus la cale, tot la fel, atunci când dușmanul firii omenești se apropie cu vicleniile și ademenirile sale de sufletul drept, vrea și dorește ca
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2024_a_3349]
-
sufletului evlavios și să iasă șînvingătorț cu ale sale, și anume, să aducă gânduri bune și sfinte, potrivite unui asemenea suflet drept, și apoi, puțin câte puțin, să caute să iasă, trăgând sufletul spre înșelăciunile sale ascunse și planurile sale perfide. 333. A cincea. Trebuie să luăm aminte cu grijă la înlănțuirea gândurilor noastre; și dacă începutul, mijlocul și sfârșitul sunt toate bune, înclinate spre tot binele, atunci avem un semn al îngerului bun; dar dacă în înlănțuirea gândurilor aduse, ceva
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2024_a_3349]
-
cerceteze de îndată înlănțuirea gândurilor bune ce i le-a adus și începutul lor, precum și, puțin câte puțin, cum l-a făcut să coboare de la delicatețea și bucuria spirituală în care se afla, până ce l-a atras în planul lui perfid; astfel, cu ajutorul acestei experiențe cunoscute și înțelese, să se păzească de acum înainte de înșelăciunile sale obișnuite. 335. A șaptea. Acelora care înaintează din bine în mai bine, îngerul cel bun le atinge sufletele într-un mod blând, delicat și tandru
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2024_a_3349]
-
ne apropiam de casă când, ajunși la râpele golașe de argilă, pe care de obicei le străbăteam în câteva minte, ne-am pomenit în situația disperat-comică de a nu mai putea înainta. Aversele de ploaie transformaseră solul într-o clisă perfidă, mai lunecoasă decât gheața. Cădeam la fiecare pas aproape. Ne-am descălțat, dar a fost și mai rău: în „ciorapi” de noroi „patinam” într-un chip și mai catastrofal. Așa ceva nu ni se mai întâmplase! Și doar trecusem de atâtea
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1874_a_3199]
-
moartea a preferat ochii albaștri. Să fi fost o simplă întâmplare prăpădul de la România literară? o strictă chestiune de destin individual? Firește, stilul de viață dezastruos, în fond sinucigaș, al unora, problemele de viață intimă ale altora, boli năprasnice sau perfide au contribuit din plin, în fiecare caz, la tragicul deznodământ. Și totuși, o cauză supraindividuală „leagă” parcă aceste morți. Respingând excesiva politizare ce bântuie după revoluție, îmi este cu neputință totuși să ignor, evocând șirul colegilor dispăruți, factorul politic, atmosfera
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1874_a_3199]
-
el pleacă, într-adevăr, fără un cuvânt, cu pași hotărâți, dar pe măsură ce se îndepărtează și se pierde în pusta imensă, fără repere, din care nu pare să fie nici o ieșire, începem să bănuim că totul nu este decât o înscenare perfidă, o comedie sadică. „Celălalt” rămâne cu spatele la noi, înveșmântat într-o mantie amplă care-i maschează mișcările mâinilor. Va trage sau nu? Secundele se preling cu o infernală încetineală, într-un suspans sufocant: încă puțin și prizonierul va ieși din bătaia
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1874_a_3199]
-
un fel sau altul, într-o măsură mai mare sau mai mică, îmi complicau existența, sau, pur si simplu, mă stânjeneau, mă incomodau. Poate că, într-adevăr, nu erau vinovați față de mine, îmi greșiseră cândva cu ceva: unul se purtase perfid, altul insolent, al treilea îmi era nesuferit din cine știe ce pricină ș.a.m.d. Și atunci, fiindu-i eu drag Domnului, ca să mă scape de povara unor relații nedorite, acesta îi nimicea, unul după altul, ca pe niște muște. Chiar așa
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1874_a_3199]