7,473 matches
-
fiecare frumoși în felul nostru. Așa cred eu despre cei care scriu, confrații mei.” Proiecția luminoasă a acestor cuvinte ale Adinei Sas-Simoniak este și poezia „Aripi”, în care solemnitatea versurilor are rolul de a defini o secvență lirică în care poeta își realizează autoportretul: « ca niște aripi/ de înger/ secundele își lasă/ zborul/ pe umbra mea/ creată de/ peniță/în scris.” Fie ca penița Adinei Sas-Simoniak să aștearnă pe hârtie și de acum înainte, „cuvinte calde, dulci, miezoase” (“Cu Tine”). Fie
PERPENDICULARA PE UN COLT DE NEMURIRE DE ADINA SAS-SIMONIAK de OCTAVIAN CURPAŞ în ediţia nr. 160 din 09 iunie 2011 by http://confluente.ro/_perpendiculara_pe_un_colt_de_nemurire_de_adina_sas_simoniak.html [Corola-blog/BlogPost/367183_a_368512]
-
liricii feminine: iubirea, iubitul, nașterea, maternitatea și contextul lor social. Ele sunt văzute ori, mai exact spus, percepute printr-o senzualitate exacerbată până la strigăt (dar senzualitatea poeziei sale nu este strigată) care reprezintă pragul liminar de cunoaștere a poeziei feminine. Poeta este obsedată în a surprinde și transcrie palpitul vieții și al naturii: “Trupul și marea încercare/ Cu care-n splendoarea uimitei livezi: încerc să te-apropii/ Aștept să cutezi/ Aprinsa zăpada în raze de lună/ Cu care veghez/ Secunda în
ANGELA NACHE. FRENEZIE ŞI COTIDIAN. M.N.RUSU. VIAŢA STUDENŢEASCA de AUREL AVRAM STĂNESCU în ediţia nr. 355 din 21 decembrie 2011 by http://confluente.ro/Angela_nache_frenezie_si_cotidian_m_n_rusu_viata_studenteasca.html [Corola-blog/BlogPost/351027_a_352356]
-
urmașilor pe de alta, al copilului ca fruct al iubirii cum se spune este răspândit peste tot in lirica Angelei Nache. De altfel, o astfel de poezie nu vede existența decât prin intermediul cuplului erotic, relevând cu strictețe diagrama acestuia, versurile poetei e firesc să cuprindă și momentul dilemelor, al îndoielilor care apar după trecerea vârstei frenetice. În acest sens un poem remarcabil este Poate Gioconda: “Celule ruginind prin memoria brumată/ Ochii, brațele, faptele tale odată/ Colțul drept al gurii zbate un
ANGELA NACHE. FRENEZIE ŞI COTIDIAN. M.N.RUSU. VIAŢA STUDENŢEASCA de AUREL AVRAM STĂNESCU în ediţia nr. 355 din 21 decembrie 2011 by http://confluente.ro/Angela_nache_frenezie_si_cotidian_m_n_rusu_viata_studenteasca.html [Corola-blog/BlogPost/351027_a_352356]
-
problemele poeziei și viceversa. O anume nostalgie după livezile iubirii accentuează vibrația afectiva a versurilor ei și în același timp, îi ascute simțul realului și terestrului. (“Mă rog să rămân totuși cât mai terestră”). Dar iată primul moment al căderii poetei din paradis: “Lunec pe partea arsă a palmelor/ Cât apa oglinzii m-ascultă/ tânăra femeie din unde/ Mângâie o pasare flamingo și cântă/ Nimeni nu află ce e-n inima mea/ Cine ca mine astfel și-a vrut-o/ Port
ANGELA NACHE. FRENEZIE ŞI COTIDIAN. M.N.RUSU. VIAŢA STUDENŢEASCA de AUREL AVRAM STĂNESCU în ediţia nr. 355 din 21 decembrie 2011 by http://confluente.ro/Angela_nache_frenezie_si_cotidian_m_n_rusu_viata_studenteasca.html [Corola-blog/BlogPost/351027_a_352356]
-
independente/ Pasiunea arde orice vârstă/ Bărbatul fatal maxiatractiv le întâmpină/ Obosit și grăbit/ Izbucnirile sângelui sufletul nu mai duc/ Sub un tren plicticos și banal ( O, Karenina!) / Astăzi blocul de gheață, turnul adevărului/ Mă țin paradoxal în picioare/ Chiar umblu...” Poeta descoperă miracolul cotidianului pe care și-l asumă amenințător: “Foamea suie încet de la brâu/ Adevărurile mele se lasă înghițite/ E totuna cu a fi spânzurate/ Zile brodate-n cristalul legumei/ Supele dulci astâmpăra setea/ Comestibile droguri plutesc/ Într-un șanț
ANGELA NACHE. FRENEZIE ŞI COTIDIAN. M.N.RUSU. VIAŢA STUDENŢEASCA de AUREL AVRAM STĂNESCU în ediţia nr. 355 din 21 decembrie 2011 by http://confluente.ro/Angela_nache_frenezie_si_cotidian_m_n_rusu_viata_studenteasca.html [Corola-blog/BlogPost/351027_a_352356]
-
curcubeu.” Imaginea ființei dominate “de spaimă și-ndoială” coexistă cu vestea ecloziunii : “iarba sfioasă/ abia înverzită/ mirosind a primăvară/ și-a viață renăscută...” Este sugestiv moto-ul volumului, din Scrisori imaginare de Octavian Paler. În deșertul obsesiv ce-i inundă poetei teritoriile lirice, întâlnim contururi - “piramide” - care duc la reflecția “că trebuie să facem totul în favoarea speranței.” De aceea, poemele-eseu din Obsesia deșertului, pe cât de dureroase pe atât de tandre, sunt proiecții ale clipei trecătoare, ale contingentului devastator, dar și ale
CRONICĂ REALIZATĂ VOL. OBSESIA DEŞERTULUI , AUTOR VALENTINA BECART de VALENTINA BECART în ediţia nr. 578 din 31 iulie 2012 by http://confluente.ro/Cronica_realizata_vol_obsesia_deser_valentina_becart_1343764143.html [Corola-blog/BlogPost/358733_a_360062]
-
din Obsesia deșertului, pe cât de dureroase pe atât de tandre, sunt proiecții ale clipei trecătoare, ale contingentului devastator, dar și ale unui timp asimilat dăinuirii prin creația poetică. Semnul speranței revine, de la început, într-un al doilea moto al cărții, poeta mărturisindu-și “speranța că ceva... o să dăinuiască dincolo de această realitate înșelătoare...” Volumul se deschide prin poemul Din jurnalul unei zile ( scriu cu fire de praf) în tonurile metaforice ale fragilității umane, ale neputinței, dar și ale arderii , ca încercare a
CRONICĂ REALIZATĂ VOL. OBSESIA DEŞERTULUI , AUTOR VALENTINA BECART de VALENTINA BECART în ediţia nr. 578 din 31 iulie 2012 by http://confluente.ro/Cronica_realizata_vol_obsesia_deser_valentina_becart_1343764143.html [Corola-blog/BlogPost/358733_a_360062]
-
de armonia iubirii...”, dar și al poetului apărat de propria operă, când poemul îi va aduce “laude” , bunăoară, unei neprețuite toamne. Versul, în aceste ipostaze, se naște din sensibilitatea imensă și conștiința vie cu care Valentina Bercart își scrie opera. Poeta caută înțelesuri, limpeziri, într-un tărâm al antinomiilor. Umbra de ieri și regăsirea cuvintelor de azi, neîmplinirea și împlinirea, dizarmoniile și armoniile , indecizia și hotărârea se întâlnesc în edificiul liric al devorării ființei, și al înălțării acesteia. Timpul “revolut”, al
CRONICĂ REALIZATĂ VOL. OBSESIA DEŞERTULUI , AUTOR VALENTINA BECART de VALENTINA BECART în ediţia nr. 578 din 31 iulie 2012 by http://confluente.ro/Cronica_realizata_vol_obsesia_deser_valentina_becart_1343764143.html [Corola-blog/BlogPost/358733_a_360062]
-
fel de nouă naștere ( “n-am să mai cer/ prea mult / vreau doar un singur/ loc / un punct luminos / în sânul tău / eternitate...”). Un timp etern, al acalmiilor cosmice, va înlocui vacarmul clipei, “paradisul în destrămare”, aflând trupul și sufletul poetei în rugăciune, în numele unei liniști curate, nicicând amenințate“de strigăte / nisipoase, / larvare...” Descătușează-mă!- e strigătul rugăciunii poetei, știind că sufletul “are nevoie cât mai repede de / o speranță “, că “ nu poți rămâne prizonier într-o “inimă rănită”. Viața e
CRONICĂ REALIZATĂ VOL. OBSESIA DEŞERTULUI , AUTOR VALENTINA BECART de VALENTINA BECART în ediţia nr. 578 din 31 iulie 2012 by http://confluente.ro/Cronica_realizata_vol_obsesia_deser_valentina_becart_1343764143.html [Corola-blog/BlogPost/358733_a_360062]
-
luminos / în sânul tău / eternitate...”). Un timp etern, al acalmiilor cosmice, va înlocui vacarmul clipei, “paradisul în destrămare”, aflând trupul și sufletul poetei în rugăciune, în numele unei liniști curate, nicicând amenințate“de strigăte / nisipoase, / larvare...” Descătușează-mă!- e strigătul rugăciunii poetei, știind că sufletul “are nevoie cât mai repede de / o speranță “, că “ nu poți rămâne prizonier într-o “inimă rănită”. Viața e “căutare, rătăcire și risipă”, conchide poeta, limpezindu-și tocmai din această împovărare profesiuni de credință - “ Voi fi râul
CRONICĂ REALIZATĂ VOL. OBSESIA DEŞERTULUI , AUTOR VALENTINA BECART de VALENTINA BECART în ediţia nr. 578 din 31 iulie 2012 by http://confluente.ro/Cronica_realizata_vol_obsesia_deser_valentina_becart_1343764143.html [Corola-blog/BlogPost/358733_a_360062]
-
curate, nicicând amenințate“de strigăte / nisipoase, / larvare...” Descătușează-mă!- e strigătul rugăciunii poetei, știind că sufletul “are nevoie cât mai repede de / o speranță “, că “ nu poți rămâne prizonier într-o “inimă rănită”. Viața e “căutare, rătăcire și risipă”, conchide poeta, limpezindu-și tocmai din această împovărare profesiuni de credință - “ Voi fi râul ce-și poartă povestea peste/ veacuri...” - consubstanțiale jertfei: “Undeva, un poet...” , “sângerând, sângerând...” Valentin Marica (scriitor, poet si publicist român, membru al Uniunii Scriitorilor din România) 22 iulie
CRONICĂ REALIZATĂ VOL. OBSESIA DEŞERTULUI , AUTOR VALENTINA BECART de VALENTINA BECART în ediţia nr. 578 din 31 iulie 2012 by http://confluente.ro/Cronica_realizata_vol_obsesia_deser_valentina_becart_1343764143.html [Corola-blog/BlogPost/358733_a_360062]
-
de înțelegere superioară a lumii. Tonalitatea dominantă a poeziei Danei Borcea este în primul rând descriptivă cu câteva elemente elegic-misterioase. Alteori însă, în mod surprinzător - în sensul pozitiv al cuvântului - versurile sunt de o naivitate dezarmantă, scoțând în evidență înclinația poetei spre ludic. De menționat că poeta despre care vorbim scrie o poezie pragmatico-filozofică, psihologico-socială, pornind de la realitatea imediată și de la experiența de viață, ajungând la generalizări conceptuale căptușite într-un bogat limbaj metaforic. Versurile sunt adesea o pendulare între natural
DANA BORCEA ŞI... UN BOB DE LUMINĂ de CRISTIAN W SCHENK în ediţia nr. 2221 din 29 ianuarie 2017 by http://confluente.ro/cristian_w_schenk_1485648454.html [Corola-blog/BlogPost/360914_a_362243]
-
dominantă a poeziei Danei Borcea este în primul rând descriptivă cu câteva elemente elegic-misterioase. Alteori însă, în mod surprinzător - în sensul pozitiv al cuvântului - versurile sunt de o naivitate dezarmantă, scoțând în evidență înclinația poetei spre ludic. De menționat că poeta despre care vorbim scrie o poezie pragmatico-filozofică, psihologico-socială, pornind de la realitatea imediată și de la experiența de viață, ajungând la generalizări conceptuale căptușite într-un bogat limbaj metaforic. Versurile sunt adesea o pendulare între natural, firesc și artificial, fără sofisticări, înclinația
DANA BORCEA ŞI... UN BOB DE LUMINĂ de CRISTIAN W SCHENK în ediţia nr. 2221 din 29 ianuarie 2017 by http://confluente.ro/cristian_w_schenk_1485648454.html [Corola-blog/BlogPost/360914_a_362243]
-
despre care vorbim scrie o poezie pragmatico-filozofică, psihologico-socială, pornind de la realitatea imediată și de la experiența de viață, ajungând la generalizări conceptuale căptușite într-un bogat limbaj metaforic. Versurile sunt adesea o pendulare între natural, firesc și artificial, fără sofisticări, înclinația poetei fiind, fără discuție, spre social. Există și sentimentul unei terori a istoriei (după expresia lui Mircea Eliade), sau o teroare a timpului care trece, însoțit de un destin implacabil, deopotrivă un destin al omului și al cuvintelor. Senectutea cu consecințele
DANA BORCEA ŞI... UN BOB DE LUMINĂ de CRISTIAN W SCHENK în ediţia nr. 2221 din 29 ianuarie 2017 by http://confluente.ro/cristian_w_schenk_1485648454.html [Corola-blog/BlogPost/360914_a_362243]
-
sentimentul unei terori a istoriei (după expresia lui Mircea Eliade), sau o teroare a timpului care trece, însoțit de un destin implacabil, deopotrivă un destin al omului și al cuvintelor. Senectutea cu consecințele ei funeste nu prea stă în atenția poetei. Se mai zice că o altă dramă a omului pornește de la faptul că cere probe materiale lumii spirituale, divinității, și le obține prea arar. Poezia este, cu siguranță, o asemenea probă materială care se obține cu efortul minții, al cugetului
DANA BORCEA ŞI... UN BOB DE LUMINĂ de CRISTIAN W SCHENK în ediţia nr. 2221 din 29 ianuarie 2017 by http://confluente.ro/cristian_w_schenk_1485648454.html [Corola-blog/BlogPost/360914_a_362243]
-
chingi și veacul zbiară-n gând Am sângele chircit cad visele plângând Nu știu decât un leac al sufletului ars Orbirea minților pe drumul către Tars Când voi vedea din nou prin ochii zorilor Cu lacrimi să plivesc poiana florilor Poeta pare să aibă „combustie” pentru un destin poetic întreg, iar „combustia poetică” nu se adună prin zgârcenie, ci se obține numai și numai prin risipire aidoma dragostei. Poezia Danei Borcea refuză spectacolul. E un „non-combat” pe toate fronturile, cuvintele nu
DANA BORCEA ŞI... UN BOB DE LUMINĂ de CRISTIAN W SCHENK în ediţia nr. 2221 din 29 ianuarie 2017 by http://confluente.ro/cristian_w_schenk_1485648454.html [Corola-blog/BlogPost/360914_a_362243]
-
mostre de feedback: „Am început să răsfoiesc dimineața cartea ta, completările și pe alocuri chiar și capitolele, și m-am trezit că se face ora opt seara și nu mă mai lăsam de ea... Concluzia, o tragi singură.” (G. R., poetă și publicistă) “De pe vremea adolescenței nu am mai stat nemișcat circa 3 ore, cuprins de lectură. Nu este numai o frescă a societății românești din preajma evenimentelor din decembrie 1989, ci și a evenimentelor de după. Cele de dinainte se derulează într-
Uniunea Ziariştilor Profesionişti by http://uzp.org.ro/metoda-patratelelor/ [Corola-blog/BlogPost/92630_a_93922]
-
Lucia Mihalca, se impune prin câteva însușiri bine precizate în timp - timp care însumează în acest volum de poezii aproape 100 de poeme, de la începuturi până în prezent. Continuitatea lor au logică interioară, uneori impune și impresionează prin conținutul în care poeta s-a investit necondiționat. Așa sunt poemele: Neînțeleasa poezie; Sincope temporale; Rătăcirea timpului la Masa Tăcerii; Prin ochiul copilului, fulg în devenire; Oprește clipa, călătorule! . .................................................................................. ,, Și acum mă înalță în zbor, în cer, printre stele, zâmbește, lumina-mi privește, chiar dacă
DINCOLO DE LUNTREA VISULUI de CONSTANŢA ABĂLAŞEI DONOSĂ în ediţia nr. 2179 din 18 decembrie 2016 by http://confluente.ro/constanta_abalasei_donosa_1482055231.html [Corola-blog/BlogPost/370736_a_372065]
-
este numai în beneficiul autoarei ci și al celui care o citește. ......................................................................... ,, La capătul timpului suntem noi - departe de zile, departe de luni, departe de ani, pe drumul înspre Lumina Veșnică. - Atât de aproape și totuși atât de departe - Pentru poeta Irina Lucia Mihalca, poezia a fost, de la început o sursă de încântare a sufletului. Poemele sale vădesc plăcerea scrisului lăsat să curgă pe visări, pe ape, pe suspinuri apărute involuntar cu efect de lumină precum în poemele ( Într-un cuvânt
DINCOLO DE LUNTREA VISULUI de CONSTANŢA ABĂLAŞEI DONOSĂ în ediţia nr. 2179 din 18 decembrie 2016 by http://confluente.ro/constanta_abalasei_donosa_1482055231.html [Corola-blog/BlogPost/370736_a_372065]
-
culegi"(Raimond Rodiguet) Cu o placheta de versuri debutează Dorina Stoica mergând pe "Aurita Cale" "De la poezie la rugăciune" abia acum când are "jumătate din viață trăită ("Nel mezoo del cămin di nostră vită", cum spune ilustrul florentin Dante Alighieri) Poeta are "Naivitate" să creadă că " toți oamenii sunt oameni"iar când se întâmplă să se însele, "mă ascund înlăuntrul meu unde Îngerul Păzitor/ mă acoperă cu aripile până uit". Când viața o aruncă într-o mare " De deznădejdi și ura
AURITA CALE de RODICA ELENA LUPU în ediţia nr. 1270 din 23 iunie 2014 by http://confluente.ro/Rodica_elena_lupu_1403547374.html [Corola-blog/BlogPost/349297_a_350626]
-
într-o mare " De deznădejdi și ura"gaseste "Salvare" mergând pe calea " Spre lumină", iar când se coc cireșele , retrăiește bucuriile copilăriei, "Alerg desculța prin iarbă" și "Am tinerețe în suflet". În "Singurătate" când durerile fizice și sufletești se intensifică, poeta rostește o "Ruga de noapte", în dialogul cu divinitatea cerând doar " Un colț de Răi", iar când viața devine o lungă "Suferință", ea invocă din nou Creatorul suprem " Drumul e lung, / crucea e mare ,/ mai am puțin și ajung la
AURITA CALE de RODICA ELENA LUPU în ediţia nr. 1270 din 23 iunie 2014 by http://confluente.ro/Rodica_elena_lupu_1403547374.html [Corola-blog/BlogPost/349297_a_350626]
-
reactualizării Mitului, al aducerii la suprafață al unui conținut important și vechi din substratul memoriei colective a neamului daco-român, al unor structuri informaționale care „vin” din profunzimea subconștientului colectiv al acestui popor.“ Iată încă odată o trimitere la ceea ce spunea poeta Elisabeta Iosif în articolul de început, nevoia de a onora moștenirea culturală a poporului nostru. Merită citit încă odată basmul, pe care poate că l-ați uitat din copilărie. Lăsați-vă purtați de talentul Domnului Adrian Erbiceanu, „de măiestria lui
Uniunea Ziariştilor Profesionişti by http://uzp.org.ro/o-dimineata-castigata/ [Corola-blog/BlogPost/92905_a_94197]
-
optzeci de ani, Elena Buică face cinste pseudonimului bonom „Buni“, demonstrând că vârsta nu are importanță atunci când intrevine pasiune pentru ceea ce întreprindem. Vârstei onorante a autoarei prietene din Toronto i se alătură la cealaltă extremă - cea a tinereții exuberante - dotata poetă Ana Maria Gîbu (născută la 19 iulie 1997). Plamaresul ei este mai bogat decât cel al multora dintre truditorii trecuți de prima tinerețe. Pe bună dreptate, zic eu, căci nu m-am putut abține să nu reproduc aici unul din
Uniunea Ziariştilor Profesionişti by http://uzp.org.ro/o-dimineata-castigata/ [Corola-blog/BlogPost/92905_a_94197]
-
cum sunt reflecțiile pe marginea unei simple călătorii cu metroul bucureștean, articol semnat de Corina Diamanta Lupu, sau citatele și aforismele autorului Ionuț Caragea, din culegerea „Delir cu tremurături de gînduri“ (cu î din i!) sau versurile de duminică ale poetei Luminița Amarie. Nu lipsește nici un excurs pe marginea originii etnonimului „blach“, un derivat din „valahul“ nostru, întâlnit de Domnul George Roca și în lumea occidentală. Revista se încheie cu o adaptare după un fragment din Lev Tolstoi, „Blidul de lemn
Uniunea Ziariştilor Profesionişti by http://uzp.org.ro/o-dimineata-castigata/ [Corola-blog/BlogPost/92905_a_94197]
-
Banat al LSRˮ. A urmat lansarea cărții „Dor de neliniștiˮ a doamnei Ana Marinoiu, abia ieșită din tipar. Prefațatoarea cărții, Antonia Bodea, a lecturat un eseu în care sublinia că este „un volum consistent, cu poezii minunateˮ, deoarece „fire problematică, poeta îndreaptă asupra lumii întrebări graveˮ, izvorâte din „adâncul suferinței de necuprinsˮ. Al.F. Țene și G. Moisa au dat citire câtorva poeme din volum, G. Moisa afirmând că sărbătorim o poeta „de o finețe și sensibilitate deosebiteˮ. Eugen Cota a
SĂRBĂTOAREA POEZIEI LA CENACLUL „ARTUR SILVESTRIˮ LA LSR, FILIALA CLUJ de VOICHIŢA PĂLĂCEAN VEREŞ în ediţia nr. 1883 din 26 februarie 2016 by http://confluente.ro/voichita_palacean_veres_1456492352.html [Corola-blog/BlogPost/379432_a_380761]