1,337 matches
-
o trusă de bărbierit într-un plic de plastic, niște șosete și o busolă care nu mergea. Am deschis rucsacul și am găsit o pelerină neagră, niște chiloți murdari și o pijama. Dedesubt se aflau o hartă împăturită și un portofel plin de hîrtii, așa că am deschis fereastra, le-am aruncat și am tras-o la loc. Simțindu-mă din nou în siguranță, am vîrît restul lucrurilor înapoi în rucsac, l-am pus în plasa de deasupra și apoi îpentru că
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2040_a_3365]
-
mă îndemna să o fac) m-am căutat prin buzunare. Nu aveam decît pietriș și cîteva scoici mici. Am mai găsit o batistă, un stilou, o cheie și o agendă de buzunar. Am aruncat cheia și agenda pe fereastră după portofel și hartă. După aceea, trenul a șuierat și a ieșit din tunel. Mergea de-a lungul unui viaduct, printre acoperișurile unui oraș. Nori de ploaie acopereau cerul, iar lumina zilei era atît de mohorîtă, că felinarele de stradă erau aprinse
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2040_a_3365]
-
alte favoruri. — O să-ncerci și-o să dai greș, pentru că ești al naibii de nepractic. Dar, în fine, bine. încearcă. — Mulțumesc. Mai sînt două luni pînă sosește următoarea bursă. Dă-mi cinci lire, tată. Taică-său îl privi cu asprime, apoi scoase un portofel și-i întinse banii. După zece minute de stat la ușa magazinului Paisley, știu că June n-o să vină, dar amorțeala din picioare și din inimă îl făcu să mai aștepte o oră. Un bătrîn șchiop și murdar se apropie
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2040_a_3365]
-
i se adresă: — Mă gîndeam că poate ar trebui să vorbești cu Arthur Smail. — Cine? — E secretarul nostru, un tînăr foarte întreprinzător și plin de idei moderniste. Ești amabil să-mi deschizi sertarul? Nu am voie să mă mișc. Vezi portofelul? Scoate-l, uită-te înăuntru și o să găsești niște poze. Nu, pe aia pune-o la loc, e soră-mea. Vreau să vezi biserica unde slujesc. Thaw se uită la două fotografii cu interiorul și exteriorul unei biserici scoțiene obișnuite
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2040_a_3365]
-
stătea chiar deasupra orizontului, aparent nemișcată, creînd senzația liniștitoare că timpul curge mai lent. îl auzi pe șofer spunînd: — Haide, dă-i-l, iar Rima împinse ceva umflat în mîinile lui. Numără, hai, numără cîți bani are! Obiectul era un portofel. Lanark i-l vîrî înapoi cu violență peste șoldurile Rimei. Șoferul îl luă cu o mînă și zbieră: Două sute de lovele. Munca pe patru zile. Faci mereu ore suplimentare, dar creatura plătește bine. îți dau jumătate ție ca să i-o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2040_a_3365]
-
pentru artișiti în Imber. Cîte ceva pentru fiecare. O să vă fac un tur. — Nu sînt artist. — Mai ia o pipă, gagico, și aprinde-mi și mie una. Rima luă pachetul de țigări și strigă: — Chiar îți poți permite? — Ai văzut portofelul. îmi pot permite orice, e bine? Aș prefera ca prietenul meu să fie ca tine! — Chestia cu mine e că dacă vreau ceva, nu-mi pasă cît dau. Plătesc. La naiba cu consecințele. Ai o singură viață, așa-i? Vino
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2040_a_3365]
-
să țină și el un bilet în mână ca toți călătorii. Ar fi vrut atât de mult să fie și el cineva, să-l bage și pe el oamenii-n seamă... Mulți copii din revista Luminița se remarcau, găseau cîte-un portofel și-l duceau la Miliție sau făceau altă faptă bună... Mircea nu încercase decât o dată ceva asemănător și ieșise cât se poate de prost. În vechea geantă stacojie, de domnișoară, a mamei, pe care-o ținea-n șifonier, plină de
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
Ia, stai! Un cadou înseamnă ceva ce n-a mai fost folosit de altcineva, ceva nou-nouț. Se duce în sufragerie, acolo unde este și biblioteca ei, scotocește printre cărțile de colorat și cele cu povești și, în sfârșit a găsit portofelul. Îl ia și, tiptil, iese din casă îndreptându-se către magazinul cu jucării de peste drum. Se-ntoarce de acolo cu un elefănțel și-un ursuleț - ce mult îi plac ei ursuleții! O să i așeze pe noptieră, iar pe măsuță vor
Sorin şi Sorina : Povestiri by Alexandru Poamă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/372_a_1293]
-
elegant. Îmi dădui seama că nici atitudinea acestui bărbat nu fusese elegantă: să vină să moară la mine acasă, așa, să mă pună în această situație, pe mine care îi deschisesem spontan ușa! Fără a mai ezita, i-am scos portofelul din buzunarul de la piept. Din cartea sa de identitate, am aflat că se numea Olaf Sildur, de naționalitate suedeză. Brunet și rotofei, nu corespundea ideii pe care o aveam despre un scandinav. Vorbise franțuzește fără urmă de accent. Născut la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1943_a_3268]
-
se păru la fel de stupid cum era în momentul de față în uluiala sa de cadavru: o vocație. Domiciliul indicat era situat la Stockholm. Era pesemne un rezident francez. Asta nu prea urma să mă ajute - și de fapt, la ce? Portofelul mai conținea o mie de euro în bancnote de cincizeci. Unde naiba se ducea tipul acesta cu o asemenea sumă de bani, într-o sâmbătă dimineața? Bancnotele erau noi. Dacă tot m-am pornit, am scotocit prin buzunarele pantalonilor. O
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1943_a_3268]
-
poliția ori salvarea. Știui atunci cu o certitudine definitivă că aș fi incapabil de asta. Mai întâi pentru că nu mă mai simțeam nevinovat. Ar fi ușor de dovedit că fusesem în mașina lui. Cum să justific această curiozitate? Îi inspectasem portofelul, și nu doar pentru a-i cerceta actele. Demonul indiscreției găsise în mine un teren deja cucerit. Era cu atât mai rușinos cu cât Olaf nu se putea apăra. Odioase argumente ivite din ticălosul necunoscut pe care îl conținem cu toții
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1943_a_3268]
-
a descurajat pe mulți să se joace de-a cadavrul. Hotărâi să nu mă resemnez. Nu este oare umilitor să constați că până și în chestiuni atât de cruciale, tot banul dictează? Suedezul meu avea o mie de euro în portofel. Eu aveam mai mulți în contul meu bancar, dar nu până într-atâta încât comparația să fie nejustificată. De altfel, mașina mea valora pesemne de zece ori mai puțin decât a lui. Și-apoi, aveam de ales? Centrul meu de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1943_a_3268]
-
în culmea perplexității. De ce mă mințise mortul? Pe când mă îndreptam spre vest, reflectam. Poate că suedezul nu remarcase cabina telefonică? Bizar, era bine plasată. Ori poate, nu avea o cartelă telefonică. Profitai de culoarea roșie a semaforului ca să scotocesc în portofel și dădui peste o cartelă încă valabilă. Asta nu însemna nimic, putuse să uite că o avea. Încercai să-mi alung din minte grija asta idioată. Nu-i așa că e grozav să fii un om nou? De fiecare dată când
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1943_a_3268]
-
pe canapeaua din bucătărie, surâzând, calm, împăcat în sfârșit cu el însuși - așa l-a găsit un vechi prieten, Edouard Saenger, cel care îl ajutase să se mute. Pentru că nu-i plăcea să aibă datorii, și-a pus pe piept portofelul cu 100.000 de franci, pe care-i împrumutase de la un prieten iranian în vederea închirierii unui studio; alături, manuscrisele ultimelor opere, arse. A doua zi, Șahid Nura’i, scriitor iranian și unul dintre cei care-l iubeau mai mult, moare
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1882_a_3207]
-
tendința de a-și însuși teritorii și de a-și manifesta cu acest prilej instinctul de agresiune. De unde ideea despre caracterul înnăscut al proprietății private. (A. Bourgeot) Ambele triburi se tem. Pentru a-și masca frica, autohtonii se pipăie la portofel. Gesturi de reglaj. Și vorbesc. Locvacitate exagerată. Vorbesc pentru a nu simți spaima. Sălbaticii comunică și ei. Cu totul altfel însă. Se hârjonesc. La ei, comunicarea verbală deținere o pondere destul de neînsemnată în procesul socializării. Nu pot comunica decât cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1854_a_3179]
-
în pungă, ci gura. Inhalezi pe gură. Poate. Locuiesc în canale. La fel ca membrii populației vedda din Ceylon care trăiau goi în adăposturi săpate în stâncă. Avem așadar de-a face cu o colonizare. Faptul că oamenii își pipăie portofelul ne face să credem că sunt conștienți de dreptul pe care și-l arogă alogenii. Acela de a-i jefui și de a-i muta pe băștinași într-o altă zonă. „Băștinașii“ cred însă că o posibilă colonizare a aurolacilor
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1854_a_3179]
-
integramă Maxim și observă cu întîrziere că are clienți. Tușica se apropie prima de vitrina ticsită cu tot felul de sortimente de patiserie, prăjituri și înghețate. Angelina își scoase de pe umăr poșeta, îi desfăcu fermoarul și dădu la iveală un portofel din piele. Comandară o salată de fructe Exotic mare, cîte o felie de Diplomat și două sticluțe de Coca-Cola. Își luară singure paharele, șervețelele și lingurițele de pe bufet, și se așezară la o măsuță într-un colț. Ce bine era
Dansul focului sau 21: roman despre o revoluþie care n-a avut loc by Adrian Petrescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1317_a_2722]
-
ea undeva în adîncul sufletului, e doar o răbufnire temporară, i se pare lui Patru Ace, provocată de unele neajunsuri. — Astea sînt păsăricile mele, recunoaște Roja pe un ton spăsit, superstițiile care-mi aduc noroc, îi explică, ceasul Omega moștenit, portofelul maroniu, fularul de lînă, brățara primită cadou de nuntă, catarama cu însemnele statului Guatemala. Le port cu mine întotdeauna. — De unde și pînă unde Guatemala? se miră Patru Ace cu mintea undeva la zona Asia-Oceania. — Cadou, îi explică Roja, a primit
Dansul focului sau 21: roman despre o revoluþie care n-a avut loc by Adrian Petrescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1317_a_2722]
-
Doar n-am înnebunit, zice Dendé, mi s-a acrit de cît am umblat pe jos zilele astea, nu mă mai țin balamalele. Atunci n-ai decît, uite cheile, se lasă Sena convins scoțînd rapid din buzunar un fel de portofel din piele. Și eu m-am săturat de atîta condus, zice. — înseamnă că domnul Președinte și-a luat adio de la mașinuța lui? întreabă Dendé. — De grija asta nu mai pot eu, zice Sena. — în loc să-i fii recunoscător, ți-ai găsit
Dansul focului sau 21: roman despre o revoluþie care n-a avut loc by Adrian Petrescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1317_a_2722]
-
putut să evadez... Și o ai la dumneata? O am acasă. O ajuns ca vai de ea. Prin câte ape am trecut și câte ploi m-o prins!... Norocul meu că o țineam ascunsă în sân. Într-un fel de portofel din mușama, căpătat de la un neamț. Că altfel nu mai rămânea nici urmă din ea. Uite ce mi-i dat să aud! O hârtie amărâtă îl ajută să evadeze! Nemaiauzită întâmplare. Când ne spui povestea asta? - a întrebat agronomul tulburat
Întorşi din infern vol. II by Vasile Ilucă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1238_a_1876]
-
uit că am un consilier bancar care Își face griji În legătură cu bunăstarea mea. Schemm Își duse mâna la buzunarul de la haină și eu nici măcar nu m-am clintit, ceea ce arată cât de amețit eram. Dar el nu a scos decât portofelul și a zis: — Am făcut niște cercetări În ce te privește și am fost informat că oferi un serviciu de Încredere. Am nevoie de dumneata acum pentru câteva ore, pentru care Îți voi plăti 200 de mărci: În fapt, banii
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2260_a_3585]
-
niște cercetări În ce te privește și am fost informat că oferi un serviciu de Încredere. Am nevoie de dumneata acum pentru câteva ore, pentru care Îți voi plăti 200 de mărci: În fapt, banii pe o săptămână. Își așeză portofelul pe genunchi și prinse Între degete două bancnote albastre pe care le puse pe cracul pantalonului. Cu siguranță că nu-i fusese ușor, de vreme ce avea un singur braț. Continuă: — Iar după aceea, Ulrich te va duce cu mașina acasă. Am
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2260_a_3585]
-
Îl chema? Întreruperea făcută de mine Îl făcu să ofteze adânc, din nou. — Da. Ar fi trebuit să menționez asta. Din păcate, și el e mort. — Două omoruri, deci. — Da, zise el pe un ton reținut. Două omoruri. Își scoase portofelul și din el luă o poză: Asta a fost făcută la nunta lor. Nu puteai să Îți dai seama de mare lucru din ea, decât că, asemenea majorității recepțiilor de nuntă din lumea bună, și aceasta avusese loc la Adlon
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2260_a_3585]
-
el. Nu era nici o Îndoială că murise, deși sângele continua să țâșnească din gaura din pieptul lui. M-am uitat apoi prin buzunarele lui. Întotdeauna vrei să știi cine e cel care a Încercat să te omoare. Am găsit un portofel În care erau o carte de identitate pe numele Walther Kolb și două sute de mărci. Nu avea nici un sens să las banii pentru băieții de la Kripo, așa că am luat o sută cincizeci ca să acopăr costul halatului meu distrus. Mai erau
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2260_a_3585]
-
apucă de cravată. Încercă să-mi zâmbească sfios, numai că Îi ieși doar o grimasă. — Poate că vrei să-l aștepți. Știi, cu douăzeci de mărci se cumpără o grămadă de timp, Îmi zise. Recuperându-mi cravata, mi-am scos portofelul și i-am dat o bancnotă de cinci: — Aș vrea să pot, zău, am asigurat-o eu. Dar trebuie să mă duc la treburile mele. Poate că-i spui tu lui Neumann că l-am căutat. Mă numesc Gunther. Bernhard
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2260_a_3585]