887 matches
-
cazul acesta grebla te va pocni peste nas. Știi povestea cu grebla? O știu, rămâne el pe gânduri. — Ce-ai rămas așa? —” Tu, minunată poezie, Uitatul meu ostrov de flori Îmi mai deschizi azi poarta mie, Când mă întorc din pribegie Străin cu pași rătăcitori?” — Nu te-am știut poet, Cezar. Mi-a plăcut foarte mult Octavian Goga și mi-au rămas în minte versurile acestea din poezia „Revedere”. Multe se vor schimba în cei doi ani de Africa, Teofana, și
Pe aripa hazardului by Victoria D. Popa () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91847_a_92975]
-
De acord. — Peste doi ani, indiferent ce se va întâmpla, că te vei căsători tu, că mă voi căsători eu, ceea ce sunt sigur că nu, că nu vom fi căsătoriți niciunul, „Îmi vi deschide poarta mie Când mă întorc din pribegie Străin cu pași rătăcitori?” — Ca să fiu în tonul poeziei lei Octavian Goga, continuă Teofana: „Îți voi deschide poarta ție, Când te întorci din pribegie Străin cu pași rătăcitori.” Unde? Când? — Cred că până la 15 iulie și acolo se încheie anul
Pe aripa hazardului by Victoria D. Popa () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91847_a_92975]
-
nu, că nu vom fi căsătoriți niciunul, „Îmi vi deschide poarta mie Când mă întorc din pribegie Străin cu pași rătăcitori?” — Ca să fiu în tonul poeziei lei Octavian Goga, continuă Teofana: „Îți voi deschide poarta ție, Când te întorci din pribegie Străin cu pași rătăcitori.” Unde? Când? — Cred că până la 15 iulie și acolo se încheie anul școlar. Deci ne vom întâlni după doi ani în ultima duminică din luna iulie pe banca noastră din parc. Până atunci rupem legătura definitiv
Pe aripa hazardului by Victoria D. Popa () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91847_a_92975]
-
acum bătrânul dascăl, odată revenit la vatra strămoșească printr-o fericită întâmplare, dătătoare de mari speranțe întru îndreptățite reparații, apoi spulberate fără menajamente și înscrise la capitolul deziluzii majore. Casa părintească, atât de mult visată în jumătate de secol de pribegie, a regăsit-o doar într-o stăruitoare amintire, cu acoperișul în patru ape, cu prispa de pământ la temelie și cuiburi de rândunele sub streașina joasă. Lipsea și grădina, și livada, și fântâna, și Iazul Morii. Și casa bunicilor Manole
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1503_a_2801]
-
a conservat o faptă măreață și un nume deseori întâlnit în Bucovina înstrăinată și peste tot în Țara Românească. Îndurerat peste măsură, întâiași dată a pus la îndoială vremelnicia marilor nedreptăți îndurate de întregul său neam de ropceni plecați în pribegie. Povara originii Mihai Zimbru s-a trezit mahmur de-a binelea după o băută gospodărească, cum îi zicea el, de două-trei zile în șir, cu ulcioare de vin vechi de Cotnari, cu hartane fripte, cu strune la ureche și cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1503_a_2801]
-
Și așa zile și nopți, nopți și zile în șir, strecurându-ne printre tancuri, motorizate, blindate, chesoane, afeturi, camioane, trupe românești și nemțești în retragere, care nu se sfiau să clameze Kaput Hitler, șirul de rădvane ale celor plecați în pribegie înainta, sub un cer neprietenos, ca o reptilă fără de sfârșit, cu viteza melcului, către interiorul Țării. Frumos spus ziaristule! Și aproape impresionant... Dar eu te-am întrebat de ce ați fugit din Nord... Nu mă interesează poveștile tale de posibil ziarist
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1503_a_2801]
-
birjari zgomotoși, prostituate livide de oboseala prea multor clienți, marinari veniți de aiurea, zoriți ca în ceasul morții, având la dispoziție doar câteva ore pentru a-și satisface nevoia de băutură, femei și distracții ieftine, acumulate în lungile luni de pribegie pe apele nesigure ale mărilor. Mai mulți vaporeni din marina militară intrară zgomotoși și ocupară, într-un colț al cârciumii, două mese unite între ele. Șliboviță, cârciumar! strigă unul dintre ei. Multă... -... și repede, că ne pleacă vasul, adaugă altul
Cutia cu bătrâni by Andrei Oișteanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/824_a_1749]
-
să-și depună semnăturile În catastif. Bătrânii se dădeau de ceasul morții, iar femeile, tremurând din toate Încheieturile, se târau În genunchi În fața tovarășilor Îmbrăcați În haine lungi de piele, cerând Îndurare pentru copiii și bărbații lor ce luară calea pribegiei. „Vă lepădați de pământ?“ - le-au Întrebat hainele de piele. Femeile și-au plecat neputincioase capetele În piept. „Bărbații voștri, au zis tovarășii, s-au dovedit a fi nu numai lași, ci și trădători de patrie... Semnați aici și pentru
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2067_a_3392]
-
a intrat tata în compania unor mari cheflii, jucători de cărți și nu din cauza mea certurile, bătăile și umilințele la care era su pusă familia s-au întețit. Cu dorul de ai mei, de mama și surori, am luat drumul pribegiei, mai exact al căutării unui rost. Și iată-mă angajat la Fabrica de cherestea “Raux et Lalu” la Cosmești. Câte 9 kilometri la dus și la întors, iarna cu felinarul pentru contra lupilor în brațe, credeam c-am să îmbătrânesc
Vieți între două refugii by Aurel Brumă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/565_a_753]
-
aveam zece ani ne-am pomenit împinși din sărăcie în sărăcie și mai lucie cu ajutorul unui preot bogat din Fârțănești. Nu mai încăpea de bunicu. Și a făcut ce-a făcut de l-a trimis cu numeroasa lui familie în pribegie de post, tocmai la Stoicani. Casă grea, condiții de viețuit pe măsură. Nenea Ion, Jan, cel mai vârstnic unchi, era impiegat de mișcare la Ianca, în apropiere de Brăila. De acolo mai trimetea după puteri oarecare ajutor repede pier dut
Vieți între două refugii by Aurel Brumă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/565_a_753]
-
ram pe fir de floare Sărbătoare și lumină La atâta frumusețe Inima-mi cu dor suspină Adunate laolaltă Împletite în iubire Gândurile iar ma poartă Spre înalt, spre nemurire Și cu fruntea sprijinită Sus pe geana zărilor Îmi las doru-n pribegie Pradă depărtărilor
Zorile by Elena Marin Alexe () [Corola-publishinghouse/Imaginative/83236_a_84561]
-
oi împotrivi.” Am pornit să buchisesc literele întortocheate de pe manuscris. Când am terminat de citit, am înțeles că era un act din 1720, prin care Mihai Racoviță voievod îi făcea dreptate lui Ion Neculce, fost hatman, întors în țară din pribegia în „Țara Moscului”, începută în 1711. Bătrânul, care mă urmărea atent,mi-a făcut semn din priviri, să-i citesc și lui. Așa am și făcut: „Facem știre cu această carte a domniei meli tutror cui să cade a ști
CE NU ȘTIM DESPRE IAȘI by VASILE ILUCĂ () [Corola-publishinghouse/Imaginative/546_a_699]
-
Mii de monahi și monahii au fost nevoiți să părăsească mănăstirile. Exodul forțat al monahilor din mănăstiri a fost o adevărată dramă a monahismului românesc și a vieții duhovnicești. Din Mănăstirea Cetățuia au plecat 11 călugări care au apucat drumul pribegiei. Au mai rămas doar 5 călugări, aceștia îngrijindu-se de slujbele zilnice, ei ducând mai departe și ostenelile muzeului și ale gospodăriei<footnote Arhiva Centrului Eparhial Iași, fondul Cancelariei, Dosarul 135/1959, Regiunea Iași footnote>. În a doua jumătate a
etăţuia lui Gheorghe Duca Istorie, cultură şi spiritualitate ortodoxă by Daniel Jitaru () [Corola-publishinghouse/Imaginative/503_a_738]
-
Unde era mai bine decît În așternut, În bar sau discotecă? Decît În fața televizorului, a ordinatorului? Ce războaie se duceau acolo, Doamne! Ferește-ne, Cerule, de unul ade vărat! Numai Rusoaica vroia un prăpăd total. În patruzeci de ani de pribegie, se Întărise cîndva un popor. După patruzeci de miliarde de ani s-ar fi născut - iar -, dintr-o altă supă originară, alți parameci, alți dinozauri, alte maimuțe, pe care un alt Darwin, cu voia aceluiași știut-neștiut Dumnezeu, le-ar fi
După Sodoma by Alexandru Ecovoiu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/869_a_1561]
-
cunoscut sângeroasele lupte de succesiune care duseseră la eliminarea Imamului Ali. Dincolo de dezbaterea doctrinară, majoritatea mullahilor accepta, totuși, ideea de Constituție, spre a pune capăt arbitrariului regal. Veniți cu sutele ca să obțină bast, le plăcea să-și asemuiască fapta cu pribegia la Medina a Profetului, iar suferințele poporului - cu acelea ale lui Husein, fiul Imamului Ali, a cărui pătimire reprezintă echivalentul musulman cel mai apropiat Patimilor lui Christos. În grădinile legației, bocitoare profesioniste, roze-khwan, povesteau auditoriului despre suferințele lui Hussein. Oamenii
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2219_a_3544]
-
un eminent cercetător al istoriei literare, moldovenești mai cu seamă, un animato r de viață literară, un osator bun și un admirabil profesor, întâi de liceu, apoi de universitate... C.D. Zeletin SONET MAMEI Cu pașii - n vânt și gându - n pribegie, Mai mare dragul să privești ninsoarea; Își scutură ‐ n ghirlande albe floarea și cu mireasmă de demult adie . Zăpada amintirii umple zarea, Pe drumuri mă‐ nsoțești, copilărie; Tu, mamă, vii, cu tâmpla argintie, Ca‐ n alte vremuri să‐mi arăți
OMAGIU MAMEI () [Corola-publishinghouse/Imaginative/416_a_1082]
-
să pun stavilă. Zâmbesc cu gândul la această amintire și, dintr-o dată, Încep să plâng. Ah! Ce usturătoare lacrimi. Cum să nu plâng când ești atât de departe? Nici n-ai terminat bine cele douăsprezece clase și ai luat drumul pribegiei... tocmai În Marea Britanie. Doamne, ce face timpul cu noi! Ne ucide lent, fără să-i simțim glasul stins care ne cheamă spre punctul final al existenței. De ce nu te-ai oprit În loc... În acel moment de bucurie și glorie a
Jertfă de seară by Valentina Becart () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1137_a_1867]
-
fericite, așteptările, frustrările, iluziile unei zile trecute. Am revenit pe meleagurile natale după ce, sub tălpile mele, s-au năruit altare, speranțe și crezul În ziua de mâine. Fiul meu, V.-M., după terminarea liceului, avea să părăsească țara, luând drumul pribegiei (Anglia ), unde s-a stabilit până la urmă ( Birmingham) . Și dintr-un dor mult prea greu de dus, s-a născut primul volum de poeme (Fata sihastră), care i-a fost dedicat. Scrisul devenise pentru mine un aliat Împotriva suferinței, putând
Jertfă de seară by Valentina Becart () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1137_a_1867]
-
regăsit, Măria Ta! se bucură și copila, neuitând buna creștere. Catrină, multe năpaste au căzut pe capul familiei noastre, rosti, cu durere, Radu Mihnea. Mai întâi, tatăl meu s-a dat în legea păgânilor, ca să-și scape capul. Apoi, după pribegiile, care m-au purtat pe meleaguri străine, locuind în laguna italiană și în sfântele mănăstiri ascunse în stâncile Eladei, boierii nu m-au recunoscut ca domn! Dar ai izbândit în toate, îl încurajă Catrina, sărutându-i mâna dreaptă. I-am
Chemarea străbunilor by Dumitru Hriscu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/555_a_735]
-
pe niște personaje puternice. Ogier, originar din Danemarca și păgân, a îmbrățișat religia creștină, sub influența lui Trantefoli și a intrat în serviciul lui Carol Magnul . Mai târziu el s-a răzvrătit împotriva împăratului și a trebuit să ia drumul pribegiei . A devenit astfel căpetenia uneia dintre acele bande de pirați normanzi care pustiiră în nenumarate rânduri Franța sub domnia degeneraților urmași ai lui Carol Magnul . Portretul pe care un vechi cronicar i-l face lui Carol Magnul , după o descriere
AVENTURI ALE PAIRILOR De la curtea lui Carol cel Mare sec.al VIII-lea e.n. by Thomas Bulfnich () [Corola-publishinghouse/Imaginative/349_a_559]
-
scenaî. Începem, deci, cu Orlando . ORLANDO Milon sau Milone , un cavaler de familie mare și înrudit de aproape cu Carol Magnul , fusese izgonit din Franța și excomunicat de Papa pentru că se casatorise în taină cu Berta , sora împăratului . După o pribegie lungă și plină de suferințe , umblând pe jos ca niște cerșetori , Milon și soția sa au ajuns la Sutri în Italia , unde se adăpostiseră într-o pivniță și în acea pivniță a venit pe lume Roland . Mama a rămas să
AVENTURI ALE PAIRILOR De la curtea lui Carol cel Mare sec.al VIII-lea e.n. by Thomas Bulfnich () [Corola-publishinghouse/Imaginative/349_a_559]
-
lui numeroasă de soții, copii și nepoți niciodată nu-i fusese atât de aproape. Lor nu era necesar să le explice cine este și de unde vine, sau cel puțin aici el nu mai simțea nevoia s-o facă. Obosit de pribegia unei vieți, s-a întors în casa părintească, ca să trăiască, să-și savureze cafeaua de dimineață pe prispa pe care odinioară fumau pe rând străbunicul, bunicul și tatăl. Căci așa s-a hotărât el să trăiască aici dintr-odată, într-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1567_a_2865]
-
Virgil Jones, apoi se lăsă din nou tăcerea. Vultur-în-Zbor nu-și uitase jurământul făcut sieși în acea dimensiune interioară: va renunța la căutare și, dacă va putea, își va clădi o viață aici. Așadar, aici era sfârșitul unor secole de pribegie, al unei epoci matusalemice de rătăcire oarbă spre locurile în care îl arunca mâna sorții. Ar fi trebuit să simtă ușurare, dar simțea doar tensiune. Oricui îi e greu să-și golească mintea de toate țelurile și să le substituie
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1986_a_3311]
-
Arabia. Mi se mai spune și Granadinul 1, Fasiotul 2, Zayyati 3, numai că eu nu vin din nici o țară, din nici o cetate, din nici un trib. Sunt fiul drumurilor, patria mea e caravana, iar viața mea, cea mai neașteptată dintre pribegii. Încheieturile mâinilor mele au cunoscut pe rând mângâierea mătăsii și asprimea lânii, aurul prinților și lanțurile robilor. Degetele mele au înlăturat mii de văluri, buzele mele au făcut să roșească mii de fecioare, ochii mei au văzut orașe stingându-se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2041_a_3366]
-
de cupe nu-i mai ajungea la urechi dinspre patio. Nici o dâră de lumină. Sărbătoarea se stinsese. ANUL AMULETELOR 895 de la hegira (25 noiembrie 1489 13 noiembrie 1490) În anul acela, din pricina unui zâmbet, unchiul meu din partea mamei luă calea pribegiei. Oricum, așa mi-a explicat el, mulți ani mai târziu, hotărârea pe care o luase, în vreme ce caravana noastră se deplasa prin întinsa Sahară, la sud de Segelmesse, într-o noapte răcoroasă și senină, parcă mai mult legănată decât tulburată de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2041_a_3366]