2,506 matches
-
infirmieră și pe jumătate magiciană, adevărul pe care toți ar fi voit să-l cunoască în privința adevăratelor motive ale fugii sale din Roma. S-a presupus întotdeauna, de fapt, că Ovidiu, în virtutea faptului de a fi slăvit iubirile și artele seducției, ar fi deranjat din greșeală pe vreun influent demnitar, de nu cumva chiar pe împăratulînsuși , meritându-și exilul în țară străină, căruia n-avea să-i supraviețuiască. Ovidiu al lui Mincu însă dă la iveală un adevăr deconcertant: el ar
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2342_a_3667]
-
dărui un portret inedit și de neuitat al poetului. Aceasta chiar dacă, după atâtea melancolice considerații, în cele din urmă încercăm o mică nostalgie după acel Ovidiu mai cunoscut și mai scânteietor: cel care prescria femeilor cosmeticale și bărbaților antidoturi împotriva seducțiilor și vicleniilor feminine. Poate că era un Ovidiu mai puțin înțelept, însă știa cum să cânte ușurătatea vieții și capriciile ei. Corriere della sera, 12 august 1997 Francesco Specchia Un fantastic Ovidiu, poet Exilul câteodată face figuri urâte oamenilor. Poate
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2342_a_3667]
-
programul moralizator al lui Augustus, care, contrar moravurilor descompuse ale timpului, voia să readucă Roma la vechile ei virtuți. În acea operă Ovidiu, pe lângă că se dovedea, ca întotdeauna, poet neîntrecut în stăpânirea formei, devine și maestru de erotism, de seducție, de cucerire, expert și sfătuitor în capcanele și acuplările amoroase. Și cauză secundară, poate, a neașteptatei lui nenorociri, a fost și prietenia cu tânăra nepoată adulteră a lui Augustus, Iulia, ea însăși alungată din Roma pentru imoralitate. Loc al exilului
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2342_a_3667]
-
plutonism eminescian unde "metaforizarea continuă a Finței și sublimarea ei în forme esențializate se impu neau ca soluții la transcenderea imediatului, la scurtcircuitarea și chiar pulverizarea realului", pe care proiectele epistemologice eminesciene le sugerau încă din secolul al XIX-lea. Seducția modelului eminescian se află, zice Florin Oprescu, ca un "reper esențial în nașterea și devenirea valorilor poetice moderne", până la Nichita Stănescu, căruia îi este acordată o atenție aparte, de ample dimensiuni analitice ale studiului (desigur, nu este luat în considerație
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1482_a_2780]
-
de lăsare de cortină. Cartea a șasea Moralist fără moralitate Gama cromatică a eternului feminin dintr-o jumătate de veac (1900-1950). - Conjuncțiile fericite ale horoscopului În explicarea fenomenului erotic la eroul nostru. - Tristeți, tris teți postume. - Marea cu fascinațiile și seducțiile ei, cu femeile, aventurile, bu curiile și regretele pe urma ei. - Cum că experiența noastră cu femeile ne oferă o metodă de cunoaștere filozofică, practică și transcendentă. - Ce păcat Însă că scurtele accese de genialitate ale iubitelor noastre sunt Întrerupte
Caleidoscopul unei jumătăţi de veac în Bucureşti (1900-1950) şi alte pagini memorialistice by Constantin Beldie () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1330_a_2733]
-
arme s-au situat, geograficește vorbind, pe litoral (28-29° long. est și 43-44° lat. nord), unde am fost atras mai mult decât spre munte, poate fiindcă priveliștea mării, gustul ei amar și frământarea ei neîncetată provoacă o imensă fascinație și seducție, vecine sau confun dându-se cu cele amoroase. „Marea va avea un freamăt deosebit asupra naturii tale“, Îmi spune iarăși horoscopul, [aflân du-mă] sub semnul lui Mercur În bun aspect cu Neptun. În această apropiere a mării am cunoscut
Caleidoscopul unei jumătăţi de veac în Bucureşti (1900-1950) şi alte pagini memorialistice by Constantin Beldie () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1330_a_2733]
-
vreme, de numai 150 de păginuțe, testa men tul unui om de curaj și de Înaltă onestitate scriitoricească.) [...] N-AM CUNOSCUT FEMEIE TÂNĂRĂ, FRUMOASĂ, INTELIgentă și cu oarecare imaginație care să reziste - stați! - nu atât mij loa celor noastre de seducție, cât propriilor ei slăbiciuni și inferio rități de femeie În fața oricărui bărbat ceva mai Întreprinzător, mai atent, mai cu multă vreme de pierdut cu ele. Însă cea mai deplină stăpânire asupra lor o capătă șarpele cu clopoței, indi vidul dotat
Caleidoscopul unei jumătăţi de veac în Bucureşti (1900-1950) şi alte pagini memorialistice by Constantin Beldie () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1330_a_2733]
-
îndârjire de întrevederi, dar când capitulează ele se desfășoară sub semnul unei infinite amabilități. Arta provocării și a paradoxului cu el, scriitorul care a hăituit carte după carte pe lectorii săi, se transformă în contextul conversației, într-un joc al seducției, se diluează în zeflemea și autoironie. Cioran pare că a absorbit câte ceva din grația mondenă a memoraliștilor secolului al XVIII-lea, pe care îi admiră atât de mult... Exercițiile de admirație sunt un fel de galerie de tablouri ale scriitorilor
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1535_a_2833]
-
lui Sandu, figura ei era reproducerea fidelă a celei materne; se îndrăgostise de mine, profita de momentele când nu ne vedea nimeni ca să mă îmbrățișeze și să-mi declare că mă iubește, ceea ce îmi da încredere în puterea mea de seducție, dar tot interesul meu se îndrepta spre Gelu. Cum sunt însă artistele, care uită repede, când am reîntâlnit-o la Köln, unde soarta ne-a aruncat pe amândoi, a trebuit eu să-i reamintesc că ne cunoșteam de mult. În
Memorii jurnale by Ion Negoitescu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1349_a_2742]
-
în mână" constata Călinescu. Procesul de absorbție și de sedimentare a datelor culturale a cunoscut o intensitate cum rar se întâlnește. Consecințele acestor admirabile lecturi au cristalizat definitiv orizontul cultural și spiritual al poetului. Natura sa enciclopedică i-a apropiat seducția zărilor cu vraja lor ademenitoare, în consonanță cu firea lui de mare cărturar. Într-un substanțial studiu, Zoe Dumitrescu-Bușulenga evidențiază sintetic marile teme ale creației eminesciene: revolta byroniană și faustică împotriva ordinii sociale și cosmice, fantasticul de influență kantiană sau
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1462_a_2760]
-
își așteaptă oricând vizitatorii pentru a cunoaște la sursă tezaurul cărților vechi. Iar eu introduc semnul de carte cu sfioșenie, paginile obosite reintrând în odihnă prelungită. După nu știu câți ani m-am întors la Dosoftei și la alte texte vechi încercând seducția limbii folosite în alte timpuri, frumusețea exprimării neaoșe, contactul cu manuscrise, tipărituri și documente de mare valoare. Un specialist în acest domeniu ar susține covârșitoarea importanță a documentelor vechi în cunoașterea adevăratei noastre istorii, ar spune, de pildă, că în
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1462_a_2760]
-
pentru a le exprima limpede, esențial, original, cu stil, cu rafinament. Și când te gândești că ideile desprinse din spiritul Cetății noastre așteaptă aproape la orice colț de stradă, așteaptă răbdătoare. Putem privi orașul nostru și într-o dinamică a seducției, atracției, chemării, chemarea spre lucrul tainic, unul ascuns în unghere nebănuite sau colțuri retrase. Scotocim vechiul și urme ale lui, cu credința că noi putem fi primii mari descoperitori. Dar cum scăpăm de un văl, un altul se așterne, încât
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1462_a_2760]
-
Și totuși, acest univers, acoperit de multe straturi temporale, așteaptă să vadă și el lumina, să se bucure încă de viață, așa cum cineva s-ar trezi dintr-un somn lung și plin de vise la odihna ființei din prezent. Sub seducția acestei clipe, trecutul orașului se înviorează, prinde să respire odată cu oamenii demni de a-l privi în intimitatea lui, de a-l prețui cum se cuvine. Ar fi această clipă un fel de metafizică a odihnei, surprinsă în ipostaze umane
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1462_a_2760]
-
cotidiene și năstrușnicele paradoxuri de care ne împiedicăm ca de o confrerie solidă a vremurilor, născută nu din spuma ideilor, ci dintr-un nedeclarat dar sigur instinct al supraviețuirii, mintea o ia razna, comportamentul devine ciudat. Bizareriile, excentricitățile, sofisticările par seducții învăluitoare. Și culmea, ne mai căutăm și filiațiile. Ca și cum am mai avea nevoie de vreo justificare în noianul acesta de experiențe și împliniri fără formă și fără fond (în limpede opoziție cu entelehia aristotelică). Nu sunt clar în ceea ce spun
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1462_a_2760]
-
îndârjire de întrevederi, dar când capitulează ele se desfășoară sub semnul unei infinite amabilități. Arta provocării și a paradoxului cu el, scriitorul care a hăituit carte după carte pe lectorii săi, se transformă, în contextul conversației, într-un joc al seducției, se diluează în zeflemea și autoironie. Cioran pare că a absorbit câte ceva din grația mondenă a memorialiștilor secolului al XVIII-lea, pe care îi admiră atât de mult... Exercițiile de admirație sunt un fel de galerie de tablouri ale scriitorilor
[Corola-publishinghouse/Administrative/1541_a_2839]
-
și probe convingătoare, cu o logică a interpretării care face perfect plauzibilă această acțiune de radicală demitizare a pretenției binomului Sartre-Beauvoir de a fi fost niște rezistenți neînfricați, prezentarea lor nu numai ca niște biete făpturi speriate, cedând prea omenește seducțiilor lașității, dar și ca unii aproape dispuși la colaborare (nu e aici un proces de intenție, ci simplul constat al unor demersuri nedecisive, dar destul de clare), în plus vanitoși până la neomenie, insensibili la nenorocirile altora, invidioși, sordizi sub toate aspectele
Despre lucrurile cu adev\rat importante by Alexandru Paleologu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/827_a_1562]
-
poetului «diabolic» nu-și pot imagina brute mai refractare la frumusețile nepieritoare ale artei decât acei nătângi care admiră cu răgete țărănismele unui Coșbuc sau Goga”. O altă imputare dirimantă adusă criticului e stilul neîngrijit, expresia inabilă și lipsită de seducție. Obiecția e adevărată, multe pagini sunt rău scrise, dar dacă cercetăm mai atent ne dăm seama că sunt scrise la iuțeală și fără poftă, pentru a umple spațiile lacunare ale revistei, pagini „de serviciu” ale secretarului de redacție. Într-o
Despre lucrurile cu adev\rat importante by Alexandru Paleologu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/827_a_1562]
-
de altfel, care proliferează sufocant în zilele noastre). Critica, literară și de artă, este însă o disciplină necesară și creatoare. Filozofia culturii, care implică firește și arta, are sens ca ramură a antropologiei și poate fi ca atare de mare seducție și interes, dar o „filozofie a artei” ca disciplină specială nu se poate constitui (și nu ar avea, în tot cazul, decât un regim subaltern). Am făcut această digresiune destul de pedantă la rândul ei, de fapt foarte aproximativă, pentru a
Despre lucrurile cu adev\rat importante by Alexandru Paleologu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/827_a_1562]
-
povestind un basm, inventat de ea, despre dragostea unui cioban cu o împărăteasă moartă. Tot ea îi povestește despre Christina și cum să se poarte cu fantoma. Lucrurile se petrec conform planului celor două. Simina stăpânește, ca și Christina, tehnica seducției. Ea nu este numai mesagera vampirei, ci se pare că devine chiar Christina însăși. Viața și moartea se înfruntă prin două grupuri de personaje. Moartea este reprezentată de strigoaica domnișoară Christina și aliații ei : Simina, doamna Moscu, vizitiul și caii
Maria Ungureanu by Fantasticul în opera lui Mircea Eliade – Monografie () [Corola-publishinghouse/Science/1606_a_2947]
-
art. 180 - Lovirea sau alte violențe; art. 181 - Vătămarea corporală; art. 184 alin. 1 - Vătămarea corporală din culpă; art. 192 alin. 1 - Violarea de domiciliu; art. 193 - Amenințarea; art. 195 - Violarea secretului corespondenței; art. 196 - Divulgarea secretului profesional; art. 199 - Seducția; art. 205 - Insulta; art. 206 - Calomnia; art. 210 - Furtul la plângerea prealabilă; art. 213 - Abuzul de încredere; art. 220 - Tulburarea de posesie; art. 305 - Abandonul de familie; art. 307 - Nerespectarea măsurilor privind încredințarea copilului; art. 320 - Tulburarea folosinței locuinței. În
Noţiuni juridice de bază utile pentru mediatori şi mediere redate şi comentate by Mihaiu Şanţa () [Corola-publishinghouse/Law/1772_a_92273]
-
avea un impact literar, dar mai ales politic, egal cu Scânteia partidului, să-i descopere - În sensul unei lansări efective! - pe Matei Călinescu, critic, și pe Cezar Baltag, poet. Cu sărmanul Grigore Hagiu nu i-a reușit persuasiva și cheltuitoarea seducție a lui Paul și a amicilor săi care conduceau Gazeta... și Grigore s-a resimțit apoi, a publicat târziu primele volume și n-a avut nici pe departe ecoul critic al prietenilor săi, Îmbolnăvindu-se apoi de „alcool”, ca nu
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2231_a_3556]
-
dovada că nu făceam din propria-mi revistă o armă a existenței mele literare a fost faptul că am aruncat pe piața literară și publică un număr masiv de cărți - vreo opt romane, dintre care unul de sertar, Pândă și seducție (după 16 ani de când Îl scrisesem la Stockholm, În ’76, purtând semnele clare ale unui anticomunism elaborată, ca și alte cărți, de eseuri, poezie, teatru. Nu făceam decât ceea ce am făcut Întotdeauna, luptam cu cărțile, demonstrând Încă o dată că, „până la
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2231_a_3556]
-
reală a romanului autohton, În sensul școlii lovinesciene. „Bătrânul” Breban, Întors de la Paris În primăvara lui ’90, s-a trezit Însă cumva singur, deși a aruncat pe piață vreo douăzeci de titluri, dintre care un roman de sertar, Pândă și seducție, o trilogie romanescă, Amfitrion, precum și primele trei volume ale unei tetralogii, Ziua și noaptea. Asta, pentru a mă limita doar la creația mea epică. Ei bine, deși propun prin aceste volume masive o continuare a școlii moderne de roman, ancorate
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2231_a_3556]
-
În ultimul deceniu, În tetralogia Ziua și noaptea - relația Maestru și Ucenic. Alături de această obsesie majoră, s-a „lipit”, prin anii șaptezeci, și motivul lui Don Juan, din care am extras materia epică a cinci volume, Don Juan, Pândă și seducție și ampla trilogie Amfitrion. Nu am vrut - sau nu am putut! - nici la Paris și nici În altă parte, unde mi se făceau felurite sugestii! - să mă abat de la acest motiv esențial al intuiției mele creatoare și care mă satisface
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2231_a_3556]
-
mizerabil, confuz și splendid, uluitor de prolific”. Îngerul de gips, În ’72, cu tema: „spargerea adaptării ca o formă a rezistenței, a viului” - ulterior, filosofii francezi au numit acest proces „deconstrucție”; În ’77, un studiu al kitschului, dar și al seducției politice printr-o „fracturare” tipologică radicală În persoana lui Grobei, din Bunavestire; În ’81, abordarea ambițioasei teme a lui Don Juan (ce avea să cuprindă, apoi, Încă patru volume, patru romaneă și, În ’84, ultima apariție sub dictatură, „tema viului
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2231_a_3556]