1,791 matches
-
poate dreptate: am murit cândva și apoi am renăscut alți oameni... cu toate că eu nu cred în învierea lui Hristos. Mama vorbea ca și când trecutul nu mai exista pentru ea și, totuși, azi dimineață, pe când își mânca supa, a scos un țipăt sfios când s-a gândit la Naoji. Însă nici rănile trecutului meu nu s-au vindecat complet. Oh, aș vrea să pot scrie absolut totul, fără nici o reținere. Uneori am impresia că liniștea casei de la munte e înșelătoare. Chiar presupunând că
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1863_a_3188]
-
termin liceul, și tonul cu care mi-a vorbit m-a onorat nespus. Era o femeie plină de căldură, foarte simplă altminteri, dorea să-mi dea un fel de binecuvântare, iar „educația“ mea o făcuse, cred, să se simtă brusc sfioasă. Așa că am dus-o la salonul de biliard prin vremea neagră și rece, iar ea mi-a zis de câteva ori, „Willie spune că ai cap, că o să te faci profesor.“ Și apoi m-a strâns la pieptul ei îmbrăcat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1872_a_3197]
-
primejdii, nici una nu i se pare prea mare. Demnitatea înseamnă probabil pentru el să-și ascundă cât mai bine teama. Ne e greu să ne explicăm de ce oameni atât de tăcuți strigă atât de puternic; de ce un caracter de obicei sfios devine brusc agresiv; și de ce pasiunea cea mai vitală e uneori atât de aproape de moarte. Dar așa cum din cerul pârjolit se revarsă câteodată ploi violente, mexicanul cel mai ceremonios îți rezervă surprize dacă e zgândărit. Ca să-și ascundă timiditatea, el
Caminante by Octavian Paler [Corola-publishinghouse/Imaginative/295603_a_296932]
-
și își așteaptă rândul. Când trebuie să pornească, strânge dârlogii calului, se concentrează și țâșnește în plin galop. În toată atitudinea acestor bărbați e un amestec ciudat de tandrețe și violență. După ce și-au învins victima, mângâie calul și zâmbesc sfios. Apoi se îndepărtează cu aerul unor cuceritori care ies mulțumiți din scenă. Un charro stă pe loc acum în mijlocul arenei cu lasoul în mână. Câțiva călăreți gonesc un taur jur-împrejur. Cel cu lasoul are dreptul la o singură încercare. Aruncă
Caminante by Octavian Paler [Corola-publishinghouse/Imaginative/295603_a_296932]
-
dintre asistente dar rămăsese tot dezordonat și în părți îi ieșeau șuvițe rebele care-i dădeau un aer foarte copilăresc. Mângâia cu mâini nervoase cățelușul de pluș adus de Antonia și ne privea pe rând cu un zâmbet strălucitor, rugător, sfios. Toți ne aplecam asupra ei cu multă bunăvoință. Era a treia zi de la isprava lui Georgie. Stătuse în comă mai bine de douăsprezece ore, dar acum era în afara oricărui pericol și-și revenise destul de bine. Palmer ședea la capul patului
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1892_a_3217]
-
că nu mai avea slujbă. Într-un acces de furie, distrusese mica, dar foarte prețioasa colecție de sticlărie romană a muzeului. Numai micuța cupă albastră-verzui supraviețuise accesului lui George, ricoșând miraculos pe dalele de piatră. George revăzu în fața ochilor groaza sfioasă care se zugrăvise pe chipul directorului când, gata parcă să izbucnească în plâns, culesese de pe jos, cu mare precauție, unicul supraviețuitor. După aceea urmase o explozie de indignare împotriva lui George. Lucrurile se terminau întotdeauna cu indignare împotriva lui. Poate
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1938_a_3263]
-
câteva pătrate de ferestre luminate ici-colo. Ennistonienii se culcau devreme. Tom se dedicase trup și suflet cântecului său, imaginându-și, până la cel mai mișcător amănunt, situația pe care o descrisese: el, eroul, îndrăgostit, dar înfrânându-și apriga dorință posesivă; fata, sfioasă, blândă, reținută (o virgină?), incapabilă să ia o hotărâre. El îi respectă nehotărârea, ba chiar îndrăgește indecizia care-l chinuiește, nesiguranța cețoasă, obscură, neputincioasă, ilogică, și lipsa de contur definit, pe care Tom le asocia cu fata de care se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1938_a_3263]
-
ajutorul lui Pearl, într-un coc mare, împletit, care-i atârna pe ceafă. Arăta plăpândă, aproape bolnăvicioasă (deși nu era), neatinsă de razele soarelui, cu tenul ei palid, imaculat, vag umed, ca lujerul unei plante de iarnă. Fața, din nou sfioasă acum după ce-l lăsase din brațe pe Zet, era atât de lipsită de expresivitate și de culoare, încât îți evoca un studiu în alb al unui pictor care urmărise să zugrăvească un chip de fată abia conturat pe fondul uniform
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1938_a_3263]
-
cu sfoară direct pe nisip, întrucât ea nu se ostenea niciodată să se ascundă ca să se dezbrace. Alex și Ruby ocupaseră o mică grotă într-o stâncă dinspre uscat, care era, în mod tradițional, a lor. Hattie și Pearl porniseră, sfioase, de-a lungul țărmului și, probabil, descoperiseră și ele o ascunzătoare, pentru că nu mai erau de văzut. Tom și Emma își căraseră rucsacul pe niște stânci dinspre uscat, ale căror creste dințate, încercuind un gol la mijloc, alcătuiau un fel
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1938_a_3263]
-
toți ceilalți, astăzi, precum ieri și precum mâine, de misterul, de neliniștea, de spaima, de vântoasele și de haosul tenebrelor și nopții... Apelul ciudat de rugător și de cazon al Șefului, se și îndeplini, fără vreo vorbă. În întunecime, cuminți, sfioși, cei doi tovarăși așteptau, cu ochii-nchiși, în tihnă și în înțeleaptă reculegere, scurgerea celor câteva minute, perioadă standard după care, ca de obicei, venea și obișnuitul îndemn de Rupeți rândurile! Apoi, sosea și somnul. Somnul lor cel adevărat, cel
Apocalipsa după Sile by Dinu D. Nica [Corola-publishinghouse/Imaginative/889_a_2397]
-
și exploatate comic, într-o sarabandă de scene suculente. Masa festivă organizată de primar în onoarea „oaspeților veniți tocmai de peste Ocean“ este memorabilă. Un Elvis autohton, tuciuriu, amestecă Love me tender cu cântice dă pă la noi, iar americanii cuminței, sfioși, la locul lor, încep să se amestece cu româncele cărora li se învârt ochii în cap, după ei, ca la jocurile mecanice. Singurul ce rămâne într-o inconfortabilă alteritate este căpitanul Jones, care - totuși! - are o misiune de îndeplinit. El
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2169_a_3494]
-
la ei să stea potoliți și, spre surpriza ei, pentru o clipă a fost aproape liniște. Începuse să se prezinte din nou când o fată cu genitori originari din sud-estul Asiei, pe care Sheba o văzuse ca pe un copil sfios și bine-crescut, s-a lăsat pe spate în scaun și a strigat: — Uau! Miss are o fustă transparentă. Practic poți să-i vezi chiloții. Toată clasa a izbucnit în râs. — Miss, cum se face că nu purtați chiloți?... Haideți, Miss
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2321_a_3646]
-
pune întrebări, dar după câteva momente de tăcere, în timpul cărora s-a holbat la podea, eu n-am mai putut suporta. — Era Connolly cel pe care l-am văzut în parc, nu? — Da, el era. S-a uitat la mine sfioasă, printre gene. — Ce se petrece, exact? — Cu Steven, vrei să zici? — Da. S-a uitat în jos la propriile mâini. — E așa greu de spus... — Spune-mi, încă te mai supără? Nu, nu mă supără. El... eu... — Te rog, Sheba
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2321_a_3646]
-
prima duminică, locotenenții Își adună fiecare soldații din baterii la o discuție. Stăm În fața punctului de comandă din liziera de mesteceni, sub o prelată, și nu prea știm la ce să ne așteptăm. Locotenentul nostru, cu aerul lui de muntean sfios, un spărgător de lemne roșu În obraji, ne spune cu o voce moale și subțire că În zilele următoare se va face o baterie nouă care Într-o săptămînă va fi detașată undeva În sud, În Bărăgan. Jurămîntul o să-l
1989, roman by Adrian Buz () [Corola-publishinghouse/Imaginative/805_a_1571]
-
dereglase În Însăși obsesia lui, astfel că metodele aplicate pînă atunci nu mai dădeau nici un rezultat; de altfel, toate eforturile doamnei Agneta de a-l domoli se dovediră zadarnice. — Buuum! Buuum! Pfffff! Vjjjjj! Am venit din Marea Sargaselor, Împreună cu Leonidele sfioase căzute din cer. Primesc energia direct din Constelația Orion. Trebuie să vă comunic lucruri foarte importante. Cei mai mulți se străduiră să neglijeze incidentul; cîțiva zîmbeau stînjeniți, oarecum compătimitor, crezînd poate că astfel i-ar minimaliza consecințele. Omul continua să vocifereze, gesticula
Christina Domestica şi vînătorii de suflete by Petre Cimpoieşu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1372_a_2701]
-
o curiozitate de vilegiaturist de-a dreptul sincer. Casele vechi, cu geamuri mici și prispe Înguste, cu acoperișul din paie sau carton bitumat, mărturiseau sărăcia celor care locuiau În ele, dar totodată radiau o lumină plăcută, un fel de bucurie sfioasă care făcea aerul serii odihnitor și curat. Curțile erau pline de verdeață. Dacă Întîlnea vreun sătean trăgînd de funie o vacă, cu care pesemne se Întorcea de la pășunat, se salutau ca și cum ar fi fost vechi cunoștințe. Uneori, mici grupuri de
Christina Domestica şi vînătorii de suflete by Petre Cimpoieşu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1372_a_2701]
-
lua În calcul numărul de ore pe care le petrecuseră Împreună, avea un argument solid să considere că fusese a treia sau chiar a patra lor Întâlnire. Cred că poți să urci pentru... Ăă... Jachetă, Încheie ea cu o privire sfioasă și zâmbitoare. Ești sigură că vrei să urc pentru jachetă? intră el În joc. Adică n-am nevoie de ea. Mă descurc perfect fără. Nu sunt un om atât de obsedat de recuperarea jachetei Încât să forțez o femeie să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2001_a_3326]
-
mă Îndrăgostesc de tine când arăți așa. Stătea pe jumătate pe așezat, pe jumătate sprijinit de birou. — Ia vino-ncoa! zise el zâmbindu-i. Ea se duse. El o luă În brațe. Dar credeam că ești deja Îndrăgostit, spuse ea sfioasă. —Ce vroiam să zic de fapt era că, dacă n-aș fi deja Îndrăgostit până peste cap de tine, aș face-o acum. Aha, Înțeleg. Atunci e În regulă. Mâna lui se plimba pe fundul ei. Hei, ce-ai zice
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2001_a_3326]
-
știe nimeni și poate nici n-are să se afle vreodată. Lui Enin cel tânăr i se scurgeau ochii și-i sângera inima după Marianti, dar nu Îndrăznise ori nu avusese cum să intre În vorbă cu ea. Era, poate, și sfios: se temea să n-o sperie cu dragostea lui ori cine știe. După ce i-a ascultat pe ăia doi, a luat-o spre casă, s-a băgat În atelierul lui tată-său și a dat drumul la polizor. Dintr-un
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2306_a_3631]
-
lipanului. Pe vremea aceea poetul, conferențiarul, pictorul, omul de cultură și toate câte va mai fi fost umbla numai beat, Întru potolirea, dar și Întărâtarea demonilor săi lăuntrici. I se Întâmpla să vină beat și la școală. Odată, un elev sfios și tuns la chelie dădea târcoale cabinetului Directorului. Ăla era plin de draci: trebuia să calculeze tabelele de plată ale personalului - nu avea Încredere În secretar, care era o hahaleră - și, peste toate, i se mai anunțase și inspectorul de la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2306_a_3631]
-
că taman le-a cules din cuibar, și le lega câte zece În ștergare țesute În casă. Le punea Într-un coș pe bicicletă și se pornea către școală, cam când știa el că trebuie să fie pauză. Bătea cumva sfios În ușa cancelariei și intra, cu coșul În brațe. Cucoanele navetiste săreau pe el ca viespile. El le domolea avântul și le Împărțea marfa, cumpănit ca un țăran sfătos: pentru doamna Cati, pentru domnișoara Tița, pentru doamna Lizi, Marcelica, Lili
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2306_a_3631]
-
mai subțire decât al lui nu a răsunat În acea biserică. Chiar dacă Întâmplarea se petrecuse cu mulți ani În urmă, Tușa a pus-o pe un Plocon. Aluatul dădea chip unui om vesel, dar și Îndurerat, care Își ținea, aproape sfios, mâinile Între genunchi. Foarte de departe, omulețul semăna cu Învățătorul lățos și făuritor de stihuri. Dar nimeni nu-și dădu seama ce căuta el acolo. Singură Tușa cunoștea taina: Îl făurise În pâine pe Învățătorul cel neputincios cu femeile pentru că
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2306_a_3631]
-
pe aragaz. De ce, domnule, să nu mă aștepte? Fusesem un oarecare, un nimeni, un ăla nesătul și cu dinaintea-nvârtoșată cu care Îi făcuse plăcere să se tăvălească niște ore, zile și nopți? Nu-i spuseseră nimic vorbele mele ocolitoare, gesturile sfioase, deznădejdea și speranța? Iubirea, Într-un cuvânt? Mi-au năvălit În suflet, Încărcate cu durere și neputință, toate zgomotele și mirosurile din odaia celor trei zile, tratatul de Rezistența Materialelor, pielea albă, neînchipuit de caldă și ocrotitoare, lacul plesnit al
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2306_a_3631]
-
anacronic, intelectuali geniali, erudiți și de o exacerbată moralitate, predestinați să sucombe la contactul cu realitatea imediată întruchipează, laolaltă, imaginea arhetipală a Albatrosului lui Baudelaire: "Pe punte jos ei care sus în azur sunt regi / Acum par ființe stângace și sfioase / Ș-aripile lor albe și mari le lasă, blegi / Ca niște vâsle grele s-atârne caraghioase...// Poetul e asemeni cu prințul vastei zări / Ce-și râde de săgeată și prin furtuni aleargă; / Jos pe pământ și printre batjocuri și ocări
[Corola-publishinghouse/Science/1457_a_2755]
-
îmblânzite prin jertfe de matrozi. Dar cum se văd pe scânduri, stăpânitorii slăvii Devin ne-ndemânatici și înduioșător își poartă vastele-aripi târâș pe puntea năvii Ca vâsle ostenite pe laturile lor. Fochistu-i necăjește și, șchiopătînd, dă zorul Să imiteze mersul sfioșilor captivi Ridicol, slab și trîndav s-arată zburătorul Intimidat de rîsul matrozilor naivi. Poetul e asemeni monarhului furtunii Ce vizitează norii râzându-și de arcașiProscris pe sol, în prada prigoanei și-a minciunii, De aripile-i vaste se-mpiedică în
Creativitatea artistică la copilul cu dizabilități by Cleopatra Ravaru () [Corola-publishinghouse/Science/688_a_1327]