939 matches
-
-mi privirea, Caduta își desfăcu volanele cămășii. Deschise agrafa care marca despărțitura din sutienul masiv. — Haide, John, spuse ea. M-am ridicat, am înaintat, am îngenuncheat. Îmi trase fața spre inima ei. Am simțit agitația puternică venind din adâncul grăsimii ucigătoare. — N-ai avut niciodată o mamă, nu-i așa, John? Vocea îmi era sufocată, dar ceea ce am spus a fost: — Nu, n-am avut niciodată. La prima vedere, se pare că în capul meu există patru voci distincte. Prima e
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1876_a_3201]
-
fost, a fost ca pe Forty-Second Street. Era un miros tare de polietilenă arsă, de fum de lumânare, un miros de sulf sau cordită. În timp ce luptam cu pantalonii, am fost aproape dat de pământ de un nou val de greață ucigătoare. Spasmele pornografiei te izbesc drept în stomac. Te izbesc drept în suflet. Vron stătea pe burtă, cu ochii și gura deschisă, dar seamănă așa de mult cu un cadavru, încât m-am încordat și i-am așteptat următoarea respirație. Briza
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1876_a_3201]
-
valuri, de ape, izbite cu putere, de furtună. îl luă cu și mai mult frig, cu și mai aprofundată frică. Intră de unde ieșise. Ca să apuce a pune ceva pe trup, și-apoi, va vedea ce va mai face. Puhoiul izbi ucigător pereții a tot ce reprezenta întreg acel adăpost, mai mult înjghebat, decât construit temeinic. Și totul a pornit la vale. Andrei apucă să se agațe de o creangă, furtuna aruncându-l în bătrânul arbre, poate, cel mai bătrân, din întreaga
Blândeţea by Constantin Slavic () [Corola-publishinghouse/Imaginative/672_a_1240]
-
adâncime și în intensitate, precum o magmă,într-un avancutremur. Că, nu s-a pomenit,încă, pe lume, ca, vreun început, să nu aibă și sfârșit. Și, vai de cei pe care-i va ajunge, acel sfârșit, cu aripa sa ucigătoare; pe cei care,în prezent, joacă țonțoroiul, pe creasta valului, dintre pacea celor puțini, și războiul golilor, umiliți și storși, atât de josnic și de mișelnic, de ultimele picături de vlagă! Curând, se va termina și acest ultim strătuleț de
Blândeţea by Constantin Slavic () [Corola-publishinghouse/Imaginative/672_a_1240]
-
undeva, când, i s-a comunicat că acolo este Siberia. Prizonierii au fost dispersați:în cohorte potrivit de mari, și trimiși la minele de cărbuni. Altfel de locuri, altfel de oameni, altfel de cer pe acolo. Și munca - muncă grea! Ucigător de grea! Numeroși au murit. Au și mai supraviețuit. Copilul de trupă s-a făcut om în toată regula. S-a atașat de o femee; o localnică tare drăgăstoasă. Au trăit mai mulți ani. S-au împăcat bine. Numai, că
Blândeţea by Constantin Slavic () [Corola-publishinghouse/Imaginative/672_a_1240]
-
albe. Zadarnice, până în urmă cu câteva ore, au fost, toate eforturile! Zadarnice, și iar zadarnice! Acum, fericirea a plecat în cer. După ce marea nenorocire a survenit, s-au instituit comisii de anchetă, se pun întrebări, dintre care, una, este mai ucigătoare decât toate celelalte: de ce nu a spus, oare, că este atât de surmenată? De frica pierderii locului de muncă. De ce nu veți fi fost, voi, cei din preajmă, atenți, să fi observat, s-o fi prevenit, s-o fi ajutat
Blândeţea by Constantin Slavic () [Corola-publishinghouse/Imaginative/672_a_1240]
-
întrebat ce este infernul, cum e-n el, și, cine se molipsește de infern, dacă mai poate scapa, cumva, n-aș fi putut să-i răspund nimic. Acum,însă, da. Aș putea. De pildă? De pildă: infernul e ceva urât, ucigător, cumplit, mistuitor de viață umană, fără asemănare, cu altceva, pe lume, decât, cu el însuși. Gândiți-vă: la etatea de nici patruzeci de ani, cu o sănătate de fier - Cleo, de asemenea, doar, că, ea, cu vreo opt ani mai
Blândeţea by Constantin Slavic () [Corola-publishinghouse/Imaginative/672_a_1240]
-
dă-mi cheia... Ai luat-o pe a mea... Marie, tulburată, se uită fix la cheie, constatînd că avea dreptate. Lucas Îi accentuă stinghereala: - Era din nebăgare de seamă sau trebuie cumva să cred că... Marie Îi aruncă o privire ucigătoare și dădu drumul cheii pe care el o prinse din zbor. - Poate că am să cred pînă la urmă și eu În semne... TÎnăra femeie se răsucise pe călcîie. Parțial trezită din beție, se duse să-și recupereze propria cheie
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1941_a_3266]
-
muzeelor. A fost o perioadă în care visam nopțile la poveștile Licornului și nu mă mai săturam de propriile mele vise. Eram când feciorul de împărat pornit la vânătoare pentru a-l întâlni pe Licorn și a-i surprinde privirea ucigătoare, când Licornul însuși oglindindu-se în balta de turcoaze din mijlocul pădurii de argint. Vedeam în apă oglindit chipul meu în loc de cel al Licornului. De fapt, nici măcar al meu nu părea să fie, dar eu știam că era al meu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1567_a_2865]
-
departe de acțiunea mea nefastă, ca sufletul lui să se poată odihni. Multă vreme am zăcut întinsă printre răchitele râului, cu gândul aiurea... tinerii veniți la râu erau din ce mai apatici, se plictiseau, viața era lâncedă, fără acea scânteie ucigătoare a iubirii ce se aprindea la semnul Aspidei. Timpul nu mai are răbdare". Spațiul cotidian După ce-am ascultat nemișcați povestea Aspidei, am pornit grăbiți spre ieșire. Ne-am despărțit spunându-ne vag la revedere. Mă aflam într-o stare
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1567_a_2865]
-
vreau "ca sufletul să-mi vindec" "De durerile iubirii". Aspida ca și Sfinxul. Sfatul îngerului Totul s-a petrecut din cauza Aspidei. Numai îngerii te-ar putea purta pe aripile lor pe deasupra Vasiliscului și a Aspidei. Ferește-te de privirea lor ucigătoare, de uneltirea lor vicleană de șarpe, de iubirea pervertită a Aspidei, cu chip alunecos de femeie fatală. Ea intră în tine și te chinuiește până la epuizare, dacă nu e exorcizată la timp. Dar tu nu pari a fi fost atins
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1567_a_2865]
-
pierderea de sine înseamnă pierderea umbrei, pentru că fără de lumină (a spiritului) umbra nu se mai ivește. Totuși, dacă vine îngerul la tine și-ți întinde o oglindă și-ți spune: La Vasilisc să privești numai prin oglindă, ca privirea lui ucigătoare să se întoarcă împotriva lui! Sau dacă îngerul te va înălța deasupra lor ca să-i poți călca de sus în picioare, sau îți va șopti răspunsul la ghicitoarea cu care te va provoca Aspida, să iei aminte la ce spune
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1567_a_2865]
-
Întreg cu un singur punct de sprijin. — Ce vrei să spui? — Vreau să spun că fiecare victimă Își alege propriul călău și creează condițiile crimei, care se dovedește a fi modelată după el, nu după asasin. Victima e legată de ucigătorul ei precum stelele de cerul lor. Așa cum În mișcarea cerească, potrivit lui Ptolemeu, aparentele inversiuni ale corpurilor pe fundalul Primului Mobil se recompun În ordonata interconexiune a epiciclurilor, tot astfel, cele mai infime mecanisme ale asasinului rămân legate de orbita vinilor
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1916_a_3241]
-
Tensiunea spori. O umbră se coborâse, ca un văl funebru, peste expresia tuturor. În cele din urmă, Cecco d’Ascoli rupse tăcerea. — Oroarea... printre noi? Vrei să spui ferocitatea oarbă care i-a lovit pe cei doi exponenți ai Studium-ului? Ucigătoarea dispoziție a cerurilor, care a provocat o asemenea pierdere? — Vreau să mă refer la cel care, dintre voi, i-a ucis pe Ambrogio și pe Teofilo. Care, cu viclenie vinovată și cu forța unui intelect Înclinat spre rău a curmat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1916_a_3241]
-
Te rog, messere, murmură ea. Nu adăugă nimic, mărginindu-se să Îl fixeze cu privirea aceea a ei, din depărtări. Însă o breșă părea să se fi deschis În zidul de umbră care o Înconjura. — Te rog, repetă ea. Furia ucigătoare a lui Dante se potolise ca prin farmec. Coborî pumnalul. Sub mâna lui, trupul lui Veniero zvâcnea vlăguit. Slăbi strânsoarea, lăsându-l să respire, iar apoi se ridică, făcând doi pași Înapoi. Ea Îi luă locul, aplecată peste trupul bărbatului
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1916_a_3241]
-
fiind, la timpul ei și foarte evident, cu mult mai necesară decât cea dinainte.) Chestie care m-a doborât. Dar ceea ce m-a scos definitiv din joc a fost o criză de natură profesională. Chiar în după-amiaza aia, primisem vestea ucigătoare că Jackson Mayville, adoratul meu șef de la Peters și Pomfret (cea mai de succes editură din New York), mentorul meu într-ale profesiei pe parcursul celor cinci ani de când am terminat facultatea, avea să-și pună cariera în cui în vara respectivă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2113_a_3438]
-
-mi facă loc să trec. — Haide, Claire, a repetat Luke, făcându-mi semn să vin la el. Eu am început să merg fără prea multă tragere de inimă. Pe măsură ce mă apropiam, am văzut-o pe Vivian aruncându-mi o privire ucigătoare. Indignată, își împreunase brațele pe piept. Lulu se uita mânioasă din stânga scenei, iar Dawn privea agitată, din fața mulțimii. Numai David mi-a făcut entuziasmat un semn, cu degetul mare al mâinii ridicat în sus. — Așa cum v-am mai spus, n-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2113_a_3438]
-
jucători. Așa trebuia să joci de la început, dacă ești mare antrenor, se aud voci din tribună. Ochi bulbucați privesc noile acțiuni ale Milițienilor care încep să-și înghesuie adversarii în propria jumătate de teren, să-i sufoce într-un pressing ucigător. Golul plutește în aer, e doar o chestiune de timp. Milițienii bat toate loviturile libere auturile și cornerele de vreo zece, cincisprezece minute, de cînd secundul a ieșit la marginea ierbii și a dat indicații. Nu se mai aude decît
Dansul focului sau 21: roman despre o revoluþie care n-a avut loc by Adrian Petrescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1317_a_2723]
-
de țeava armei. Vasquez încercă să mă mituiască: — Blanchard a fost foarte bogat, prietene. Am putea să dăm de banii lui. Ai putea să trăiești pe picior mare aici. Tu... — FBI, agentul special Rice. M-am uitat cu o privire ucigătoare la Vasquez. Sunt polițistul Dwight Bleichert de la Departamentul de Poliție din Los Angeles. Sunt la Ensenada și am dat-o-n bară cu niște jandarmi. Sunt pe cale să mă ucidă, deși-s nevinovat, și m-am gândit că l-ați
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1945_a_3270]
-
10, 11 și 12 ianuarie 1947, împreună cu numele și adresele celor care au fost sunați și ora la care au fost apelați. Am stat nerăbdător cu receptorul la ureche, în timp ce femeia și-a făcut treaba, și le-am aruncat priviri ucigătoare celorlalți clienți ai hotelului El Nido care doreau să folosească telefonul. Apoi, peste o jumătate de oră, funcționara reveni la telefon și începu să turuie. Numărul și adresa lui Lindscott apăreau printre apelurile din data de 10 ianuarie, dar în
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1945_a_3270]
-
persoană care mă interesa. Am rămas în convalescență, cum îmi recomandaseră medicii care vorbeau de o epuizare nervoasă, străduindu-mă să nu-mi fac gânduri. Între timp, toamna se instalase de-a binelea. Copacii îngălbeniseră și începuseră ploi lungi, plicticoase, ucigătoare, care mă alungau de la fereastră sub pătură. Ca să-mi cumpăr alimente, m-am văzut nevoit să vând diverse lucruri din casă. Dar nu puteam continua la nesfârșit astfel. Într-o zi m-aș fi pomenit cu pereții goi și tot
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2277_a_3602]
-
bolnav decât ei, și mă ascultaseră încântați, îmbolnăvindu-se odată cu mine din ce în ce mai mult, până când incidentul meu cu Moașa îi silise să bată în retragere... Oricum, fără sala cu oglinzi, fără Bătrânul, întreg azilul devenea în ochii lor de o goliciune ucigătoare. Asta era limpede. Mai limpede decât cerul pe care toamna îl așeza deasupra mării. Boala reprezenta suportul vieții lor, boala îi ținea în viață, încât fără să vreau îi lovisem în inimă, în ceva care îi ajuta să treacă mai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2277_a_3602]
-
om. Când arșița nu se mai putu îndura, își desfăcură cortul și se culcară la adăpostul lui. Ațipeau și numaidecât se trezeau înăbușiți. Aerul se scurgea în flăcări din soare, peste nisip și pietre. Se auzeau zgomotele amiezii acestui deșert ucigător: în arșiță, crăpau pocnind pietrele. Iahuben se vânzolea pe nisipul din cort. - Douăsprezece zile am mers cu toții de la țărm. De trei zile suntem pe drum noi doi. Oare cât ne-a mai rămas de mers, Auta? Dar sclavul nu-l
Luntrea Sublimă by Victor Kernbach [Corola-publishinghouse/Imaginative/295598_a_296927]
-
putea să fie un om mare. - Preoții își moștenesc la noi meseria din tată în fiu. Ei au toate cărțile și toate tainele, zise Auta. De aceea sunt mari. Totuși, zise Hor zâmbind, să nu dorești armele noastre cu rază ucigătoare: ți-am mai spus că nu am venit aici ca să ucidem! Auta se uită lung. Cârmaciul îi simți mâhnirea și zise cald: - Știu că n-ai înțeles, Auta, și îmi pare rău. Nouă ne este ușor să înțelegem toate acestea
Luntrea Sublimă by Victor Kernbach [Corola-publishinghouse/Imaginative/295598_a_296927]
-
și deși nu neplăcut, se simțea ceva posesiv, cumva primar: nu voisem să o las. Era dorință. Și mă pregăteam s-o iau cu mine, și o atinsei. Avea sânge pe ea și sângele veni spre mine. Și văzui coborând ucigător din cer un fulger. În urmă rămase noaptea. Pe cât de real, carnal, palpabil mi se păruseră atunci acele clipe, pe atât de ireale mi se păreau acum, stând rezemată, ghemuită pe o canapea. Revăzui în minte, sacadat, în lumină și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1508_a_2806]