1,158 matches
-
înfășurată în halatul ei numai zdrențe. Pretutindeni foiau păianjenii, în pânzele lor atât de dese, încît păreau, prinse între străvechi pungi de făină viermănoasă și de zahăr pietrificat, niște bucăți de pâslă sau vatelină. Pe mâinile negre și uscate ale vânzătoarei (care mai avea o fundă veștejită în păr) se plimbau gândaci uleioși, atingîndu-și antenele într-un alfabet abstras. Totul era putred, totul duhnea, totul colcăia în vechea alimentară. Am ieșit cu pânze de păianjen în păr, de parcă aș fi încărunțit
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
cumpărături la ore târzii în alimentara și la aprozarul de-acolo. Când ajungeam la chioșcul rotund de ziare din partea aceea, eram deja la marginea lumii: nu treceam niciodată de el. Cât de des visez și acum acel chioșc, în care vânzătoarea abia dacă se zărea în purpura densă din interior, pe când afară clădirile se scufundau în vastele ceruri portocalii! De-acolo mi-a cumpărat mama prima broșură din colecția "Povestiri științifico-fantastice", care mi s-a părut atât de minunată, încît apoi
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
singur, mă cățăram pe treapta chioșcului și ceream femeii din umbră fie un nou fascicol din colecția asta, fie unul din "Clubul temerarilor", în care citeam despre Idolul de sticlă, despre corsarul Francisc Drake și despre fluturele Apokolokintosis... În vis, vânzătoarea, mereu nevăzută, îmi întindea din grota ei, în palmele tremurătoare, o rădașcă uriașă, cu coarne de cerb, de a cărei greutate de plumb îmi dădeam seama doar când o luam eu însumi în mâini. O vreme, după-ntîmplarea cu scripetele agățat
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
lume mică, reflectînd-o pasiv în ochii fără pleoape. Lui Herman îi trebuiseră săptămâni ca să afle toate acestea, într-o seară ieșise să-și cumpere țigări. Traversase șoseaua în dreptul bodegii din colț și apoi strada Tunari, dar debitul era închis și vânzătoarea în concediu de odihnă, după cum scria pe ușă. O luase-n sus pe Tunari, spre benzinărie. Știa el, pe Eminescu, un chioșc care ținea deschis până târziu. Trecuse de ghețărie, de frizerie și de școala veche. De-a lungul străzii
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
spuneau amândoi numai porcării. Atunci ai lui dădeau drumul la radio și-ncepeau să danseze "cu figuri", mama se prăpădea de râs, roșie ca focul, iar olteanul șmecher mai arunca din când în când câte un banc. Că cică o vânzătoare de la cofetărie zicea de prăjituri că "se topesc ca rahatul în gură", sau că unii au intrat la o cafenea unde aveau cafea Mocca și au cerut "două moace" și ospătarul a zis "V-am văzut de cum ați intrat". Numai
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
cumpărat și el, dar iar s-a terminat. Atunci i-a trimis pe amândoi, dar s-au întors fără tuș: nu mai aveau la magazin. Și-atunci taică-su s-a dus furios el însuși la magazin și a-ntrebat-o pe vânzătoare, care era o babă, ce s-a-ntîmplat. Și baba i-a zis așa: Cînd fu Tică, nu fu Tache,/ Când fu Tache, nu fu Tică,/ Când fu Tică și fu Tache/ Nu fu tuș la Găurică"... Jean spusese poezia ca pe-
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
păunită aduși o vreme de cineva din curte și puși să conviețuiască, după plasa cotețului, cu mitocanul mărgelat și să se-nalțe, zi de zi, în aer, purtat deasupra tuturor de uriașii blânzi în țara cărora ajunsese: mama, tata, vecinii, vânzătoarea de la alimentară, toți giugiulindu-l, toți pupîndu-l și-apoi înălțîndu-l extatic în văzduh, purtîndu-l prin aer ca niște dirijabile enorme, apropiindu-l de fețele lor late, zbârcite, nerase, cu dinți de fier, cu broboade cu flori, rotindu-l și azvîrlindu-l
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
banderolă la umăr, dar nu aveau măști de gaze. Metroul care mergea spre stația Kita-senju era gol. Polițiștii au intrat în primul vagon. În stație nu mai era nimeni, dar în magazinul din stație, care era deschis, se afla o vânzătoare. Doar pe ea am văzut-o atunci. Toate ușile metroului erau deschise. Am mers repede și am trecut la peronul de pe linia Chiyoda. Nici la Chiyoda nu era nebunie, lucrurile se desfășurau normal, doar că nu erau prea mulți oameni
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2279_a_3604]
-
Eu sînt perfect de acord, se aude tot vocea lui Tîrnăcop după un moment de liniște, de ce ați rămas cu toții așa cu gura căscată? Localul era pustiu. Nu se auzea decît zgomotul făcut de dozatoarele de suc și mașinile frigorifice. Vînzătoarea zăcea pe un scaun în dosul tejghelei dezlegînd pe genunchi o integramă Maxim și observă cu întîrziere că are clienți. Tușica se apropie prima de vitrina ticsită cu tot felul de sortimente de patiserie, prăjituri și înghețate. Angelina își scoase
Dansul focului sau 21: roman despre o revoluþie care n-a avut loc by Adrian Petrescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1317_a_2722]
-
și gândit mult la coincidența că și mie, cu puțin Înainte de a veni Dumneavoastră În Costinești, această localitate mi-a fost neprietenoasă - nu prin tigrul lichid pe care Îl ține În lesă, ci prin unul uman, o biată bătrână femeie, vânzătoare adjunctă la chioșcul de ziare de lângă plajă, ai cărei ochi șterși m-au impresionat atât de neplăcut, Încât la nici două zile după ce venisem din București, a trebuit să mă Întorc, bolnav de nervi, și să mă Încui două săptămâni
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2122_a_3447]
-
Pe urmă, semaforul rămăsese mult timp pe roșu, iar el n-a vrut să treacă strada pe stop, domnul profesor va înțelege că nu se poate. Și coada fusese lungă, pe două rânduri, afară în stradă, până la prăvălia pălărierului, căci vânzătoarea cea nouă le încurcase pe toate, cornurile cu chiflele și amandinele cu feliile de tort cu pireu de castane. La sfârșit, fiecare din noi primea pe sub bancă ce comandase. În fundul clasei, Adina și Dan schimbau între ei cuvinte de amor
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2370_a_3695]
-
pe tine și marș afară, nenorocitule”. Din coșurile caselor, sforile de fum se Îndreaptă spre un cer tulbure și sporești și tu aceste Înălțări cuminți, neputincioase cu bucata de lemn tare ca piatra a pachetului de unt ce, poate o vânzătoare neatentă n-a observat că este unt din ăla care se pune În vitrină ca să nu se topească vara. Ai aruncat-o pe foc și ea se topește repede, repede, precum sforile de fum ale caselor care se topesc În
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2020_a_3345]
-
-și răbdarea. —Unde? La magazinul cu articole pentru camping? Vino după mine. Ne-am oprit în fața unui raion care m-a năucit prin gama de culori. — Cred că ăsta e raionul pentru clovni, am șoptit, sperând să nu mă audă vânzătoarea fioroasă din apropiere și să mă identifice ca fiind unul dintre acei filistini ai stilului, cum știam foarte bine că sunt. Maria mă ignora în timp ce trăgea de niște pantaloni largi de culoarea vinetelor și o bluză mulată de culoarea ruginei
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1939_a_3264]
-
câteva picturi, plasate cu grijă și scoase în evidență de lumini. Am rămas puțin afară să studiez efectul; impresionant. Speram doar să nu fi exagerat cu parfumul. M-am oprit pentru câteva momente în Fenwick ca să îi dau voie unei vânzătoare, acoperită de o coajă de machiaj ca o gheișă, să mă stropească un pic cu Montana și acum parcă îi vedeam aura albastru-închis în jurul meu. Nu puteam să mai aștept; ar trece ore până să se ducă. Cel puțin mirosea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1980_a_3305]
-
amar al ratării și al ...anonimizării de esență. Dar Dumnezeu i-a ferit de chinul autoestimării ; În mintea lor , să zicem, Nicoleta Luciu Îi e superioară Luciei Sturdza Bulandra, deoarece ultima nu apare la tv și prin reviste. SÎc! Văd vînzătoare de la alimentară mergînd la chioșcul de ziare și Împrumutînd gazete ; mă enervează la culme! Într-o zi, mă voi duce și eu să-mprumut un ...parizer, să văd, vor fi de acord? Vine instalatorul, Îmi schimbă neonul, Îmi pune o
Jurnal teatral, 4 by Bogdan ULMU () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1599_a_2908]
-
are puțini clienți și n-are de unde să plătească bucătăresele... Ce jigodie! Pentru cine găteau ele atunci zi-lumină? Clienții, deh, și el că să fie mulțumite că le asigură mâncarea, care și aia costă... A încercat și pe la câteva buticuri, vânzătoare, și ca un făcut și un blestem, mereu a ieșit lipsă la bani și nu s-a ales cu nimic din salariu. Tot așa i-a mers și la doi patroni cu tarabe de ziare, ce să te mai faci
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2084_a_3409]
-
încuie. Renunță la lift, sărind treptele două câte două sub puterea unui simțământ de covârșitoare euforie. Ajuns în stradă, intră la prima florărie. În urma lui, clopoțelul aflat deasupra ușii anunță cu un sunet fin intrarea unui nou client. Așteaptă ca vânzătoarea, o tânără agreabilă îmbrăcată într-un elegant tailleur 8 de catifea verde, să înmâneze comisionarului, un puști simpatic în uniformă la culoarea ierbii încheiată până sus cu nasturi aurii, un pachet învelită în hârtie albă peste care tronează o fundă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1514_a_2812]
-
i stare anonimat În care bunicii mei puteau să se recreeze. Forța care propulsa Giulia era transformarea de sine. Privind În largul mării, cultivatori de tutun se Închipuiau șoferi de curse, vopsitorii de mătase se vedeau magnați pe Wall Street, vânzătoarele de confecții se visau dansatoare de vodevil la Ziegfeld Follies. Oceanul Întunecat se Întindea În toate direcțiile. Europa și Asia Mică zăceau moarte În urma lor. Înainte erau America și noi orizonturi. În a opta zi pe mare Lefty Stephanides, grandios
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2054_a_3379]
-
prin Groapa Neagră n-o ajutau. Desdemona realiză acum de ce era atâta gunoi pe străzi: orașul nu-l ridica. Proprietarii albi Își lăsau blocurile să cadă În paragină, În timp ce continuau să crească prețul chiriilor. Într-o zi Desdemona văzu o vânzătoare albă refuzând să ia bani de la o clientă de culoare. ― Lasă-i pe tejghea, i-a spus aceasta. Nu voia să-i atingă mâna femeii! Și În zilele alea măcinate de vinovăție, când mintea Îi era plină de teoriile lui
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2054_a_3379]
-
vreo doi ani după aceea. Calitatea acută pe care o avea - și pe care o folosisem ca pe o armă Împotriva fratelui meu - dispăru. Atingerea lui free din imnul național ținea deja de trecut. Mama tot credea că sunt răcită. Vânzătoarele mă săreau cu privirea, căutând-o pe femeia care le ceruse ajutorul. Nu era un sunet dizgrațios. Era un amestec de flaut și fagot, având consoanele ușor estompate, cu un soi de bruschețe și răgușeală În tot ce rosteam. Și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2054_a_3379]
-
uscați se-ntind peste mașinile parcate, negre de praf. Cotarlele se ghemuiesc peste tot. Câteva magazine civilizate, curate: unul de computere, altul de dulciuri și parfumuri. Așa cum sânt ele, magazinele astea te bucură întotdeauna: nu ești în Matto Grosso. Unele vânzătoare sânt tinere și drăguțe ca niște top-models. Peste tot, de-a lungul străzii, tonete cu ziare, detergenți și fructe. Aproape de șosea, Circa 7 de poliție te întîmpină prietenoasă, cu nelipsita dubită în față și cu panoul cu poze de delincvenți
Pururi tânăr, înfășurat în pixeli by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295573_a_296902]
-
umblă după ei cu liste nesfârșite ale problemelor ce trebuie rezolvate, care au capul plin de alergătura zilnică, absurdă dar absolut necesară. Cine să-ți citească romanul cu care ai vrut să zgudui universul sau doar să storci lacrima unei vînzătoare? Citește-ți-l singur, căci până și intelectualii au trei-patru slujbe din care abia-și țin zilele și care nu le lasă timp nici de somn, darmite de citit. Ajunși acasă se aruncă-n fotoliu și, fiindcă literalmente nu mai
Pururi tânăr, înfășurat în pixeli by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295573_a_296902]
-
tot Încercând să găsești un loc de muncă și fiind respins peste tot? Sigur că n-ar fi fost În stare să Înțeleagă. Când ajunsese În New York, singurul loc de muncă pe care-l găsise, În ciuda studiilor, fusese cel de vânzătoare Într-un magazin de genți, unde era plătită cu un dolar mai puțin decât salariul minim pe oră. Fusese concediată În mai puțin de-o lună și Înlocuită cu o mexicancă, plătită cu numai doi dolari pe oră. În acel
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2288_a_3613]
-
zile. 13. În ziua Sabatului am ieșit afară pe poarta cetății, lîngă un rîu, unde credeam că se află un loc de rugăciune. Am șezut jos, și am vorbit femeilor, care erau adunate laolaltă. 14. Una din ele numită Lidia, vînzătoare de purpură, din cetatea Tiatira, era o femeie temătoare de Dumnezeu, și asculta. Domnul i-a deschis inima ca să ia aminte la cele ce spunea Pavel. 15. După ce a fost botezată, ea și casa ei, ne-a rugat și ne-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85087_a_85874]
-
Feifel încercase toată viața să ghicească ce i se cere, în fond. Fusese mereu amabil și generos cu soția lui, Rita. Dar ea nu remarcase niciodată. Și, cu timpul, apăruseră între ei numai jigniri, vorbe grele și țipete. Rita e vânzătoare ambulantă, are un chioșc pe roate - fierbe cartofi și cârnați să domolească foamea universală a trecătorilor din marele oraș Stockholm. Afacerile merg bine și banii se adună în grămezi. Feifel e jurnalist la un ziar evreiesc și, după propria descriere
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1993_a_3318]