934 matches
-
mai putea scrie. Pare să se apropie, iar ea îl conduce. Gândurile se revarsă în el ca un pârâu asupra pietricelelor, dar nici unul nu e al lui. Vine și finalul, cu golul său. Apoi rămâne doar îmbrățișarea și pregătirea pentru vertijul nesfârșit. Fără cuvinte, se întorc la mașina ei. Încotro? spune ea. De fapt, n-au de ales. —Spre vest. Nu există altă busolă pentru ei doi. Ea conduce la întâmplare. Traversează un râu secat. —Oregon Trail, spune ea. Cicatricile pământului
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1902_a_3227]
-
mobilzat cât de bine am putut în acea încercare. Mi-am imaginat că o frânghie groasă atârnă din tavan. Mi-am întins mâinile corpului conștiinței și am început treptat să mă cațăr pe frânghie. Am simțit imediat o senzație de vertij în zona pieptului și a abdomenului. Am simțit de asemenea o senzație de furnicături în profunzime, la nivelul brațelor și picioarelor. Am urmărit să nu îmi las mintea să fie cuprinsă de entuziasm și m-am focalizat asupra acțiunii de
Călătoria în afara corpului fizic by Mihai Moisoiu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/508_a_774]
-
plânse de locuința Înghesuită și de durerea pe care o simțea În picioare când cobora scările, dar de fiecare dată când tatăl meu se oferea să o mute la parter, ea refuza. După părerea mea, Îi plăcea În pod, pentru că vertijul pe care Îl simțea trăind acolo sus Îi amintea de Muntele Olimp. Lucarna Îi oferea o perspectivă bună (nu asupra mormintelor sultanilor, ci a uzinelor Edison) și când lăsa geamul deschis, bătea vântul prin el ca pe vremuri În Bithynios
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2054_a_3379]
-
vârful hotelului Pontch, unde mă dusese cândva la masă. Dintr-un motiv sau altul, Milton nu se mai temea de Înălțime. Își dădu seama că asta se Întâmpla din cauza iminenței morții: nu mai avea de ce să-i fie teamă. Fără vertij și fără transpirație, privi În jos la Grand Circus Park până zări ce mai rămăsese din roțile Detroitului. După aceea se Îndreptă spre cartierul de vest, ca să caute vechea Casă a Zebrei. Pe pod, capul tatălui meu se zdrobise de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2054_a_3379]
-
postmodernismul. Nici o cale nu este "mai postmodernă" decât cealaltă. Mărturisesc că am scris aceste câteva rânduri cu inima strânsă. Cred că nici un om de cultură nu le poate citi altfel. De destulă vreme încerc să privesc cu luciditate abisul, oricâte vertije mi-ar provoca. Nu poți face poezie fără prospectare, fără să privești în bezna din față. Aș vrea ca diagnosticul să fie fals, dar mă tem că e corect și mă tem mai ales că mulți dintre noi nu sîntem
Pururi tânăr, înfășurat în pixeli by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295573_a_296902]
-
asta gândeam și atunci, în ziua plecării din tabără, privindu-i pe cei doi cu un zâmbet care din nou nu-mi ieșea disprețuitor, cum aș fi vrut. Sau poate că, destrămat încă interior de revelația nopții trecute, simțind încă vertijul acelei teribile scufundări urmate de fantastica înălțare, nu mai puteam decât să privesc în gol, fără gânduri și fără dorințe. Ar fi fost oricum greu să mă adun, căci de la un timp tembelii își începuseră și ei programul de strigături
Travesti by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295574_a_296903]
-
ei care m-a dat peste cap, apoi romanele, apartamentul din centru, Peugeot-ul... Delia, între atâtea altele. Toate năzăririle vârstei geniale rămase undeva în grosimea timpului, dar nu moarte, ca ale lui Savin. Pentru că mai este și Lulu. Greața și vertijul care m-au târât din clinică-n clinică. Nevroza mea refractară la psihanaliză, psihotropice, sex, băutură. Refractară, mă tem, până și la această ultimă soluție, la bandajul strâns al acestui text, acestei texturi, acestei textile rare și complicate ca un
Travesti by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295574_a_296903]
-
care are foarte rar parte. Tăvăliți în muștar și sânge Ia aripioarele de pui de la Kentucky Fried Chicken și le calcă în picioare. Stoarce ketchup-ul pe fața unor obsedați hiperconsumiști, vulnerabilizați de propria lor neputință de a ieși din vertijul saturației. Mihaela Michailov Rodrigo García scrie textele spectacolelor pe care le concepe, violent brute și poetice, și-și alege actorii în funcție de afinități ideologice. A lucrat în publicitate câte 16 ore pe zi și și-a finanțat la început producțiile. A
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2168_a_3493]
-
escaladat un munte de gheață, pe divanul care trosnea asurzitor din toate încheieturile. Ajuns pe divan, stăteam încremenit de spaimă până ce simțeam din nou nevoia să urinez. Venea apoi dimineața, linsul peniței ruginite, zborul unei noi doze de cocaină uscată, vertijul ușor și senzația de greață și de spaimă când auzeam zgomotele pe care le fac oamenii care se trezesc. În sfârșit, un ciocănit în ușă, rar, regulat, insistent, și tușea care-mi zguduie trupul ud leoarcă de transpirație și parcă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2163_a_3488]
-
ca acela de a-și deschide șlițul, fiind obligat să urineze în pantaloni, părea că-l transportase brusc într-o lume foarte diferită, unde devenise pe deplin conștient de vulnerabilitatea lui de neconceput. Anumite persoane sunt afectate de claustrofobie și vertij până la limite aproape iraționale, ajungând chiar în pragul isteriei, iar în zilele acelea, Pino Ferrara descoperise că a fi legat îi producea o senzație asemănătoare cu aceea pe care ar fi încercat-o dacă s-ar fi aflat pe marginea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2101_a_3426]
-
ei subțiați, am simțit-o că renunțase să se mai opună. Desigur însă, nu cu autoritara Muti aveam acum de-a face, ci cu un biet copil, silit să ia o doctorie neplăcută... Și scena îmi dă și acum un vertij și o impresie de artificialitate, pentru că o mai trăisem într-adevăr de multe ori până atunci ! Același zăngănit al linguriței lovindu-se de dinții încleștați, același îndemn mieros, hai, hai, deschide gura, nici n-ai să observi cum, și s-
Dimineaţă pierdută by Gabriela Adameșteanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/598_a_1325]
-
s-a speriat, și hai, să n-o las singurică, da ea nu se gândește... — Te-ai plictisit singură, madam Delcă ? Ei, ce tresari așa, eu sunt ! Te rog să mă scuzi, dar când am ajuns sus am avut un vertij și a trebuit să stau întinsă două minute, ca să-mi revin... — Eee, te-ai speriat, d-aia ! Și io, dacă mi se-ntâmplă ceva, odată mi se taie picioarele și toată ziua nu mai sunt bună de nimica. Și-acu
Dimineaţă pierdută by Gabriela Adameșteanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/598_a_1325]
-
aplecat asupra florilor, murmurând formule numai de el știute către vreun bondar năucit de sapientia himenopteră a bătrânului. N-avea un instinct artistic deosebit ca înaintașii săi Nicolae al V-lea, Sixtus al IV-lea, sau Leo al X-lea, vertijul de culori din Capela Sixtină provocându-i, de pildă, doar o persistentă migrenă. Un părinte însărcinat cu ștergerea prafului l-a descoperit sforăind în inestimabila bibliotecă. Compensa însă totul printr-un amestec excepțional dozat de viclenie și seninătate, cum, vorbind
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1959_a_3284]
-
știre cu o fetiță care s-a înecat într-un bazin, fiind trasă la fund în gura de evacuare a apei - realitatea e pe undeva pe lângă imaginație), însă vine cu o doză de sentimentalism crud care acolo lipsea. Nu e vertij, e un murmur ucigaș spus la capătul pătuțului și ascultat de spirite zornăitoare, de capete cu găvane goale, licărind în apa împuțită a căzii. Știind ce a făcut Palahniuk după Haunted, în RANT, mă întreb unde o să se oprească... După ce
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2171_a_3496]
-
aceasta durează trei săptămâni și e făcută pentru cei care sunt, așa, mai carnivori (mai există una pentru fanii lactatelor). În afară de penibila pâine de secară, pe care am reușit s-o înlocuiesc cu un graham mai prietenos, și cu excepția micului vertij încercat, într-un restaurant, la vederea unor cupe de înghețată cu care altădată m-aș fi războit până la victoria finală, n-am avut probleme. Mă simt nemaipomenit. Prietenii mă admiră și mă încurajează, dușmanii mă invidiază și mă înjură și
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2171_a_3496]
-
asfalt moale ca plastilina răvășită pe tălpile fierbinți ale sandalelor, aer lipit de pielea din care țâșnesc bule de transpirație, zeci de flyere rotite ca albațneagra fac din atmosfera Avignonțului un montagne russe carețți dă cea mai plăcută senzație de vertij. Dacțai avea mai multe perechi de ochi, tot nțai ști pe ce să le fixezi mai întâi. La ediția din acest an a Festivalului de la Avignon, desfășurată în perioada 6-27 iulie, artistul asociat este regizorul Frédéric Fisbach, după ce, doi ani
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2171_a_3496]
-
pe scări. Tot ce știu e că dintr-o dată m-am trezit cu tipul cu părul blond ca paiul lângă mine. Apoi s-a făcut Întuneric. Nici când m-am trezit nu eram prea conștient. Îmi amintesc doar de un vertij care nu părea de pe lumea aceasta. Imagini succedându-se, vorbe strigate, o durere afurisită, ascuțită. Gândurile nu mi adunaseră Încă Într-o schemă cât de cât coerentă, cuvintele mi se umflau În gură. Cele câteva sunete pe care reușisem să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1858_a_3183]
-
elementele lumii mentale, chiar dacă lumea fizică Înconjurătoare este distrusă. Creierul intră Într-un fel de Încercare grăbită și disperată de a reasambla faptele, de a le percepe corect, de a restabili echilibrul. Fundamental, era Încă o perioadă de confuzie, de vertij intelectual. Tot ce puteai face era să aștepți. Harry Își termină limonada, returnând paharul. — Mai doriți? Îl Întrebă Rose. — Nu, acum mi-e mai bine. M-a lăsat și durerea de cap. „Poate că a fost doar o deshidratare, Își
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2313_a_3638]
-
el, față aglomerației. Broboane de sudoare mi se strâng inestetic pe frunte, regret (tardiv și inutil) că nu mi-am prins părul în coadă, rucsacul bombat ca burta unei gravide îmi apasă umerii, sunt un Atlas postmodern, cuprins subit de vertij, simț enorm și văz monstruos... În fine, ajungem la destinație. Ne năpustim pur și simplu pe ușa larg deschisă a autocarului, facem un pas, chiar doi, când, zâmbitor, dar ferm, precum sadicii din filmele de groază americane, șoferul ne cere
Darurile zeiţei Amaterasu by Roxana Ghiţă, Cătălin Ghiţă [Corola-publishinghouse/Imaginative/1390_a_2632]
-
mai de care mai poznașe și mai schimbătoare. În stânga mea, Reiko își plecase capul și răspundea unui salut a cărui sursă nu o puteam încă identifica. Încet-încet, lumea clătinată din jurul meu se îndreptă spre un punct fix, mai fu un vertij care îmi desluși pe un raft drept în față o țesătură romboidală complicată, în care pete regulate de roz se contopeau cu bucăți de verde închis, apoi totul se opri. Priveam celebrele sakura-mochi din Tamazawa, cel mai vestit magazin de
Darurile zeiţei Amaterasu by Roxana Ghiţă, Cătălin Ghiţă [Corola-publishinghouse/Imaginative/1390_a_2632]
-
veritabilei identități într-o himeră, în viziune delirantă și, finalmente, în nebunie: Sly este tot mai convins că a fost multă vreme bolnav, posedat de un duh rău, și că abia acum s-a însănătoșit. În acest joc parodic, descrierea vertijului identitar se face în cuvinte asemănătoare celor la care apelează vertijul tragic. Identitățile devin nesigure printr-un proces în care realitatea se preschimbă în vis, iar visul în realitate. În scopul creării acestei aiuritoare confuzii dintre identitatea reală și cea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1979_a_3304]
-
nebunie: Sly este tot mai convins că a fost multă vreme bolnav, posedat de un duh rău, și că abia acum s-a însănătoșit. În acest joc parodic, descrierea vertijului identitar se face în cuvinte asemănătoare celor la care apelează vertijul tragic. Identitățile devin nesigure printr-un proces în care realitatea se preschimbă în vis, iar visul în realitate. În scopul creării acestei aiuritoare confuzii dintre identitatea reală și cea „fabricată”, sunt folosite o serie de mijloace „vrăjitorești”. Lui Sly i
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1979_a_3304]
-
la „minune”. În Visul..., teatrul se definește prin tensiunea dintre imaterialitatea imaginarului și consistența reală, între amăgitoarea închipuire și dovada, fie ea cât de firavă, a adevărului, temă a dialogului dintre Tezeu și Hipolita. Cu Visul..., Shakespeare ne antrenează în vertijurile unei realități pendulând între umbră (shadow) și substanță (substance)1. Iată de ce adresarea finală către spectator îi este încredințată lui Puck, „spiridușul”, cel ce trece neîncetat dincolo și dincoace de hotarul dintre substanțial și nesubstanțial. Puck este cel ce revendică
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1979_a_3304]
-
fi permis să facă asta, dacă ar fi fost doar un simplu informator. Rămânea valabilă doar varianta cea mai înspăimântătoare. Acel MEN era însuși temutul „ochi” al împăratului. Ledoulx trecu atât de repede de la furie la spaimă, încât îl apucă vertijul. Părăsi cabinetul. ― Julien! țipă el, deși n-avea nici un motiv să-și cheme valetul. Dar simțea că prezența acestuia i-ar face totuși bine. Julien! Străbătea camerele și țipa ca din gură de șarpe. Apăru doar o slugă speriată. ― Unde
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2340_a_3665]
-
din nou pe marginea stâncii. Era pe una dintre cariere. Trei sferturi de cerc larg, format din pereți lucioși, cu un lac Întunecat la fund. Zăpada care cădea mai jos de el nu făcea decât să-i agraveze senzația de vertij. Probabil că erau o sută cincizeci, poate douăsute de metri, până jos de tot, la apa rece și neagră. Inima Îi bătea Încă să-i spargă pieptul, pulsând prin vene, făcându-i urechile să țiuie. La baza stâncilor era o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1999_a_3324]