1,126 matches
-
s-a uitat În dreapta și de data asta erau să calce o femeie Îngrozitoare pe care Lester, de la fereastra mașinii, o socoti o prelungire a cumplitei proaste dispoziții care-l Împiedica să adoarmă din nou. În schimb, ea Îl privi zîmbitoare și abia după aceea; cînd camioneta intrase, rămase descumpănită, gîndindu-se că tînărul ăsta blond nu putea fi unul din băieții stăpînilor. În urma camionetei intră Bobby cu Volvo, dar ea au reuși să-l vadă fiindcă Universo o descumpănise și mai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2098_a_3423]
-
în lume, așa încât Ashling a fost nevoită să reprezinte revista Colleen la Chanel Face of Autumn. —Și când am plecat mi-au dat o punguță de cadouri. Genial, spuse Clodagh cu gura căscată. Și, uitându-se la figura satisfăcută și zâmbitoare a lui Ashling, își dădu seama că treaba asta chiar era genială. Dar unde se duseseră toate speranțele legate de viața ei? Haide, hai să aruncăm cu niște bani, se rugă Ashling. De unde să începem? —Jigsaw. Pantalonii mei magici care
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2243_a_3568]
-
Ce e așa amuzant? Asta a fost suficient pentru a le stârni din nou. Suspiciunile lor mutuale s-au dizolvat într-un val de amuzament, și erau - cel puțin pentru moment - unite de căldura și ilaritatea clipei. Cu gura încă zâmbitoare, Lisa avu un impuls de a-i spune lui Ashling: Am o invitație la o demonstrație de machiaj în după-amiaza asta. Vrei să vii? —De ce nu? spuse Ashling zâmbitoare. Era recunoscătoare, dar nu umilită. Demonstrația de machiaj era făcută de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2243_a_3568]
-
dată. Ridicând gulerul cămășii, încercă să danseze, în ciuda vestei roșii și a pantalonilor de costum pe care îi purta. Dă din coadă și dansează! Dă din coadă și dansează... Jack își făcu apariția, cu mâinile în buzunare și cu fața zâmbitoare. —’neața tuturor, spuse el vesel. Auziți, locul ăsta e o cocină. Trix se întoarse către el. —Jack - da, știu, domnule Devine pentru mine - toți fac mișto de mine pentru că miros a pește. Cântă cântecele despre asta. Ce fel de cântecele
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2243_a_3568]
-
început să își miște șoldurile, coborând din ce în ce mai mult, din ce în ce mai aproape de podea. Nici o dansatoare exotică nu ar fi fost mai explicită. S-a ondulat înapoi la înălțimea normală, apoi a făcut o săritură anormală în față, cu o figură concentrată și zâmbitoare. Asta e cea mai tare parte, promise ea. Cu brațele întinse pe cât era posibil, a dat din pieptul lipsit de sâni pentru Lisa. —Taraaam! A încheiat printr-o tentativă de a face șpagatul, dar nu a ajuns nici pe departe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2243_a_3568]
-
se opreau la jumătatea sînilor, ciorapi negri de plasă, cu dungă - doar văzusem afișele filmelor cărora Centrala catolică le atribuia cota 5: “Vă rugăm să vă abțineți să vedeți acest film“. Cum aș fi putut presupune că cele două fete zîmbitoare care stăteau la soare În rochițele lor Închise cu nasturi pînă sus erau de fapt niște redutabile consumatoare de bărbați? Ideea că suma de bani destinată „sticlei“ ar putea servi la altceva decît la plăcerea de a bea șampanie nici măcar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1977_a_3302]
-
să o viziteze, nu i s-a dat voie. Jacinta Coronado urma să-și petreacă primele trei luni Într-o celulă izolată. După trei luni de tăcere și beznă, i-a explicat unul dintre doctori, un individ foarte tînăr și zîmbitor, docilitatea pacientei era garantată. Urmîndu-și un imbold al inimii, Miquel s-a decis să viziteze pensiunea unde Jacinta locuise În lunile după ce fusese concediată. CÎnd s-a prezentat, patroana și-a amintit că Jacinta lăsase un mesaj pe numele lui
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2276_a_3601]
-
al lui Carax a rămas preferatul meu. Astăzi, cu trei decade În spate, nu mai nutresc speranțe să-mi schimb părerea. În timp ce scriu aceste rînduri pe tejgheaua librăriei, fiul meu Julián, care mîine Împlinește zece ani, se uită la mine zîmbitor și intrigat de teancul ăsta de foi care tot crește și iar crește, convins, poate, că și taică-său a contractat boala aceea a cărților și a cuvintelor. Julián are ochii și inteligența maică-sii, și Îmi place să cred
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2276_a_3601]
-
-l luase imediat în altă cameră pe Ptițân), Nina Alexandrovna îi spuse prințului câteva cuvinte amabile și îi porunci lui Kolea, care își băgase capul pe ușă, să-l conducă în camera din mijloc. Kolea era un băiat cu fața zâmbitoare și destul de simpatică, cu o fire încrezătoare și naivă. — Dar unde vă e bagajul? întrebă el, introducându-l pe prinț în cameră. Am o boccea, am lăsat-o în antreu. — V-o aduc imediat. N-avem alți servitori decât pe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2007_a_3332]
-
dimineață se învioră cât de cât când, după ora șapte, bătu în ușa prințului și-i spuse că trenul de Petersburg pleacă peste un sfert de oră; i se păru că, atunci când îi deschisese, era vioi cu desăvârșire și chiar zâmbitor. Prințul dormise aproape îmbrăcat, dar dormise totuși. După părerea lui, era posibil să se întoarcă în aceeași zi. Așadar, Vera a fost singura persoană pe care prințul a găsit de cuviință că poate și trebuie s-o înștiințeze atunci că
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2007_a_3332]
-
prezenta ca o provocare excitantă, căreia trebuia să-i faci față strângând din dinți și spunând rugăciuni, o provocare care se va evapora în fața dârzeniei ei scoțiene, transformându-se într-un răsărit creștin armonios, cu muncă grea și fețe tuciurii, zâmbitoare, strălucind în lumina Domnului. Hamalii de la Apollo Bunder, sutele de cerșetori care o trăgeau de rochia albă de bumbac, căldura insuportabilă, ca de furnal, și mirosurile necunoscute, toate o loviră ca o palmă neagră peste față. Urmându-l pe Andrew
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2322_a_3647]
-
nervoasă o privire piezișă lui Bobby, când Bridgeman urcă cu greutate pe scară și intră pe ușă. Nu sunt alți clienți, așa că toate femeile sunt în salon, beau ceai și ronțăie dulciuri cu nucă de cocos. Un rând de fețe zâmbitoare care ronțăie. Bridgeman bate din palme fericit la vederea unei astfel de expoziții de carne dezvelită și imediat o trage de pe canapea pe Tereza, care le depășește în volum pe toate aceste consumatoare de binge și o duce într-unul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2322_a_3647]
-
ajutat să mă ridic, în timp ce restul fetelor au fugit. O chema Anca. Era de statură potrivită pentru vârsta ei. Avea părul blond, ochii căprui și limpezi, o gură mică cu buze roșii ca cireșele coapte. Fața îi era albă și zâmbitoare. Era îmbrăcată frumos, cu gust. De atunci am rămas bune prietene. Ancuța e bună la suflet, gingașă, suavă, veselă și înțeleaptă. Modestia și sincerita-tea o caracterizează în tot ceea ce face. Odată, când am mers cu Ancuța la librărie sămi cumpăr
Manual de compunere pentru clasele II - VIII by Luminiţa Săndulache () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1636_a_2907]
-
păstorului pentru meseria sa, el neputându-și imagina despărțirea, chiar și după moarte, de lucrurile dragi lui. Este aici neputința omului de a se desprinde de sensul profund și grav al existenței. Moartea este văzută alegoric, substituită ca o mireasă zâmbitoare, căci, conform unei vechi credințe populare, morților tineri, necăsătoriți, li se organizează înmormântarea ca un ceremonial de nuntă. Nunta este o împreunare a cadrului natural, pământesc, cu cadrul cosmic, ceresc. Apar aici și simbolurile nelipsite din ceremonialul unei nunți: mireasa
Manual de compunere pentru clasele II - VIII by Luminiţa Săndulache () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1636_a_2907]
-
autori speră că moartea înseamnă natură, voioșie, lumină, căldură, dragoste sufletească, pace. Toți se resemnează în fața destinului și îl acceptă așa cum e el, dar există și tristețea părăsirii paradisului de pe pământ, locurilor dragi. Toți vom muri, fie luați de Mireasa zâmbitoare, fie de luceferii prieteni, fie de căldură și lumină, dar cum spun latinii: Via recta, gloria mundi! 9. COMPOZIȚII ȘTIINȚIFICO - FANTASTICE Dincolo de anul 2000 Era o zi urâtă de toamnă, toamna anului 1994. Totul era scufundat într-o ceață adâncă
Manual de compunere pentru clasele II - VIII by Luminiţa Săndulache () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1636_a_2907]
-
ura va stârpi nedreptatea! răspunse Gross cu fața strâmbată de patimă. ― Ura naște veșnic ură, zise Apostol, cutremurîndu-se. Pe ură nu poți clădi, precum nu poți pe mlaștină... Înainte de a mai răspunde Gross, Varga se sculă în picioare și vorbi zîmbitor: ― Stați!... Dați-mi voie!... Anarhistul nostru vrea o internațională... Așa-i, camarade?... Ei bine, uite internaționala! adăugă cu mândrie, ridicând glasul și arătând împrejur cu mâna pe toți cei de față. Uite!... Tu ești ovreu, domnul căpitan e ceh, doctorul
Pădurea spânzuraților by Liviu Rebreanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295612_a_296941]
-
observator și se întindea pe patul de scânduri, adormea repede și visa numai fericire... Într-o după-amiază târzie se pomeni iar cu Klapka la baterie. Bologa, aducîndu-și aminte de îngrijorarea de deunăzi a căpitanului, se miră văzîndu-l foarte senin și zâmbitor, cu o mulțumire în ochi aproape provocatoare. După ce inspectară împreună tunurile și oamenii, coborâră în postul de comandă, unde ardea pe masă un muc de lumânare. ― Na-m avut noroc, domnule căpitan, zise Apostol cu o ușoară ezitare. Dacă n-
Pădurea spânzuraților by Liviu Rebreanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295612_a_296941]
-
ca totdeauna. Soarele surâdea în asfințit, galben, slab, ca fața unui moșneag vesel, iar lumuna aceasta săruta pământul ca o rouă binefăcătoare, răspândind bucurie și deșteptând nădejdi pretutindeni... Apostol stătu un răstimp cu ochii spre soare, sorbind cu nesațiu lumina zâmbitoare. Se simțea ușurat, ca și când ar fi plâns cu lacrimi fierbinți după o suferință multă vreme înăbușită. Gândurile nu-l mai dureau, ci se supuneau, docile, voinței lui, încît, dacă ar fi vrut, le-ar fi putut înșira frumos, pe o
Pădurea spânzuraților by Liviu Rebreanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295612_a_296941]
-
c-o să sosească cu cellalt tren... Își sorbiră o clipă privirile cu atâta înfrigurare, parcă între ochii lor s-ar fi întins un fir de mătase roșie. Apostol îi dădu mâna și văzu că Ilona coboară pleoapele și că buzele zâmbitoare îi tremură; mâna era însă rece. Apoi Bologa trecu înainte, repede, să nu facă vreo prostie dacă nu se va grăbi. În ulicioara gării, întoarse capul. Fata se ciorovăia cu ordonanța, cerîndu-i să ducă și ea un geamantan, iar Petre
Pădurea spânzuraților by Liviu Rebreanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295612_a_296941]
-
De ce să mor?... Nu vreau să mor! Viața e doar... Viața!..." Și îndată simți nevoia poruncitoare să vorbească, să se dezmorțească și să arate că trăiește. Se uită înviorat la sublocotenentul amuțit și zise cu glas umed și cu ochii zâmbitori, parcă ar fi spus o veste de necrezut: ― Frumoasă vreme, așa-i?... Lumea-i totdeauna frumoasă... toată lumea... Sublocotenentul tăcea zăpăcit. Apostol îl apucă de braț și urmă, grăbit, îngrijorat să nu uite ce vrea să zică: ― Vorbeai adineaori despre diferite
Pădurea spânzuraților by Liviu Rebreanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295612_a_296941]
-
plăceau prea tare, dar i se arăta respect. Însă după ceea ce spuse în acea primă zi de luni din decembrie, dinaintea trupului neînsuflețit și ud leoarcă al micuței, și mai ales, felul în care o spuse, cu multă asprime, puțin zâmbitor, citindu-i-se în ochi plăcerea de a avea o crimă, în sfârșit, o crimă adevărată - căci era o crimă, nimeni nu se putea îndoi de asta! - în acea vreme de război când toți ucigașii șomau în civil pentru a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2242_a_3567]
-
a mai uita de moartea aceea care punea stăpânire peste tot. Mi-am pus pe mine hainele nu tocmai uscate. Mi-am dat cu apă pe față. Părintele Lurant încă mai dormea și sforăia ca o locomotivă. Chipul îi era zâmbitor. Luminos. Mi-am spus că până și-n somn probabil descoperea în jur multe, multe flori. Cu stomacul gol, am plecat. Berthe e în bucătărie. Nu o văd, dar aud cum pufnește și dă din cap, în dreapta și-n stânga
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2242_a_3567]
-
primul rând poantelor inteligente pe care știa să le facă pe seama băieților, la care în mod evident se adaugă farmecul ei personal. Avea un ten perfect, ochi mari, căprui, limpezi si isi privea întotdeauna interlocutorul drept în ochi; gură veșnic zâmbitoare îi dezvelea dinții mărunți, albi, aliniați ușor oblic spre centru. Printre elevele de la scoala, părea o ființă mai deosebită și asta din cauza că emană o anume libertate care lipsea colegelor ei, crescute la bloc. În plus, desi nu făcea niciodată
AGENT SECRET, LAURA by LUMINI?A S?NDULACHE () [Corola-publishinghouse/Journalistic/83482_a_84807]
-
ei din copilărie care veniseră s-o invite să facă fotografii prin locurile de demult. Gestul lor o surprinsese pe Lăură, dar totodată o încântase în mod deosebit. Revenise la trecut, revenise la copilărie și asta o făcea întotdeauna mândră, zâmbitoare, puternică, biruitoare. CAPITALA Lăură avusese o perioadă de aur în ultimele luni de liceu. Că viitoare absolventa urma să-și înceapă carieră și să se despartă de colegii și prietenii săi. Urma să plece în “Capitala”, deși nu suportă deloc
AGENT SECRET, LAURA by LUMINI?A S?NDULACHE () [Corola-publishinghouse/Journalistic/83482_a_84807]
-
pe altcineva care să ți-o tragă în fiecare noapte, dar eu ies din cameră și mă întind pe canapeaua din salon, lacrimile și sudoarea se combină într-o licoare puturoasă, înțepătoare, iar în clipa aceea ajunge curierul, un tânăr zâmbitor care dispare chiar înainte să apuc să deschid portofelul, nici nu bănuiește de ce anume a fost bănuit, iar Udi urlă din pat, pregătește-mi ceva de mâncare, dacă îți mai amintești cumva ce îmi place. Încerc să îmi revin, poate
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2360_a_3685]