10,662 matches
-
a dat seama primul de prezența mea naiv-cinică... numai ochi, interesată profund de ce ar fi urmat... de câtva timp descoperind albeața moale a coapselor materne, expuse cu indiferență, din obișnuință, prin casă, într-un capoțel verde lucios, veșnic alunecând indecent, desfăcându-se, ridicându-se la aplecările ei mai riscate... A doua zi mi s-a adus Călinescu!!! Mama mă imploră mut să nu-i zic nimic lui tata... Desigur, am tăcut mâlc, zăpăcit de comorile ce mi se ofereau... De pe la 6-7
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2191_a_3516]
-
de jumătate dintre cititorii revistei „Observator Cultural“ ca fiind cel mai bun roman al anului trecut. „Putem vedea în acest roman o surpriză... îndelung așteptată. Tematica sa «mitteleuropeanăă nu reprezintă un atu pe malurile Damboviței, unde se fac și se desfac notorietățile autohtone“, scria Paul Cernat în suplimentul „Bucureștiul cultural“ al revistei „22“. Ă Premiul pentru „Poezie“ i-a fost decernat lui O. Nimigean pentru volumul nicolina blues. Pentru autor, acesta este un premiu care îi „confirmă două lucruri: că nicolina
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2205_a_3530]
-
de suflete“, o parodie a tehnicilor narative și a kitsch-ului, dar, în același timp, o lecție de postmodernism. La finalul cărții, după experiența de pe drumul fantomelor, după ce i-au arătat cititorului „subsolurile incandescente în care se face și se desface“ romanul, cei trei scriitori „o iau de la capăt. Reiterează tot. Traseul Timișoara-Lunca. Apoi, rând pe rând, cartea pe care au scris-o. Încă n-a apărut. O vor desface iar în fâșii. Vor tăia (ca în propria carne vie) pasaje
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2205_a_3530]
-
au arătat cititorului „subsolurile incandescente în care se face și se desface“ romanul, cei trei scriitori „o iau de la capăt. Reiterează tot. Traseul Timișoara-Lunca. Apoi, rând pe rând, cartea pe care au scris-o. Încă n-a apărut. O vor desface iar în fâșii. Vor tăia (ca în propria carne vie) pasaje. Vor compune altele. Vor rescrie. Până atunci însă, refac acest drum. Umbre? Spectre? Poate. În strictul sens al cuvântului“. Experimentul Femeia în roșu are ca scop „exorcizarea“, desprinderea scriitorului
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2205_a_3530]
-
fim geloși! Efectul exorcizărilor ține doar cât auzim jurământul de castitate și credință al femeii dragi; pândirile, aparențele uneori indubitabile reapar, un fleac le Însutește, le Înmiește, le Împodobește cu fantasmagorii formal logice, de fapt deliruri din nopți de insomnie, desfăcute cu un simplu gest tandru, familiar (un vârf roz de limbă plimbăreață, scos hazliu printre buzele strâmbându-se caraghios de pueril: „acum sunt șoricelul!“) al iubitei docile, credincioase, mai colțunaș, mai papanaș ca niciodată... Bănuiesc că până la un anumit punct
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2197_a_3522]
-
-ți vine să-l citești de trei ori și-o și faci. Noi, mărite Cetitoriule, nu vom zice, ferească sfântu’, „iac-așa!”, deși tare ne stă pe limbă, ci om pune cu băgare de seamă uneltele noastre pe masă, om desface mașinăria în bucăți, iar tu să fii atent la mecanism. Toată boala vine de la personaj. Merge personajul, merge și narațiunea. Nu merge personajul, treci pe descriere și e jale. Personajul, mărite Cetitoriule, e și el om. Prin ce se caracterizează
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1959_a_3284]
-
oiște fără gard. De-aia zic, uitându-mă cu adâncă și sinceră jale la acest vouă preaplecat până mai ieri slujitor: ce facem la o adicătelea cu el? Barzovie-Vodă suspină și-și privi cu profundă recunoștință spătarul. — Domnilor - zise viziriul, desfăcându-și brațele a neputință - deocamdată n-am nimic disponibil pentru dumneavoastră. Țara Românească e ocupată, Moldova e ocupată, Camenița e oraș închis. — Luminăția-ta, nu cerem mult - zise spătarul Vulture. Trebuie să fi rămas cândva, pe undeva, un loc de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1959_a_3284]
-
Piotr. Episodul 118 AL TREILEA DIALOG GOTIC — Venerabile Piotr - spuse doamna Potoțki către majordom - te rog adu-ne trei gemuri însoțite de apa aferentă. — Gemuri? - exclamă bătrânul Piotr - ați spus gemuri? — Da! - răspunse cu hotărâre doamna. — Păi n-am mai desfăcut un gem de la sediul Vienei! - zise Piotr. Vă dați seama ce-o fi în borcanele alea? — Nu-mi dau seama - spuse doamna - și tocmai de aceea vreau să aflu. Gemul e ca vinul - interveni politicos Metodiu. Cu cât e mai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1959_a_3284]
-
uită în carafa: tot nimic. — Deschide fereastra! - porunci preacuviosul Metodiu. încet, adunându-se prin colțuri, din perne, de după oglinda ovală, - mirosul se aburcă pe pervazul geamului și-și dădu drumul în gol. Călugării răsuflară ușurați și se apucară să-și desfacă bocceluțele. Deodată, se auzi o bătaie scurtă în ușă. Cine e? - întrebă Metodiu. — Eu, Laura - răspunse o voce de femeie. Sunt vecina de alături. — Și cam ce dorești, femeie? - zise prevenitor vajnicul Metodiu. — Mi-am uitat piaptănul în odaie. Până
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1959_a_3284]
-
-aici - și arătă în jur. Vodă se clătină, lovind cu capul o legătură de ceapă. Am aici scris totul - mai spuse Ximachi și-și sumeți anteriul, scoțând de la brâu un sul din piele de vițel. Vodă îl luă și-l desfăcu. Pe un sfert din sul era o coloană cu cifre deasupra căreia scria cu litere mari „Ieșiri”. încercă să urmărească sumele trecute, dar își aduse aminte că nu știa socoti. îi dădu sulul înapoi vistiernicului și se prăbuși pe un
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1959_a_3284]
-
dacă mai așteaptă cineva și zări un porumbel călător și un corb. Ugui, chemă porumbelul la el. Porumbelul era plin de praf și părea foarte obosit. De piciorul stâng avea prins cu două inelușe un sul mic de piele. Papa desfăcu sulul, scoase din el o foiță de pergament și se adânci în lectură, nu înainte de a-i lăsa înaripatului sol, alături, pe bancă, o mână de boabe de grâu. După ce citi, sfântul părinte scoase de la brâu o călimară și-un
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1959_a_3284]
-
m-am stropit cu puțin aftershave în loc de parfum. Măcar atât puteam face. Mi-am tras blugii pe mine și m-am întors în living, mergând în picioarele goale. E minunat să fii într-un loc cu mochete peste tot. Sebastian desfăcuse o sticlă cu vin și turnase în două pahare. Pe masă era o farfurie cu felii de baghetă, încălzite la cuptor, unse cu brânză de capră și decorate cu fâșii subțiri de legume. Am mâncat trei, una după alta. —E
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2162_a_3487]
-
a pus paharul pe masă atât de grăbit, încât ar fi căzut dacă nu l-ar fi prins Dominic la timp. —Ușurel, Bells, a spus el încet. —Sunt atât de fericită! i-a anunțat pe toți din jur, cu brațele desfăcute în aer. Sunt pur și simplu fericită! Chiar și atunci m-am întrebat cât de mult o să dureze. Pentru o secundă, i-am prins privirea lui Dominic și expresia lui arăta clar că și el gândea același lucru. Dar nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2162_a_3487]
-
i-am spus. —Ticăloși mici. Sebastian dădu cu piciorul într-o altă cutie, îndepărtând-o supărat. —Băieții de la St. Paul. Mulți dintre ei locuiesc în Kensington și folosesc acest loc pentru întâlniri. Fetele de asemenea. O grămadă de plozi snobi. Desfăcea șervețelele care fuseseră înfășurate pe sticlele de șampanie ca să stăm pe ele. Apoi a scos unul dintre dopuri cu degetele mari, țintind către acoperișul pavilionului. L-a lovit și a sărit înapoi cu așa un recul încât ne-am ferit
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2162_a_3487]
-
a spus, schimbând subiectul. Richard devine nerăbdător. Se uită de-a lungul încăperii. Într-un colț îndepărtat se afla Richard Fine, încruntat; prinzându-i privirea, îi făcu semn spre ceas nerăbdător. Geneviève a ridicat elocvent din umeri și și-a desfăcut brațele a neputință. Scuzându-se, dispăru. Abia am observat; atenția îmi fusese atrasă de către o altă persoană din mijlocul invitaților, cineva care ieșea în evidență printr-o ținută extrem de dezordonată - jacheta de camuflaj, blugii largi: nu putea fi decât Tony
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2162_a_3487]
-
știam că un polițist chiar mă ascultă fără a avea genul ăla de față plictisită care să exprime neîncrederea prost mascată. Nu avea cum să se rupă sau să se dezlege. Ori cineva a pilit o za, ori l-a desfăcut din cârlig. Nu era nevoie de prea multă forță. Mă plimbam dintr-un capăt în altul al camerei, cu o sticlă de bere în mână. Hawkins, pe canapea, asculta cu atenție. Oricum, le-am spus toate astea. Oamenilor tăi, vreau
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2162_a_3487]
-
la lanț. A fost tăiat undeva - sau nu vor avea nimic de văzut. Nici o urmă pe lanț și cârligul se află tot în tavan, nici un semn că a fost tras în jos de greutatea instalației. Ceea ce înseamnă că cineva a desfăcut lanțul și i-a dat drumul. Am mai luat o gură de bere. Părea că Hawkins vrea să spună ceva, dar am continuat: eram luată de val. —Oricum, ideea că instalația a căzut din întâmplare peste Charles și i-a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2162_a_3487]
-
ceva, dar am continuat: eram luată de val. —Oricum, ideea că instalația a căzut din întâmplare peste Charles și i-a crăpat capul e mult prea cusută cu ață albă. Chiar dacă Charles ar fi fost sub ea când s-a desfăcut lanțul, ar fi auzit-o în cădere. Nu era muzică de fundal sau altceva în atrium și, fiind duminică, toată lumea era la ultimul etaj. Nu era nici un sunet care să-l distragă. Să zicem că cineva a slăbit lanțul sau
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2162_a_3487]
-
ar fi văzut, și urma să îl instalăm într-o lună sau așa ceva. Dar cei de la Mowbray nu au vrut să aștepte atât. Așa că am folosit lanțul. Nu a fost ideal - uite ce s-a întâmplat, era prea ușor de desfăcut pentru oricine trecea pe acolo -, dar ar fi meritat așteptarea câteva săptămâni, în condiții normale. David Stronge și-a dat acordul. Atunci vina să cadă asupra lui. — Foarte amuzant. M-am gândit chiar acum la altceva. De ce ar fi trecut
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2162_a_3487]
-
oameni erau pentru ea doar imagini pe care să le actualizeze după bunul plac - ba chiar sau, mai bine spus, în special Suki, care își făcea prea multe griji pentru ea. Și-a întins brațele, mânecile înguste ale rochiei sale desfăcându-se în clopot peste mâinile ei subțiri, și își privi unghiile un moment. Mă întreb dacă voi primi banii lui Charles, a spus meditând. Dacă am fi fost căsătoriți, i-aș fi luat. Nu că ar conta cu adevărat. Nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2162_a_3487]
-
era un bilet cu complimente de la Tim și o foaie scoasă la imprimantă. Cinci nume, în ordine alfabetică, iar alături o listă de sume. Ochii mei s-au năpustit asupra lor. Apoi m-am dus la masa din bucătărie, am desfăcut lista și am recitit-o: Simon Grenville Patricia Makamoto James Rattray-Potter Henrik Claes Smith Nicola Walters. Absența numelui lui Bill din lista de depuneri directe mergea mână în mână cu teoria mea că Charles nu îl șantajase pentru bani, ci
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2162_a_3487]
-
Phillipa. —Phill, dragă, adu-mi carnetul de cecuri, te rog. Repejor. A scos capacul stiloului. Phillipa a intrat, a pus carnetul de cecuri pe birou și s-a retras. — Să vedem despăgubirile. Oh - ce vorbe urâte, nu? Ia să vedem. Desfăcu chitanța. M-am făcut mică, amintindu-mi ce sumă scrisesem, dar Sir Richard nici măcar nu a clipit. M-am gândit că aș fi putut să o și dublez. A scris cecul, a făcut o semnătură înflorită, a suflat peste și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2162_a_3487]
-
Poliția să-și facă treaba. Este ușor pentru tine să spui asta. Nu era sculptura ta, i-am atras atenția. Știi ceva mai mult și nu-mi spui? Ochii lui de un albastru-gri s-au uitat fix prin mine, șuvița desfăcându-i-se de o parte și de alta a frunții. Nu, nu știu, mi-a spus scurt. Era o impresionantă afișare a sincerității, ca să nu spun a șuviței. Dar de ce simțeam că pe parcursul acestei conversații nu numai eu spusesem minciuni
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2162_a_3487]
-
să vă pot răsplăti... am strecurat o hârtie mototolită de douăzeci de lire din geanta mea în mâna lui, pe care, suprinzător a primit-o. A dispărut ca într-un truc de magie; o secundă mai târziu mâna, acum goală, desfăcea o pereche de chei dintr-un inel mare luat dintr-un sertar al dulapului. Bineînțeles că aceste chei sunt încuiate noaptea, mi-a atras atenția, urmărindu-mi privirea. Veți găsi apartamentul așa cum îl știați, deși nu vă pot garanta nimic
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2162_a_3487]
-
vreo trapă. Nu speram să obțin prea multe prin această căutare; polițiștii care veniseră aici știau că Charles murise din cauza unei supradoze și probabil percheziționaseră întreg locul pentru a găsi droguri. Mulțumesc lui Dumnezeu, nu ajunseseră până acolo încât să desfacă scaunul Barcelona. Ar fi fost un sacrilegiu. Timp de două ore am căutat peste tot, desfăcând orice carte sau revistă, încercând să ridic orice placă de pardoseală și cărămidă din bucătărie, dar fără nici un succes. Erau de apreciat serviciile de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2162_a_3487]