9,442 matches
-
pe scenă. Ele pot duce la adevăr sau... la minciună, în fața ochilor săi „suprainformați”. Această carte este marcată de o experiență și poartă amprenta unei descoperiri: scena este supravegheată. Din sală, dar, mai mult decât atât, chiar și din inima ficțiunii, unde se regăsesc dispozitive de supraveghere, cărora „veghetorul de noapte” se delectează să le descopere mecanismele și să le urmărească efectele. Lucrul acesta îi face plăcere în măsura în care beneficiază, de fiecare dată, de un surplus de informație ce îi permite să
[Corola-publishinghouse/Science/2222_a_3547]
-
considerabil. Este ceea ce vom încerca să lămurim în continuare, căci dacă, în ambele cazuri, spectatorul se află într-o altă situație decât cea obișnuită, incidențele nu sunt aceleași. „Supravegherea” este întotdeauna asociată unei posturi polițienești, în timp ce „teatrul în teatru” destabilizează ficțiunea și produce un nesperat „efect de adevăr”. A vorbi despre „scena supravegheată” nu presupune aici, am anunțat-o de la început, examinarea tuturor textelor, ci mai degrabă identificarea ansamblului de proceduri și de dispozitive întrebuințate, în paralel cu reliefarea extremei varietăți
[Corola-publishinghouse/Science/2222_a_3547]
-
examinarea tuturor textelor, ci mai degrabă identificarea ansamblului de proceduri și de dispozitive întrebuințate, în paralel cu reliefarea extremei varietăți a efectelor induse. Supravegherea, pe o scenă, implică spectatorul la fel ca în celelalte cazuri, însă consecințele sale în planul ficțiunii sunt diferite, uneori chiar opuse. Spectatorul încearcă un sentiment de plăcere în măsura în care, fiind mai informat, reușește să descopere motivele instalării dispozitivului și să perceapă astfel efectele acestei „puneri la încercare”: ea revelează, dar și ascunde. Ea poate când să dezvăluie
[Corola-publishinghouse/Science/2222_a_3547]
-
ceea ce are ea fundamental și durabil. Supraveghere originară. Modeletc "Modele" Dispozitiv de supraveghere și spectator suprainformattc "Dispozitiv de supraveghere și spectator suprainformat" Când supravegherea constituie nucleul unei opere teatrale, evidența ei devine importantă nu numai pentru ceea ce produce în planul ficțiunii, ci și pentru consecințele avute în planul receptării. Cele două aspecte, textul și scena, ne interesează aici în egală măsură, deoarece din legătura lor, din interdependența lor rezultă specificul supravegherii în teatru: transformarea spectatorului într-un martor cu totul special
[Corola-publishinghouse/Science/2222_a_3547]
-
exemplul cel mai elocvent. Principiul „cadrului” ca prealabil dramatic a fost adesea utilizat, de la Îmblânzirea scorpiei la Iluzia comică; de altfel, el stă la baza câtorva dintre variantele atât de frecvente ale „teatrului în teatru”. În schema acestui dispozitiv, în ficțiunea textului, supraveghetorilor li se acordă statutul de spectatori în fața cărora se desfășoară acțiunea, în timp ce noi, cei din sală, suntem asimilați, ca să zicem așa, unor spectatori de rangul doi. Se operează, așadar, o dublare, care face și mai explicită condiția publicului
[Corola-publishinghouse/Science/2222_a_3547]
-
Mai recent, Stéphane Braunschweig face o trimitere directă la Versailles atunci când, pentru Mizantropul său, tapisează cu oglinzi pereții scenei. Astfel, personaje și spectatori se amestecă până la confuzie, participând cu toții, după obiceiul Curții, la un exercițiu de supraveghere generalizată. Grație oglinzilor, ficțiunea salonului versaillez și realitatea unei săli de teatru din zilele noastre, trecutul și prezentul se intersectează, se suprapun, actori și spectatori devin contemporani pe fondul unei supravegheri reciproce. Regizorii au recurs, treptat, și la folosirea unor oglinzi mai „teatralizate”, oglinzile
[Corola-publishinghouse/Science/2222_a_3547]
-
semnificative", ea tinde către interpretare [...] marile sărbători ale comunicării sociale, sacralizare a legăturii sociale, vin pentru a stăvili explozia semnelor". În momentul în care se produce confuzia subiectului și a obiectului, a emițătorului și a receptorului, a realității și a ficțiunii așa cum crede Lucien Sfez că se întîmplă în societatea contemporană ne găsim fie în delirul reprezentațional, fie în haosul expresiv, dacă nu cumva în prezența amîndurora. Pierderea sentimentului realității și pierderea sensului sînt maladiile acestei comunicări confuze, pentru care autorul
Comunicarea by Lucien Sfez [Corola-publishinghouse/Science/922_a_2430]
-
delirul rațiunii reprezentaționale, fie în haosul expresiv. Fie chiar, și este punctul central al lucrării noastre Critica comunicării, regăsirea în cele două deliruri, fără deosebire. Confuzie a subiectului și a obiectului, a emițătorului și a receptorului, a realității și a ficțiunii. Pierderea sentimentului realității și pierderea sensului. Cum s-a ajuns aici? Să chemăm în ajutor teoriile explicative. II. Teoriile explicative Putem evidenția trei teorii principale: • teoria lui Jürgen Habermas; • teoria lui Jacques Ellul; • teoria lui Pierre Legendre. 1. Teoria acțiunii
Comunicarea by Lucien Sfez [Corola-publishinghouse/Science/922_a_2430]
-
să rămînă personal. Ea constă în a folosi legătura politică, determinată de comunitatea în care ne naștem, și aceasta prin intermediul dreptului, care creează diferența și produce alteritatea, permițînd identificarea. Familia este deci întemeiată politic, și tatăl nu este decît o ficțiune care trimite la ceea ce fondează sistemul. Politica civilizează obiectul mitic prin puterea de a reprezenta toate ficțiunile succesive ale transmiterii. B) Lecțiile despre comunicarea industrială Să încercăm acum să precizăm obiectul comunicării în opera lui Legendre și să facem apel
Comunicarea by Lucien Sfez [Corola-publishinghouse/Science/922_a_2430]
-
și aceasta prin intermediul dreptului, care creează diferența și produce alteritatea, permițînd identificarea. Familia este deci întemeiată politic, și tatăl nu este decît o ficțiune care trimite la ceea ce fondează sistemul. Politica civilizează obiectul mitic prin puterea de a reprezenta toate ficțiunile succesive ale transmiterii. B) Lecțiile despre comunicarea industrială Să încercăm acum să precizăm obiectul comunicării în opera lui Legendre și să facem apel la opera sa Cuvinte poetice scăpate din text sau Lecții despre comunicarea industrială, apărută în 1982. "Detest
Comunicarea by Lucien Sfez [Corola-publishinghouse/Science/922_a_2430]
-
decît simple intensități luminoase pe care le reconstruim în creierul nostru în forme, culori și obiecte. 3. Factori socioculturali. Astăzi, Katz, Liebes lucrează, alături de o echipă, asupra efectului mondial al foiletonului televizat Dallas. Cum un asemenea eveniment sau o asemenea ficțiune capătă sens în interiorul unei culturi date? Aceasta este întrebarea la care vrea să răspundă ancheta. Obiectul Dallas este bine ales, căci fiecare poate să se plaseze în istoria unei familii, discutînd rolurile respective ale personajelor, căutînd să împartă informația cu
Comunicarea by Lucien Sfez [Corola-publishinghouse/Science/922_a_2430]
-
ia în seamă decît simplul du-te-vino al unui dialog fără personaj. Nu ține seama decît de el însuși, adică comunicarea în propriul său obiect. Tautologie. Să examinăm îndeaproape, prin categoria noastră de tautism, poziția lui Baudrillard, unde realitatea trimite la ficțiune și ficțiunea este realitatea însăși 117. Papa, polonezii și simulacrele Să reluăm exemplul papei și al polonezilor. În marile ceremonii redate de Katz și Dayan există reprezentare și chiar o dublă reprezentare, aceea dată în mod nemijlocit, de polonezii care
Comunicarea by Lucien Sfez [Corola-publishinghouse/Science/922_a_2430]
-
seamă decît simplul du-te-vino al unui dialog fără personaj. Nu ține seama decît de el însuși, adică comunicarea în propriul său obiect. Tautologie. Să examinăm îndeaproape, prin categoria noastră de tautism, poziția lui Baudrillard, unde realitatea trimite la ficțiune și ficțiunea este realitatea însăși 117. Papa, polonezii și simulacrele Să reluăm exemplul papei și al polonezilor. În marile ceremonii redate de Katz și Dayan există reprezentare și chiar o dublă reprezentare, aceea dată în mod nemijlocit, de polonezii care îl primesc
Comunicarea by Lucien Sfez [Corola-publishinghouse/Science/922_a_2430]
-
separat de el pentru a-l înțelege. Dar, dacă simulacrul este una din realitățile care ne așteaptă, mai trebuie mult pentru ca această schemă, puțin nebună, să funcționeze efectiv. Teoriile cele mai avansate s-au jucat zadarnic de-a perspectiva și ficțiunea, sînt prinse ele însele în ceea ce enunță. Dacă realitatea a devenit o noțiune fără conținut real, dacă mesajul nu mai are sens, dacă nu mai există frontiere între afară și înăuntru; dacă expresia, ea însăși, devine o construcție găunoasă pentru că
Comunicarea by Lucien Sfez [Corola-publishinghouse/Science/922_a_2430]
-
publicitatea. Căci publicitatea face viu și prezent ceea ce este comun tuturor. Ea țese rețele de sensibilitate, de gust, de gîndire: o identitate. Se poate vedea cum, pe nesimțite, schema altădată în uz se inversează. În loc ca publicitatea să intervină ca ficțiune în cursul unei realități descrise, în această ultimă etapă realitatea ia locul ca ficțiune în țesătura narativă cu imagini ale publicității. B) Publicitatea confirmă viitorul Altă funcționare: țesătura narativă a "publicității" este ea însăși dusă la un înalt nivel de
Comunicarea by Lucien Sfez [Corola-publishinghouse/Science/922_a_2430]
-
de sensibilitate, de gust, de gîndire: o identitate. Se poate vedea cum, pe nesimțite, schema altădată în uz se inversează. În loc ca publicitatea să intervină ca ficțiune în cursul unei realități descrise, în această ultimă etapă realitatea ia locul ca ficțiune în țesătura narativă cu imagini ale publicității. B) Publicitatea confirmă viitorul Altă funcționare: țesătura narativă a "publicității" este ea însăși dusă la un înalt nivel de abstracție: aici se părăsesc țărmurile, chiar aluzive, cu obiecte tehnice "dezagreabile", și se plutește
Comunicarea by Lucien Sfez [Corola-publishinghouse/Science/922_a_2430]
-
hotărăște și joacă iterativ între cei doi poli, al reprezentării și al exprimării. Cauzalitatea și complexitatea își răspund în mod confuz. Fiecare din cele două mișcări se găsește blocată de antonimul ei, și singura ieșire este să se refugieze în ficțiune. Să ne înțelegem: nu o ficțiune care sugerează o lume nouă prin construcția de imaginar și care se mișcă liber în bogăția de semne interpretabile, lăsînd analogia să-și joace rolul, ci, în acest tip de ficțiune experimentală care tinde
Comunicarea by Lucien Sfez [Corola-publishinghouse/Science/922_a_2430]
-
doi poli, al reprezentării și al exprimării. Cauzalitatea și complexitatea își răspund în mod confuz. Fiecare din cele două mișcări se găsește blocată de antonimul ei, și singura ieșire este să se refugieze în ficțiune. Să ne înțelegem: nu o ficțiune care sugerează o lume nouă prin construcția de imaginar și care se mișcă liber în bogăția de semne interpretabile, lăsînd analogia să-și joace rolul, ci, în acest tip de ficțiune experimentală care tinde să convingă prin probe, se înarmează
Comunicarea by Lucien Sfez [Corola-publishinghouse/Science/922_a_2430]
-
se refugieze în ficțiune. Să ne înțelegem: nu o ficțiune care sugerează o lume nouă prin construcția de imaginar și care se mișcă liber în bogăția de semne interpretabile, lăsînd analogia să-și joace rolul, ci, în acest tip de ficțiune experimentală care tinde să convingă prin probe, se înarmează cu referințe și dezvoltă pe experiențe simulate o baterie de noțiuni prezentate ca științifice. Nimic mai tulburător decît amestecul de deducții riguroase pornind dintr-un teren fictiv: unii se servesc de
Comunicarea by Lucien Sfez [Corola-publishinghouse/Science/922_a_2430]
-
decît amestecul de deducții riguroase pornind dintr-un teren fictiv: unii se servesc de acest procedeu pentru a ne sugera absurdul. Este resortul utopiilor negative, logica impecabilă a absurdului: un tip de science fiction care se prezintă el însuși ca ficțiune. Dar, cu știința cognitivă, noi nu sîntem în literatură. Ea nu se vrea fantezie, ci știință. Ea nu ne invită la visare, ci ne prezintă ceea ce ea estimează a fi "adevărat". Există acolo un tur de scamatorie unde discursul logic
Comunicarea by Lucien Sfez [Corola-publishinghouse/Science/922_a_2430]
-
Istoric : amintirea, memorial, biografia, autobiografia, cronica 3. Didactic : fabula, proverbul, snoava, ghicitoarea 4. Epistolar: telegrama, cartea poștală, ilustrată, scrisoarea; Opera literarA Este o creație în versuri sau în proză care prezintă într-o formă aleasă, prin intermediul imaginii artistice și a ficțiunii (a imaginației) fapte, întâmplări, aspecte din natură, personaje, gânduri, idei și sentimente reușind să-l emoționeze pe cititor. Prin ea cititorul își crează un univers imaginar propriu. Acest univers este realizat printr-un limbaj literar care are valoare artistică datorită
LIMBA ŞI LITERATURA ROMÂNĂ GHID DE PREGĂTIRE PENTRU EXAMENE ŞCOLARE by CRINA- MIHAELA CHIRIAC () [Corola-publishinghouse/Science/625_a_1292]
-
ultima resursă posibilă de imaginație a scriitorului respectiv. Este cea mai adânca formă de scriitură ce există. Nu e neaparat structurată pe planuri de acțiune dar implică niveluri de semnificatie paralele. Spunem în mod curent că un roman este o ficțiune în proză de dimensiuni mari. Poate fi un roman de acțiune, polițist, de dragoste poate prezenta valori pshihologice sau doar un studiu social. Caracteristici: * au rol de agrement (desi Educația lui Cyrus este un roman didactic). * au caracter beletristic. * subiectul
LIMBA ŞI LITERATURA ROMÂNĂ GHID DE PREGĂTIRE PENTRU EXAMENE ŞCOLARE by CRINA- MIHAELA CHIRIAC () [Corola-publishinghouse/Science/625_a_1292]
-
științei, exprimate prin adevăr. bă Spiritele sensibile sunt cele dominate de emoții și sentimente, de activitățile de creație, cele care cultivă valorile artistice ale imaginarului pe care caută să-l Înlocuiască cu realitatea obiectivă a lumii exterioare. Aceste persoane preferă ficțiunea și formele artistice, realității lumii, ca pe un univers interior al imaginarului În care se regăsesc și cu care se identifică. Propriu acestui tip spiritual Îi sunt imaginile artistice, exprimate prin frumos. că Spiritele datoriei sunt cele dominate de ordine
[Corola-publishinghouse/Science/2266_a_3591]
-
vreodată ușor, deși, în „Dintr-un text comun”, lasă să se înțeleagă că a avut și astfel de perioade: „e mult, e un timp de cînd n-am mai scris nici cîteva sute de pagini”7). Asta-i, desigur, curată ficțiune: „cîteva sute” are întreaga sa operă. De fapt, cum scrie Bacovia? Mărturiile sale sînt puține și nu întotdeauna clare. Cert, scrie numai într-o „concentrare de cugetare”, care-l consumă și-l obosește, și, în majoritatea cazurilor, numai „prin prisma
ÎN JURUL LUI BACOVIA by CONSTANTIN CALIN () [Corola-publishinghouse/Science/837_a_1765]
-
rău să se prindă e numai aparent exclusă. Neputînd munci în felul celorlalți, Bacovia caută o compensație în „munca de visător”, meserie care (ierte-mi-se rima) nu figurează în nici un nomenclator, inventată, mai în glumă - mai în serios, o ficțiune necesară celui ce, din cauza nevrozei, a plictiselii, a angoasei etc. nu stă la masa de lucru, dar nici nu face altceva. Din cînd în cînd, gîndul că „cineva departe muncește” și pentru el, îi revelă poziția de privilegiat, pe care
ÎN JURUL LUI BACOVIA by CONSTANTIN CALIN () [Corola-publishinghouse/Science/837_a_1765]