11,108 matches
-
bat. Șeful are autoritate. Dă și tu, îi zice unuia mai slab de constituție. Așa se nasc codurile de legi. Dinte pentru dinte. Cel învins primește de la Șăfu’ o pungă de pufuleți plină pe jumătate. O formă de potlach. Un ritual în care, dăruind, îți umileai adversarul. Dădeai dovadă în felul ăsta de o atitudine de superioritate morală. Sunt un fel de vânători-culegători. Ei nu au „pregătirea, educația care să le permită să acționeze prin muncă asupra naturii înconjurătoare pentru a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1854_a_3179]
-
realizează că e ceva mai complicat să-ți iei temperatura cu un microscop. Când am povestit asta, mi-ar fi trebuit ceva gesticulație. N-am. Religii de fabrică E foarte adevărat că de multe ori se folosește abuziv termenul de ritual pentru un amestec extrem de eterogen de fapte sociale. Ar trebui analizate chiar acrobațiile intelectuale ale antropologilor care încearcă să identifice anumite comportamente rituale profane în aproape orice activitate umană ce implică repetitivitate, un oarecare grad de elaborare și dramatizare. Totuși
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1854_a_3179]
-
că am tras o foame de zile mari, ceva ce nu mi s-a mai întâmplat nici înainte și nici după aceea. Mâncam o baghetă și o gură de lapte pe zi, dar nu-mi păsa, făcea parte dintr-un ritual anume al zilei, ceva de vis. Mă sculam dimineață, destul de devreme, plecam cu metroul la școală, iar după cursuri o luam pe jos, de fiecare dată pe alt traseu, ca să economisesc biletele din abonamentul pe care mi-l cumpărasem și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2164_a_3489]
-
că mă prăbușesc, Delfinașule, că sînt o ruină. Unde ești porumbița mea? făcea pe actorul, tot la baie? Să lase la dracu’ robineții ăia. Nu era apă caldă la bideu, și ea trebuia neapărat să se spele, făcea parte din ritualul ei, de ce era nevoie să fie un nesuferit de fiecare dată? Ea cu irigațiile, el cu ciorăpeii, fiecare cu ale lui, spune Tîrnăcop. — Pînă la urmă l-au lăsat pe el în pace și au început să se ciorovăiască între
Dansul focului sau 21: roman despre o revoluþie care n-a avut loc by Adrian Petrescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1317_a_2722]
-
Cicoare. El este misteriosul musafir despre care vă vorbeam. Fiți binevenit în casa noastră. Luați loc colea, în capul mesei, și pe mine vă rog să mă iertați, dar eram în drum spre beci, unde am de săvârșit un adevărat ritual în fața unui butoi care își sloboade licoarea doar când știe că avem un oaspete de seamă - a glumit învățătorul, îndreptându-se spre ușă. După câtăva vreme, s-a întors, purtând triumfal o bardacă pântecoasă, pe care a așezat-o în mijlocul
Întorşi din infern vol. II by Vasile Ilucă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1238_a_1876]
-
perfectă a frumuseții. Admirația Îl separase de ceilalți, Înfrățit, cum era, cu gingașa minune cristalină, antropomorfizată de privirea exaltatului. Poate tocmai această obsesivă fixație admirativă a și produs dezastrul. Când a trebuit să revină din metalumea hipnotică a transcendenței În ritualul domestic, năucirea fusese prea mare, mișcările abrupte și stinghere. Radu a atins, fără să vrea, chiar obiectul celest. Surprins de brutala dezordine, paharul s-a clătinat, o fracțiune, șocat, vulnerat, s-a desprins de podiumul tăbliei telurice, apoi s-a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2122_a_3447]
-
În creier/ cunoașterea deplină a umbrei/ visam/ din fiere și din moarte din boală și din pulbere/ să nasc deplin poemul.” * „Dumnezeu nu poate fi Înțeles decât personal”, spunea Kafka. „Fiecare Își are propria viață și propriul Dumnezeu. Preoți și ritualuri nu sunt decât cârje pentru viața infirmă a sufletului.” Nici un pact de complicitate cu „Stăpânul lumii”, Într-adevăr, ci sfidarea sa, ca și a mărului său interzis. Exodul din Paradisul vieții fără de moarte și fără de viață n-ar fi fost
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2122_a_3447]
-
de autoritate pe care sistemul le inoculase chiar și celor care se credeau străini de ele. Cu Sorin eram prieten, știam prea bine cât disprețuiește morga unor colegi instalați În poziții de selecționeri sau critica literară de „direcție”, nu doar ritualurile instituționalizate. Mai complicată era situația cu Ștefan Bănulescu. Îi citisem, firește, cărțile, scrisesem chiar despre el, dar Înainte de a intra În dialog direct nu Îl știam decât din niște sumare și Întortocheate relatări ale lui Paul Georgescu, deloc În largul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2122_a_3447]
-
Culturii și Educației Socialiste nu Îi permitea să acorde premiile din cauza unor neclarități strict „tehnice”, așa mi se spusese, adică a unor confuzii privind data apariției, genul literar În care se Încadrează volumele etc. Cei care Îmi vorbiseră, În obișnuitul ritual al bârfelor cotidiene bucureștene, despre aceste tergiversări birocratice nu pomeniseră, firește, niciodată numele meu, nici chiar atunci când sugerau că da, ar fi posibil ca unele dintre cărțile premiate să necesite un nou referat de clarificare și susținere. Chiar cu câteva
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2122_a_3447]
-
neliniște că nu mă voi mai Întoarce. Era vineri seara. Ploua abundent. Piața centrală și debarcaderul și atâtea imagini clasicizate pierduseră grandoarea. Am decis să căutăm cartierul vechiului ghetto. Am nimerit Într-o mică sinagogă unde se oficia ajunul Sabath-ului. Ritual sefard, spaniol, mediteranean, diferit de uzanța așkenazită a Europei Răsăritene. Femeile nu erau despărțite de bărbați și, Încă mai neobișnuit, cântau Împreună cu aceștia bucuria festivității, atât de distinctă de lamentările dureroase ale Estului. Venisem sub imboldul estetic al Atenei și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2122_a_3447]
-
perfect asimilată, crescut Într-o atmosferă cvasicreștină, deloc deosebită de cotidianul familiilor maghiare, băiețelul descoperă ciudățenia condiției sale, În care nu se poate recunoaște, abia Într-o vizită la rudele sale din provincie. Pentru un observator infantil, venit din „metropolă”, ritualurile religioase tradiționale, pe care le contemplă pentru prima dată, par doar bizare și plicticoase. Realitatea se revelează dramatic abia În dimineața când, din Întâmplare, deschide ușa de la baie și confruntă, Îngrozit, o arătare apocaliptică: femeia rasă În cap, Într-un
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2122_a_3447]
-
ceea ce „este În stare” să facă omul izolat prin vârstă, doliu și temperament, de ambianța socială. Istoria alienării și regenerării lui Pereira pare istoria relației sale cu adevărul. Pereira trăiește În trecutul cu care a stabilit un cod cotidian protector. Ritualurile sale gastronomice intră și ele În subterfugiile de a evada din rigorile prezentului. În pofida sfaturilor cardiologului și a crizelor de oboseală și transpirație, continuă să consume vicioase limonade dulci și ispititoare omlete interzise. Rușinat de fiecare dată, dar gata să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2122_a_3447]
-
-l atinge, nu și-l aranjează. Îl privește pe el. Primește-mă înapoi. E o noapte pe care n-o va uita niciodată. Fac dragoste de parcă ar veni sfârșitul lumii. Amândoi încearcă să depășească privirea goală dintre ei. Ea repetă ritualul cunoscut. Trupul lui îi spune că i-a dus dorul. Ea plânge, preia controlul asupra dorinței lui. Încearcă toate trucurile pe care le știe ca să-i facă plăcere. Amintirile revin. Crede că a câștigat. El îi spune că o iubește
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1921_a_3246]
-
acum, nu trebuie să merg până la capăt. Trebuie să știu când să-mi înfrânez trupele... Nu mai sunt uimită că poate să facă dragoste în timp ce-și pune ordine în gânduri. Pentru mine, asta a devenit o parte din ritualul nostru. În clipa în care îmi dau seama că și-a pierdut firul gândurilor, trupul meu o ia razna. De patru ori ai trecut râul Chi dintr-o parte într-alta ca să scapi de Chiang Kai-shek? îl întreb eu, tachinându
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1921_a_3246]
-
ea. Dar ei negară că ar fi știut ceva. Duane Cain, care dădea înapoi ca racul pe coridor, o strigă: —Ai cumva idee ce s-a întâmplat cu The Ram? Ea se holbă la el, încurcată. Sacrificii ca-n Vechiul Testament. Ritualuri cu animale 1. —Voiam să zic, mașina lui a fost total bulită? Știi, am putea... Am putea să ne ocupăm noi de ea, dacă vrei. Poliția o interogă din nou. Vorbise cu ei și a doua zi după accident, dar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1902_a_3227]
-
bâlbâi și râse și ea. Nu mai găsea nimic de spus. Buzele i se strânseră, obrajii i se îmbujorară, iar ochii i se umplură de lacrimi. Sosise momentul când Karin trebuia să-i schimbe lui Mark pantofii și șosetele, vechiul ritual de stimulare a circulației, rămas din săptămânile în care fusese țintuit la pat, la care nu renunțase pentru că n-avea altceva de făcut. Mark stătu docil în timp ce-i scoase pantofii Converse All-Stars. Bonnie își reveni și o ajută la celălalt
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1902_a_3227]
-
pe care o pusese bine pentru astfel de situații. Bonnie îl făcu pe Mark să se întindă pe spate și să-și abandoneze picioarele acestui proces. —Cireșiu-înghețat? Ce zici de vinețiu? Nu. Degerătură? Rămâne degerătură. Karin se așeză și urmări ritualul. Se întorsese să-l ajute pe Mark cu șase ani prea târziu. Acum, orice ar face pentru el, oricât de bine l-ar recupera, se va întoarce la asta. —Vin imediat, promise ea și ieși din cameră. Fără haină, se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1902_a_3227]
-
ar fi putut alege el de pe urma noii lor legături? Pur și simplu cu șansa de a face lucrurile așa cum trebuie, în sfârșit. Redu, refolosește, reciclează, recuperează, răscumpără. Ieșeau împreună la plimbare. Ea îl târa la Casa de licitație Fondel, vechiul ritual de miercuri seara, răspândit în tot ținutul. Să fie în altă parte decât la spital i se părea un paradis dintre cele mai vinovate. Daniel nu cumpăra nimic, dar era de acord cu orice comerț la mâna a doua: Lucrurile
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1902_a_3227]
-
lor răsucite, zgomotoase ca un trombon. Dansează, înclinându-se adânc, lovind cu picioarele aerul sărat și proaspăt, înclinându-se iar, sărind, învârtindu-se, desfășurându-și aripile, cu gâturile arcuite pe spate dintr-un fel de impuls între stres și bucurie; ritual de primăvară la capătul de nord al ființei. Să presupunem că păsările rețin, exact ca într-o fotografie, o schiță a ceea ce au văzut. Perechea asta se află în cel de-al cincisprezecelea an. O să mai aibă încă cinci de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1902_a_3227]
-
nevasta te-a neglijat pe tine în ultima vreme. Așa că n-ai decât să stai acasă! Ochii ei îl tachinau. Aha! Știam eu. El clătină din cap, derutat de el însuși. Ea întinse mâna și-i mângâie chelia, vechiul ei ritual aducător de noroc. Știi ceva? zise el. Chiar credeam că am ajuns la un anume nivel de stăpânire de sine, în momentul ăsta din viața mea. —„Mare parte din activitatea creierului constă în a-și ascunde activitatea de noi“, cită
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1902_a_3227]
-
recunoștea, se străduise un timp să-și înfrâneze această plăcere familiară înainte să accepte acea formă străină ca fiind a lui. Încă se bucura de compania temeinică a soției lui. El și Sylvie se atingeau tot timpul, chiar și acum. Ritual de maimuță, îi spuneau ei. Își mângâiau tot timpul mâinile când citeau împreună, își masau umerii când spălau vasele. „Știi ce ești?“ îl acuza ea, ciupindu-l. „Ești un masajofil bătrân și spurcat.“ El îi răspundea cu gemete fericite. La
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1902_a_3227]
-
că o să-l gazeze, când Mark o să adoarmă. Capgrasul o schimba și pe ea. Lupta să nu se obișnuiască. Un timp continuase să vadă: râsul lui, nefiresc de mecanic. Răbufnirile lui de tristețe, simple constatări. Chiar și furia lui, un ritual colorat, nimic mai mult. Izbucnise într-o declarație de dragoste pentru Barbara, demnă de un copil de șapte ani, din nimic. Se ducea la pescuit cu amicii lui, imita tot jargonul, stătea în barcă și-și blestema ghinionul ca un
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1902_a_3227]
-
sinelui. Puiul de cocor care a învățat deja să zboare își urmează părinții înapoi spre o casă de unde trebuie să învețe să plece. Trebuie să vadă bucla o dată, ca să-i memoreze punctele de reper. Drumul ăsta e o tradiție, un ritual care se modifică doar foarte puțin, transmis din generație în generație. Chiar și buclele mici - la stânga, în jos pe valea aceea, înainte peste aflorimentul ăla - se păstrează. Ceva din ochii lor trebuie să recunoască simbolurile. Dar cum o fac, asta
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1902_a_3227]
-
lor de copii: o cădere nervoasă. Dar criza încetă la fel de brusc cum apăruse și ea se ridică în picioare pe bordură, potolită. Pe undeva trebuie să fi știut de la bun început: n-ar fi putut niciodată trece mai departe de ritualul ăsta. Plecarea i-ar fi dat dreptate lui Mark. Ar priva-o de orice percepție ar fi avut despre ea însăși. O năpădi o mare curiozitate, o nerăbdare să afle ce ar mai putea deveni dacă rămânea aici. Cine ar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1902_a_3227]
-
culcare ciudat de liniștit. Se trezi revigorat. La bufetul de la micul dejun - o abundență sănătoasă de Midwest, cu trei feluri de cârnați - realiză brusc că scrisul lui n-ar fi trebuit să devină niciodată altceva decât o meditație intimă, un ritual zilnic pentru el și câțiva prieteni. Putea s-o ia de la început cu extraordinarul Mark Schluter. Se întorsese nu atât ca să strângă date despre Mark, cât să contribuie la propulsarea poveștii sale spre necunoscut. S-ar putea ca, până la urmă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1902_a_3227]