11,725 matches
-
posibil război cu Prusia, alături de care nu dorea în nici un caz să se afle și Franța. Din acest motiv diplomația austriacă dădea de înțeles că, în condițiile în care guvernul francez susținea menținerea unirii Principatelor și ideea prințului străin la tronul lor, exista disponibilitatea necesară pentru a adopta aceeași poziție, condiționată doar de neapartenența noului monarh la o dinastie ostilă Austriei 326. Respingerea solicitării adresate de guvernul român lui Drouyn de Louys, prin intermediul lui I.C. Brătianu, la 2 martie, ca reprezentanții
[Corola-publishinghouse/Science/84966_a_85751]
-
care aceeași d-nă Cornu le avusese cu I.C. Brătianu, acesta din urmă trimitea și el, tot pe 14 martie, o telegramă către executivul român în care anunța disponibilitatea manifestată de Anglia pentru a-l susține pe Carol de Hohenzollern la tronul României: "Anglia are de asemenea convingerea că un principe străin este posibil. Candidatul Angliei este Hohenzollern"334. Având acordul imediat al guvernului, Brătianu și I. Bălăceanu încep să întreprindă mai multe demersuri pe lângă Casa Regală a Prusiei pentru a obține
[Corola-publishinghouse/Science/84966_a_85751]
-
un principe străin, la blocarea expansiunii rusești 337. Invocarea istoriei, întâlnită frecvent în discursurile lui Brătianu, juca acum rolul identificării unor noi argumente pentru susținerea prințului străin. Referirile la rivalitățile ce apăreau de fiecare dată, între familiile boierești, pe tema tronului celor două Principate și consecințele ce decurgeau automat de aici ocupau un loc important în noua pledoarie a lui I.C. Brătianu. Examinând atitudinile marilor puteri față de români, accentul cădea din nou la finalul memoriului asupra relațiilor cu Poarta, care trebuia
[Corola-publishinghouse/Science/84966_a_85751]
-
prosperității lor338. Profitând de relațiile bune pe care le aveau în presa franceză, un grup de studenți români în frunte cu Ioan Lahovary și Eugen Stătescu arătau din nou opiniei publice franceze motivele pentru care doreau un prinț străin pe tronul Principatelor. La loc de frunte se aflau încetarea rivalităților existente între diferiții pretendenți și stoparea intervențiilor puterilor europene în problemele interne 339. În paralel cu demersul ce-și propusese ca obiectiv lămurirea diplomației europene asupra justeței revendicărilor, dar și popularizarea
[Corola-publishinghouse/Science/84966_a_85751]
-
să se oprească asupra unui prinț de Hohenzollern datorită relațiilor speciale ale acestei dinastii cu Napoleon. Primit în audiență, a doua zi, trimisul român comunica familiei princiare intenția locotenenței domnești de a supune candidatura celui de-al doilea fiu la tronul României spre aprobare populației românești printr-un plebiscit. Deloc întâmplător era amintită, încă de la început, susținerea pe care această idee o avea din partea Franței 344. Terenul fusese pregătit oarecum încă din toamna lui 1865 când în trecere spre Paris, I.C.
[Corola-publishinghouse/Science/84966_a_85751]
-
o avea din partea Franței 344. Terenul fusese pregătit oarecum încă din toamna lui 1865 când în trecere spre Paris, I.C. Brătianu se oprea la Vaudrevanges, unde discuta cu doctorul de Galhau (un apropiat al doamnei Cornu) despre candidaturile posibile la tronul Principatelor 345. Elocventă era mai ales discuția cu doamna Cornu, o apropiată a cercurilor liberale care, în această calitate, îi spusese lui I.C. Brătianu: "Căutați un prinț? Luați un Hohenzollern, sunt aliații împăratului, iar acesta ține mult la ei"346
[Corola-publishinghouse/Science/84966_a_85751]
-
miză foarte mare. În discuțiile purtate, în aceeași seară de 18 martie, cu prințul Carol, Brătianu, în încercarea de a-l convinge să accepte rapid propunerea făcută, insista asupra pericolelor ce planau asupra României în caz de prelungire a vacanței tronului. Conștient fiind de implicațiile gestului său în cazul acceptării, Carol evita să dea un răspuns tranșant, dorind să cunoască mai întâi opinia regelui Prusiei, șeful familiei Hohenzollern. Acestuia îi va scrie peste câteva zile însuși Carol Anton, mărturisindu-i cât
[Corola-publishinghouse/Science/84966_a_85751]
-
peste câteva zile însuși Carol Anton, mărturisindu-i cât se putea de sincer surpriza provocată de vizita lui Brătianu și mai ales oferta pe care acesta o făcuse fiului său347. Chiar dacă Franța trimitea semnale pozitive privind plasarea lui Carol pe tronul României, guvernul prusac se manifesta rezervat în a-și da consimțământul în lipsa unui acord prealabil franco-prusac, datorită temerii că, mai devreme sau mai târziu, Franța va încerca să impună anumite modificări de frontiere, ca monedă de schimb pentru sprijinul acordat
[Corola-publishinghouse/Science/84966_a_85751]
-
în capitala României. Dificultățile cele mai mari veneau în continuare din plan internațional, din cauza complicatelor jocuri diplomatice. Din aceste motive, sperându-se într-o reducere a presiunii externe, în urma rezultatului pozitiv al unui plebiscit pe tema venirii lui Carol la tronul României, Locotenența Domnească hotăra împreună cu guvernul condus de Ion Ghica, pe 29 martie, consultarea populației. Un rol important îl jucaseră în luarea acestei decizii explicațiile pe care I.C. Brătianu, sosit în țară cu două zile mai înainte, le oferea celor
[Corola-publishinghouse/Science/84966_a_85751]
-
guvernului de a obține un rezultat pozitiv 373, la care se adăuga implicarea unor preoți ai Bisericii Ortodoxe române 374, nu era greu de intuit rezultatul plebiscitului ce urma să aibă loc pentru validarea publică a alegerii și instalării pe tronul Principatelor a lui Carol I. Acesta era și motivul pentru care, la 3 aprilie, I.C. Brătianu își permitea, reîntors pentru câteva zile la București, să trimită o telegramă lui Carol Anton de Hohenzollern, în care vorbea despre entuziasmul poporului față de
[Corola-publishinghouse/Science/84966_a_85751]
-
Rosetti având rolul de a pregăti terenul pentru o asemenea acțiune 377. Disensiunile politice de la București avuseseră cu siguranță un rol determinant în reîntoarcerea lui Brătianu la Berlin și intensificarea acțiunilor prin care Carol urma să fie convins să accepte tronul României. Activitatea pe care o desfășura în această perioadă era remarcată și de ambasadorul Austriei la Berlin, A. Karoly, care îi comunica, la 9 aprilie 1866, lui Mensdorf, că Rusia și Poarta cereau Prusiei lămuriri referitoare la candidatura lui Carol
[Corola-publishinghouse/Science/84966_a_85751]
-
la Berlin, A. Karoly, care îi comunica, la 9 aprilie 1866, lui Mensdorf, că Rusia și Poarta cereau Prusiei lămuriri referitoare la candidatura lui Carol. Tot acum îl informa și despre agentul român Brătianu, sosit la Dusseldorf, care îi propusese tronul României prințului de Hohenzollern 378. În timp ce I.C. Brătianu, I. Bălăceanu și alți emisari români încercau să convingă Puterile Garante să accepte preluarea conducerii României de către Carol I, în țară guvernul român se confrunta cu o serioasă mișcare separatistă ce izbucnea
[Corola-publishinghouse/Science/84966_a_85751]
-
amenințări, nici de intimidări. Sunteți expresia Națiunii. Fiți executorii energici ai voinței ei"382. În contextul agitației de la Iași, primirea unui răspuns favorabil din partea împăratului francez, dar și sugestiile făcute de Bismarck, îl determinau pe principele Carol I să accepte tronul statului român. Tatăl său, Carol Anton, îl sfătuia totuși să păstreze un secret total asupra planurilor sale, invitându-i la Dusseldorf pentru discuții doar pe I.C. Brătianu și I. Bălăceanu. Primul solicita, în dimineața zilei de 19 aprilie, o audiență
[Corola-publishinghouse/Science/84966_a_85751]
-
oficiale 383. Hotărârea de a accepta coroana României, chiar împotriva deciziilor luate de Conferința de la Paris, era luată încă din 16 aprilie, fapt transmis de Brătianu Locotenenței Domnești la 20 aprilie: "De aici înainte viața lui este consacrată pentru apărarea tronului României și pentru prosperitatea patriei sale adoptive"384. Conștient de tensiunea din țară, liderul liberal muntean cerea guvernului: "Să mențineți în aceste 20 de zile ordinea cu orice preț fără ca să fiți îngrijorați ca până acum de amenințările din afară
[Corola-publishinghouse/Science/84966_a_85751]
-
diplomatice europene, Bismarck simțea de datoria sa să-l avertizeze pe diplomatul Goltz asupra faptului că, indiferent de ce informații primea în privința sensibilului subiect românesc și nu numai, din partea ministrului de externe francez, susținător al proiectului aducerii unui domn străin pe tronul Principatelor, el trebuia să vegheze doar la interesele Prusiei și să evite orice capcană posibilă venită din partea chiar și a unui stat precum era cel francez 389. Aceasta trebuie să fi fost și explicația pentru rezerva totală a Prusiei, ce
[Corola-publishinghouse/Science/84966_a_85751]
-
lui Carol și prefera să adopte în timpul dezbaterilor de la Paris mai mult o poziție de secondare a "pledoariilor" franceze 390. Oricât de abil ar fi fost guvernul prusac, motivul real pentru care acesta nu susținea deschis candidatura prințului Carol la tronul României era detectat de ambasadorul Franței la Berlin, Benedetti. Acesta informa la 6 aprilie 1866 pe Drouyn de Louis despre demersurile pe care Brătianu și ceilalți delegați români le întreprindeau la Dusseldorf 391. Reținerea familiei regale prusace putea să pară
[Corola-publishinghouse/Science/84966_a_85751]
-
prietena familiei de Galhau, erau doar câteva dintre persoanele pe care Brătianu încerca să le câștige pentru cauza românească 396. Abia după ce începuseră să circule zvonuri potrivit cărora Napoleon l-ar sprijini pe Nicolae Bibescu, ofițer în armata franceză, pentru tronul de la București, baronul d'Avril îi transmitea lui Drouyn de Louis faptul că adversarii Franței răspândeau zvonul potrivit căruia statul francez sprijinea impunerea unei candidaturi indigene, idee care era considerată puțin simpatică în Valahia și inacceptabilă în Moldova 397. Prusia
[Corola-publishinghouse/Science/84966_a_85751]
-
făcută viitorului domn al României de a pune Europa în fața unui fapt împlinit. Dacă la aceasta mai adăugăm și refuzul lui Wilhelm I de a lua în discuție cererea unui ministru turc de a-i interzice lui Carol să accepte tronul Principatelor, ne dăm seama că, între timp, se produsese o schimbare de optică la Berlin 398. Faptul acesta era confirmat și de Baronul de Talleyrand, ambasador al Franței la St. Petersburg, care îl informa în aceeași perioadă pe Drouyn de
[Corola-publishinghouse/Science/84966_a_85751]
-
din motivele pentru care "puterile prietene" acceptaseră să semneze textul trimis la București era convingerea lor că Adunarea electivă nu va alege un alt domnitor în afara celui deja desemnat, dar și pentru a oferi principelui Carol timpul necesar să ocupe tronul. Convins de succesul urcării pe tron a prințului Carol de Hohenzollern, liberalul muntean recomanda Locotenenței Domnești "energie mai multă (...) căci România a triumfat"412. Revenind la dezbaterile din Parlament, merită remarcată și pledoaria pe care Ion Strat o făcea în favoarea
[Corola-publishinghouse/Science/84966_a_85751]
-
acceptaseră să semneze textul trimis la București era convingerea lor că Adunarea electivă nu va alege un alt domnitor în afara celui deja desemnat, dar și pentru a oferi principelui Carol timpul necesar să ocupe tronul. Convins de succesul urcării pe tron a prințului Carol de Hohenzollern, liberalul muntean recomanda Locotenenței Domnești "energie mai multă (...) căci România a triumfat"412. Revenind la dezbaterile din Parlament, merită remarcată și pledoaria pe care Ion Strat o făcea în favoarea prințului străin. El sublinia, printre altele
[Corola-publishinghouse/Science/84966_a_85751]
-
putea fi considerată o surpriză. Vehicularea acestui proiect la 8 și 15 mai chiar de către ambasadorul Prusiei la Paris, von Goltz, într-o telegramă către Bismarck, arăta inconsecvența diplomației prusace 426. Dovada hotărârii Porții de a nu accepta urcarea pe tron a lui Carol era protestul din 15 mai, pe care-l depunea prin reprezentantul său la Conferința de la Paris și insistența pentru a i se acorda dreptul de a interveni militar, invocând încălcarea drepturilor sale de țară suzerană. Chiar dacă guvernul
[Corola-publishinghouse/Science/84966_a_85751]
-
ia forma unui compromis între grupările politice unite pentru înlăturarea de la putere a lui Cuza Vodă și aducerea unui prinț străin, dar adverse în probleme de ordin economico-politic. Scopul principal al coalizării acestor forțe politice fusese atins prin urcarea pe tron a lui Carol I. Din acest moment, luptele politice interne, anunțate încă din timpul redactării Constituției, prindeau tot mai mult contur, fiind concentrate asupra ritmului și a direcției procesului de modernizare. Preluând conducerea României, Carol I se arăta hotărât să
[Corola-publishinghouse/Science/84966_a_85751]
-
iulie 1866 de Ion Ghica, provoca numeroase proteste în rândul opiniei publice și al clasei politice românești. Acceptând formule precum: nemodificarea relațiilor speciale cu Poarta (art. 1), conservarea numelui de "Principatele Unite ale Valahiei și Moldovei" (art. 2), contestarea eredității tronului (art. 4), obligația Principatelor de a participa alături de otomani la războaie ofensive sau defensive (art. 6) ș.a. ar fi însemnat nu numai o anulare a tuturor libertăților câștigate anterior, dar și micșorarea spațiului de "manevră" pentru viitoarele acțiuni 440. Perioada
[Corola-publishinghouse/Science/84966_a_85751]
-
constatau și ei aceleași valuri de entuziasm. Ample manifestări cu salve de tun și Te Deum-uri prin care era exprimată satisfacția pentru proclamarea lui Filip de Flandra ca domn al României puteau fi văzute chiar a doua zi după părăsirea tronului de către "domnul Unirii", în mai multe orașe ale țării din rândul cărora Iașul nu lipsea. Aici, în dimineața zilei de 11 februarie, steagurile fâlfâiau, muzica răsuna, evenimentul fiind sărbătorit prin trei nopți de iluminat 456. Rațiunea unor asemenea acțiuni nu
[Corola-publishinghouse/Science/84966_a_85751]
-
pământean"463. Liderul junimist exprima involuntar o stare de spirit deloc străină factorilor responsabili de la București. Iașul intra în atenția acestora și datorită varietății de opțiuni politice existente în fosta capitală a Moldovei. Dacă din partida ieșeană favorabilă instalării pe tron a unui domn pământean făceau parte A.D. Holban, Ion Creangă, Nicolae Ionescu, B.P. Hașdeu, Simion Bărnuțiu, I.H. Rădulescu - iar unii dintre ei, precum Nicolae Culianu, Petre Suciu sau Gh Panu464 aprobau ideea amintită fără a se implica la modul concret
[Corola-publishinghouse/Science/84966_a_85751]