9,905 matches
-
are în viață decât câteva momente în care e fericit. Scurte, dar intense. După o suferință intensă, tatăl lui Hans moare sub un bloc de piatră desprins dintr‑o stâncă austriacă veritabilă. Cel puțin a fost scutit de mediocritatea vieții cotidiene, e de părere fiul său, pe care‑l amenință mereu pericolul de a se scufunda în această mediocritate; va face însă tot ce‑i stă în putință ca să evite acest lucru. O viață scurtă, intensă și apoi, poate, o moarte
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1971_a_3296]
-
Camus, pe care tocmai îl citește împreună cu Sophie și cu nimeni altcineva, eroul intră la închisoare. Condamnat la moarte, percepe afară niște sunete delicate, ce vin din natură, și devine astfel sensibil la nuanțe. E un lucru important, din moment ce viața cotidiană mai degrabă distruge decât clădește sensibilități. În curând, e previzibil că Acționiștii vienezi vor începe să‑și distrugă trupurile; noi vrem să distrugem trupurile altora, ceea ce e mult mai satisfăcător. Cine‑și distruge corpul de bunăvoie, de vreme ce n‑are decât
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1971_a_3296]
-
sensibilitate Întâmplătoare va fi măcar pasager zguduită. Ori măcar clintită, măcar tușată. Așa stăteau lucrurile! Nu ne credeam niște artiști extraordinari, Însă măcar mizam pe un public extraordinar. Capabil să presimtă arta acolo unde noi Îi ofeream aparența unui amănunt cotidian. În plus, un public mult mai mare decât al lor, al oficialilor, chiar dacă mai țintit, măcar geografic, de vreme ce nu aveam planuri să ieșim din Arad. Ăsta era publicul nostru: proletarul arădan, băscarii de pe Mureș, cefele rase și zulufii cu permanent
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1895_a_3220]
-
rebele. Când m-am întors de la Iași cu o diplomă, m-au primit cu toții cu și mai multă bucurie. Frumusețea albului era tot acolo, bunica mă aștepta la rându i răbdătoare, iar prietenii adevărați mă invitau să gust din bucuriile cotidiene comprimate. Nimic nu se schimbase. Poate doar eu, conștientă că reușita presupune efort, că victoria aduce și suferință, nu doar bucurie, așa ca și prăjiturile mamei, când mai dulci, când mai amare. Pe lângă concursuri, alături de prietenii mei, am parte și
ANTOLOGIE:poezie by Tania Topciov () [Corola-publishinghouse/Imaginative/246_a_694]
-
noiembrie. — Ei, Bulă ajunge, în sfârșit, în audiență la secretarul general... se aude, iar, vocea veselei schioare. Cineva mormăie : „Bulă e erou național, ar trebui să primească o cotă din salariul nostru“. Într-adevăr, Bulă, eroul aparent idiot al glumelor cotidiene, a devenit cel mai simpatic dintre colegi. Lângă doamna de lângă fereastră o umbră de felină, din care se înalță capul turtit, colțuros. Curând, apare și halatul soțului. Strânși unul în celălalt, apărându-se parcă. Cinci înguste și înalte dulapuri metalice
Cartea fiului by Norman Manea () [Corola-publishinghouse/Imaginative/597_a_1348]
-
pentru a zdruncina și ofili trupurile celor care au văzut ivirea morții, după ce momentul primului șoc a trecut, locuitorii orașului au reacționat rapid În fața morții, acceptîndu-i violența, mutilarea sîngeroasă și grozăvia cu calm, ca pe o consecință firească a vieții cotidiene. Dar cînd am văzut moartea pentru a patra oară, locuitorii orașului au rămas Înmărmuriți, Îngroziți, uluiți și Înspăimîntați, așa cum nu fuseseră altă dată; și, totuși, cea de-a patra moarte a survenit atît de lin, de ușor și de firesc
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2258_a_3583]
-
pic de rușine. Dacă observați tendințe sporadice, că uneori copilul dă măcar semne că ar vrea să spună adevărul, pedepsiți-l cu cea mai mare asprime. - Nu-i faceți copilului pe voie, pedepsiți-l interzicându-i strict accesul la plăcerile cotidiene, cum ar fi de exemplu ciocolata, pe care, totuși vă recomand s-o ascundeți în locuri cât mai vizibile și aproximativ accesibile. Astfel, că el poftind ca orice copil, normal că se va simți silit s-o fure, ceea ce-i
VINUL DE POST by Ioan MITITELU () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91683_a_92810]
-
trenul, să fie obligatoriu să-ți faci testamentul? Și cum să nu ajungem așa, când se constată că furturile de cabluri, vitale pentru semnalizarea semafoarelor sau funcționarea liniilor electrice, nu numai că s-au înmulțit, ci au devenit ceva aproape cotidian, că se cere insistent insolvența CFR Călători, că fosta CFR marfă, are o cotă de piață în declin și nu va trece mult și o vor cumpăra străinii pe nimic, că angajații sunt amenințați mereu cu șomajul, fie el chiar
VINUL DE POST by Ioan MITITELU () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91683_a_92810]
-
primul poem exprimă programatic speranța metamorfozării ființei, prin literatură, în biserică, fără a-și pierde fragilitatea umană, câtă vreme există hoardele ce dau foc / bisericii care sunt. Construite, cele mai multe, ca monolog adresat, poemele aduc, în primul rând, fragmente din marasmul cotidian, asupra căruia meditează poetul, pe măsură ce am început să cad în inima mea și e dureros domnilor / nu poate o inimă să încapă un trup de om /(...) / e dureros domnilor să stai în inima-ți / să-i asculți tot mai tragicele
Aventura lecturii : poezie română contemporană by Mioara Bahna () [Corola-publishinghouse/Imaginative/367_a_1330]
-
și aștept până ce așteptarea țese pod între maluri (...) / Încă nu pot să trec podul țesut între maluri, mamă. Ca și în alte situații, repetițiile care apar la nivelul frazelor vin în sprijinul sublinierii acestor trăiri de maximă intensitate. Din odiseea cotidiană, poetul revine mereu la Ithaca lui, la sine: Seara de seară, pașii mei se întorc de pe toate cărările, / inima mea - din toate iubirile. Seară de seară mă întorc în mine, în ciuda conștiinței precarității propriei „insule” (două poeme sunt intitulate Insula
Aventura lecturii : poezie română contemporană by Mioara Bahna () [Corola-publishinghouse/Imaginative/367_a_1330]
-
în consecință, recurgerea la forme distincte de manifestare, trecând de la aparent simpla înregistrare a formelor lumii, la analiză sau introspecție, cu apanajul celui obișnuit să formuleze judecăți de valoare sau să încerce să impună criterii de înțelegere, selectând din marasmul cotidian ceea ce, la un moment dat al existenței sinelui, este mai important pentru istoria individuală decât tot ce înseamnă Istoria: Nu știi de unde să-ncepi unde să termini / robotind în interiorul fiecărei culori sau: În răstimpuri / te deschizi / și te-nchizi / cum
Aventura lecturii : poezie română contemporană by Mioara Bahna () [Corola-publishinghouse/Imaginative/367_a_1330]
-
chiar dacă, destul de des, poposește în „ținuturi” ignorate sau neimaginate: Am oprit trăsura-n adâncul ochiului / acolo unde nici tu nu știi ce să faci, din moment ce poetul are perna umplută cu vise, ceea ce l ajută ca, sisific, să facă un gest cotidian: înfruntarea abisului, fiindcă Abisul e-n obiectele mărunte / Degeaba-l cauți în Apocalips. O operă atât de întinsă poate suscita, firește, numeroase interpretări pentru că are potențialul necesar pentru a fi străbătută în direcții diferite și, de aceea, ne mărginim la
Aventura lecturii : poezie română contemporană by Mioara Bahna () [Corola-publishinghouse/Imaginative/367_a_1330]
-
acum e mediat de factorul cultural, e artificializat de la început, aici hălăduind iepurele albastru sau lupul argintiu. De asemenea, nevoia de dragoste se menține, dar e vorba, mai degrabă, de întâlnire între sexe, care, departe de a fi un fapt cotidian, se transformă într-o întâmplare, și, din acest motiv, când întâlnești un bărbat copt / se schimbă ordinea lucrurilor / în fiecare zi e duminică... Dar există această condiție: când! Totuși, În stația planetară, așa cum o receptează poeta, călătorii își schimbă, de la
Aventura lecturii : poezie română contemporană by Mioara Bahna () [Corola-publishinghouse/Imaginative/367_a_1330]
-
de sprijin, oriunde se profilează, dar în dragostea noastră, în primul rând, ca să nu cădem / necunoscuți de pe pământ... Confesiuni, așadar, majoritatea poeziilor din volum revelează un eu atent să identifice sensurile cât mai puțin la îndemână pentru ceilalți, în existența cotidiană, dar și în propria ființă, după ce s-a produs o disfuncție, poate ireversibilă (jumătate din roțile / care se învârteau / s-au rupt în mine), încât, deliberat, recluziunea care urmează, cu finalitate salutară, este într-un singur „spațiu” protector cu adevărat
Aventura lecturii : poezie română contemporană by Mioara Bahna () [Corola-publishinghouse/Imaginative/367_a_1330]
-
mama era cardiacă, și armele ei erau enorme: ea nu mi mărturisea durerea de a mă vedea plecând în străinătate, ci avea crize de inimă graveădin această pricină, neîndoios), tata era gânditor. Eram foarte matură la învățătură, dar în traiul cotidian eram o timidă, incapabilă de a mă descurca în lucrurile practice. Pe drept, nu mă putea cineva concepe studentă la Paris, în acea babilonie, în acel haos...Aici, la București, tata avea unele referințe de camaraderii intime și nu vrea
Femeia în faţa oglinzii by Corina Alexa-Angheluş () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1162_a_1871]
-
constituie pretextul pentru introspecțiile ample, etern-ramificate, spectaculoase, în vreme ce, la Katherine Mansfield, ele introduceau un episod, anticipau o situație sau o explicau. Și în cazul Hortensiei Papadat-Bengescu recunoaștem aceeași nevoie de a scoate din anonimat simpla meditație diurnă, contemplația temporară, spleenul cotidian, aceeași tendință de a supradimensiona evenimentul, însă finalitatea narativă este tocmai cea opusă: în proza sa de început, dominată de senzualism palpitul vieții) și investigație, ele sunt însăși magma textuală, scopul ultim, motivul pentru care se petrec diversele acțiuni. Așezarea
Femeia în faţa oglinzii by Corina Alexa-Angheluş () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1162_a_1871]
-
alta și de la un secol la altul și care se găsesc în marile opere de ficțiune ale tuturor culturilor. (Era clar că nu mai puteam continua mult timp cu vorbele astea umflate.) Tu m-ai învățat să dau uitării adevărurile cotidiene, adevărurile efemere, adevărurile care par importante într-o zi și irelevante în următoarea. Tu m-ai făcut să înțeleg că există un adevăr superior acestor adevăruri. Literatura, Patrick. Am bătut cu palma manuscrisul care încă zăcea pe biroul lui. Literatura
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1897_a_3222]
-
Shirley. Era cu spatele la el și își unduia corpul trăgându-și furoul peste cap. ...am părăsit apartamentul lui Findlay, am luat autobuzul numărul 19, simțind obișnuita deprimare în timp ce mă întorceam în South West London și am ajuns acasă. Tot acest furnicar cotidian, împrejurimile mult prea familiare, făceau ca povestirea lui și grozăviile și nebunia de roman gotic pe care le sugera să pară o fantezie grotescă... El spuse: Nu... numai o clipă, domnișoară. Kenneth coborî repede oglinda, prinsă de o balama. Shirley
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1897_a_3222]
-
mănunchiul de garofițe pus într-un borcan de gem pe pervazul ferestrei. — Tabloul e foarte bun, am spus. Simțeam cum se crispase brusc, dar am insistat cu gafele. Adică, faptul că dai atâta forță și dramatism unor obiecte din viața cotidiană este absolut remarcabil. Adică, o minge de fotbal și o rachetă de tenis... cine s-ar fi gândit că... Phoebe se întoarse spre mine, dar tot cu ochii-n jos și cu glasul înăbușit. — Nu cred prea mult în talentul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1897_a_3222]
-
tare care îl fortifică pe Mircea, pe lângă băncuțe, biserici și la Castello di Salvaterra, unde se organizează turniruri, concerte de muzică barocă și muzică de trubaduri. Suntem, e drept, într-o oază, într-o cochilie, într-o paranteză, cu timpul cotidian suspendat, locul perfect pentru timpul și non-timpul unei sarcini. Acestui timp și non-timp mă abandonez fără regret. Nu mă opun stării de rău-bine, nici gustului metalic din gură și uneori din creier. Îmi feresc burta de soarele prea puternic și
Poveşti cu scriitoare şi copii by Ștefania Mihalache () [Corola-publishinghouse/Imaginative/801_a_1774]
-
vrea să ajungă? Azi așa, așa mâine, încetul cu încetul Pascal Ciortea simte limpede înăuntrul său o desprindere, un aisberg care se desface din banchiza polară și o pornește haihui prin oceanul planetar. Mă țicnesc, își spune. Țicnit, rămâne însă cotidian, obișnuit, între hotarele unui comportament cu desăvârșire șters. Ba chiar, cu cât se țicnește mai rău, cu atât purtările îi sunt mai obișnuite, împingând conformitatea până la epuizarea oricărui sens. De multe ori îi vine să-și ia câmpii dar își
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2351_a_3676]
-
din ce se „hrănește” atracția dintre cei doi? Totuși, între ei există o diferență de vârstă... Apoi, și responsabilitățile individuale sunt deosebite. Mai întâi se poate spune, la modul general, că iubirea lor crește pe tot ceea ce există dincolo de interesele cotidiene, de obligațiile familiale (ori sociale) pe care trebuie să le „onoreze”. Poate că el, Profesorul, își regăsește în Teodora „partea feminină” a „eului profund”. Blândețea și duioșia, pe care nu și le-a atribuit vreodată lui însuși, le află împlinite
Jurnalul lui P. H. Lippa by Gheorghe Drăgan () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1687_a_3006]
-
fapt, nu are intuiția necesară!) că Teodora ar putea aștepta de la el ceea ce s-ar putea să-i lipsească cu adevărat: o tandrețe duioasă, aproape „paternă”, și o siguranță protectoare de care are nevoie orice femeie „hărțuită” de problemele existenței cotidiene. Își dă seama că Teodora a găsit în copii un „refugiu” ce o echilibrează, îi conferă o anume liniște. Totuși, nu poate scăpa de sentimentul apăsător al poverii, ce vine din responsabilitatea permanentă pe care și-a asumat-o fără
Jurnalul lui P. H. Lippa by Gheorghe Drăgan () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1687_a_3006]
-
resemnare. Surprinzător este însă comentariul scriitorului la situația dată: „Ce orbire ciudată poate avea Profesorul, cu experiența și doxa lui! Ar trebui să se întrebe dacă nu cumva Teodora urmărește tocmai «complicațiaă, ca modalitate de a ieși din monotonia existenței cotidiene, intuind șansa unei reechilibrări sufletești la alt mod, cu altă intensitate a trăirii... Un bărbat, dacă are bunul simț de a admite alternativa, trebuie și să verifice care este cea adevărată. Prin urmare, stimate domn Profesor, renunță la postura înțeleptului
Jurnalul lui P. H. Lippa by Gheorghe Drăgan () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1687_a_3006]
-
fac loc treptat în două suflete „hăituite” de destin, pentru a defini într-un moment fast dragostea sau, cum deja i-am spus cu un nume inventat de poeți, „singurătatea în doi”. Când bucuria sau durerea sunt împărtășite, pe mizeria cotidiană crește iubirea, planta ce fertilizează solul uman „pe termen lung”. 8 iulie 2006 După o zi de muncă în vie (legat și copilit, stropit contra manei și făinarei) revin seara, deși obosit, la manuscrisul lui P.H.L. Mi se pare că
Jurnalul lui P. H. Lippa by Gheorghe Drăgan () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1687_a_3006]