10,662 matches
-
un râset pițigăiat. — Era absolut imposibil. I-am spus să se întoarcă la fosta prietenă. Decodat, cred că asta însemna că nu avusese intenții serioase în legătură cu Baby. În spatele nostru, bețivii care se jucau Frisbee cu vesta de salvare acum își desfăcuseră pantalonii și își scosese penisurile. Atârnau în jos trist, precum niște viermi care nu se prea bucurau că ieșiseră la soare. Probabil le era frică de pescăruși. Sper că fuseseră date cu loțiune din belșug. Suki Fine ar trebui să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2162_a_3487]
-
să iasă basma curată. Dacă s-ar fi aflat imediat că erau implicate droguri, ar fi ieșit un dezastru... —Suki! Taci! s-a întors Belinda furioasă la sora ei. —... a fost atât de înspăimântător, a trebuit să urc și să desfac lanțul, aproape că mi-am lăsat amprentele peste tot, numai că mi-am amintit la timp, și apoi când urcam pe scări l-am văzut pe Simon în spatele nostru și eram sigure că și el ne văzuse, dar nu se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2162_a_3487]
-
nu cu foarte multe haine pe ei, întinși pe ceea ce am recunoscut a fi podeaua din dormitorul Belindei, cu masa de sticlă în fața lor plină cu droguri, niște folie de bucătărie, ruptă, resturi rămase din fumatul drogurilor și un pachet desfăcut de o hârtie aderentă, plus o oglindă cu câteva linii pe ea, deja pregătite. —Ale ei și ale lui, am comentat. Nu-l văd pe Dominic drogându-se, dar nu se știe niciodată. Cum o fi reușit să facă pozele
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2162_a_3487]
-
ci cu: pe-sub. Eu zic, doar așa, că mie mi-a rămas spinarea la frig - Duda pe dată mă cuprinde cu o mână fierbinte peste spate, pe gât, la ceafă și mă trage frumușel la ea; cu cealaltă se desface la piept și-mi apasă obrazul urzicat de țânțari la căldicel și răcorel - și la binișorel. - Uită-te-n sus, că nu se cade să vezi În jos. Îmi dezlipesc obrazul de caldul ei de sus și, cu ochii Închiși
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1924_a_3249]
-
să mergem noi doi În tufiș - eu n-aș fi făcut una ca asta, să-mi fi dat un castel numai și numai de aur, cu cal cu tot! Eu țin la Duda: aș fi mângâiat-o, n-aș fi desfăcut-o și m-aș fi uitat numai În sus, ca să n-o stric. Nu se cade să strici fata - dar dacă ea se preface că nu mă mai știe; că nu mă vede... Stau lângă foc, În râpă. Aburii din
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1924_a_3249]
-
boambă pe casa lui Scridon - tot avea el de gând să-și facă alta, din nou, numai din cheatră, acoperită cu oale și să-i puie și calidor... Femeia lui Scridon e veselă, de parcă boamba i-ar fi făcut, nu desfăcut casa. Au mai luat - on chic di foc saraiuri, case, poiete - da-așa-i la război, nu?, las-că vin ei, ai noștri, Românii. Dacă nu azi, atunci mâne! Plumbi Însă au căzut, căzuuut... Peste tot, de ziceai că bate cheatra
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1924_a_3249]
-
zice că mai bine să ședem. Eu o-ntreb ce facem noi, acuma: nu ședem? - Nu ca lumea, zice ea. Vrei să-ți arăt eu ție cum se șade ca chestie? - se lasă pe spate În iarbă, Își ridică rochița, desface picioarele. Se Înalță la loc, se uită la ea, acolo, se uită iar la mine: Ziceam că eu sunt fata, zice. Și ziceam că tu ești băiatul. Ziceam că băiatul se culcă peste fată - și doarme, zice. Așa se zice
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1924_a_3249]
-
mama cu brațele peste mijloc. Și zice ceva, acolo, la pieptul mamei, dar nu se Înțelege - se vede Însă cum strânge și cum mama, continuând s-o mângâie pe păr și să-i spună cuvinte de Îmbărbătare, Încearcă să-i desfacă mâinile strânse ca niște menghine. Moș Iacob și cu Mătușa Domnica abia acum par a-și da seama că se petrece ceva. Dar nu aici, În salonul nostru și dincolo de masă: afară. - I-auz’!, tresare Moș Iacob și se ridică
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1924_a_3249]
-
deci, n-am pus nici un prag, acolo - deci, nici ușa n-am Închis-o Îndărătul meu (tocmai, ca să mă pot Întoarce), Îmi fac de lucru pe-acolo, primprejur. Atâtea și-atât de altfele lucruri sunt: de revăzut, de prefirat. De desfăcut. Și de făcut din nou. Ca-n Întâia Zi. Firește: din calidor. Începând cu Moș Iacob, vecinul și bunicul meu adoptiv: Mătușa Domnica nu-mi apare ca, și ea, bunică, doar ca baba-lui-Moș-Iacob. Deși prezentă, mi-a fost absentă din
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1924_a_3249]
-
și fuga, să se ardă la arsură cu fierul Înroșit!; de astădată, de vindecare, cică - eu nu-mi aduceam aminte deloc, dar deloc ce și cum făcusem, ca să am arsură-n talpă, asta se face singură-singurică și după aceea se desface de față cu toată lumea, Însă prima oară, când cu „arsura”, chiar dacă mai erau copii prin preajma focului, se Îndepărtau, ori se Întorceau cu spatele, ca să nu vadă când scoteai tu fierul din jăratic și, strângând dinții, apropiai talpa de... Bine-nțeles
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1924_a_3249]
-
În picioare. Pe-ntuneric. - Mamă, eu nu mai pot În picioare, mă dor picioarele. - Și pe mine - hai să ne-așezăm cumva... - Dacă tot ne-așezăm, să ne-așezăm culcați!, zic. Dacă tot n-avem pat, vorba celuia... - Așteaptă să desfac plăpumile și să le-ntind... - Pe jos? Și cu ce ne-nvelim, dacă punem plăpumile jos? A, știu, de la Moș Iacob: ne culcăm pe pântece și ne-nvelim cu curu’... Ce inspirat am fost că i-am dat drumul de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1924_a_3249]
-
stau mai mult în casă. Fac focul și coc gutui pe godin. Și citesc Ce le pasă damelor!. 5) A venit iarna. De câteva zile Scămoșilă doarme în dulapul de haine. Muțeasca a făcut bronșită. Uneori pun radioul să cânte, desfac o umbrelă roșie, de damă, o așez jos și privesc lumina trecută prin pânza ei. Citesc puțin. Dorm mult. Visez legume străvezii și oameni necunoscuți. 6) Ce fericit vrea să pară! El stă liniștit și așteaptă cele douăzeci de zile
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2184_a_3509]
-
preajmă. Sau poate nu erau trei, ci numai doi. Nu m-am amestecat. Am redus mult viteza și, cu toate acestea, mașina tremură cu putere, de parcă ar fi fost supusă unui test de rezistență; zdrăngănea de parcă era gata-gata să se desfacă În bucățele În orice clipă. Dacă intram Într-un șanț sau se defecta din cauza vreunei pietre ce-i pătrundea În măruntaie, eram pierdut. M-am trezit drept În față cu un crîng de sălcii pe o ridicătură de teren. Exact
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2320_a_3645]
-
-mi-l Înapoi”. L-am Împăturit În două și i l-am strecurat ușor sub cot. Se dădu Înapoi mirată și-mi aruncă o privire, dar m-am prefăcut că n-o văd și am Început să-mi strîng lucrurile. Desfăcu bilețelul și Începu să-l citească, tulburată. Nasul bont și obrajii durdulii prinseră culoare imediat. Nu mai mișca deloc, părea că a Încetat și să respire. Așteptam nerăbdător răspunsul, savurînd clipa ca pe niște mirodenii frumos mirositoare. Îmi aruncă o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2320_a_3645]
-
a ajuns din urmă fata. Mirosul prăfuit de cosmetice ieftine m-a dus cu gîndul la un pat inconfortabil. — Îți trimit În curînd o invitație specială pentru nuntă, murmură ea ca și cînd nu s-ar fi Întîmplat nimic. Își desfăcu pentru o fracțiune de secundă rochia. Era goală pușcă. Avea carnea tare, dar burta Îi era moale, de parcă era plină cu apă. Umbra cutată din zona perineului nu semăna cîtuși de puțin cu a modelului din fotografie. — Acesta-i obiceiul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2320_a_3645]
-
hotărî Laura cu voce tare, izbucnind imediat în râs auzindu-se. Deschise dulapul de haine și fixă cu privirea un costum elegant de vară, un deux pieces deschis la culoare, format din pantaloni evazați și taior cu guler lat, larg desfăcut pe piept, cu doar doi nasturi în zona taliei. „Hm! Nu este rău de loc..., dar dacă este noapte..., nu este normal să fiu, totuși, în pijama? Va fi spre bucuria lui, de fapt...”, zâmbi Laura cu înțeles, deplasându-se
TAINICELE CĂRĂRI ALE IUBIRII by Marian Malciu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91752_a_92809]
-
reușisem să înțeleg ce joc este acesta. Un sunet metalic, sfredelitor parcă și totuși cunoscut m-a determinat să deschid ochii, dar numai pentru o clipită, pentru că auzisem doar fermoarul, care eliberase spatele meu și rochia, fără niciun efort, se desfăcea ca două petale de tulipă, lăsându-mi umerii goi și pe mine nedumerită cum de s-a întâmplat atât de repede! - Ha, ha! Păreai nedumerită ori fericită că a intrat bărbatul din el în acțiune? - Asta-i bună! Fericită, desigur
TAINICELE CĂRĂRI ALE IUBIRII by Marian Malciu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91752_a_92809]
-
numele ei. Gândindu-se că timpul se scurge cu repeziciune, se grăbi să se dezbrace. Din câteva mișcări a fost gata. Trecu în fața oglinzii destul de mari și ușor înclinată astfel ca cel din fața ei să se vadă în întregime. Își desfăcu părul legat într-un soi de pieptene care-i dădea părului forma de coamă și-l lăsă să-i cadă pe umerii goi. „Așa mă voi prezenta, cu părul căzut peste halat... Am observat că îi place să-l mângâie
TAINICELE CĂRĂRI ALE IUBIRII by Marian Malciu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91752_a_92809]
-
grijă, de parcă ar fi așternut o ofrandă Zeiței Iubirii, se întinse lângă ea, răgaz în care încerca parcă să-și armonizeze pulsul cu al femeii dorite, ce fremăta lângă el. După câteva zeci de secunde, ea s-a ridicat, a desfăcut patul și s-a ghemuit jucăușă sub cearșaf, așteptând. A intrat și el, la fel. Adăpostiți de pânza albă, au continuat joaca, prilej ideal de a se Tainicele cărări ale iubirii apropia, de a se cunoaște în intimitate. La un
TAINICELE CĂRĂRI ALE IUBIRII by Marian Malciu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91752_a_92809]
-
soacră. S-au bucurat cu toții. Au urmat îmbrățișări, sărutări și felicitări, astfel că se provocase un mic vacarm în apartament, în ciuda numărului redus de persoane prezente acolo. A urmat o cină copioasă, presărată cu glume și amintiri frumoase. Când a desfăcut Eugen sticlele de șampanie aduse pe ascuns și la fel de bine ascunse de Iuliana, se părea că petrecerea abia atunci începe. După alt șir de felicitări și multe toasturi, cele două mame s-au retras în liniștea balconului, lăsând tinerii să
TAINICELE CĂRĂRI ALE IUBIRII by Marian Malciu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91752_a_92809]
-
cu vocea-i limpede, plină de candoare. - Da? Și cum a spus mami? - Pe tati al meu... îl cheamă... Tinu... Iustin s-a oprit din mers. A încercat să întindă brațele în care Daniela părea că se simte foarte bine, desfăcându-le pe ale Marian Malciu ei cu mare grijă și a privit-o cu luare aminte. Iuliana și Mariana se opriseră înapoia lor la fel de surprinse ca Iustin. Îl priveau atente, cu îngrijorare, surprindere și bucurie în ochi. - Tinu?!... Cine este
TAINICELE CĂRĂRI ALE IUBIRII by Marian Malciu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91752_a_92809]
-
seamănă perfect, după cum susține Iuliana...... Bucuria mea nu poate fi măsurată..., dar tu nu ai voie să lăcrimezi, dragul meu. Te rog! Mariana, ia repede ceva sterilizat să-i șterg ochii! Iustin nu se sfiia să-și etaleze emoția. Își desfăcu brațul stâng pentru a cuprinde alături de rodul iubirii lor, într-o caldă îmbrățișare, pe femeia care i-a schimbat definitiv viața. ,,Laura, cum a fost, oare, posibil să trecem prin toate acestea? Da, este clar: nimic nu este întâmplător în
TAINICELE CĂRĂRI ALE IUBIRII by Marian Malciu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91752_a_92809]
-
general sunt mândră de transmisiunile în care n-am emoții. Se întâmplă, n-am reușit niciodată să înțeleg de ce. Cred că reușesc să-mi controlez mai bine respirația înainte de a intra în live. Am observat că dacă, spre exemplu, îmi desfac cureaua de la blugi și fac niște exerciții și respir din stomac ca să mă detensionez... sau îmi las mușchii foarte relaxați. Pentru că emoțiile vin și din mușchii ăștia care se contractă și care îți țin stomacul foarte strâns. Dacă îți dai
TRANSMISIUNEA ÎN DIRECT by ANA-MARIA NEAGU () [Corola-publishinghouse/Journalistic/861_a_1560]
-
a murit în ro. De multă vreme, dragă Mirel. A venit timpul să ne exprimăm, că așa-i în democrație... Mirosul ăsta de chiftea mă va scoate afară din birou. Un alt coleg de muncă are simpaticul obicei de a desface pe la amiază o conservă de pește, acompaniată de o gustoasă ceapă roșie. Mă enervează disprețul pe care-l exprimă administrația valahă față de masa de prânz. Pâine, chiftele, pește, toate așezate animalic pe tastaură, la botul internetului... Codruț 21 februarie 2006
[Corola-publishinghouse/Journalistic/1949_a_3274]
-
ce duce spre poarta Raiului. Carul colorat și vesel din oaza cu verdeață și flori ce înviorează ochiul drumețului care vine la Giurgeni, a fost al lui, dar l-a dăruit mănăstirii: „După ce n-am mai avut boi, l-am desfăcut bucată cu bucată și l-a păstrat în magazie. Nu l-am ținut în ploaie, de aceea e ca nou”, spune el mulțumit. Cine vine la Giurgeni poate descoperi nu numai minunile pe care odinioară le trăiau personajele din basme
Maica Domnului de la Giurgeni by Mihaela Manu () [Corola-publishinghouse/Journalistic/1645_a_3101]