10,599 matches
-
copleșită de disperare. — Omul ăla chiar o să poată să ne deschidă ca să intrăm înapoi în casă? am întrebat-o pe mama. —Daaaaa! Pentru numele lui Dumnezeu, Rachel, daaaaa! Și n-o să trebuiască să ne ducem să trăim la groapa de gunoi? — De unde ți-a venit ideea asta cu groapa de gunoi? — Chiar crezi că omul ăla o să vină? — Sigur c-o să vină. Dar omul n-a venit. După-amiaza a trecut și a venit seara, umbrele s-au alungit și temperatura a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2281_a_3606]
-
deschidă ca să intrăm înapoi în casă? am întrebat-o pe mama. —Daaaaa! Pentru numele lui Dumnezeu, Rachel, daaaaa! Și n-o să trebuiască să ne ducem să trăim la groapa de gunoi? — De unde ți-a venit ideea asta cu groapa de gunoi? — Chiar crezi că omul ăla o să vină? — Sigur c-o să vină. Dar omul n-a venit. După-amiaza a trecut și a venit seara, umbrele s-au alungit și temperatura a scăzut. Iar eu știam ce trebuia să fac. Trebuia să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2281_a_3606]
-
a fost așa de îngrozitor? Am tăcut. Cum puteam să-i spun lui Josephine și tuturor celorlalți că ciupisem un bebeluș fără apărare, că mă rugasem ca Anna să moară, cum îmi imaginasem c-o s-o arunc la coșul de gunoi? —OK, a zis Josephine atunci când a fost limpede că nu aveam de gând să răspund. Ai încercat s-o omori? —Nuuuu! aproape c-am izbucnit în râs. Sigur că n-am încercat așa ceva. Păi, în cazul ăsta, n-ai fost
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2281_a_3606]
-
ele. Și cum te-ai simțit? l-a întrebat Josephine. —Nasol, a răspuns Luke răgușit. M-am simțit nasol. îi era rușine cu mine. Eram ceva de care se putea dispensa, o persoană pe care poți s-o arunci la gunoi. înțelegi? Era o senzație groaznică. Pentru o clipă, m-am simțit ca naiba. Apoi, m-am uitat la Luke cu dispreț spunându-mi în sinea mea: Maturizează-te! Eu sunt cea care ar trebui să-și plângă de milă, nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2281_a_3606]
-
scris numărul de telefon pe o bucată de hârtie, pe care am pus-o pe perna lui Chris. N-am îndrăznit să repet faza pe care i-o făcusem lui Luke: să mototolesc hârtia, s-o arunc în coșul de gunoi și-apoi să spun „Așa! Asta ca să nu te mai obosești tu“. Pentru că în cazul de față, chiar ăsta ar fi fost adevărul. —O să te sun, a murmurat Chris somnoros. * Sigur că nu m-a sunat. Poate că acum nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2281_a_3606]
-
flămânzi de dreptate. Și se va face dreptate. Mascarada apărătorilor de democrație ce ucid si împilează în numele corectitudinii, a valorilor democrației, a societății ”libere” nu mai are multe zile de trăit. Istoria de azi a omenirii va fi aruncată la gunoi, istoricii se vor umple de rușine, cine a distrus, va fi distrus. Rămâneți în viață, că nici nu știți ce pierdeți”. Am preluat cuvânt cu cuvânt acest comentariu a cine mai știe cărui cetățean care a simțit la un moment
Amintiri din sufragerie by Ioan Mititelu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/83874_a_85199]
-
unii care nici nu mai contează dacă sunt pui de evrei sau nu, precum H. R. Patapievici și alții ca el, vor, nu să-l răstignească ca pe Isus Cristos, ci pur și simplu să-l arunce la lada de gunoi ca pe o vechitură care ne încurcă în marșul nostru „triumfal” spre Europa! În articolul „Inactualitatea lui Eminescu în anul Caragiale”, publicat în numerele 1-2 din 2002 ale revistei Flacăra și republicat în nr. 8, august 2006 al revistei Idei
Amintiri din sufragerie by Ioan Mititelu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/83874_a_85199]
-
ar prefera să facă de râs armata română și să-și dea foc precum niște civili oarecare. Se pare că nici un marș de protest al militarilor nu ar prea avea mari sorți de izbândă fiindcă jigodia cotrocenistă este protejată de gunoaiele revoluției care acum poartă denumirea de revoluționari și care cum apare câte-o demonstrație care are ca țintă Cotrocenii, fac zid în fața Președinției. Păi cum să nu facă zid, când un muncitor calificat este plătit acum cu 500 de lei
Amintiri din sufragerie by Ioan Mititelu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/83874_a_85199]
-
zid în fața Președinției. Păi cum să nu facă zid, când un muncitor calificat este plătit acum cu 500 de lei deși lucrează zi-lumină iar un „revoluționar” care nu face nimic ia 3000 (adică treizeci de milioane lei vechi) lunar. Aceste gunoaie aduse de valul revoluției, în cea mai mare parte nici pe timpul socialismului nu au muncit și nici acum. Dacă ai vedea lista revoluționarilor din Vaslui, cam te-ar umfla râsul, dar dacă ai vedea statul lor de plată te-ar
Amintiri din sufragerie by Ioan Mititelu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/83874_a_85199]
-
plin, deci nu aceasta era cauza. Curent în acumulator avea, doar auzea demarorul învârtindu-se. Și atunci, care era cauza? Dădu din nou la cheie, așteptând nerăbdător vreun efect. Nu, motorul nu voia și pace să prindă viață. Poate un gunoi trecuse de filtrele de motorină și înfundase jicloarele fine ale pompei de injecție? Puțin probabil dar nu era exclus. N-avea nici un chef să se apuce de meșterit la motor în mijlocul drumului dar se părea că nu are încotro. Se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1500_a_2798]
-
clădirii, grăbindu-se să ajungă în spatele acesteia. Odată ajuns acolo se opri preț de câteva clipe descumpănit. Atât cât putea vedea în lumina slabă a unicului bec de iluminat, locul era pustiu. Doar un câine de pripas amușina tomberonul de gunoi lipit de zidul de cărămidă. Zgomotul muzicii și al clienților abia ajungea până la el. Își ținu puțin respirația și ciuli urechile. I se păru că aude pași pe străduța ce se desprindea perpendicular din cea pe care se afla el
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1500_a_2798]
-
înfipte în pământ. O grămadă de bușteni tăiați rămăsese în apropierea vetrei. Mai departe, dincolo de locul unde fuseseră corturile, era o groapă plină de resturi de mâncare, cârpe folosite și pungi de plastic. Cristian Toma strâmbă din nas la vederea gunoaielor și se întoarse cu spatele la ele. Ileana se plimba pe malul apei, privind curioasă în jur. Se aplecă și ridică de jos un obiect. Era o farfurie adâncă din plastic cafeniu, cu marginile roase și fundul crăpat. E un taler pentru
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1500_a_2798]
-
picioarele și palmele mîinilor." 36. S-au întors și au spus lui Iehu, care a zis: "Așa spusese Domnul prin robul său Ilie, Tișbitul: "Cîinii vor mînca în ogorul din Izreel carnea Izabelei, 37. și hoitul Izabelei va fi ca gunoiul pe fața ogoarelor, în ogorul din Izreel, așa încît nu se va mai putea zice: "Aceasta este Izabela!" $10 1. În Samaria erau șaptezeci de fii ai lui Ahab. Iehu a scris scrisori, și le-a trimis la Samaria căpeteniilor
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85047_a_85834]
-
din fund a templului lui Baal. 26. Au scos afară stîlpii Astarteei din casa lui Baal și i-au ars. 27. Au sfărîmat stîlpul lui Baal, au dărîmat și templul lui Baal, și l-au prefăcut într-o hazna de gunoi, care a rămas în picioare pînă în ziua de azi. 28. Iehu a nimicit pe Baal din mijlocul lui Israel, 29. dar nu s-a abătut de la păcatele lui Ieroboam, fiul lui Nebat, care făcuse pe Israel să păcătuiască: n-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85047_a_85834]
-
drag al lor cuvât Priviți atent în ochisorii lor Și nu-i lăsați să vă plângă de dor Iubiți copii de când se nasc pe lume Nu îi lăsați să n-aibă rost și nume Nu-i aruncați în ghene la gunoi Căci poate ei scăpavă-vor din nevoi Iubiți copii și nu le luați dreptul la viață Atâta timp cât Domnul pune în ei speranță Nu îi ucideți chiar din pântece Și nu fiți surzi la ale lor scrâncete Iubiți copii,credeți în viitorul
Ramuri, muguri si mugurasi de creatie olteniteana Antologie de poezie și proză oltenițeană by Nicolae Mavrodin si Silviu Cristache () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91640_a_93439]
-
răstește la Tanger, care tocmai încerca să mă convertească, să-mi plaseze la preț de nimic, o sută de mii, bre, unde mai găsești?, un Coran din colecția lui de cărți legate în piele în culoarea neagră-verzuie a muștelor de gunoi. Diseară viu, să știi, pân-atunci mâncare canci! Femeia pleacă unduindu-și omoplații lăsați la vedere de maieul de vară care trebuia să fie alb. Fac cu ochiul șugubăț spre deschizătura ușii, prin care s-a topit arătarea: cine-i
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2273_a_3598]
-
rampă de lansare nemaipomenită e statul ăsta? intervine gânditor Tony și începe să povestească pentru a câta oară, cu înflorituri, faza de la Ambasada SUA.) Din camera mea am perspectiva limitată de curtea unde nea Petrică așteaptă de dimineață mașina cu gunoiul. Pensionarul de la cooperativă, slab de-l șuieră vântul ca pe unul hrănit mai mult cu alcool, cu nasul ascuțit aplecat curios spre gură, parcă învie odată cu prima ninsoare, ieșind la șapte dimineața pe stradă în capul gol, cu ghetele de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2273_a_3598]
-
așeze și numai ce-l auzi: Mă duc puțin până-n colț, că-i așa frig... cu un zâmbet pe undeva vinovat. După ce vin domnii de la ROSAL (cei care atâta așteptau, să nu găsească pubelele-n drum, ca să ne lase cu gunoiul cât casa) o pornește și el, cu pași caraghioși de copil care învață mersul, la crâșma lui Tănase, mai în jos pe Stelea Spătarul. Cum peste drum e secția de poliție, se mai ceartă și cu polițaii care-și beau
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2273_a_3598]
-
copseseră vișinele. Mama culesese vișine și se pregătea să le pună Într- o damigeana mare, de zece litri, pentru vișinată. Spălase damigeana, iar vișinele din vișinata veche, le aruncase cu o zi În urmă, În spatele grădinii de zarzavat. Acolo depozitam gunoiul, aproape de pârâiașul copilariei mele iar când grămada era mare, tata ruga un vecin care avea căruță, să-l ajute să care gunoiul departe, la groapa comună de gunoi a localității. „Nu știu cum a scăpat din coteț dar parcă era
Pete de culoare by Vasilica Ilie () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91516_a_107356]
-
iar vișinele din vișinata veche, le aruncase cu o zi În urmă, În spatele grădinii de zarzavat. Acolo depozitam gunoiul, aproape de pârâiașul copilariei mele iar când grămada era mare, tata ruga un vecin care avea căruță, să-l ajute să care gunoiul departe, la groapa comună de gunoi a localității. „Nu știu cum a scăpat din coteț dar parcă era nebun”, ne povestește mama. “A Început să râme prin curte, (din cauza solicitării râtului, i-a scăpat și sârma din nas) parcă trecuse
Pete de culoare by Vasilica Ilie () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91516_a_107356]
-
aruncase cu o zi În urmă, În spatele grădinii de zarzavat. Acolo depozitam gunoiul, aproape de pârâiașul copilariei mele iar când grămada era mare, tata ruga un vecin care avea căruță, să-l ajute să care gunoiul departe, la groapa comună de gunoi a localității. „Nu știu cum a scăpat din coteț dar parcă era nebun”, ne povestește mama. “A Început să râme prin curte, (din cauza solicitării râtului, i-a scăpat și sârma din nas) parcă trecuse tractorul În urma lui. A pătruns În
Pete de culoare by Vasilica Ilie () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91516_a_107356]
-
magazine să-mi cumpere Îmbrăcăminte și Încălțăminte, apoi la coafor unde m-au tuns, vopsit, coafat, făcut manichiura, pedichiura, epilat, tratament la față. Toată Îmbrăcămintea cu care am venit pe mine, de acasă, au aruncat-o Într-un coș de gunoi ce se afla În magazin, când eram În cabina de probă. Îmi aduceau la probă rochii, costume, parcă eram la parada de modă și mă pregăteam să defilez pe podium. Eu, În timpul ăsta, am tăcut și am executat tot ce
Pete de culoare by Vasilica Ilie () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91516_a_107356]
-
-mi imaginez că toți oamenii de pe acolo erau înalți și roșii în obraji, nu ca mine, un pipernicit crescut pe drumuri asfaltate, lipsit de umbra unui pom, de mireasma florilor de câmp, condamnat să mă învârt doar prin praf și gunoaie, lovit de cei din jur mai mereu și cu sufletul ciopârțit de-atâta ură gratuită. Știam că nu așa trebuia să arate viața mea, speram în mai bine și îmi doream să văd cum se poate trăi și altfel. Poate
Anonim pe ringul adolescenţei by Liviu Miron () [Corola-publishinghouse/Imaginative/252_a_500]
-
făcuse Încât nu-mi trezea nici un fel de sentiment. ― Te-am pierdut pe tine pentru el...iar acum l-am pierdut și pe el, suspină Eliza. ― Cel puțin data viitoare n-o să mai faci greșeala să-ți arunci prietenele la gunoi pentru un tip. ― Iartă-mă! Alisia. Mă strânse ușor de braț, dar m-am dat repede un pas Înapoi. ― Chiar dacă te-aș putea ierta, prietenia noastră nu va mai fi niciodată la fel. Cât despre Victor, nu-ți face probleme
Ștefana Paraschiv by Dansul regăsirii () [Corola-publishinghouse/Imaginative/784_a_1490]
-
de vase murdare, spre miezul nopții, nu mai curgea apa. 28 septembrie Despre nea Pricop, pensionarul de la parter care ține cartea de imobil, se spune că a fost securist. L-am surprins de mai multe ori cotrobăind în lăzile de gunoi. Când nu face asta, șade pe bordura gardului și supraveghează cine intră și cine iese, cine ce are în sacoșe („Unde ați găsit ulei?“) sau cum e îmbrăcat („Aveți pantofi noi, duduie Roman, să-i rupeți sănătoasă!“). Dacă un necunoscut
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2262_a_3587]