8,942 matches
-
prin conflictul între ascensiunea spre puritate și primele degradări ale societății. Totuși, perioada "trecerii de la jocul copilăresc al învingătorilor de a trăi cu arcuri la fericirea de a trăi nestânjenit"49 este dovada primă a faptului că arta poate deveni inutilă atuncă când bucuria, ca mod de a fi, este inerentă: Fusese furtună pe câmp și anume/ Să-nvingem furtuna ieșisem cu arcuri pe câmp./ Învingători ne-ntorceam fluturând peste lume/ Cerul senin ca pe-un panaș puțin strâmb". (Învingători) La
[Corola-publishinghouse/Science/1454_a_2752]
-
în schimb nu întotdeauna această autenticitate reușește să fie, în planul construcției dramatice, și verosimilă. Personajele suferă de oarecare limbuție, pe care dramaturgul o încurajează în loc să o strunească. Sensurile simbolice ale textului sînt, uneori, subliniate cu o anume ostentație, absolut inutilă de altfel, pentru că ele ar fi ieșit oricum în evidență. În fine, personajele se bucură de un tratament cu totul inegal; dacă protagonistului îi revine "partea leului", dacă Minei Popescu i se dă posibilitatea să se impună ca prezență scenică
[Corola-publishinghouse/Science/1484_a_2782]
-
o pauză) Înseamnă că dacă mergem mîine, mergem fără Ilie. El nu poate lipsi de la servici. Vera: Ei, nu poate! Pe naiba nu poate! Se dărîmă asigurările sociale dacă nu merge Ilie să frece opt ore dosarele alea soioase și inutile. Mina: (în fapt, dîndu-i dreptate) Soioase, nesoioase, inutile cum or fi, Ilie crede în ele, și-apoi orice s-ar spune e un om corect. Vera: (puțin agasată) Da, știu. Corect. Dracu' mai știe azi ce-i aia corect. Mina
[Corola-publishinghouse/Science/1484_a_2782]
-
fără Ilie. El nu poate lipsi de la servici. Vera: Ei, nu poate! Pe naiba nu poate! Se dărîmă asigurările sociale dacă nu merge Ilie să frece opt ore dosarele alea soioase și inutile. Mina: (în fapt, dîndu-i dreptate) Soioase, nesoioase, inutile cum or fi, Ilie crede în ele, și-apoi orice s-ar spune e un om corect. Vera: (puțin agasată) Da, știu. Corect. Dracu' mai știe azi ce-i aia corect. Mina: El e corect. În orice caz, își vede
[Corola-publishinghouse/Science/1484_a_2782]
-
rog eu mult. Maria: Du-te Val. Și eu te rog. Hai, curaj! Să scăpăm de ăștia. Hai! Irina: Val! Val: (se îndreaptă spre ușă; Irina vine după el) Niciodată nu mi-au plăcut gesturile mari. Mai ales cînd sînt inutile. (iese) Vecin 2: (coboară cele două trepte ce marchează granița între cele două spații de joc; e euforic) L-am terminat! A ieșit frumos! Pe cinstea mea dacă nu-i cel mai reușit portret din cîte am făcut pînă acum
[Corola-publishinghouse/Science/1484_a_2782]
-
N-are rost. Ea mă iubește. El n: Că te iubește nu înseamnă că o cunoști. El 1: Mi-e destul că, iubind-o, mă cunosc pe mine. El n: Crezi? Și la ce-ți folosește că te cunoști! Probleme inutile. El 1: Da... poate... dar merită. El n: Nu merită. E prea incomod. Da, mă rog. Am plecat. Nu uita ce ți-am spus. E spre binele tău. El 1: (după o pauză în care consumă plecarea lui El n
[Corola-publishinghouse/Science/1484_a_2782]
-
eu nu știu ce vopsea care... mai și sufocă... El 1: (zîmbetul omului uimit) Dar ești fantastică! N-are nici o legătură nici cu tine, nici cu ea! Ea 2: Dar cu cine, cu Maica Domnului?! El 1: (realizînd că orice explicație este inutilă) N-are rost să mai discutăm. Ca să înțelegi ce-ar trebui să-ți spun e nevoie să mai treacă vreun secol, două... Pot să-ți spun numai că ai mai făcut încă un pas spre începutul sfîrșitului. Atît. Ea 2
[Corola-publishinghouse/Science/1484_a_2782]
-
ești... Marieta: Știi ce? N-o mai fă pe deșteptul cu mine, termină cu țigănia asta de-aici și du-te de-ți cîștigă pîinea... Da, da! Că dacă tot ai renunțat la facultate, pentru că "nu mai are rost, e inutilă", fă ceva, domnule, că doar n-am să vin o viață cu sufertașul, ca la spital! Eu am plecat. (către Costache) Tu mai stai? Stai, că tot degeaba. (pleacă) (în tăcerea care se instalează, din direcția spărturii din gard se
[Corola-publishinghouse/Science/1484_a_2782]
-
mă simt vinovat... da, și alte zile când mă simt nevinovat"), memoria și degradarea memoriei, mărturisirea toate acestea sunt teme viguroase, teme-reper pe radiograma unui text profund și ramificat în nenumărate direcții. Relația între personaje este simplă, directă, fără ocolișuri inutile. De altfel, una dintre virtuțile textului e lipsa de "burți", dozajul impecabil, la milimetru. E în joc o matematică a sentimentelor pe care Constantin Popa o stăpânește la perfecție. Vag, o muzicalitate pitagoreică însoțește schimburile de replici, totul luând forma
[Corola-publishinghouse/Science/1484_a_2782]
-
dar chiar nu-i putem băga un căluș în gură? Plutonierul: (se duce la Obiectiv nr.) Ia vino puțin ( îl ridică de pe scaun și-l duce în mijlocul scenei; îi răsucește o mînă la spate, iar rezistența lui Obiectiv nr. este inutilă) Stai așa! Nu te mișca că trag, îți zbor creierașul ăsta care tot nu mai e bun de nimic... și fără să te leg la ochi..., deși asta e împotriva regulamentului. Așa..., cînd mă suna anchetatorul, mă duceam și-l
[Corola-publishinghouse/Science/1484_a_2782]
-
ca literatură, Într-un gest iconoclast, ceea ce ar trebui să fie antagonic literaturii, așa cum pisoarul lui Duchamp ar trebui să fie opusul artei. Într-o epocă imună la șocuri estetice, Însă, etalarea de care vorbesc se poate traduce prin "afirmarea inutilă a inutilului", asemănătoare cu actele eroilor emisiunii de pe MTV, Jackass: nihilism la pătrat, un "nu" amuzant spus "nu"-ului răspicat și serios sau "da"-ului prescriptiv ori admirativ. Paradoxal, astfel de teribilisme dezabuzate au ca substrat Întocmai ideea "artei pentru
[Corola-publishinghouse/Science/2368_a_3693]
-
Într-un gest iconoclast, ceea ce ar trebui să fie antagonic literaturii, așa cum pisoarul lui Duchamp ar trebui să fie opusul artei. Într-o epocă imună la șocuri estetice, Însă, etalarea de care vorbesc se poate traduce prin "afirmarea inutilă a inutilului", asemănătoare cu actele eroilor emisiunii de pe MTV, Jackass: nihilism la pătrat, un "nu" amuzant spus "nu"-ului răspicat și serios sau "da"-ului prescriptiv ori admirativ. Paradoxal, astfel de teribilisme dezabuzate au ca substrat Întocmai ideea "artei pentru artă", Întoarsă
[Corola-publishinghouse/Science/2368_a_3693]
-
pe care o pune gîndirea lui Sloterdijk. La Începutul perioadei postbelice, proza franceză acuză puternic șocul războiului devastator. Măștile literaturii cad, pentru că nu mai există motivații pentru ca ele să fie păstrate pe o figură socială devastată. Moartea de masă face inutile pretențiile oricărui paraître, iar mult Îmbrățișatul estetism al vieții Își vede Înecate toate orgoliile. Literatura rămîne perplexă În fața Istoriei, purtîndu-și cu greu vinovăția de a fi asistat neputincioasă la promovarea valorilor barbare care au cauționat cele mai mari genocide din
[Corola-publishinghouse/Science/2368_a_3693]
-
cel mai mult: sensibilitatea, de către materialismul senzualist al Luminilor, imaginația, de către romantismul nordic paneuropean. Literatură poate citi, la o adică, oricine știe să citească. 2. Al doilea tip de răspuns este unul eminamente negativ: disciplina de studiu numită literatură este inutilă pentru că nu te Învață direct nici o competență practicabilă În societate. Tot ceea ce cunoști citind un text literar afli prin intermediul unor discipline cu epistemologie mult mai plauzibilă: estetica, psihologia, istoria, sociologia, etc. Apoi, statutul de scriitor se dobîndește altfel decît prin
[Corola-publishinghouse/Science/2368_a_3693]
-
unei "adevărate" decizii, adică a unei decizii "obiective", obținută cum se cuvine, prin explorarea minuțioasă a tuturor posibilităților. Avem, aici, ceva ce caracterizează toate deciziile înscrise într-o linearitate arborescentă: în planul eficacității deciziile sînt în general redundante, ba chiar inutile: printr-un lung șir de bifurcații "da-nu" se poate întări prima impresie pacientul suferă de o tulburare nespecificată... în clasificarea de care eu mă servesc. Clasificarea este justificată, și nu diagnosticul. Pe plan teoretic, aceste clasificări sînt pe drept
Comunicarea by Lucien Sfez [Corola-publishinghouse/Science/922_a_2430]
-
cu mustăți/ Și nu mai au de trăit/ Decât șapte zile". "Bile și cercuri" este poemul în care lumea este văzută geometric; cercul și sfera sunt imagini care ne trimit la Nichita Stănescu ("Laus Ptolemaei"). Concluzia e că zbaterea este inutilă, lumea se învârte într-un cerc închis. Jocul este însă amuzant, până când se face târziu, când jonglerul tată nu se mai întoarce. Se încearcă o explicare a mecanismului mișcării lumii. În poemele "Între stele", "Mecanică simplă", invocă mari creatori, Eminescu
[Corola-publishinghouse/Science/1533_a_2831]
-
este obsedat de ideea înșelăciunii legată de devenire. Ca într-o altă "Glosă", poetul dă sfaturi sceptice pentru viață, după modelul aforismelor care proclamă ideea indiferenței schopenhauriene. În lume există un principiu al răului și orice încercare de eliberare este inutilă: "E-atâta gol în sus încât tot ce se-ntâmplă/ jos, pe pământ, nu are un sens,/ nu clătina, savantule, râvnita tâmplă/ întinsă pe butucul văzduhului imens ("Plafon cu pâlnii"). Suferința poetului provine din nevoia de purificare. Pentru a ajunge
[Corola-publishinghouse/Science/1533_a_2831]
-
ca la mine. Totul a început într-o seară de octombrie... Extraterestrul cu care trăiam pe atunci venea de la serviciu și, ca de obicei, în drum mă luase și pe mine de la birou. (Pentru a nu încărca lucrarea cu amănunte inutile, îi voi spune simplu „numărul unu“. Nu este nici pe departe primul bărbat din viața mea, dar în cariera de gospodină a fost cu certitudine bărbatul de referință.) Am ajuns acasă chiar veseli, timpul pierdut prin blocajele interminabile din intersecții
[Corola-publishinghouse/Science/2076_a_3401]
-
shopping-ului la piață. Chiar dacă e un eveniment în viața voastră, pentru mersul la cumpărături nu trebuie să vă îmbrăcați în rochie de seară. O ținută casual e tocmai potrivită. Vă mai recomand să evitați încărcarea mâinilor* cu accesorii/bagaje inutile. * I s-a întâmplat unei bune prietene - o extraterestră cu care am fost colegă la Paris... Țin minte că pe vremea aceea o consideram un exemplar perfect al speciei noastre; avea tot ce-i trebuia ca să fie fericită: o minte
[Corola-publishinghouse/Science/2076_a_3401]
-
acest obiect ca pe o poșetă mai specială; una de dimensiuni sensibil mai mari, care este goală la intrarea în piață și plină cu alimente la ieșire. * Apropo de sacoșe, vreau să vă scutesc încă de pe acum de o agitație inutilă: nu e cazul să căutați produse de firmă; marile case de modă nu s-au implicat în realizarea acestor accesorii gospodărești; dacă vedeți sacoșe D & G ori YSL, să știți că sunt falsuri ordinare. Câteva precizări mai trebuie făcute pentru
[Corola-publishinghouse/Science/2076_a_3401]
-
avea lumea la picioare mult mai devreme. Eram neștiutoare, dar voi nu mai sunteți. Ați aflat secretul de la mine. Gândiți-vă mișcările ca la șah și, dacă sunteți atente, veți reuși mutarea-cheie „regina ia nebunul“ în condiții ideale, fără sacrificii inutile. 4. câțiva pași mici spre meniurile semiprofesioniste (h i j k l)tc "4. câțiva pași mici spre meniurile semiprofesioniste (h i j k l)" în geanta de laptop a fiecărei extraterestre stă ascuns linguroiul de Chef. din înțelepciunea populară
[Corola-publishinghouse/Science/2076_a_3401]
-
de secunde și gata; mă ruga să simulez și eu ceva, acolo, dar nu-mi ieșea; nu că nu m-aș pricepe, doar sunt femeie, dar până și pentru simulare ai nevoie de o pregătire minimală; prestația lui îmbina dezolant inutilul cu neplăcutul, îi dădeam nota 4 și plecam acasă cu dureri de cap; nu mă linișteam decât în culcușul meu, după ce încărcam acumulatorii și-mi puneam jucărioara la treabă. Rareori, când îl prindeam cu chef, lua o pastiluță bleu și
[Corola-publishinghouse/Science/2076_a_3401]
-
individului, după cum urmează (P. FoulquiéĂ: aă Orgoliul, reprezentând tendința individului de a se autovaloriza, dorința de afirmare În raport cu ceilalți, nevoia de a ieși În față, de a se impune. bă Mândria, reprezentând vanitatea, sentimentul atașării față de stări lipsite de conținut, inutile și frivole. Ea este caracterizată de o satisfacție excesivă pentru particularități fără o valoare În sine. că Decepția, reprezentând un sentiment complex al suferinței sufletești și morale a individului. Ea se manifestă prin tristețe, care este o stare prelungită de
[Corola-publishinghouse/Science/2266_a_3591]
-
de frustrări sau de traume emoționale. În cazul durerii, al stărilor de epuizare emoțională, omul se simte singur și părăsit. Existența i se pare a fi lipsită de sens. El renunță cu ușurință la oricare altă experiență vitală, considerând-o inutilă. Experiența vitală a durerii se Înscrie În existența individuală. Ea poate duce la disperare sau la suicid, sau dimpotrivă la conduite de refugiu (dependență de alcool, de analgezice sau psihotranchilizanteă, precum și la alte forme de dependență și regresiune. Pentru că este
[Corola-publishinghouse/Science/2266_a_3591]
-
ceilalți. Izolarea mă duce la disperare, așa cum disperarea mă rupe de lume și mă izolează interior. Prin izolare și disperare, pierzând contactul cu lumea, viața și persoana mea nu vor mai avea, În final, nici un sens. Existența mea devine absolut inutilă pentru mine. Disperarea și izolarea sunt formele grave ale chinului interior, fizic, sufletesc și moral, care mă duc la adoptarea soluției absurde a suicidului. Viața nu mai are nici un rost, dacă eu nu mai Însemn nimic. În acest caz, sinuciderea
[Corola-publishinghouse/Science/2266_a_3591]