11,725 matches
-
cei mai mari ai moldovenilor și aserțiunea potrivit căreia domnia lui Cuza fusese fatală celor din urmă, dar benefică pentru cei dintâi. "Noi nu ne-am dat muntenilor ca să ne vândă la nemți. Noi am făcut unirea ca să aducă pe tronul străluciților domni români ortodoxi, nu prinți nemți catolici"481. Încercând să transmită populației o stare de liniște, guvernul român anunța printr-o proclamație, la 30 martie, lipsa oricărui suport pentru informațiile referitoare la o posibilă intervenție armată rusă sau otomană
[Corola-publishinghouse/Science/84966_a_85751]
-
al antiunioniștilor, criza financiară, dezorganizarea administrativă, considerându-i pe evrei principalii responsabili pentru manifestările ostile guvernului. Lipsa banilor și haosul din administrație se regăseau în toate rapoartele trimise către Locotenența Domnească 484. Inexistența unor informații precise privind acceptarea sau refuzarea tronului de către Filip, urmată de ezitările lui Carol, remarcate și de presă, contribuiau și ele la aceste agitații. Sosirea la Iași a doi membri ai Locotenenței Domnești, L. Catargiu și N. Haralambie, pe 1 aprilie, cât și prefigurarea venirii lui Carol
[Corola-publishinghouse/Science/84966_a_85751]
-
observată de Ștefan Golescu la 2 aprilie 1866485. Pregătirea plebiscitului asupra principelui străin îi determina pe nostalgicii situației anterioare actului de la 24 ianuarie 1859 să declanșeze pe 3 aprilie acțiunea separatistă. Plasarea în fruntea mișcării a unui cunoscut pretendent la tronul Moldovei, în persoana lui N. Rosetti-Rosnovanu486, abătea atenția de la existența unei stări reale de nemulțumire în rândul moldovenilor față de centralizarea, considerată excesivă, promovată de Al.I. Cuza, accentul analizelor făcute asupra întregii acțiuni căzând pe caracterul antiguvernamental al mișcării și
[Corola-publishinghouse/Science/84966_a_85751]
-
cuvântul în timpul acțiunilor ce se desfășoară acum cereau alegătorilor să voteze în favoarea instalării lui Carol în fruntea României. Numeroase pledoarii se făceau în această perioadă nu doar pentru alegerea prințului de Hohenzollern ca domnitor al României, ci și în favoarea eredității tronului 507. Unele publicații criticau guvernul român pentru că tolerase propaganda împotriva Unirii 508. În aceste condiții, plebiscitul nu putea să aibă decât un rezultat favorabil, cu toate inadvertențele produse în timpul desfășurării acestuia 509, producând în mod evident o mare satisfacție în
[Corola-publishinghouse/Science/84966_a_85751]
-
Curții de Casație la Iași, dar și aceea a israeliților, insuficient lămurită, în opinia sa, prin Constituție 533. Dincolo de blocajul apărut la nivel decizional în privința mutării Curții de Casație la Iași, fosta capitală a Moldovei se afla, imediat după preluarea tronului, în atenția noului suveran. După vizita întreprinsă aici în toamna anului 1866, urmată de o adevărată călatorie inițiatică în restul Moldovei, tânărul monarh revenea și în anii următori. 1867 era anul în care suveranul român lua parte la mai multe
[Corola-publishinghouse/Science/84966_a_85751]
-
acceptat. Soluția găsită de factorii decizionali de la București pentru a scăpa de presiunea externă, acordarea individuală a cetățeniei, arăta mai mult abilitatea acestora de a ocoli rezolvarea unei probleme și mai puțin dorința de a o rezolva definitiv. Venit pe tronul României într-un moment de maximă tensiune politică și de criză economico-socială, Carol de Hohenzollern trebuia să rezolve câteva probleme esențiale pentru funcționarea normală a statului. Unele dinte ele țineau de asigurarea unei anumite stabilități politice, altele de o accelerare
[Corola-publishinghouse/Science/84966_a_85751]
-
Cuza din fruntea Principatelor Române și încercarea de a determina diplomația europeană să recunoască noua realitate politică de la București, alături și de alte elemente contribuiau toate la un loc la amânarea momentului în care "domnul unirii" să fie îndepărtat de la tronul Principatelor. Nemulțumirile mai vechi, de tipul celor din perioada revoluției de la 1848 și tentația lor permanentă de a face apel la popor pentru a-i sprijini în realizarea diferitelor acțiuni politice duceau la o izolare, în cadrul opoziției, a unor lideri
[Corola-publishinghouse/Science/84966_a_85751]
-
ziua de 11 febriarie 1866, încercând să se folosească la maxim de tribuna pe care le-o oferea ziarul Românul. Una din preocupările lor importante erau în această perioadă explicarea către întreaga națiune a faptului că îndepărtarea lui Cuza de la tron nu fusese opera unui singur partid politic. Pentru a întări cumva această afirmație se publicau pe larg telegrame venite din Moldova, în Monitorul Oficial și în Românul, din care reieșea bucuria provocată și acolo pentru plecarea de la tron a celui
[Corola-publishinghouse/Science/84966_a_85751]
-
Cuza de la tron nu fusese opera unui singur partid politic. Pentru a întări cumva această afirmație se publicau pe larg telegrame venite din Moldova, în Monitorul Oficial și în Românul, din care reieșea bucuria provocată și acolo pentru plecarea de la tron a celui ales domnitor la 5 și 24 ianuarie 1859. Unele din mesajele apărute acum repuneau pe tapet o idee deja aflată în circulație, și anume faptul că, în fața pericolului reprezentat de modul discreționar de a conduce România al lui
[Corola-publishinghouse/Science/84966_a_85751]
-
de C.A. Rosetti o miză la fel de importantă era, pe 12 februarie 1866, aceea de a arăta tuturor că și moldovenii, deși fuseseră mai apropiați de fostul domnitor, înțelegeau pericolul pe care îl reprezenta în viziunea celor dintâi păstrarea la tron a lui Al.I. Cuza. Pentru liberali, tot ce se întâmpla în zilele ce au urmat abdicării lui Cuza avea o explicație rațională. Actul de la 10/11 februarie era o nouă acțiune revoluționară plasată în continuarea celei începute la 1821
[Corola-publishinghouse/Science/84966_a_85751]
-
a românilor, decât conservatorismul proprietarilor funciari 672. Dovada faptului că strategia liberalilor de acțiune pentru acest început de nou regim politic fusese una corectă stă în modul în care va numi Carol I primele guverne după momentul instalării sale pe tron. Calculele făcute de suveran în creionarea diferitelor structuri guvernamentale nu vor ține cont de sfera de influență în teritoriu a liberalilor radicali, moderați sau a conservatorilor, ci de echilibrul geografic și social care era expresia prelungirii vechiului regim 673. Dincolo de
[Corola-publishinghouse/Science/84966_a_85751]
-
perioada ce a urmat zilei de 11 februraie 1866 este una interesantă și datorită conturării viitoarelor direcții de manifestare din politica românească. Capacitatea liberalilor de diferite nuanțe și a conservatorilor de a discuta în jurul unui subiect precum era instalarea pe tronul Principatelor a unui prinț străin se datora și faptului că, dincolo de trecutul personal al fiecăruia dintre ei, cei mai mulți nu erau produsul unei revoluții la care să fi luat parte din convingere ci dimpotrivă reușiseră să fie în rândul factorilor decidenți
[Corola-publishinghouse/Science/84966_a_85751]
-
țară contribuiau la realizarea unui discurs în care expresii precum "ordine cu orice preț", "energie", "fermitate" apăreau cu o mare frecvență 695. Dacă Brătianu se implica foarte mult în acțiunea prin a cărei realizare se urmărea instalarea lui Carol pe tronul României, aceasta se datora și faptului că liderul liberal aflase din diverse surse că orientarea politică a tânărului prinț german era mai degrabă una liberală. Accentul pus pe mediul în care noul suveran se formase reușea un lucru foarte important
[Corola-publishinghouse/Science/84966_a_85751]
-
complet diferite, erau acum de aceeași parte a baricadei, fiind prezentați opiniei publice românești ca adevărați salvatori 697. Realitatea era că între cei amintiți se realizase o coaliție în anii 1864-1866 al cărei scop principal fusese atins prin urcarea pe tron a lui Carol I. Ulterior acestui moment, luptele politice interne, anunțate încă din timpul redactării Constituției, prindeau tot mai mult contur, fiind concentrate asupra ritmului și direcției procesului de modernizare. La fel de importante erau pentru noul monarh al Principatelor Române realizarea
[Corola-publishinghouse/Science/84966_a_85751]
-
în continuare, pe discutarea cauzelor ce au dus la detronarea lui Cuza. Unul dintre cei care au revenit în mai multe rânduri asupra actului de la 11 februarie era I.C. Brătianu. În condițiile contestării rolului său în aducerea lui Carol pe tronul Principatelor, liderul liberal considera potrivit în cadrul unei intervenții susținute în fața Adunării Deputaților, la 13 mai 1866, să reamintească activitatea desfășurată pentru realizarea unuia dintre cele mai importante deziderate ale generației sale. Dorind să evidențieze familiaritatea care se stabilise între el
[Corola-publishinghouse/Science/84966_a_85751]
-
prin care încerca să dovedească o bună cunoaștere a istoriei românilor, dar și faptul că era preocupat de problemele societății românești 752 de care află prin numeroasele deplasări ce le întreprinde în țară, după o perioadă scurtă de la instalarea la tronul României 753. Oferirea de fonduri din lista lui civilă pentru înființarea unor instituții de binefacere și construirea unor monumente în memoria unor personaje importante din istoria românilor, cum era Mihai Viteazul, sau ridicarea unora care să amintească de alegerea sa
[Corola-publishinghouse/Science/84966_a_85751]
-
unul cu o susținere mult mai largă a cărui creionare începuse în prima jumătate a secolului al XIX-lea. Factorii care impuneau treptat în agenda politică românească proiectul prințului străin erau de natură internă, dar și internațională. Veșnicile lupte pentru tron care creau în mod categoric instabilitate politică în țară, dar și presiunile unor cancelarii străine asupra spațiului românesc pentru impunerea unor soluții conform intereselor lor făceau ca tot mai multă lume să subscrie la necesitatea aducerii în fruntea Principatelor Române
[Corola-publishinghouse/Science/84966_a_85751]
-
nu existe practic o acțiune de solidaritate cu acela în care fuseseră investite numeroase speranțe la 1859. Indecizia concernului european de a avea o reacție comună în raport cu abdicarea lui Al.I. Cuza și convingerea lui Carol I de a prelua tronul Principatelor Române erau considerate de către liderii politici de la București contexte favorabile pentru neabaterea câtuși de puțin de la planul lor, potrivit căruia sosise vremea ca și România să facă parte din familia monarhiilor europene. Marea majoritate a politicienilor români înțeleseseră foarte
[Corola-publishinghouse/Science/84966_a_85751]
-
1859-1873, București, 1910, Atelierele Grafice Socec, 1910. Boicu, Leonid, Cristian, Vasile, Platon, Gh., (ed.), Românii în relații internaționale, 1699-1939, Iași, Editura Junimea, 1978. Bolintineanu, Dimitrie, Viața lui Cuza Vodă, București, Librăria G. Ioanide, 1873. Bossy, Raul, V., "Candidați străini la tronurile române în secolele XVIII-XIX", în Convorbiri literare, an 57, decembrie, 1952. Brătianu, Gh., I., Sfatul domnesc și Adunarea Stărilor în Principatele Române, București, Editura Enciclopedică, 1995. Brociner, J., B., Chestiunea israeliților români, Partea I, până la 1848, București, Tipografia Horia Carp
[Corola-publishinghouse/Science/84966_a_85751]
-
executivă, putea asigura buna funcționare a statului, în Vlad Georgescu, Istoria ideilor politice românești (1369-1878), München, Colecția Jean Dumitru Verlag, 1978, p. 143. 221 Ibidem, p. 144. 222 Ibidem. 223 Ibidem. 224 Ibidem. 225 Raul V. Bossy, "Candidați străini la tronurile române în secolele XVIII-XIX", în Convorbiri literare, an 57, decembrie, 1952, p. 835. 226 I. N. Șoimescu, România, Rusia și Întreita Alianță. O pagină de istorie politică contimporană, București, Tipografia Modernă Gregorie Luis, 1889, p. 34. 227 Raul V. Bossy
[Corola-publishinghouse/Science/84966_a_85751]
-
București, Editura Academiei, 1965, pp. 411-420. 231 Vlad Georgescu, op. cit, p. 156. 232 Sorin Liviu Damian, Carol I al României 1866-1881, București, Editura Paideia, 2000, p. 28. Alexandru Sturdza, consulul imperial rus, propune tot acum aducerea unui prinț pe tronul Principatelor. Vezi Românii în relații internaționale 1699-1939, ed. cit., p. 92. 233 Grigore Chiriță, op. cit., p. 350; Silviu L. Damian, op. cit., p. 28; Românii în relații internaționale 1699-1939,... p. 99. 234 George Fotino, Din vremea renașterii naționale a Țării Românești
[Corola-publishinghouse/Science/84966_a_85751]
-
altă imagine ne oferă profesorul Gh. Platon în "1866. Începutul revoluției române pentru independență, ecouri în presa europeană", în Anuarul Institutului de Istorie și Arheologie A.D. Xenopol, XXI, Iași, Editura Academiei, 1984, care consideră detronarea lui Cuza și aducerea pe tron a prințului străin nu doar un deznodământ al unor rivalități politice sau un rezultat al unor conflicte între diverse grupări sociale, ci mai degrabă ca expresie a voinței unei mari părți a clasei politice românești de a trece la o
[Corola-publishinghouse/Science/84966_a_85751]
-
Carol al României. 70 de ani de viață a unui viteaz, Leipzig, 1909, p. 45. 348 Gheorghe Cliveti, op. cit., p. 168. În 1858, cercurile prusace discutau ca, în cazul anexării ducatului de Nassau, ducele de Nassau să fie despăgubit cu tronul României, cf. Raul V. Bossy, Candidaturi străine la tronul României, p. 843. 349 D.A. Sturdza, op. cit., p. 49. 350 Ibidem, p. 50; Ion Bălăceanu comunica confidențial ambasadorului Prusiei la Paris, von Goltz faptul că Napoleon ar prefera un principe de
[Corola-publishinghouse/Science/84966_a_85751]
-
unui viteaz, Leipzig, 1909, p. 45. 348 Gheorghe Cliveti, op. cit., p. 168. În 1858, cercurile prusace discutau ca, în cazul anexării ducatului de Nassau, ducele de Nassau să fie despăgubit cu tronul României, cf. Raul V. Bossy, Candidaturi străine la tronul României, p. 843. 349 D.A. Sturdza, op. cit., p. 49. 350 Ibidem, p. 50; Ion Bălăceanu comunica confidențial ambasadorului Prusiei la Paris, von Goltz faptul că Napoleon ar prefera un principe de Hohenzollern mai mult decât un oricare alt principe german
[Corola-publishinghouse/Science/84966_a_85751]
-
zimbrului (1944), a cărui acțiune este plasată în secolul al XIV-lea, este o extindere a legendei întemeierii Moldovei. Zimbrul este personificat prin căpetenia unei hoarde de tătari care o răpește pe Branda, viitoarea soție a lui Bogdan, succesorul la tron al lui Dragoș Vodă. Activitatea lui I. este întregită prin câteva povești și scrieri în proză pentru copii: Dracul păcălit (1941), Comoara de sub stâncă (1942) și Fântâna fermecată (1945). SCRIERI: Balade, Craiova, 1919; Sub zidurile Troiei, Craiova, 1920; Umbre peste
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/287478_a_288807]