10,026 matches
-
mediului, contextului specific. Acesta (Kovalchick și Dawson, 2004, pp. 401-402) poate susține o învățare focalizată pe angajarea educatului cât mai complexă, pentru a înțelege cât mai bine sarcina, dacă realizează o cunoaștere în stilul unei adevărate cercetări. Atunci sunt necesare variate instrumente de prelucrare a informațiilor, procedee de comunicare și colaborare cu ceilalți, sarcini de exersare a capacităților cognitive și a competențelor acționale, în situații cât mai apropiate de cerințele integrării eficient ulterioare în alte activități ale lumii reale, de cunoaștere
by ELENA JOIŢA [Corola-publishinghouse/Science/1005_a_2513]
-
a învățării, • a modului de raportare la contexte, • a modului de organizare a climatului necesar. ► Prioritatea acordată formării competențelor necesare pentru învățarea continuă, prin crearea mediului facilitator construirii cunoașterii prin operare directă cu informațiile și materialele-suport date, prin utilizarea comunicării variate, a gândirii critice și a rezolvării de probleme din contexte reale, prin evaluarea proceselor și a metodelor, a progresului. Activitatea educatorului este mereu marcată aici de reflecție, de relația diagnoză-intervenție-reglare, de identificarea și folosirea erorilor, de oferirea de oportunități, de
by ELENA JOIŢA [Corola-publishinghouse/Science/1005_a_2513]
-
studiul de caz, învățarea în grup, dezbaterea, jocul didactic, alcătuirea de jurnale și portofolii, efectuarea de listări și reprezentări grafice (organizatori grafici), rezolvarea de sarcini în perechi, integrarea în discuții-panel, redactarea de lucrări scrise, proiecte sau reportaje, interpretarea de roluri variate, apelul la autoverificare și autoevaluare critică, formularea de reflecții și aplicații proprii, luarea de decizii, asumarea de responsabilități, inițierea și rezolvarea de cercetări individuale, apelul la modelare ș.a. ► Dacă această orientare a metodologiei învățării este către formarea competențelor prin construirea
by ELENA JOIŢA [Corola-publishinghouse/Science/1005_a_2513]
-
stimula crearea și folosirea oportunităților sau încurajarea explorării. Dar o condiție esențială pentru acestea se dovedește a fi formarea astfel a educatorului, dezvoltarea pe măsură a pregătirii sale psihopedagogice, profesionale. Paradigma priorității învățării în instruire (față de predare) este derivată în variate microparadigme care reflectă cum teoriile învățării explică și se transpun în moduri duversificate de procesare și achiziție a cunoștințelor, a competențelor, după ce au fost selectate și apreciate că pot conduce la dezvoltarea individuală. De aici derivă și valoarea unor metodologii
by ELENA JOIŢA [Corola-publishinghouse/Science/1005_a_2513]
-
emotionale în înțelegere. Aici sunt remarcate și multiplele abordări ale înțelegerii: teoria inteligențelor multiple (Gardner) sau modelele de predare și învățare bazate pe înțelegere (cu accent pe crearea de oportunități, combinarea de situații, controlul continuu, flexibilitatea metodologică, șanse de combinare variată a tehnicilor de căutare, modelul dinamic al adaptării proiectului la evoluția înțelegerii în clasă) sau teoria mediilor pentru învățarea deschisă (cu plasarea în contexte autentice de rezolvare a problemelor, prin abordare holistică, apoi cu decontextualizarea experiențelor de învățare) sau modelul
by ELENA JOIŢA [Corola-publishinghouse/Science/1005_a_2513]
-
intereselor și a aspirațiilor, previn discontinuități în atingerea lor. Scopurile ghidează instruirea, managementul, strategiile de înțelegere. Construcția cunoașterii Educatul are succes în noua învățare dacă abordează cunoașterea ca o construcție mentală, ca stabilire de relații între informații și proceduri, experiențe variate, forme de învățare. Sau apare ca modificare, reorganizare a datelor în aceeași arie sau arii diferite, pentru a realiza o bună înțelegere a diferitelor aspecte ale cunoștințelor, a rezolva efectiv diferite sarcini, a-și folosi maxim propriile particularități cognitive, abilități
by ELENA JOIŢA [Corola-publishinghouse/Science/1005_a_2513]
-
utilizează gândirea, folosirea rațională a strategiilor de cunoaștere în realizarea sarcinilor, în rezolvarea de probleme și situații noi, cum formulează interpretări și reflecții proprii, cum adaptează metodele de cunoaștere, cum folosește feedbackul, cum se raportează critic la modele, cum stabilește variate corelații. Educatorul nu transmite, ci îndrumă, facilitează, dezvoltă, aplică strategii, evaluează modul de cunoaștere, de învățare. Metacogniția Gândirea de după gândire oferă prilejul aprecierii critice a strategiilor folosite în învățare, în cunoaștere, după monitorizarea și selectarea operațiilor mentale, facilitând astfel creativitatea
by ELENA JOIŢA [Corola-publishinghouse/Science/1005_a_2513]
-
al dezvoltării diferențiale fizice, intelectuale, emoționale, sociale. De aici construcția diferențiată a sarcinilor, a mediului de învățare, a experiențelor reale, a implicării în elementele comunității, a limbajelor de comunicare și de interrelaționare, a analizei diferitelor modele de integrare în contexte variate optimizate. Principii Caracteristici. Consecințe Factori de dezvoltare și sociali Influențele sociale asupra învățării Învățarea este influențată de interacțiunile sociale, de relațiile interpersonale, de comunicarea cu ceilalți. Educatorul să faciliteze oportunități adecvate acestora, să încurajeze flexibilitatea gândirii, competențele sociale, colaborarea în
by ELENA JOIŢA [Corola-publishinghouse/Science/1005_a_2513]
-
alegerea strategiilor pentru diferențe individuale și după diversitatea acestora, aplicarea strategiilor pentru autocontrol, verificarea eficacității practicilor instruirii pentru aceste diferențe, apelul la învățarea în context, climat, comunicare, colaborare. Ca model educațional, el mai cuprinde încă și: • rolurile reflecției, • ale materialelor variate, • ale instrumentelor de control, • ale îndrumării manageriale, • ale autocontrolului, • ale afirmării autonomiei, • ale consecințelor în afirmarea aplicării leadershipului, • ale definirii proprii a performanței așteptate, • ale apelului la procesul transformațional pentru apropierea de realitatea practicii, • ale formulării de autoreflecții, cu prevederea
by ELENA JOIŢA [Corola-publishinghouse/Science/1005_a_2513]
-
Nu pot fi ignorate nici dificultățile în aplicarea lor, prin a învinge rezistența la schimbarea paradigmei clasice, prin accentul pus pe schimbare pentru aplicarea abordării de dezvoltare, pe reorganizarea predării, pe afirmarea noilor roluri. Și de aici pot rezulta soluții variate pentru construirea acestuia: a) context centrat pe cunoștințe, cu predarea clasică a educatorului, unde individualitatea se estompează în clasă, verificarea este comprehensivă, iar materialele folosesc prezentării conținutului, educații sunt antrenați doar în aplicarea cunoștințelor și folosind terminologia specifică domeniului, b
by ELENA JOIŢA [Corola-publishinghouse/Science/1005_a_2513]
-
antrenarea fiecărui educat în a-și proiecta eficient, responsabil propria activitate, • prevederea și de activități în grup mic în afara sau în clasă sau activități în perechi, • proiectarea de jocuri competitive, • proiectarea de sarcini problematizate, • asumarea de roluri diferite, • utilizarea de variate proceduri, tehnici pentru descoperire, • căutarea de comparații, clasificări, generalizări, configurații, • aplicarea apoi în alte diferite situații, • îmbogățirea lecturii pe temă sau interdisciplinară în lărgirea înțelegerii, • recursul la prezentări multimedia, • prezentarea liberă de către elevi a rezultatelor sau cu ajutorul media, • recursul la
by ELENA JOIŢA [Corola-publishinghouse/Science/1005_a_2513]
-
configurații, • aplicarea apoi în alte diferite situații, • îmbogățirea lecturii pe temă sau interdisciplinară în lărgirea înțelegerii, • recursul la prezentări multimedia, • prezentarea liberă de către elevi a rezultatelor sau cu ajutorul media, • recursul la dialogul socratic în clasă sau afară, • redactarea rezultatelor folosind variate limbaje, • organizarea informațiilor și a rezultatelor în structuri tematice, codificate, pentru organizarea acumulărilor și refolosire a lor în alte contexte ulterior (portofolii), • formularea de întrebări, reflecții, ipoteze asupra procesului și rezultatelor învățării. Față de realizarea curriculumului clasic (centrat pe conținut, pe
by ELENA JOIŢA [Corola-publishinghouse/Science/1005_a_2513]
-
informații și experiențe pentru construirea cunoașterii la nivel mental, nu prin transmitere-asimilare. • Îndreptarea atenției asupra proceselor utilizate, a metodelor, a progresului individual, a încurajării învățării prin cercetare. • Punerea accentului pe învățarea constructivistă, prin rezolvarea de probleme, situații, sarcini în contexte variate. • Crearea de condiții generale pentru această paradigmă, cu schimbarea concepției asupra instruirii, în sensul reflectării a celor mai bune căi de cunoaștere, înțelegere proprie. • Abordarea învățării în clasă ca un complex sistem de procese interactive, bazate pe operațiile cunoașterii științifice
by ELENA JOIŢA [Corola-publishinghouse/Science/1005_a_2513]
-
eficiente a acesteia. Deși elemente esențiale au fost indicate în sintezele de mai sus, este utilă pentru practicieni și semnalarea de alte alternative, care să confirme soluții propriu găsite pentru această actuală paradigmă sau să provoace noi dezvoltări metodice, în variate contexte. Oricum, sunt prioritar citate câteva modalități de fond, care determină schimbarea de paradigmă, despre care comunică acum educatorii: autonomia educatului, învățarea colaborativă, integrarea curriculară, focalizarea pe construirea înțelegerii, diversitatea situațiilor-problemă de rezolvat, exersarea capacităților cognitive, verificarea alternativă, interactivitatea educator-educat
by ELENA JOIŢA [Corola-publishinghouse/Science/1005_a_2513]
-
completa profilul său de competență: confidență, umilitate, compasiune, sprijin, facilitare, autoritate stimulativă, angajare practică, grijă pentru condițiile mediului pedagogic nou, menținere a climatului constructivist, echilibrare și diferențiere a sarcinilor, formulare continuă de reflecții, flexibilitate în adaptarea metodologică, organizare a comunicării variate, sprijinire a înțelegerii și rezolvării problemelor complexe și a rolurilor asumate, bazare pe motivație intrinsecă nu pe coerciție, antrenare a educaților în managementul clasei, diversificare a strategiilor pentru dezvoltarea intrerelațiilor în clasă și stimulare a lor în rezolvarea sarcinilor învățării
by ELENA JOIŢA [Corola-publishinghouse/Science/1005_a_2513]
-
strategiilor pentru dezvoltarea intrerelațiilor în clasă și stimulare a lor în rezolvarea sarcinilor învățării, oferire de servicii de consiliere, asistență, coordonare. ► Evaluarea instituției educaționale după criterii de calitate a învățării asigurate reflectă: • gradul asumării de responsabilități în învățare, • accesul la variatele forme ale învățării de către fiecare educat, • formarea și consolidarea competențelor de învățare activă în timpul școlii, • asigurarea celei mai funcționale cunoașteri după contextul dat, • crearea mediilor adecvate și a experiențelor de învățare reală pentru transferul cunoașterii, • includerea, folosirea, evaluarea noilor tehnologii
by ELENA JOIŢA [Corola-publishinghouse/Science/1005_a_2513]
-
calitate. • Se bazează pe acumularea de informații și cunoștințe, oferind răspunsuri la întrebările educatorului. • Cunoștințele sunt achiziții fără legătură cu contextul de utilizare, sunt statice, permanente, independente de educat. • Cunoașterea există, indiferent cum se realizează. • Cunoștințele provin din informațiile transmise variat. • Învățarea este cumulativă sau lineară. • Centrarea pe educator și pe control. • Învățarea prin competiție, individualist. • Rar sunt folosite talentul, abilitățile. Proiectare-rea, pregătirea • Specializarea în conținut. • Pregătirea interactivă a sarcinilor, proceselor, pașilor, întrebărilor, listărilor, răspunsurilor, verificărilor. • Predarea este mai complexă și
by ELENA JOIŢA [Corola-publishinghouse/Science/1005_a_2513]
-
reale, cum îl folosesc educații. • Cunoașterea este o combinare a eforturilor educator și educați. Sub ghidarea educatorului, educații sintetizează informațiile folosind rezolvarea de probleme, gândirea critică, reguli de descoperire. • Abordarea holistică a părților conținutului. • Învățarea este constantă, dar cu timp variat. • Învățarea în contextul realității, por nind de la experiența anterioară sau de la experiențe din diferite realități • Organizat după modele raționale, structurate și tratate cronologic, cu înțelegere unitară sau structurare secvențială, lineară. • Focalizarea pe o singură disciplină, care are o anumită poziție
by ELENA JOIŢA [Corola-publishinghouse/Science/1005_a_2513]
-
de învățământ, în catalog. • Însușirea culturii este competitivă și individualistă. • Focalizarea pe limbajul formelor și al structurilor văzute de către educator. • Educatorul asigură cunoașterea primară; este sursa majoră de informare. • Conținutul este atomizat, cu ordonarea părților. • Cu un timp acordat constant variatelor etape. Cu predarea pe unități tematice (2-4 ore). Criterii Paradigma centrării pe educat (pe învățare) Paradigma centrării pe educator (pe predare) și prin corelarea învățării la diferite discipline. • Verificarea înainte, în timpul și după învățare. • Evaluarea internă și externă a învățării
by ELENA JOIŢA [Corola-publishinghouse/Science/1005_a_2513]
-
construirea cunoștințelor. • Învățarea este activă, colaborativă, cooperativă, prin autodirecționarea învățării, rezolvarea de probleme. Educatul recurge la metode de învățare directă, de înțelegere independentă sau prin colaborare, fiind pus în situații reale de cunoaștere directă sau în rezolvarea de probleme. Folosește variate metode de învățare, inclusiv lectura proprie. • Acordă egală atenție conținutului, dar și proceselor învățării, mediului favorabil acesteia, procedurilor proprii. • Mediul este colaborativ, cooperativ, suportiv pentru sarcinile problema tizate. • Educatorul devine model de expert în cunoașterea științifică: cum folo • Educații învață
by ELENA JOIŢA [Corola-publishinghouse/Science/1005_a_2513]
-
obiectivele, sarcinile, metodologia învățării, criteriile de evaluare. Criterii Paradigma centrării pe educat (pe învățare) Paradigma centrării pe educator (pe predare) • Aplică tehnici de evaluare continuă, formativă și apoi verificări în contexte reale. • Integrează învățarea curentă în alte experiențe, făcând legături variate contextuale, realizând transferuri. • Testarea este folosită pentru corectarea predării și însușirii conținutului, iar controlul este organizat pentru întreaga clasă, nediferențiat. • Doar în activități recapitulative, de sinteză sau extracurriculare. Roluri ale educatului • Devine un constructor activ, investigator, participant la propria formare
by ELENA JOIŢA [Corola-publishinghouse/Science/1005_a_2513]
-
a face față ritmului și complexității acesteia, a-și pune în valoare competențele, a se corecta și a se autoperfecționa continuu pentru împlinirea dezvoltării personalității sale, a oferi un model de realizare și conduită pentru ceilalți, a putea lua decizii variate și a le argumenta în mod conștient, rațional). Mai mult, el poate să argumenteze că îndrumarea dată este o valoare esențială a vieții și că are obligația de a nu fi numai în postura de a o primi de la alții
by ELENA JOIŢA [Corola-publishinghouse/Science/1005_a_2513]
-
de muncă intelectuală în autoinstruire, de natura și complexitatea scopurilor și sarcinilor propuse, de metodele cunoscute și folosite, • începe cu clarificarea cunoașterii de sine, pentru o bună autodefinire și cu conștientizarea necesității autoeducației în procesul devenirii proprii, • își formulează obiective variate și progresiv de realizat, derivate din valori, • educatul își elaborează un plan de autoeducare de lungă durată, cu elementele necesare, cu stăpânirea și utilizarea metodelor, procedeelor specifice de autoeducație, • investește un efort cognitiv, afectiv, volitiv, motivațional, acțional conștient, • realizează autoevaluarea
by ELENA JOIŢA [Corola-publishinghouse/Science/1005_a_2513]
-
oferă cu tact o intervenție de sprijin, de îndrumare în prevenirea erorilor, în alegerea alternativelor, în aplicarea criteriilor de succes, în raportarea la propriile particularități, în depășirea momentelor critice, în sugerarea de noi soluții și procedee, în oferirea de modele variate, în facilitarea condițiilor pedagogice de afirmare, în obiectivizarea aprecierilor, în corectarea unor sechele sau efecte ale greșelilor educative anterioare sau în reeducarea pentru recuperarea psihosocială (în cazul problemelor delincvenței juvenile) ș.a. În acest context, autocunoașterea nu este scop în sine
by ELENA JOIŢA [Corola-publishinghouse/Science/1005_a_2513]
-
dimensiuni ale personalității, la așteptările celorlalți, la efectele în rezultatele activității, la stările afective proprii manifeste, la gradul de evitare a conflictelor cu ceilalți, la calitatea deciziilor luate în viața personală sau profesională. Sursele autocunoașterii trebuie să fie cât mai variate, prin recurs periodic la ele pentru confirmare, să fie supuse mereu reflecției personale. Psihologia indică patru principale surse: • acțiunea (în diferite medii și activități, contexte și situații care să verifice în practică diferitele trăsături proprii), • relațiile cu ceilalți (cunoașterea de
by ELENA JOIŢA [Corola-publishinghouse/Science/1005_a_2513]