8,716 matches
-
după moartea procuratorului roman Festus, Ananus, marele preot și cumnatul marelui preot precedent, Caiafa, a ordonat execuția lui Iacob, fratele lui Isus și a altor câțiva (creștini?). Când a sosit nou-numitul procurator roman Albinus, Ananus a fost degrevat din oficiu (Antichități iudaice 20.197-203). E interesant că, deși Iacob a fost condamnat și executat, totuși a fost îngropat. Dar de ce am putut găsi rămășițele îngropate doar a trei sau patru evrei condamnați la moarte înainte de anul 70 d.C. în Israel? Cu
Ultimele zile din viaţa lui Isus : ce s-a întâmplat cu adevărat by Craig A. Evans, N. T. Wright () [Corola-publishinghouse/Science/101017_a_102309]
-
de la practica romană obișnuită în Palestina iudaică. Desigur, în unele circumstanțe, există și dovezi istorice în care se arată că cel osândit la moarte nu era îngropat. Evreii care au rezistat lui Antioh IV (167-164 î.C.) au îndurat răstignirea (Antichități iudaice 12,255-256). Nu se spune că îngroparea era interzisă, permisă sau amânată pentru aceste persoane. Oricum, probabil ar trebui să presupunem că practica obișnuită de îngropare iudaică nu era permisă de Antioh, poate, pentru a constrânge populația iudaică să
Ultimele zile din viaţa lui Isus : ce s-a întâmplat cu adevărat by Craig A. Evans, N. T. Wright () [Corola-publishinghouse/Science/101017_a_102309]
-
de îngropare iudaică nu era permisă de Antioh, poate, pentru a constrânge populația iudaică să capituleze. Două generații mai târziu, marele preot hasmoneu Alexandru Ianeu i-a răstignit pe circa opt sute dintre oponenții săi politici care se aliaseră cu Demetrius (Antichități iudaice 13.380), eveniment la care probabil se referă mențiunile din Pesher Naum (4Q169, fragmentele 3-4, coloana i, liniile 6-8). Ca să reprime revolta ce a urmat morții lui Irod (4 î.C.), generalul roman Varus a răstignit două sute de rebeli
Ultimele zile din viaţa lui Isus : ce s-a întâmplat cu adevărat by Craig A. Evans, N. T. Wright () [Corola-publishinghouse/Science/101017_a_102309]
-
la care probabil se referă mențiunile din Pesher Naum (4Q169, fragmentele 3-4, coloana i, liniile 6-8). Ca să reprime revolta ce a urmat morții lui Irod (4 î.C.), generalul roman Varus a răstignit două sute de rebeli (Războaiele iudaice 2.75; Antichități iudaice 17.295). Procuratorul Tiberiu Alexandru (46-48 d.C.) i-a răstignit pe fiii răzvrătitului Iuda din Galileea (Antichități iudaice 20.1-0). În jurul anului 52 d.C., Quadratus a răstignit un mare număr de samariteni și iudei implicați în răscoala din timpul
Ultimele zile din viaţa lui Isus : ce s-a întâmplat cu adevărat by Craig A. Evans, N. T. Wright () [Corola-publishinghouse/Science/101017_a_102309]
-
revolta ce a urmat morții lui Irod (4 î.C.), generalul roman Varus a răstignit două sute de rebeli (Războaiele iudaice 2.75; Antichități iudaice 17.295). Procuratorul Tiberiu Alexandru (46-48 d.C.) i-a răstignit pe fiii răzvrătitului Iuda din Galileea (Antichități iudaice 20.1-0). În jurul anului 52 d.C., Quadratus a răstignit un mare număr de samariteni și iudei implicați în răscoala din timpul administrației lui Cumanus (Războaiele iudaice 2.241; Antichități iudaice 20.129). Procuratorul Felix (52-60 d.C.) a răstignit și
Ultimele zile din viaţa lui Isus : ce s-a întâmplat cu adevărat by Craig A. Evans, N. T. Wright () [Corola-publishinghouse/Science/101017_a_102309]
-
d.C.) i-a răstignit pe fiii răzvrătitului Iuda din Galileea (Antichități iudaice 20.1-0). În jurul anului 52 d.C., Quadratus a răstignit un mare număr de samariteni și iudei implicați în răscoala din timpul administrației lui Cumanus (Războaiele iudaice 2.241; Antichități iudaice 20.129). Procuratorul Felix (52-60 d.C.) a răstignit și el un mare număr de răsculați (Războaiele iudaice 2.253). Din cauza unei ofense, procuratorul Florus (64-66 d.C.) a biciuit și răstignit multe persoane din Ierusalim (Războaiele iudaice 2.306). În timpul
Ultimele zile din viaţa lui Isus : ce s-a întâmplat cu adevărat by Craig A. Evans, N. T. Wright () [Corola-publishinghouse/Science/101017_a_102309]
-
Războaiele iudaice 2.220). Ceea ce i-a făcut Irod Antipa lui Ioan Botezătorul concordă cu această politică. Deși Botezătorul a fost executat de tetrarh, cu toate acestea, ucenicilor săi le este permis să-i îngroape trupul (Mc 6,14-29; Josephus, Antichități iudaice 18.119). Chiar justiția romană, în afara mediului iudaic, permitea uneori celui răstignit să fie dat jos de pe cruce și îngropat. În compendiul legii romane (cunoscut ca Digesta) găsim următoarele concesii: Trupurile celor condamnați la moarte să nu fie refuzate
Ultimele zile din viaţa lui Isus : ce s-a întâmplat cu adevărat by Craig A. Evans, N. T. Wright () [Corola-publishinghouse/Science/101017_a_102309]
-
Gordon). Conform evangheliilor, când femeile au ajuns la mormântul lui Isus „au observat că piatra fusese rostogolită” (Mc 16,4). Afirmația că piatra fusese „rostogolită” înseamnă că la intrarea în mormânt se afla o piatră circulară. În Palestina iudaică din antichitatea târzie, 80% dintre uși erau dreptunghiulare; numai 20% erau rotunde. Descoperirea mormântului deschis și gol le va fi înspăimântat pe femei, în special pe Maria, mama lui Isus, când i-a fost dat de știre, pentru că aceasta însemna evident că
Ultimele zile din viaţa lui Isus : ce s-a întâmplat cu adevărat by Craig A. Evans, N. T. Wright () [Corola-publishinghouse/Science/101017_a_102309]
-
acoperit cu noroi și lăsat să fie sfâșiat de animale este complet neverosimilă. Obligația de a îngropa corespunzător un mort înainte de apusul soarelui pentru a nu-și pângări țara lor sfântă producea o foarte puternică impresie în sufletul evreilor din antichitatea târzie. Mai mult, foarte probabil, unii dintre cei care l-au urmat pe Isus (precum femeile menționate în povestirile evanghelice) știau unde a fost pus trupul lui Isus și intenționau să marcheze locul, să înmiresmeze trupul și să-l jelească
Ultimele zile din viaţa lui Isus : ce s-a întâmplat cu adevărat by Craig A. Evans, N. T. Wright () [Corola-publishinghouse/Science/101017_a_102309]
-
fără scop prealabil, să reconstituie legăturile între fapte, să găsească firul evoluției, nu să întinză firul de la început și să lipească faptele de el"50. Interesat îndeosebi de istoria economică și socială a Europei medievale de Sud-Est, "cu extinderi către antichitate și eopca modernă"51, Gheorghe Brătianu era convins că în istorie acționează anumite constanțe, "permanențe sau forțe profunde ale duratei, diferite de legile evidențiate de caracterul repetitiv al fenomenelor"52. În realitate, Gheorghe Brătianu a pus istoria în raport nemijlocit
by GABRIELA GRUBER [Corola-publishinghouse/Science/943_a_2451]
-
ca suplinitor la Catedra de istorie antică a Universității din București, în noiembrie își începe cursul. În același an școlar e și profesor de latină la Liceul „Gh. Lazăr”. Devine membru al Comisiei Monumentelor Istorice, director al Muzeului Național de Antichități (din 1910) și e ales membru corespondent (1911), apoi titular (1913) al Academiei Române. Activitatea sa, atât de prodigioasă, îi conferă o aură de legendă. Munca la catedră, unde va fi titularizat în 1913, la Muzeu, la Academie (în 1920-1923 e
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288699_a_290028]
-
și reforma socială” a lui D. Gusti, în care formulează un întreg program de culturalizare, participă hotărâtor la organizarea Universității din Cluj, printre ai cărei profesori se va număra din 1919, precum și la constituirea, în același an, a Institutului de Antichități și Studii Clasice în capitala Transilvaniei. Solicitat în 1918 să ia președinția Partidului Țărănesc, preferă să adere la Partidul Muncii, întemeiat de Paul Bujor, C. I. Parhon ș.a. Din noiembrie 1920 este recomandat director la Accademia di Romania din Roma
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288699_a_290028]
-
divin e adusă spre a se bucura de singura nemurire considerată reală de istoric, cea în virtutea căreia dispăruții trăiesc viața ideală în conștiința urmașilor. Mai mult ca probabil, savantul a proiectat peste lumea dedusă din extrem de săracele izvoare literare ale Antichității și mai cu seamă din laborioasele investigații arheologice întreprinse o lume a propriului spirit. În viziunea lui P. dacii erau un popor de țărani, harnic, pașnic și drept, de o exemplară moralitate; casta preoțească unea anahoreți locuitori în peșteri, disprețuitori
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288699_a_290028]
-
gol, eu dormeam pe o saltea. Doar viitoarea cameră a bunicii avea acum un aer locuibil. Și, cu cât era mai aproape luna mai, cu atât sporeau inconștiența aceea fericită, nebunia aceea cheltuitoare. Am început să cumpăr de la negustorii de antichități mici obiecte vechi care, potrivit ideii mele, aveau să dea suflet acelei camere cu înfățișarea prea obișnuită. În prăvălia unui anticar, am găsit o lampă de masă. A aprins-o ca să-mi facă o demonstrație, eu mi-am imaginat chipul
[Corola-publishinghouse/Science/2364_a_3689]
-
Lucrările de irirgație Acest tip de lucrări presupune un efort al omului de aprovizionare a solului cu apă, pentru sporirea producției vegetale. Acest tip de lucrări hidroameliorative nu reprezintă o invenție a epocii moderne. Ele au fost efectuate încă din antichitate, iar de-a lungul timpului s-au extins în numeroase zone, impactul lor a fost uneori pozitiv, dar de multe ori au avut efecte negative, aportul artificial de apă pe terenurile cultivate este departe de a rezolva ansamblul problemelor apărute
CONSERVAREA MEDIULUI ŞI A BIODIVERSITĂŢII by Dana Popa Răzvan Al. Popa () [Corola-publishinghouse/Science/739_a_1106]
-
extins și a dat producții al căror renume a depășit granițele și timpul numai acolo unde a găsit condiții prielnice de climă, sol și unde munca asiduă a podgorenilor a fost dublată de inteligență și pasiune. Dintre podgoriile celebre, în Antichitate se menționează - în Asia - cele din jurul Golfului Persic și de pe țărmul asiatic al Mării Mediterane. În Mesopotamia, via datează din mileniul al IV lea î.e.n., respectiv din epoca sumeriană. Dintre podgoriile Africii, cele din Egipt (Delta Nilului) se situează pe
IZOLAREA ŞI IDENTIFICAREA UNOR SPECII DE LEVURI FOLOSITE ÎN BIOTEHNOLOGIA VINULUI by MIHAELA CIOCAN () [Corola-publishinghouse/Science/1308_a_1889]
-
1.), theòs pásQs parakleseÄs, ho parakalÄn (3.2.1.10.4.), paráklQtos (3.2.2.14.3. și 3.2.3.2.) generează diferențe de traducere. Rezistente la transfer sunt și metaforele antropomorfe care țin strict de realitatea socială a Antichității ebraice, cum ar fi go’el (3.1.16.2.) sau metonimiile de tipul hilasmós (3.2.2.13.4.). Semitismele constituie o problemă aparte: ele tind să fie păstrate cu atat mai mult cu cât tradiția de traducere a
[Corola-publishinghouse/Science/2091_a_3416]
-
pașii necesari pentru a rămâne sănătoși. ISTORIA PLANTELOR MEDICINALE Dacă e să dobândim cunoștințe despre plantele medicinale, ar trebui să cunoaștem și un scurt istoric al acestora. Plantele medicinale au contribuit dintotdeauna la sănătatea oamenilor. Utilizarea acestora datează încă din antichitate. Una dintre primele cărți cunoscute și importante despre plantele medicinale este intitulată De Materis Medica, este atribuită unui medic grec, Dioscorides și a fost scrisă în jurul anului 60 î. Ch. Manuscrisul a fost utilizat ca sursă de referință de numeroși
[Corola-publishinghouse/Science/2151_a_3476]
-
circulat timp de sute de ani, prin Orientul Mijlociu și prin Occident. Conținea proprietățile a peste șase sute de plante. Ocazional, utilizarea plantelor era asociată superstițiilor, dar de fapt, informațiile erau bazate pe cunoștințe temeinice și experiență în folosirea plantelor. Fitoterapeuții din antichitate s-au familiarizat cu utilizările plantelor prin experiența lor. Cunoștințele erau păstrate și transmise pe parcursul generațiilor de oameni ca mine și ca dvs. Documentele găsite în piramidele antice au fost transmise grecilor, apoi romanilor. Multe surse diferite comentează utilizarea plantelor
[Corola-publishinghouse/Science/2151_a_3476]
-
Strecurați și îndulciți cu miere. Răceala cu febră Infuzați 1 linguriță de iarba-mâței într-o cană de apă clocotită timp de 10 minute. Strecurați și adăugați ceaiul la 1 cană de suc de cireșe. Iarba-mâței a fost folosită încă din antichitate pentru a reduce febra prin provocarea transpirației. Răceala cu simptome de gripă Amestecați câte 1 cană de pătlăgină, flori de soc, fructe de ienupăr rozmarin, microalge roșii și mentă. Infuzați timp de 15 minute 1 linguriță din amestec într-o
[Corola-publishinghouse/Science/2151_a_3476]
-
Are și proprietăți de vindecare și calmare pentru plămâni. Cimbrul este folosit în principal datorită proprietăților sale antiseptice, dar are și extraordinare proprietăți expectorante. Expectorantul este folosit pentru a elimina mucusul din organism. Rădăcina de tătăneasă a fost folosită din antichitate pentru congestii. Reduce inflamația și oprește congestia pulmonară. Capsule pentru memorie Colesterolul mare este principalul motiv pentru care avem o circulație deficitară, alături de alți factori precum un regim alimentar necorespunzător și poluarea. Dacă aveți o problemă de sănătate, în general
[Corola-publishinghouse/Science/2151_a_3476]
-
pictografică - care utilizează desene ce semnifică întâmplări, obiecte, fenomene. Aceasta reprezintă prima fază a scrierii. b)scriere ideografică - care folosește ideograme (imagini simbolice prin care sunt reprezentate obiectele, ideile). Scrierea ideografică este hieroglifică ( cu ideograme pictate sau gravate, utilizată în antichitatea egipteană, pe la anul 3 000 î. H. ) și chineză (folosită de chinezi încă din anul 3 000 î. H. având 50 000 de ideograme). c)scrierea silabică - unde semnele reproduc silabe, nu sunete. Aceasta este scrierea cuneiformă folosită de popoarele
Particularităţi m etodologice de însuşire a normelor de ortografie şi punctuaţie la clasele I şi a II - a by Atofanei Mariana () [Corola-publishinghouse/Science/91851_a_92996]
-
logos acoperea cam aceleași sfere semantice: În greaca veche, el era folosit cu sensul de „a spune”, „a povesti”, „a explica”, „a expune”, „a raționa” (p. 625). De-a lungul timpului, ambele cuvinte au cunoscut, În limbajul elitelor culturale ale Antichității, diferite glisări semantice, care au generat conotații specifice, fără a elimina, În uzajul comun, sinonimia lingvistică inițială. Cercetătorii au identificat numeroase exemple de acest fel: „În Odiseea I, 56, aimylioi logoi, cuvinte măgulitoare, sau În Teogonia, 229, hesiodică, pseudeis logoi
[Corola-publishinghouse/Science/2018_a_3343]
-
de cercetători, venind mai ales din sfera mitologiei comparate și tributari modelelor de analiză din literatura cultă, s-a concentrat asupra deosebirilor de conținut și de mijloace expresive. Această perspectivă corespunde axiomelor din teoria genurilor literare, axiome care, Încă din Antichitate, defineau granițele dintre genuri prin prezența sau absența unor tipuri de personaje (regii În tragedie, oamenii simpli În comedie), a unor acțiuni (modificând destinul În tragedie, fără efecte existențiale majore În comedie) sau a unor regimuri ale limbajului și familii
[Corola-publishinghouse/Science/2018_a_3343]
-
cu valoare etnocentrică), pentru tot ceea ce părea diferit, șocant, exotic pentru cel care privea, din afară, manifestările culturii observate. În acest sens, autorul citat arată că tradiția colecțiilor anecdotice, nereflectate de obiceiuri exotice, reprezintă o constantă a etnocentrismului occidental, din Antichitate (Herodot, Tacit), prin Evul Mediu și Renaștere (Marco Polo sau Johan Boemus), până la misionarii, călătorii și jurnaliștii epocii coloniale și postcoloniale. Dincolo Însă de aceste diferențe de nuanță, conceptul de obicei poate fi folosit (conform tradiției din cercetarea folclorului) drept
[Corola-publishinghouse/Science/2018_a_3343]