9,526 matches
-
și se gândește de mai multe ori să-și curme viața. În aceste condiții, flirtul poate apărea ca un paliativ derizoriu, ca o "distracție" în sensul pascalian. Uneori, tânăra este la un pas de a-l considera o mascaradă, o comedie care stârnește mila. Așa cum afirmă în jurnal, personalitatea sa este una dublă: "nu mi se cunosc decât ideile și gusturile din afară: că iubesc cu patimă cărțile și că nu-mi displac romanele, că îmi place nespus de mult să
by FABIENNE CASTA-ROSAZ [Corola-publishinghouse/Science/967_a_2475]
-
de romanele lui Dumas, Mariei nu i se poate tăgădui simțul punerii în scenă. Ea romanțează episoadele propriei vieți, imaginându-se în rolul unei eroine pătimașe. Până aici, nimic ieșit din comun. Răbdare. Marie nu se oprește aici în această comedie, în acest joc al flirtului. Așa cum subliniază Catherine Pozzi, care i-a citit jurnalul deși în versiunea trunchiată Marie "merge mai departe", chiar mult mai departe... În privința tânărului conte Alexandre de Larderel, al cărui sărut de rămas-bun îl rememorează cu
by FABIENNE CASTA-ROSAZ [Corola-publishinghouse/Science/967_a_2475]
-
să-l prindă în mrejele sale pe Émile d'Audiffret, un aristocrat din Nisa a cărui familie se îmbogățise de pe urma comerțului cu postavuri. Pentru a-i capta atenția, se plimbă deghizată pe străzile din Nisa, iar apoi joacă în fața lui comedia tinerei fete îndrăgostite. Se îmbujorează, îl lasă să-i strângă mâna în timpul dansului. Însă Émile d'Audiffret, care este tratat ca logodnic oficial, se ferește să facă vreo propunere de căsătorie. Tot ce face este s-o atragă pe Marie
by FABIENNE CASTA-ROSAZ [Corola-publishinghouse/Science/967_a_2475]
-
și de "calcule" pentru a înfrânge șovăielile lui Pietro. În speranța de a-l scoate din minți, de a-l face nebun după ea, și de a-i da astfel puterea să-și înfrunte familia, Marie simulează, joacă până la capăt comedia, permițându-i, fără ca asta să-i facă într-adevăr plăcere, mici mângâieri. La rândul lui, Pietro joacă un cu totul alt joc. Nu are curajul să se opună voinței familiei, și nici nu e sigur că își dorește să se
by FABIENNE CASTA-ROSAZ [Corola-publishinghouse/Science/967_a_2475]
-
îi întinde mâna. Îi cere să-i dea buzele și o sărută languros. Marie, prinzându-se în joc, "îi prinde capul cu amândouă mâinile și îi sărută fruntea, ochii, părul", mai mult "de formă, nu de altceva". Ea joacă astfel comedia "îndrăgostitei pătrunse, îmbătate, cuprinse de inspirație, gravă și solemnă" și se distrează copios făcând-o. Însă toate acestea nu sunt de ajuns pentru a-l cuceri pe Pietro: întoarsă la Nisa, tânăra îi trimite o scrisoare care rămâne fără răspuns
by FABIENNE CASTA-ROSAZ [Corola-publishinghouse/Science/967_a_2475]
-
Pot instrumentaliza această joacă amoroasă. De pildă, se pot folosi de ea nu ca de o floare care le sporește frumusețea, ci ca de un ghimpe menit să provoace gelozia persoanei iubite. Este ceea ce face, printre alte soții zbuciumate, eroina comediei bulevardiere Flirt pour deux a lui Maurice Hennequin, scrisă în 1912. Această piesă forțează nota și abordează flirtul într-o manieră burlescă. Geneviève este măritată de trei ani cu Henri Destourelles, un afacerist. Tânăra femeie e măcinată de o bănuială
by FABIENNE CASTA-ROSAZ [Corola-publishinghouse/Science/967_a_2475]
-
celebrează sub toate formele sale. Iubirea imposibilă, în filmul Suflete în ceață al lui Marcel Carné; iubirea fatală, ca cea inspirată de Marlene Dietrich profesorului Rath în Îngerul albastru, de Josef von Sternberg; iubirea care izbăvește, cea care triumfă în comediile lui Capra; sau iubirea perfidă, în Regula jocului de Jean Renoir. Însă subiectul este mereu iubirea, iubirea și senzualitatea, erotismul voalat... Nuditatea și contactul sexual sunt tabuuri pe ecran. Doar sărutul poate fi sugerat sau înfățișat în imagini, în măsura
by FABIENNE CASTA-ROSAZ [Corola-publishinghouse/Science/967_a_2475]
-
diafan, aureolat de spiritualitate care domina în perioada Belle Époque îi succede modelul "puștoaicei erotice", deopotrivă inocentă și seducătoare. Imediat după război, realizatorul de filme Cecil B. De Mille lansează la Hollywood tipul fetei atrăgătoare și nostime, care triumfă în comediile americane ale lui Howard Hawks sau Frank Capra. Să ne gândim de pildă la extravaganta și fercheșa Katherine Hepburn copleșindu-l cu insistențele sale pe Cary Grant, în rolul unui paleontolog cât se poate de grav și de scorțos în
by FABIENNE CASTA-ROSAZ [Corola-publishinghouse/Science/967_a_2475]
-
sa, dar se și joacă cu ea: o privește drept în ochi, face un pas spre ea ca și cum ar intenționa s-o invite, pentru ca apoi să se eschiveze. Adesea, Bab se declară sătulă de acest "joc stupid". Vrea ca această comedie, ca această manevră infernală să înceteze. Abia așteaptă, spune ea, "să se limpezească totul". Însă în același timp, tânăra descoperă, ca atâtea altele înaintea ei, că micile cruzimi condimentează dragostea. Admite că "rafinamentele de răutate" ale lui André al ei
by FABIENNE CASTA-ROSAZ [Corola-publishinghouse/Science/967_a_2475]
-
anii '40 și multă vreme de-atunci încolo băieții se arată nerăbdători să-și piardă fecioria. Prin urmare, dacă există competiție între ei, ea se desfășoară pe terenul acesta, așa cum o ilustrează, printre atâtea alte filme și romane ale epocii, comedia lui Claude Berri, La Première Fois (1976). Personajul principal al filmului, Claude, un adolescent cam greoi, fiul unui tăbăcar din Paris, arde de nerăbdare, în 1952, să cunoască dragostea. Ca toți colegii lui, începe prin a frecventa cu asiduitate petrecerile-surpriză
by FABIENNE CASTA-ROSAZ [Corola-publishinghouse/Science/967_a_2475]
-
care visa la marea iubire, își trădase idealul. Însă ce n-ar fi făcut pentru a căpăta experiență, pentru a fi "normală", "ca toate celelalte"? Această presiune pe care o exercită grupul asupra adolescentelor este ilustrată foarte bine și de comedia: Les Parisiennes (Pariziencele) de Jacques Poitrenaud, Michel Boisrond, Claude Barma și Marc Allégret. Una dintre eroinele acestui film făcut din sketch-uri, Sophie, de 18 ani, interpretată de blonda și diafana Catherine Deneuve, n-a flirtat niciodată. E prea romantică și
by FABIENNE CASTA-ROSAZ [Corola-publishinghouse/Science/967_a_2475]
-
o scenă de amor. Înăbușindu-și hohotele de râs, cele două liceene sar pe pat, fac să scârțâie arcurile, scot țipete scurte și se prefac a geme de plăcere... Virtuțile inițiatice ale flirtului Dacă s-ar fi petrecut în realitate, comedia aceasta bizară și șugubeață ar fi șocat mulți adulți. Însă putem fi siguri că aceștia ar fi aprobat fără rezerve statornicia virtuoasă și castitatea tenace a Sophiei. "Visați adesea la o mare iubire. Aveți dreptate. Dar învățați să așteptați. Iar
by FABIENNE CASTA-ROSAZ [Corola-publishinghouse/Science/967_a_2475]
-
de jeunes filles étrangères, Stock, Paris, 1903. 44 Suzanne Chebroux, Le Flirt, Stock, Paris, 1904. 45 Ch. Bauchery și A. de Groze, L'Évolution de l'amour, galante enquête, Flammarion, Paris, 1894. 46 Paul Gavault și Georges Berr, Madame Flirt, comedie în patru acte, Paris, 1901. 47 Suzanne Chebroux, op. cit. 48 Marcel Prévost, Les Demi-Vierges, Lugano, Paris, 1894. 49 Alain Corbin, Histoire de la vie privée, vol. IV, "De la Révolution à la Grande Guerre", Seuil, Paris, 1984. 50 Auguste Forel, La Question
by FABIENNE CASTA-ROSAZ [Corola-publishinghouse/Science/967_a_2475]
-
Paris, 1963. Rassemblement du peuple français (Adunarea Poporului Francez) (n. trad.). 136 Vezi Vadim raconte Saint-Germain-des-Prés, documentar, 1975, FR3. 137 Boris Vian, Manuel de Saint-Germain-des-Prés, Éditions Toutain, 1950 (Éditions du Chêne, 1974). 138 Juliette Gréco, Jujube, Stock, Paris, 1982. 139 Comedie de Jacques Becker, 1949 (Premiul Louis-Delluc 1949). 140 Juliette Gréco, convorbire cu autoarea, 20 aprilie 1999. 141 Juliette Gréco, op. cit. În originalul în limba franceză "faiseur d'anges", care s-ar traduce literal prin "făcător de îngeri" (n. trad.). 142
by FABIENNE CASTA-ROSAZ [Corola-publishinghouse/Science/967_a_2475]
-
harta unui ținut imaginar inspirat de romanul Clélie al domnișoarei de Scudéry. În această reprezentare topografică și alegorică se regăsesc, sub forma localităților și a drumurilor, diferitele etape ale vieții amoroase, în viziunea "prețioaselor" epocii (n. trad.). 156 American Graffiti, comedie de George Lucas, Statele Unite, 1973. Autoarea face aluzie la eseul Le Mentir vrai din volumul cu același nume al lui Louis Aragon (publicat în variantă definitivă în 1980). Eseul, apărut pentru prima dată în 1964, constituie o reflecție asupra relației
by FABIENNE CASTA-ROSAZ [Corola-publishinghouse/Science/967_a_2475]
-
Sentilhès, Mademoiselle Âge Tendre, octombrie 1969, nr. 59. 192 Le Temps, cântec al lui Charles Aznavour din 1962. Vara lui '42 (n. trad.). 193 Herman Raucher, Un été 42, Laffont, Paris, 1971, pentru traducerea franceză. 194 Un Carnet de bal, comedie dramatică de Julien Duvivier, 1937. 195 Un été '42, dramă de Robert Mulligan, 1970. 196 Hervé Prudon, dialog cu autoarea, 18 aprilie 1997. 197 Maïté V., dialog cu autoarea, 4 aprilie 1997. Semn care apare pe partiturile muzicale deasupra sau
by FABIENNE CASTA-ROSAZ [Corola-publishinghouse/Science/967_a_2475]
-
organizat în funcție de anumite industrii, tipuri, genuri, subgenuri și cicluri, urmînd modelul producției industriale și fiind împărțită în genuri guvernate de propriile lor reguli, convenții și formule. Cinematografia, de exemplu, se împarte în genuri precum filmele de groază, de război, muzicale, comedii etc, care au convențiile, formele, temele lor distinctive. Genurile populare captează interesele momentului și dau naștere unor cicluri pe genuri, încercînd să stimuleze succesul produselor populare. Filmul Rambo face sinteza între ciclul "întoarcerea în Vietnam" și un alt ciclu care
Cultura media by Douglas Kellner [Corola-publishinghouse/Science/936_a_2444]
-
capăt pericolului unui șantaj sau unui neașteptat atac nuclear. Învățînd să acționeze împreună și să coopereze, rușii și americanii albi și de culoare își îndreaptă ostilitatea asupra arabilor ticăloși care sînt spulberați într-un spectacol care, mai demult, era caracteristic comediilor hollywoodiene. În Iron Eagle, dușmanii arabi sînt muți și cel mai adesea fără chip, sînt dezumanizați, prezentați ca simple cifre capabile să reprezinte o amenințare, dar nu ca ființe omenești. O dată în plus, Hollywoodul urmărește traiectoria politicii externe a Statelor Unite
Cultura media by Douglas Kellner [Corola-publishinghouse/Science/936_a_2444]
-
bere. Beavis și Butt-Head preiau ceva și din comportamentul asocial al personajului de film animat Bart Simpson, dus însă la extrem. Comentariile celor doi cu privire la videoclipurile muzicale sînt o replică la serialul Mystery Science Theater 3000 de pe Canalul Central de Comedie, în care apar două personaje de desen animate ce fac comentarii reverențioase la adresa vechilor filme hollywoodiene și a emisiunilor de televiziune. În plus, videoclipurile sînt o replică directă a materialelor difuzate pe MTV. Beavis și Butt-Head interesează critica de diagnostic
Cultura media by Douglas Kellner [Corola-publishinghouse/Science/936_a_2444]
-
Hollywood-ul s-a alăturat lui Ronald Reagan și administrației sale în privința neglijării problematicii și a preocupărilor negrilor. Puține filme serioase din acea perioadă au avut în distribuție negri, aceștia fiind, în mare parte, portretizați stereotipic în comedioare, de către actori de comedie precum Richard Pryor sau Eddie Murphy (Guerrero 1993b: 113ff). În acest context, filmele lui Spike Lee constituie o prezență semnificativă în cadrul filmului hollywoodian. Abordînd, din punctul de vedere al negrilor, diferențele de rasă, sex și clasă, filmele lui Lee ne
Cultura media by Douglas Kellner [Corola-publishinghouse/Science/936_a_2444]
-
politice 7. Atît Brecht cît și Lee produc un fel de "drame epice", creionînd o gamă largă de personaje sociale tipice, expunînd exemple de comportament social și asocial, furnizînd mesaje didactice publicului larg. Atît Brecht cît și Lee utilizează muzica, comedia, drama, vignetele pe tema comportamentului tipic și personajele ce prezintă mesajele impuse de către autor. Ambii prezintă piese care ne învață, la modul didactic, care se luptă să ne învețe să descoperim și abia apoi "să facem ceea ce se cuvine", criticînd
Cultura media by Douglas Kellner [Corola-publishinghouse/Science/936_a_2444]
-
rasiale. El nu este altceva decît un "realist", în sensul "brechtian" de a încerca să descrii situații "reale", însă el nu implică și realitățile vieții clasei de jos ori ale oprimării de clasă. Într-adevăr, asemenea lui Brecht, el folosește comedia, întreruperile estetice, satira, farsa și alte mijloace în scopul confruntării cu probleme precum rasismul, diferențele între sexe și sexualitatea. Acestea sînt subiecte fierbinți în prezent și mare parte din interesul angajat în opera lui Lee constă tocmai în declanșarea acestor
Cultura media by Douglas Kellner [Corola-publishinghouse/Science/936_a_2444]
-
videoclipurile rock "Cherish" și "Papa Don't Preach", Madona apărea cu păr blond scurt (tuns à la Jean Seberg în Breathless) și păr blond puternic platinat în filmul Who's that Girl din 1987, care relua figura eroinei excentrice din comediile hollywoodiene din anii '30. În cîntecul "Like a Prayer", ea apărea cu culoarea naturală a părului, negru, dar în videoclipurile, fotografiile și peliculele documentare din perioada 1986-1980 ea apărea și cu roșu, ori în diferite nuanțe mai închise ori mai
Cultura media by Douglas Kellner [Corola-publishinghouse/Science/936_a_2444]
-
orice graniță în muzică, aducînd laolaltă sunete familiare și altele noi, produse prin mijloace electronice. În mod similar, Home of the Brave combină numerele muzicale cu narațiunea, cu fragmente din viața de zi cu zi, cu elemente de dramă și comedie și cu elemente multimedia. Ca urmare, într-o manieră avangardistă, Anderson utilizează tehnici postmoderniste pentru a pune problema artei și lărgește hotarele acesteia prin reprezentațiile ei. Acestea nu pot fi cumulate pentru a produce o anumită semnificație unificatoare, "textul" fiind
Cultura media by Douglas Kellner [Corola-publishinghouse/Science/936_a_2444]
-
Julian Garmony, politician de mare influență, apare travestit în haine femeiești. Reciprocitatea perversă a prieteniei dintre Clive și Vernon scapă de sub control în clipa în care ceea ce altădată i-a unit ajunge să-i isterizeze și (literalmente) să-i otrăvească. Comedia neagră permite, însă, dincolo de pulsul ridicat al narațiunii, câteva momente de meditație reală despre morala complexă și adesea bizară a omului contemporan, despre fragilitatea prieteniei și nostalgia unui trecut liber și generos, perfect sublimat într-o amintire de-a lui
[Corola-publishinghouse/Science/84939_a_85724]