8,653 matches
-
Sînteți dumnezeu în universul dumneavoastră." "Dumneavoastră îl produceți." (p. 13). Parabola lui Abraham și a lui Iacob este prezentă: "Dacă Dumnezeu 127 vă spune exact ceea ce trebuie să faceți, trebuie să fiți fericit să faceți, puțin contează ceea ce este (...). Fiți fericit" (p. 21). Esența comunicării este intenția" (p. 18). " Fericirea constă în a accepta ceea ce este. Iubirea este o funcție a comunicării. Sănătatea este o funcție a participării. Exprimarea sinelui este o funcție a responsabilității" (p. 10). A fi de acord
Comunicarea by Lucien Sfez [Corola-publishinghouse/Science/922_a_2430]
-
cretă/ vine viața și își lungește scheletul sub rază în fata morții fulgerătoare/ țeasta noastră e o sarcină grea". "Goana după fericire" (1974) îl aduce pe poet în fața idealului omului și a deziluziilor: " Luminau salcâmii noaptea și bănuiesc că eram fericit/ iute se petreceau împerecherile/ gura mea ascuțită/ de frumusețe/ era gura statuilor/ orice minciună distrugea pe mincinos." Arta scrisului, ne mărturisește poetul, este arta de sta la pândă; "să poată cânta cum pasărea așteaptă pe ram". O anumită atitudine ironică
[Corola-publishinghouse/Science/1533_a_2831]
-
stenic, generos, puternic, înglodat în scris cum spune el, creează paradisuri artificiale grădini efemere. Se remarcă și ca un veritabil pictor, indiferent dacă realizează o natură moartă sau detalii ale naturii, o lume care sub vraja cuvintelor devine miraculoasă: "Fii fericit, căci ochii tăi văzură Gutuie, Mărul, Para de dogoare, Cu atelierul lui Brâncuși cel Mare". Toamne colorate și lungi, un paradis cu flori grele de miresme își fac loc în poeme: În toamna asta nimeni nu mai moare." Mircea Ivănescu
[Corola-publishinghouse/Science/1533_a_2831]
-
ani!/ În strigătul acesta,/ Vocea mea leagă spațiile între ele./ Ca săritura unei pantere superbe/ Nu mai am douăzeci de ani!" "Să ne facem daruri" se numește unul din volume, adică să ne dăruim tot ceea ce ne-ar putea face fericiți pe noi și pe cei din jur. Într-un cântec cuprins în acest volum, poeta ne asigură că aparține cu tot ce are mai bun acestui pământ. "Viraje'", "Post meridian", "Frigul" sunt poeme de notație, sclipitoare prin fantezia asociativă: după-amiază
[Corola-publishinghouse/Science/1533_a_2831]
-
principiile cosmogonice al lumii; "Aerburg", "Ferburg", "Terburg", "Focburg" (apa este exclusă ca principiu cosmogonic). Încercările lui N. Stănescu tind spre marea poezie și emoția poetică există în ele; fiecare volum poartă un "ce" melancolic, chiar și atunci când pare a fi fericit; Nichita Stănescu este temperamental un romantic: "Azi părul tău e mai decolorat de soare/ regina mea de negru și de sare." ("Viața mea se iluminează") Marin Sorescu "Singur printre poeți", E. P. L., 1963; "Poeme", 1965; "Moartea ceasului", Editura Tineretului, 1966
[Corola-publishinghouse/Science/1533_a_2831]
-
lui Isus, simbol al suferinței umane "Dumnezeule, sunt cel mai puțin vinovat,/ Stăm cu capetele aplecate și ne rugăm,/ în baie apa picură nemotivat,/ în mine se naște un om/ Comediantul, vă spun, a murit de râs,/ Comediantul ar fi fericit,/ Dacă ar sta într-o palmă la care-a râvnit/ În palma lui Hamlet sau a lui Isus". Viața e un permanent urcuș și coborâș susținut de continua aspirație spre lumină. Ideea apare în câteva poeme: "Fereastra viermelui", "Resturi", "Umil
[Corola-publishinghouse/Science/1533_a_2831]
-
un mod de cunoaștere riscăm să ne devină închisoare. * Condiție a unei vieți fericite: să nu ai idealuri prea mari! Cum aspirațiile se transmit prin contagiune, fericirea depinde de absența cunoașterii unor astfel de idealuri; ceea ce înseamnă că poți fi fericit dacă nu știi că se poate mai mult (și dacă nu-l ai pe "mai mult" în sânge). Motorul unei revoluții îl poate constitui nu atât progresul pe care îl propune ideologia corespondentă, cât aderența de care se bucură tezele
„Citeşte-mă pe mine!”. Jurnal de idei by Viorel Rotilă [Corola-publishinghouse/Science/914_a_2422]
-
este Dumnezeu, interesul puterii pentru orientarea religiei către utilitatea laică fiind astfel evident. * În această lume a hipercomunicării, care diminuează până la absență reflexivitatea, trebuie să învățăm valoarea singurătății. * Ceea ce uităm ca părinți este de a ne învăța copiii să fie fericiți. Imboldul pentru a avea, sau a fi în maniera lui a avea, este primul pas spre nefericire deoarece nu există limite ale acestei moduri de-a fi. * Suntem captivi ai modurilor prefabricate de a vedea, închiși în explicațiile pe care
„Citeşte-mă pe mine!”. Jurnal de idei by Viorel Rotilă [Corola-publishinghouse/Science/914_a_2422]
-
a daimonului a comparat-o cu un semn divin cu o prezență a unui zeu interior, adică tocmai acea posesiune divină despre care vorbeam mai sus. Socrate spunea adesea interlocutorilor săi: „În mine vorbește ceva divin, un zeu”. A fi fericit Înseamnă a nu fi singur. A te deschide și a primi În interiorul ființei tale ceva care te Îmbogățește, care te Înalță. A fi fericit este, pentru Socrate, același lucru cu a te descoperi pe tine Însuți, a te cunoaște. La
[Corola-publishinghouse/Science/2266_a_3591]
-
mai sus. Socrate spunea adesea interlocutorilor săi: „În mine vorbește ceva divin, un zeu”. A fi fericit Înseamnă a nu fi singur. A te deschide și a primi În interiorul ființei tale ceva care te Îmbogățește, care te Înalță. A fi fericit este, pentru Socrate, același lucru cu a te descoperi pe tine Însuți, a te cunoaște. La aceasta, stoicii Seneca, Epictet, Marc Aureliu adăugau că fericirea Înseamnă a fi propriul tău stăpân: Maximum imperium, imperare simi est. Fericirea este mai mult
[Corola-publishinghouse/Science/2266_a_3591]
-
Radu Rosetti a rămas o jumătate de veac filozof stoic, în fața chemătoarelor și mănoaselor fluctuații politice din țara noastră. Poate că au mai fost cîțiva care i-au semănat... Ștefan Petică, Bacovia, Dimitrie Nanu. A rezistat, a biruit și-l fericesc!” (Opere alese, vol. II, p. 323-324). Elogiul autorului Roxanei e cu atît mai îndreptățit, cu cît cei ce au cedat ispitei au fost sute. Azi mi se pare și mai greu de găsit o serie mică de același fel. Singurătatea
ÎN JURUL LUI BACOVIA by CONSTANTIN CALIN () [Corola-publishinghouse/Science/837_a_1765]
-
Cînd, după moartea ei, a compus poezia Aveam o muză, pe care zice el "am îngropat-o în zare", referindu-se la frumusețea ei, a scris: "O dată-n viață muritorul vede În visul său un chip așa d-ales! Eu fericit c-amant al blondei Lede Nebun de amor, eu o vedeam ades." Iar într-o însemnare fugară, din 1883, deci din pragul primei întunecări mintale, el nota, printre altele: Cînd s-a născut bătrînul? (e vorba de tatăl său) 34
[Corola-publishinghouse/Science/1521_a_2819]
-
mei, risipiți prin străini, nici să adaug la lipsa lor, am decis să mă întorc în țară, peste cîtăva vreme, și să m-arunc iarăși în valurile vieții practice. Mi-e indiferent cum, eu și-așa nu mai pot fi fericit în lume; iar muncind, nu-mi vor lipsi cele trebuitoare de toate zilele, precum îmi lipsesc adeseori azi... Am deci o rugă către tine. Știu că-i supărătoare, și numai eu știu cît m-a costat pînă m-am decis
[Corola-publishinghouse/Science/1521_a_2819]
-
dintr-o profundă criză sentimentală" (pag. 51). Văzînd apoi că și aici e vorba de o cruce pe-un mormînt, Galdi continua: "Poate nu ne înșelăm presupunînd că cuvîntul cruce evocă, simbolic, tot ce mai leagă pe poet de atmosfera fericită din Ipotești și "de fata morarului, cîntată cu extaz atît de adînc și în Mortua est!" (pag. 54). Iată că și Galdi a implicat-o aici pe fata morarului, pe care o știm născocită la Cucorăni, așa că și dînsul s-
[Corola-publishinghouse/Science/1521_a_2819]
-
poetul, vădit obosit și întristat, i-a scris Henrietei: "Pentru ce nu scriu acasă, știi tu. Mai tîrziu, cînd mi-o da mîna, scriu. Altfel poți zice tatei tot ce vrei tu, că mă aflu bine și sănătos, că sunt fericit ce vrei. Ce nevoie are el să-și bată capul cu grijile mele? ce nevoie să știe cîte sufăr? Alții nu-nțeleg, dar el?? Matei s-a însurat ieri220. Mi-a trimis o invitație prin poștă, pe care am primit
[Corola-publishinghouse/Science/1521_a_2819]
-
având în minte condiția de rubedo a istoricului român al religiilor Mircea Eliade 84. Aceasta este o fază psihică asociată alchimic cu moartea și dominată de culoarea roșie. Pe măsură ce Zenon observa cum i se scurge sângele din vene, se întoarce fericit în universul amorf, așa cum descrisese Eliade, dispus să se integreze în vasta prăpastie a haosului. Atunci, Zenon părea să fi răspuns la celebra lui întrebare Cine ar fi atât de nătâng încât să moară fără să fi făcut măcar turul
by George Rousseau [Corola-publishinghouse/Science/1102_a_2610]
-
turn, absurd ca o rugăciune" The Joy of Grief). Drept urmare, singurul zeu fix căruia poetul nu încetează să i se închine, pe deplin conștient că "fărâmițat de absențe pierdut/ printre culegătorii de semne/ știi că DOAR ÎN VORBE VEI FI FERICIT". Pletoric, fărâmițat adesea de absența sensurilor, Daniel Monsieur Le Best Daniel! este, într-adevăr, cât se poate de fericit... Referințe critice (selectiv): Marin Mincu, Eseu despre textul poetic II, 1986; Florin Mugur, Schițe despre fericire, 1987; Traian T. Coșovei, Pornind
Dicţionarul critic al poeziei ieşene contemporane: autori, cărţi, teme by Emanuela Ilie [Corola-publishinghouse/Science/1403_a_2645]
-
transcrisă direct, în terminologia specifică (nuntă, miel, Mire, Mărite), dar și prin aluziile religioase savante: undeva e invocat chiar sfârșitul Sfântului Maxim Mărturisitorul, altundeva Hipolit îi adresează Fedrei un imn liturgic ca cel închinat Fecioarei ("fericită ești tu între femei,/ fericită în toate.// Trupul tău care nu a cunoscut moartea/ e gata."), iar Scrierea însăși apare, ca la abatele Brémond, strâns unit cu rugăciunea, cu extaza religioasă: "Iubirea ei:/ această magmă apatică/ în care palmele se afundă./ Litera seamănă cu plânsul
Dicţionarul critic al poeziei ieşene contemporane: autori, cărţi, teme by Emanuela Ilie [Corola-publishinghouse/Science/1403_a_2645]
-
a trecut și moartea a trecut numai sângele meu/ continuă să curgă numai inima continuă să bată e seară/ dar nu e seară doar pe pământ e seară// crezusem în cuvinte crezusem în dumnezeu crezusem în patrie/ încercasem să fiu fericit/ apoi s-au cacarisit toate)". Abia un poem precum Urlet sfâșietor al singurătății (un imn) din Adio adio dragi poezii constituie un imn cu semnul schimbat, deviat în discreditare tandră și apostrofă pătimașă, adresat Vieții văzute ca o ibovnică neobrăzată
Dicţionarul critic al poeziei ieşene contemporane: autori, cărţi, teme by Emanuela Ilie [Corola-publishinghouse/Science/1403_a_2645]
-
nu sînt considerați doar agenți executivi privilegiați ai intereselor ostile ale anumitor state rivale. Amenințarea pe care o reprezintă ei n-a încetat niciodată să tulbure visele cetăților pașnice. E vorba de amenințarea vagabondului, a nomadului care dă tîrcoale caselor fericite ("O invazie de oameni, spune Michelet, care au trecut unul cîte unul"). De amenințarea călătorului necunoscut care aduce cu el boala sau epidemia, a cărui venire face să putrezească recoltele și să piară vitele. E amenințarea intrusului care se strecoară
by RAOUL GIRARDET [Corola-publishinghouse/Science/1114_a_2622]
-
bătrînul tahitian al lui Diderot, "oftînd după frumoasele zile apuse ale țării sale", apără de invadatorul venit din altă lume tocmai această stare de inocență primară, intactă, castă, neatinsă, necunoscînd răul și nici păcatul originar. Sîntem nevinovați, proclamă el, sîntem fericiți și tu nu poți decît să strici fericirea noastră. Noi urmăm instinctul pur al naturii și tu ai încercat să-1 înlături din sufletele noastre. [...] Privește acești bărbați, uite cît sînt de drepți, de sănătoși, de puternici. Privește aceste femei, uite
by RAOUL GIRARDET [Corola-publishinghouse/Science/1114_a_2622]
-
se veselească, dar care, dacă un învățător înțelept, în loc să-i țină închiși între ziduri posomorite, îi face să respire aerul curat de la țară, să privească spectacolul naturii surîzătoare, țăranii muncind, vor încerca imediat să imite: sapă grădini, construiesc căsuțe, sînt fericiți. Oamenii nu sînt la țară, unde este nevoie de ei, sînt prea numeroși la orașe, unde îngrămădeala lor strică totul. Repartizîndu-i într-un fel mai convenabil, vor fi corectate greșelile unora, modul de a trăi al altora va fi mai
by RAOUL GIRARDET [Corola-publishinghouse/Science/1114_a_2622]
-
evocării unui trecut dispărut. Se întîmplă ca, fiind copleșiți de gînduri triste și înșelați de o reprezentare inexactă a lucrurilor, ei să-și închipuie că buna-credință și prietenia între oameni au dispărut și, ca și cum s-ar întoarce dintr-o călătorie fericită prin aceste vremuri fericite, ei încep să vorbească de Vîrsta de aur..." Departe de a contesta semnificația esențială a observației, datele noi ale analizei psihologice actuale permit să-i precizăm efectele. Și se poate face nu numai definind nostalgic ca
by RAOUL GIRARDET [Corola-publishinghouse/Science/1114_a_2622]
-
care schimbă ceva (important) în proza românească. Readuce în prim-plan condiția existențială a individului în luptă cu fatalitățile istoriei și cu alte fatalități, greu de prevăzut și greu de definit. De ce ratează acești tineri făcuți să fie triumfători și fericiți în viață? Intrusul reia tema într-un roman mai substanțial. O istorie simplă: un tânăr, Călin Surupăceanu, ucenic vopsitor într-o mahala bucureșteană, ajunge pe un șantier. La îndemnul inginerului Dan, se califică, devine electrician, ajută la ridicarea unui oraș
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289000_a_290329]
-
cu vocabularul specializat al textului A și face astfel posibil transferul metaforic. Între pasajele citate mai sus se regăsește o uimitoare descriere de acțiuni ce urmărește actul de reproducere dintre un păianjen mascul și o femelă care, în ciuda negării ("sînt fericit că nu sînt un păianjen mascul") prefigurează finalul tragic al eroului. În acea dimineață asistai la o mică dramă. Mă plimbam pe coridor în timp ce servitorul făcea curățenie în cămăruța mea. La ferestruica ce dă în curte era o pînză de
by Jean-Michel Adam, André Petitjean în colaborare cu F. Revaz [Corola-publishinghouse/Science/1084_a_2592]