9,482 matches
-
să exprimăm. Una este o deschidere îngustă pe care ne strecurăm cu greu, alta este o deschidere normală și altceva este un gol prin care poate străbate toată mulțimea. Fiecare poziție a unei uși are sens diferit: ușa închisă sugerează imposibila comunicare; ușa întredeschisă o speranță; ușa deschisă șansa dialogului. Ferestrele au tot un rol simbolic în imagine; de la ferestrele enorme, care ne dezvăluie tot ce se petrece în planul III, la fereastra cu proporții normale, care ne prezintă atât cât
Arta compoziþiei by Ion Truicã () [Corola-publishinghouse/Science/594_a_1265]
-
Primul Război Mondial fusese "războiul care va pune capăt tuturor războaielor". Doar o cercetare riguroasă a fenomenului războiului poate explica modul în care ar putea statele să creeze o ordine mondială în care reapariția unui astfel de conflict să fie imposibilă. Mult mai important, disciplina a apărut într-o perioadă în care mulți considerau că reforma politicii internaționale nu era doar extrem de importantă, ci și posibil de realizat. Întrebarea dacă ordinea globală putea sau nu să fie îmbunătățită în mod radical
by Scott Burchill, Richard Devetak, Jacqui True [Corola-publishinghouse/Science/1081_a_2589]
-
și guvernarea reprezentativă, nu ar avea aceeași tendință spre război și conflict. Pacea era în mod fundamental o problemă de stabilire a unor ordini naționale legitime pretutindeni în lume. Când cetățenii care poartă povara războiului își aleg guvernele, războaiele devin imposibile" (Doyle 1986: 1151). Temele duale ale legitimității interne și gradului în care statele liberal-democratice au intenții temperate și pacifice în politica lor externă au fost abordate mai recent de Doyle, Russett și alții. Într-o reformulare a argumentului lui Kant
by Scott Burchill, Richard Devetak, Jacqui True [Corola-publishinghouse/Science/1081_a_2589]
-
Războiului (Dar al Harb) între credincioși și necredincioși -, deși posibilitatea unui armistițiu temporar cu puterile non-islamice era permisă. Nu mai puțin angajate într-o viziune hegemonică asupra ordinii internaționale, puterile europene credeau că apartenența la o societate de state era imposibilă pentru aceia ce încă nu atinseseră standardul lor de civilizație (Gong 1984). Aceasta însemna că diferitele civilizații aparțineau unui sistem internațional în secolul al XVIII-lea. Odată cu expansiunea Europei, alte popoare au fost forțate să se supună concepției acesteia despre
by Scott Burchill, Richard Devetak, Jacqui True [Corola-publishinghouse/Science/1081_a_2589]
-
dintre cunoaștere și putere dar au insistat că unele criterii erau necesare pentru a distinge afirmațiile de cunoaștere plauzibile de cele neplauzibile, și că fără principii etice minimale asupra cărora s-a căzut de acord, acțiunea politică emancipatoare ar fi imposibilă. Mark Hoffman a caracterizat această diferență dintre moderniști și postmoderniști în termeni de distincție între "antifundaționism" și "fundaționism minimalist" (1991: 169-85). În ciuda acestor diferențe importante, primul val al teoriei critice a avut un puternic caracter metateoretic sau aproape filozofic. Teoreticienii
by Scott Burchill, Richard Devetak, Jacqui True [Corola-publishinghouse/Science/1081_a_2589]
-
A mânca cu gura altuia. (Când trebuie să facem un lucru care nu ne convine, Îl simțim ca pe un lucru străin.) Două mâțe Într-un singur sac nu Încap. (Când, de exemplu, orgoliile sunt la fel de mari, colaborarea, coexistența devin imposibile, deoarece fiecare Își supraevaluează calitățile sau părerile.) Se vede c-a venit, de n-a mai venit. (Zicătoare culeasă din popor și consemnată de Ion Creangă. Iată cum explică filosoful C. Noica paradoxul din această zicătoare, care are, la prima
[Corola-publishinghouse/Science/2105_a_3430]
-
am senzația că sunt Într-o poziție Îndeajuns de bună dacă nu pentru a ține o veritabilă lecție, măcar pentru a comunica o experiență aprofundată de noncititor și a iniția reflecția asupra acestui subiect tabu, reflecție ce se dovedește adesea imposibilă din pricina numărului de interdicții pe care trebuie să le Încalce. Să accepți să-ți Împărtășești astfel experiența cere, Într-adevăr, un anumit curaj, și nu e de mirare că atât de puține texte laudă meritele nonlecturii. Aceasta se lovește de
[Corola-publishinghouse/Science/2314_a_3639]
-
din tribul Tiv, forma văzută nu poate fi În nici un caz stăpânul dispărut dintre cei vii: „De ce nu le mai era stăpân? «Era mortă, le-am explicat eu. «De aceea au fost năuciți și Înspăimântați când l-au văzut. Ă «Imposibilă, Începu unul dintre cei În vârstă, pasându-și pipa unui vecin care Îl Întrerupse: Evident că nu era stăpânul lor mort. Era un semn trimis de un vrăjitor. Continuă. Ă” Tulburată de siguranța auditorilor ei, Laura Bohannan Își continuă totuși
[Corola-publishinghouse/Science/2314_a_3639]
-
realitatea disocierii Între textul pe care autorul presupune că l-a scris și cel pe care ceilalți cred că l-au citit, pentru că În acel exemplu există două cărți realmente diferite. Dar, dincolo de intriga de suprafață, există problematizarea unei comunicări imposibile Între cartea interioară a scriitorului și cea a cititorilor care sunt prezentați aici, Într-o manieră cvasi-alegorică. De aceea, nu este deloc surprinzător că problema dublului este așa de obsedantă În romanul lui Siniac. Dochin este pus În fața unui fenomen
[Corola-publishinghouse/Science/2314_a_3639]
-
de viața sufletească a celuilalt. Numai această oprire artificială a timpului ar da șansa apropierii de aceste texte imuabile, dinlăuntrul nostru, În vreme ce În viața obișnuită ele sunt prinse Într-o mișcare de neoprit care le transformă fără Încetare și face imposibilă orice speranță de compatibilitate. Căci dacă acele cărți interioare sunt, după modelul fantasmelor noastre, de o relativă imobilitate, cărțile-ecran de care vorbim nu Încetează, vom vedea, să se modifice, și e zadarnic să crezi că le poți opri transformarea. Astfel
[Corola-publishinghouse/Science/2314_a_3639]
-
soțul ei. Desirée a devenit amanta lui Swallow, care Îi ia deci complet locul lui Zapp. În timpul unei seri Între colegi, Swallow propune ca ei să se joace Umilirea. Or, unul dintre profesorii prezenți, Howard Ringbaum, suportă cu greu situația imposibilă În care Îi pune jocul pe participanți, aceea de a nu reuși decât pierzând și de a nu se pune În valoare decât umilindu-se. „Îl știi pe Howard, este stăpânit de o nevoie patologică de a se impune, dublată
[Corola-publishinghouse/Science/2314_a_3639]
-
de a fi, individul în raport cu propriul destin și cu istoria. A doua parte conține o analiză a prozei acesteia (volumele de nuvele Cele patru anotimpuri și Proiecte de trecut, precum și romanul Sertarul cu aplauze), autorul remarcând și în cazul acesta imposibila disociere între omul Ana Blandiana și opera sa, precum și implicația social-etică a autoarei, care pare a triumfa asupra valorii estetice. Acest studiu monografic, alături de articolele din periodice (despre care am vorbit deja, care, deși limitate din punct de vedere numeric
[Corola-publishinghouse/Science/1454_a_2752]
-
cele trei segmente ale orizontului temporal, trecut, prezent și viitor, constituie condiția identității noastre în timp. Nedispunând de experiență elaborată, de niciun procedeu de abordare și rezolvare, existența ar deveni un joc al încercărilor și al erorilor, adaptarea devenind, practic, imposibilă. Funcționarea individuală este similară funcționării generale. Cu alte cuvinte, ceea ce se întâmplă cu individul se întâmplă și cu o comunitate de indivizi. Ceea ce trebuie, totuși, stabilit este imposibilitatea readucerii intacte a trecutului în prezent, întrucât curgerea timpului este ireversibilă. La
[Corola-publishinghouse/Science/1454_a_2752]
-
săturat să lupte, nu mai deține suficient combustibil, pentru o nouă, eventuală, reînviere. Tăcerea devine, astfel, singura posibilitate de evadare, a omului, iar metafora, singura posibilitate de luptă a poetului. Frenezia participării senzoriale la lume se inversează, aici, într-un imposibil efort de desprindere (Legături), generând, paradoxal, și aparentul sentiment al înstrăinării de sine (Departe, Călătorie)90, "tonul e solemn, fără rigiditate, iar confesia a deprins de la Blaga acea impersonalitate concis reflexivă, care lasă să se vadă din om mai ales
[Corola-publishinghouse/Science/1454_a_2752]
-
care chiar și piedicile inerente par a fi simplu de străbătut, datorită puterii pe care acest sentiment o conține. Mitul androginului se reconstruiește aici, într-o cu totul altă manieră, cei doi parteneri părând a trăi o poveste de dragoste imposibilă. Luna și soarele elemente cosmice devin diminuate în poemul Anei Blandiana, ele transformându-se în pretexte sau instrumente prin care se argumentează o iubire imposibilă. Retorica, vine, de asemenea, să susțină această nouă viziune asupra iubirii. "Senzuală, în esență, tensionată
[Corola-publishinghouse/Science/1454_a_2752]
-
o cu totul altă manieră, cei doi parteneri părând a trăi o poveste de dragoste imposibilă. Luna și soarele elemente cosmice devin diminuate în poemul Anei Blandiana, ele transformându-se în pretexte sau instrumente prin care se argumentează o iubire imposibilă. Retorica, vine, de asemenea, să susțină această nouă viziune asupra iubirii. "Senzuală, în esență, tensionată, până la crispare, de obsesia extazului și a lucidității, poezia sa se recompune potențial, într-un spațiu de pură sugestivitate lirică. Potențarea retorică a tonurilor, care
[Corola-publishinghouse/Science/1454_a_2752]
-
dense, novatoare, în care subiectivismul, viziunea spre universul interior al eului liric se configurează ca o muzicalitate interioară, urmărindu-se două linii de forță: vitalismul exuberant și descoperirea trăirilor cu subtext etic"105. Totuși, originalitatea scrisului "configurează lumi posibile și imposibile, generate de trecerile succesive în planul visului, prin care eul liric ajunge la echilibrarea mișcărilor interioare, legitimând astfel permanenta construcție și reconstrucție a creației"106. Reinvestirea cu sensuri noi, în legătură sau nu cu constantele liricii neomoderniste, fac din poetica
[Corola-publishinghouse/Science/1454_a_2752]
-
plopi/ Cu forme somnoroase și suave./ Adolescenți frumoși sau doar femei/ (...) Apa era fără sfârșit rotundă,/ Luna turna peste luciul ei/ Ulei" etc. Odată cu înaintarea în vârste, întoarcerea virtuală sau doar încercarea de reconstituire a spațiului edenic al copilăriei devine imposibilă, natura însăși suferind și contribuind la această călătorie a poetei: "De mult a dispărut orice solidaritate cu mine/ A copacilor/ Și semnul izvorului care mă prevenea/ Când era otrăvit./ Să mai aștept, când păsările învață să zboare/ De teamă să
[Corola-publishinghouse/Science/1454_a_2752]
-
Umilință) Transferul semantic pe care îl capătă simbolul copilăriei, în interiorul poeticii Anei Blandiana, va ajuta la o ulterioară încercare de reconstrucție a sieși, în vârste, prin reasamblarea elementelor acelui timp. Totuși, reasamblarea în sine devine din ce în ce mai grea, dacă nu chiar imposibilă, deși autoarea tânjește spre o reîntoarcere. Copilăria edenică de atunci devine copilăra neînțeleasă de acum, deși poeta e de accord că "inocența devine calea întoarcerii spre esențe, spre Adevăr"107: "Neînțeles, cum numai lucrurile copilăriei pot fi,/ Definitiv întinerit prin
[Corola-publishinghouse/Science/1454_a_2752]
-
de căldura și de armonia dragostei spiritualizate, și înlocuirea acestuia cu un univers tomnatic, dezgolit, care conduce spre moarte. Întoarcerea spre vârsta copilăriei și a fericirii, în oglindirea căreia să ia naștere o nouă realitate se dovedește, pe parcurs, aproape imposibilă, efortul reconstrucției acelor momente fiind supus eșecului. Totuși, o suspendare a vremii, așa cum numai arta o poate realiza, ar face posibilă nașterea unei noi lumi prin regăsirea timpului pierdut: În satul în care mă-ntorc/ Ceasuri cu cuc sfarmă vremea
[Corola-publishinghouse/Science/1454_a_2752]
-
primului, Către Ieronim (1970) și Inima reginei (1971), volume care marchează evoluția spre o paradigmă livrescă, epurată de sensibilitatea acestui expresionism elementar. Demitizarea spațiului blagian, dominat de sat, constituie o amprentă personală, în termenii deconstrucției canonului paradigmatic. De asemenea, "erotismul imposibil, tragic, funest devine substanța poeziei. Unele poeme aparțin tot universului rural, dar nota distinctivă o dau poemele cu Ieronim, care se plasează, mai degrabă, sub semnul unui romantism blestemat, eminescian (Strigoii, Gemenii) sau poesc (Lenore)"176: "Patul meu, Ieronim, cu
[Corola-publishinghouse/Science/1454_a_2752]
-
tot felul de castele, cetăți, turnuri, scări, ziduri, un spațiu labirintic, în care urcușul și coborâșul, morții și viii se confundă ambiguu, în care Ieronim regele, Ierodesa regina, Nathanael fiul și eul poetic joacă aceeași dramă cu măști a iubirii imposibile, a substituirilor gemelare, la granița incertă dintre lumi. Trupul, unul dintre elementele cheie ale dramei trupul alcătuit din bucăți al iubitului spectral, trupul iubitei vii, disputat aprig de moarte, trupul de umbră al reginei moarte -, este locul unde viața și
[Corola-publishinghouse/Science/1454_a_2752]
-
orientându-se către un bacovianism melodios și morbid (ca în Pasteluri), nu fără tresăriri expresioniste. Elementul etic devine, din ce în ce mai pregnant, preluând o parte din încărcătura sentimentului metafizic. M. nu mai pare atât de obsedată de drama propriului trup, de feminitatea imposibilă, funebră, cât de drama propriului trup, de feminitatea imposibilă, funebră, cât de drama colectivă, în care intră neputință și vinovăție generală. Moartea, mutilarea nu mai sunt proprii doar trupului sau sufletului individual, ci și unei mulțimi distincte, dezumanizate, tablourile romantice
[Corola-publishinghouse/Science/1454_a_2752]
-
în Pasteluri), nu fără tresăriri expresioniste. Elementul etic devine, din ce în ce mai pregnant, preluând o parte din încărcătura sentimentului metafizic. M. nu mai pare atât de obsedată de drama propriului trup, de feminitatea imposibilă, funebră, cât de drama propriului trup, de feminitatea imposibilă, funebră, cât de drama colectivă, în care intră neputință și vinovăție generală. Moartea, mutilarea nu mai sunt proprii doar trupului sau sufletului individual, ci și unei mulțimi distincte, dezumanizate, tablourile romantice cu gemeni sau strigoi se transformă în imagini dominate
[Corola-publishinghouse/Science/1454_a_2752]
-
Spațiul este ilustrat de un lăcaș pentru depozitarea gunoaielor; Ea 1 așteaptă; intră El n odată cu declanșarea unui puternic suflu de vînt și a unei benzi sonore pe care vor fi orice zgomote care, împreună cu cel al vîntului, ar face imposibilă receptarea text vorbit; tocmai de asta, preferînd o mișcare care să sugereze un text care să impună o mișcare, actorii vor interpreta o pantomimă conformă cu stările date; evident, ei pot să-și adapteze un dialog vorbit, care, oricum, nou
[Corola-publishinghouse/Science/1484_a_2782]