8,942 matches
-
chinului, pe care psihanaliza Încearcă să o interpreteze prin semnificația sa simbolică. Deși pare absurd, sensurile simbolice ale chinului sunt extrem de nuanțate și ele se Înscriu În ontologia umanului. Chinul este un supliciu ritualizat, deși aparent formal; el este absurd, inutil și inexplicabil. El se raportează la acțiunile umane, fiind În final o Încercare de „repetare reparatorie” a vinovăției comise. Aceasta o vedem În panorama tragicului, care nu este altceva decât spectacolul chinului expiator. Toate personajele tragice au fost eroi, dar
[Corola-publishinghouse/Science/2266_a_3591]
-
El este, din punct de vedere psihologic, o persoană adinamică, inertă, pasivă, leneșă. Din punct de vedere moral, este complet lipsită de interes pentru sarcina pe care trebuie s-o execute. Nu-i vede sensul și nici valoarea. Consideră totul inutil, lipsit de importanță. Nu poate Începe acțiunea sau dacă o Începe se plictisește rapid și abandonează. Se mai poate ca, executând o activitate, după terminarea ei să nu-i mai acorde nici un fel de interes. Cele două tipuri umane și
[Corola-publishinghouse/Science/2266_a_3591]
-
Cato din Utica, Seneca, Petronius, Germanicusă. Refuzul stării de dependență nu trebuie condamnat. Este, În mod firesc, decizia fiecărei persoane, apelează În mod liber, conform cu normele sale morale, pentru a-și apăra demnitatea și pentru a evita umilința sau suferințele inutile, pe care le consideră absurde. A. Bayet a vorbit, În sensul acesta, despre o „morală diferențiată”, permisivă, iar T. Koratbynski, la rândul său, pledează pentru o „viață demnă” pe care persoana este liberă de a și-o construi. Sunt Însă
[Corola-publishinghouse/Science/2266_a_3591]
-
atitudine defetistă, de lașitate, o ezitare care să mă pună Într-o situație de inferioritate? Nicidecum. Conduitele de evitare a conflictelor sunt atitudini morale atât de autoconservare, cât și de depășire a unor situații Închise ale vieții, de confruntare absurdă, inutilă, care devalorizează individul atunci când apelează la aceste soluții. Virgiliu spunea: Arma amens capio - recurg la armă când Îmi pierd mintea. Prin urmare, a evita conflictul este o atitudine morală de Înțelepciune și de prudență, din punct de vedere psihologic, o
[Corola-publishinghouse/Science/2266_a_3591]
-
o atitudine defetistă; sunt persoane descurajate, pasive, incapabile de a lupta pentru a obține ceva de la viață. De regulă, ele adoptă o atitudine negativă, de retragere, refuzând În multe situații să angajeze acțiuni, socotindu-le pierdute de la Început, sau absolut inutile. dă Spiritele indecise sunt caracteristice persoanelor ezitante, celor care nu sunt capabili de a lua singuri decizii, apelând adesea la alte persoane, sau amânând sine die trecerea la acțiune. Acțiunile pornesc de fiecare dată cu multă greutate, presupun efort și
[Corola-publishinghouse/Science/2266_a_3591]
-
ca formă de Încheiere a vieții. G. D., intelectual de formație umanistă, fost diplomat și profesor universitar, a decis ca la Împlinirea vârstei de 80 de ani să-și Întrerupă viața, considerând, din punct de vedere moral, că este absolut inutil și degradant să aștepte ruina fizică și intelectuală pe care o va aduce bătrânețea. În ultimii zece ani ai vieții sale s-a gândit la acest moment, pe care l-a pregătit minuțios. Etapele acestei pregătiri pot fi urmărite În
[Corola-publishinghouse/Science/2266_a_3591]
-
răspuns, că destinul este ceva care, scăpând Înțelegerii mele, este deasupra mea, vine de undeva de dincolo de mine și, prin urmare, eu nu pot acționa cu nimic asupra lui. În cazul acesta, orice Încercare de Împotrivire sau de schimbare este inutilă. Va trebui să mă Împac cu soarta, sau să o fac să fie acceptabilă, prin concilierea ei cu rațiunea, care refuză ideea perisabilității și a fatalismului. Realitatea empirică și realitatea metafizică Problema destinului Îmi relevă mie, ca persoană care gândește
[Corola-publishinghouse/Science/2266_a_3591]
-
despre care se vorbește doar în jurnalele intime, sub pecetea secretului. Autori care să se refere negativ, în poezii, la versurile altora sînt destui 3). Bacovia o face, iată, la ale sale, adică recunoaște că are unele zile slabe, seci, inutile. Indiscutabil, formula „versuri fără de talent” denotă modestie, nemulțumire de sine, poate chiar o remușcare pentru timpul pierdut. Spre deosebire de cei care au impresia că tot ce le iese din condei e bun, el își dă seama de ratările sale. După ce criterii
ÎN JURUL LUI BACOVIA by CONSTANTIN CALIN () [Corola-publishinghouse/Science/837_a_1765]
-
setea: să te simți singur, claustrat, să te exaspereze monotonia, să-ți fie urît de moarte, să te copleșească tristețea, nostalgia... Cînd una sau toate acestea la un loc te ard pe dinlăuntru intens, cînd orice încercare de abținere e inutilă și nu poți să-ți înăbuși strigătul („Doamne! necesitatea unui vin...”), atunci, inexorabil, e „vreme de beție”! Unul dintre clișeele reluate și reabilitate de Bacovia e „auroră”. înainte de Bacovia, la noi, cuvîntul îl folosiseră Constantin Negruzzi, într-o poemă recitabilă
ÎN JURUL LUI BACOVIA by CONSTANTIN CALIN () [Corola-publishinghouse/Science/837_a_1765]
-
Nu era simetric cu începutul capitolului precedent? Ce nu mi-a plăcut? Nu-mi amintesc, și nu-i singurul caz în care mi se întîmplă așa. în ciuda acestui rezultat, popasul meu în „atelier” și exercițiul de „anamneză” încercat nu-s inutile: mă învață să fiu modest în comentarii atunci cînd mă folosesc doar de conjecturi. Dacă textele proprii îmi provoacă incertitudini, cum aș putea, în situații similare, să fiu mai sigur de prefacerile textelor altora. Istoria literară e plină de ,,enigme
ÎN JURUL LUI BACOVIA by CONSTANTIN CALIN () [Corola-publishinghouse/Science/837_a_1765]
-
fac asta, desigur 87. Poate că au reprezentat două părți ale aceleași călătorii pentru ea, dar nu și pentru ceilalți. Rezonanța dintre titlul noii sale cărți (opera întunericului) și noul ei model de scriere nocturnă n-ar fi putut fi inutilă nici pentru ea nici pentru Grace. Scriind în primele ore ale dimineții, lucrând în cursul nopții, Marguerite trebuie să fi simțit în numeroase ocazii că fusese cu Zenon în mai multe feluri. Cărțile au fost unificate prin mai mult decât
by George Rousseau [Corola-publishinghouse/Science/1102_a_2610]
-
care fiecare îl deținea. În biografia sa, Josyanne Savigneau se străduise foarte mult să consemneze aceste transformări și să le explice. Nu este nevoie să repetăm analizele sale subtile dar merită să remarcăm că o bună parte din speculații este inutilă: documentele private ale lui Yourcenar din anii 1935 până în 1945 primul deceniu de conviețuire cu Grace sunt sigilate până în 2037. Până nu se citesc aceste documente este prematur să facem speculații despre căsnicia cu Grace sau să căutăm motivele transformărilor
by George Rousseau [Corola-publishinghouse/Science/1102_a_2610]
-
Perse lui MD și MC și NC și AP și NS),/ inundațiilor, holocaustului, extazului erotic final", ne asigură poetul într-o incitantă Călătorie în erele geologice încheiată însă, deloc întâmplător, cu o apostrofă laconică țintită inclusiv împotriva acestei "mașinării/ triste, inutile, alchymice și năucitoare" care este, în fond, Literatura: "De dincolo de Carte, o voce răgușită și sceptică/ pronunță silabele sacre:/ A-JUN-GE!" Orice-ar face însă, poetul nu poate face abstracție de fascinantul joc al intertextualității savante, pe care-l cultivă până la
Dicţionarul critic al poeziei ieşene contemporane: autori, cărţi, teme by Emanuela Ilie [Corola-publishinghouse/Science/1403_a_2645]
-
un acut "Bovarism al laboratorului. Iată-mă, în halat alb, supraveghind mitocondriile. Privind sferele vii prin microscoape electronice. Rezolvând ecuațiile reduplicării. Uitând de mica mea moarte. De mica mea durere. De micile mele pulsiuni mistice. Atâtea cuvinte s-ar dovedi inutile. Atâtea tipare s-ar dovedi un cheag de fantasme. Aș da deoparte metafora artificială. Aș degusta frumusețea naivă a mitului. Aș redeveni geometru. L-aș împrieteni pe Platon cu Crick și Watson. Pe Iisus cu Lynn Margulis. Șirurile de cifre
Dicţionarul critic al poeziei ieşene contemporane: autori, cărţi, teme by Emanuela Ilie [Corola-publishinghouse/Science/1403_a_2645]
-
nisip ar putea fi holografic întregul. Sau poate de acolo începe un alt univers". Desigur că autorul însuși problematizează raportul dintre inițiat(i) și o alteritate pentru care comprehensiunea simbolisticii sacre este o pură utopie, de nu cumva chiar o inutilă, rizibilă pierdere de vreme. Din această perspectivă, rețin atenția, pe de o parte, lexemele care polarizează ideea unei exteriorități adormite într-o aberantă, grotescă ipostaziere a bâlciului, semn al demenței colective și al morții spiritului: "înspăimântătoare procesiuni: oameni demenți, măști
Dicţionarul critic al poeziei ieşene contemporane: autori, cărţi, teme by Emanuela Ilie [Corola-publishinghouse/Science/1403_a_2645]
-
Tecuci avea un motor -, dar e necesar ca un magistru să intervină pentru a o trezi din starea ei virtuală. Altfel, necălăuzită spre cunoaștere, acea capacitate de a înțelege sub îndrumarea unei călăuze sigure nu s-ar actualiza, ar rămâne inutilă ca motorul omului din Tecuci. A doua parte a titlului completează explicit instituția magisteriului pe care autorul se consideră apt să și-o asume, ca în momentul scrierii acestei poezii "pe când se credea pelican". Simbolul pelicanului nu e doar o
Dicţionarul critic al poeziei ieşene contemporane: autori, cărţi, teme by Emanuela Ilie [Corola-publishinghouse/Science/1403_a_2645]
-
eforturile depuse pentru a le determina locul în relațiile de producție) se pot observa, mai mult sau mai puțin evidente, mai mult sau mai puțin discrete, semnele clinice, acum cunoscute, ale marilor spaime colective. Și din această perspectivă nu este inutilă asocierea faptelor la marile procese de vrăjitorie de la începutul epocii moderne. După cum se știe, acestea nu pot fi separate, din punct de vedere istoric, de crizele majore ale unei epoci, care evidențiază deopotrivă amploarea decăderii spirituale, violența înfruntărilor politice, brutalitatea
by RAOUL GIRARDET [Corola-publishinghouse/Science/1114_a_2622]
-
Anciens et des Modernes), Ch. Perrault insistase deja asupra dificultății de a accepta fragmentele descriptive. Aceasta îl aducea chiar în poziția de a critica cadrul descriptiv al dialogurilor platoniciene pe care nu ezita să le prezinte ca pe o supraîncărcare inutilă, neglijîndu-le prin aceasta funcționalitatea. Cu autonomizarea progresivă a lui locus amoenus, am văzut mai devreme cum topos-ul a pierdut din funcționalitatea sa narativă. 2. Clasificarea descrierilor în retorica tradițională (trecere în revistă) Așa cum se întîmplă adesea în retorică, descrierea
by Jean-Michel Adam, André Petitjean în colaborare cu F. Revaz [Corola-publishinghouse/Science/1084_a_2592]
-
158). (b) Apoptoza celulară este un proces fiziopatologic de „moarte celulară programată”. Dispariția celulei se face prin mecanisme moleculare reglate. Semnificația „fiziologică” a acestui proces este aceea a menținerii masei celulare adecvate, prin suprimarea celulelor în exces sau a celulelor inutile (118). Declanșarea procesului poate fi făcută din interiorul celulei, conform unui program înscris în codul genetic al celulei, sau poate fi declanșat prin semnale venite din afară. Aceste semnale acționează prin intermediul „liganzilor” prezenți (sau apăruți) în membrana plasmatică. Activarea căilor
Tratat de diabet Paulescu by Constantin Ionescu-Tîrgovişte () [Corola-publishinghouse/Science/92215_a_92710]
-
punîndu-i pe elevi să-și organizeze singuri mediul, relațiile și munca, beneficiind numai de... "prezența" educatorului, care poate interveni doar dacă este solicitat. Elevul însă nu-și poate stabili singur scopurile școlare, nu-și poate organiza experiențele evitînd pe cele inutile, nu-și poate alege metodele de muncă fără a fi stăpînit de o continuă neliniște. Elevii, mai ales cei mici, au nevoie de multă securitate pentru a-și putea permite puțină libertate (32, p. 483). Alți autori francezi apreciază nondirectivitatea
by Ion Gh. Stanciu [Corola-publishinghouse/Science/957_a_2465]
-
mii de exemplare și unde ne aștepta o avere în posesia căreia, avînd în vedere imposibilitatea schimbului, nu puteam intra decît la fața locului. Aveam permise de trecere contrafăcute, obținute prin bunăvoința unui prieten, care s-au dovedit din păcate inutile, cu toate că erau redactate în patru limbi și erau ticsite de ștampile franțuzești impresionante. Aveam totuși un "Sesam", și eu cunoșteam valoarea sa magică în ceea ce-l privește pe funcționarul din Est. Era vorba pur și simplu de listele de vînzări
Gîndind Europa by Edgar Morin [Corola-publishinghouse/Science/1421_a_2663]
-
vertiginos Universul, arătînd că omul nu este decît o ființă minusculă, marginală și efemeră a cosmosului din care provine. Determinismul, obiectivitatea, diviziunea disciplinară, care invadează științele umaniste, elimină din acestea orice idee legată de individ, de autonomie, de subiect, făcînd inutilă însăși ideea de om. Din acest moment, dezintegrarea Umanismului dă naștere unei idei la fel de stupide ca divinizarea omului: disoluția sa. Discreditarea Umanismului încurajează deopotrivă nihilismul și revenirea la religia multimilenară, care se regenerează fără încetare odată cu prăbușirea miturilor și religiilor
Gîndind Europa by Edgar Morin [Corola-publishinghouse/Science/1421_a_2663]
-
istorice și ținând seama de nevoia unei depline armonizări cu lumea din jur, cu această Europă care-și reface, ea însăși, structurile sub ochii noștri. E un ceas mare al istoriei, ceasul demnității regăsite. Să nu-l irosim în vorbărie inutilă, în intrigă și vindictă! Pentru istoricul care îmi place să cred că sunt, ceasul acesta e un îndemn la restituția deplină a duratei noastre, cu toate mizeriile și vicisitudinile ce o grevează, căci istoria rămâne o condiție indispensabilă a cunoașterii
[Corola-publishinghouse/Science/1451_a_2749]
-
marelui istoric. Titlul de Generalități poate deruta pe cititorul neprevenit. În fond, N. Iorga a emis un sistem, deși se declara împotriva unei gândiri sistematice în istorie. El filosofa pe marginea experienței istoriografice, cu toate că a respins îndeobște "filosofia istoriei" ca inutilă. Textele strânse într-un volum (lecții introductive, conferințe, comunicări, prefețe) conturează un sistem de gândire al cărui interes actual e dincolo de orice dubiu. Editoarea l-a surprins ca atare încă în cartea dedicată mai înainte istoricului, legându-i concepția de
[Corola-publishinghouse/Science/1451_a_2749]
-
scris pe baza propriei sale experiențe, însă întemeiat pe o bună cunoaștere a sistemului comunist. Nici unui alt sistem nu i se potrivesc mai exact cuvintele lui Jean-Francois Revel: "Cea dintâi dintre toate forțele care conduc lumea este minciuna" (La connaissance inutile, 1988). Minciuna a domnit aici îndelung, a deformat spiritele, a impus o schizofrenie colectivă ale cărei consecințe abia se pot închipui. Scriitorul evocă doar un episod din "acest uriaș proces de culpabilizare", ale cărui victime, nenumărate, se recunosc în orice
[Corola-publishinghouse/Science/1451_a_2749]