10,662 matches
-
m-a întrebat dacă pot să-i scot sutienul, pentru că o jena. Am făcut ce m-a rugat. Purta o bluză strânsă pe corp, așa că a trebuit să-i deschei toți nasturii și să bag mâna pe sub ea ca să-i desfac sutienul. Avea sâni mult prea mari pentru o fată de treisprezece ani, erau de două ori mai mari decât ai mei și sutienul ei era unul scump, nu glumă. Bineînțeles că la momentul respectiv nu mi s-a aprins nici un
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2344_a_3669]
-
să mă vezi? m-a întrebat Naoko, privindu-mă fix. — Normal că vin, am răspuns. — Și o s\-mi scrii? — În fiecare săptămână. — Scrii și pentru mine câteva rânduri? întrebă Reiko. Da, cu mare plăcere. La ora unsprezece, Reiko a desfăcut canapeaua și a transformat-o în pat, exact cum procedase și cu o seară în urmă. Ne-am urat noapte bună, am stins luminile și ne-am culcat. Neputând să adorm, am scos din rucsac Muntele vrăjit și o lanternă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2344_a_3669]
-
să plecăm undeva... Ce rost ar avea să mergem în Uruguay? Nu vezi acolo decât rahat de măgar. — S-ar putea să ai dreptate. — Rahat de măgar peste tot. Rahat ici, rahat colea... toată lumea asta-i un rahat! Te rog desfă-mi și mie fisticul \sta. M-am chinuit până am reușit să-l sparg și să-l curăț de coajă. Da, dar ce grozav a fost în duminica aceea! continuă ea. Sus, pe teras\, privind focul, bând bere, cântând... Nici
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2344_a_3669]
-
să se schimbe. A reapărut îmbrăcată într-un tricou, pe care era imprimat Princeton University și pantaloni din bumbac. Cerceii dispăruseră. A adus de nu știu unde o trusă de prim ajutor, a pus-o pe masă, mi-a luat mâna, a desfăcut bandajul ca să vadă dacă rana era închisă sau nu, a dezinfectat zona și mi-a pus un bandaj nou. A făcut totul cu o îndemânare uluitoare. — Cum de te pricepi la atât de multe lucruri? am întrebat-o. — Pe vremuri
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2344_a_3669]
-
-o. — Dacă am venit să mâncăm la un restaurant dintr-un magazin universal, următorul popas este acoperișul, normal. Deoarece ploua, nu mai era nimeni acolo sus. Magazinele cu alimente pentru animale și casa de bilete pentru mașinuțe erau închise. Am desfăcut umbrelele și ne-am plimbat printre căluții de lemn uzi de ploaie, printre scaunele și tarabele din grădina de pe acoperiș. Nu-mi venea să cred că există în inima orașului Tokyo un loc atât de pustiu. Midori mi-a spus
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2344_a_3669]
-
mi-ar fi teribil de greu să-i întâlnesc. Cel mai bine este să nu ne mai vedem. Reiko a mototolit pachetul gol de Seven Stars, l-a aruncat și și-a scos din bagaje un pachet plin. L-a desfăcut, a băgat o țigară în gură, dar nu a aprins-o. — Eu sunt o ființă terminată. Ceea ce vezi tu acum în fața ochilor este doar o amintire a ceea ce am fost cândva. Cea mai importantă parte a mea - mă refer la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2344_a_3669]
-
întins mâna și m-a mângâiat pe cap. Noi toți vom sfârși prin moarte. {i tu, și eu... Am luat-o pe malul râului până la baia publică și, când ne-am întors acasă, ne-am simțit mult mai bine. Am desfăcut sticla de vin și ne-am așezat pe verandă să bem. — Watanabe, vrei să mai aduci un pahar? — Da, aduc, dar pentru ce? — Vreau să bem pentru Naoko... niște funeralii nu chiar atât de triste. Când i-am dat paharul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2344_a_3669]
-
aș viola o fată de șaptesprezece ani. Rămânând cu degetul în „ridul“ ei, am sărutat-o pe gât, pe urechi și i-am apucat un sân cu mâna cealaltă. Când i-am simțit respirația agitată și gâtul tremurând, i-am desfăcut picioarele și am intrat ușor. Nu mă lași însărcinată, sper. Te rog să ai grijă, bine? murmură Reiko în urechea mea. Mi-ar fi foarte rușine să rămân însărcinată la vârsta asta. — Nu te-ngrijora! Relaxează-te! După ce am intrat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2344_a_3669]
-
lucreze tăcută și hotărâtă. Scaunul scârțâia când și când. Își lăsase ochelarii pe vârful nasului, ținând acele Între buze. Cu o mână netezea tivul rochiei, cu cealaltă schița gesturi scurte, exacte. Era imposibil să-ți dai seama dacă cosea, sau desfăcea ceva. Deși ultima variantă părea puțin probabilă chiar și-n vis, bănuiam că Încerca să coboare tivul uniformei școlare pe care Dora o azvârlise pe pat Înainte să sune cineva la ușă. N-a mai durat mult și mama mea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1858_a_3183]
-
rochia și jupa, dar și ciorapii. Din fericire am reușit s-o conving să nu-și scoată sutienul și Încălțămintea. Îmi apucă gleznele și Îmi Împinse picioarele Înapoi, apoi Își plimbă palmele calde, Îmbrăcate În piele de-a lungul pulpelor, desfăcându-mi genunchii cu blândețe. Scoase din cutia cu farduri o bucată de sfoară și ceva ce părea un șiret. Îl legă În așa fel Încât ceea ce voia să scoată În evidență să pară separat de două migdale grase. Mulțumită, dar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1858_a_3183]
-
două silabe, nu crezi? Dora nu scoase nici un cuvânt. „Dorothée“ e același lucru, numai că, În franceză. Pe când... Pe când „Dorothea“ are ceva... Ceva nobil și bine proporționat. Ca un... Stai. De ce te-ai oprit? Hai să schimbăm subiectul, spuse Dora, desfăcându-și chimonoul. — De ce? am repetat după un an, mutându-mi privirea de la muscă la masa din spatele doctorului. De ce a ales să păstreze copilul? Se pare că nu existau dovezi categorice cum că incestul ar avea urmări negative. Am putea presupune
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1858_a_3183]
-
pestriță. Când, de pildă, am tras de o pereche de ciorapi de mătase - se Întindeau extraordinar de mult Înainte să cedeze foșnind molatec și zburau prin aer ca aripioarele peștelui de aur - mi-am strecurat mâna În ele, mi-am desfăcut degetele, mi-am strâns pumnii, apoi mi-am desfăcut din nou degetele. Mi se oferise o a doua piele, flexibilă și minunată. — Cu siguranță că atunci mi s-au dezvoltat pornirile despre care vorbeam. I-am spus Dorei că o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1858_a_3183]
-
de ciorapi de mătase - se Întindeau extraordinar de mult Înainte să cedeze foșnind molatec și zburau prin aer ca aripioarele peștelui de aur - mi-am strecurat mâna În ele, mi-am desfăcut degetele, mi-am strâns pumnii, apoi mi-am desfăcut din nou degetele. Mi se oferise o a doua piele, flexibilă și minunată. — Cu siguranță că atunci mi s-au dezvoltat pornirile despre care vorbeam. I-am spus Dorei că o văzusem pe maică-mea și pe Agnes ascunzându-și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1858_a_3183]
-
piept scobit etala un cuplu asemănător cu cel pe care tocmai am avut prilejul să-l văd. Lângă el, un antebraț acoperit cu păr blond și des dezvăluia o siluetă culcată pe o parte, cu mâinile sub cap și picioarele desfăcute generos. În partea inferioară a afișului ni se prezentau doi bărbați. Unul din ei avea organul genital tatuat astfel Încât să pară că trăsese pe el un pulover. De-a lungul gambelor se Întindeau niște curtezane languroase - una purta o jerbă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1858_a_3183]
-
pozeze. Când ceilalți băieți au Început să huiduie, el și-a ridicat mâna. Nu era cazul să creadă că mă bucuram de un privilegiu. Cam neîndemânatic, Polster s-a cățărat pe gratiile de la geam. Nedumiriți, l-am urmărit cum a desfăcut una dintre draperii și a coborât cu ea sub braț. Ridicându-și prada de război, m-a rugat să mă Înfășor În ea. — Mi s-a spus să stau pe capra din mijlocul sălii. Când Polster a reușit să-i
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1858_a_3183]
-
satisfăcut când abdomenul căzu, conform așteptărilor. Mi-am imaginat că data viitoare când va mai face o șmecherie din asta, o să facă să curgă intestine ca niște panglici roșii. M-am așezat În silă pe scaunul indicat de Pieplack. Diels desfăcu nasturele din mijloc al hainei sale, dezvăluind conturul unei burți. Cămașa lui era albă, dar șifonată, cravata, subțire și uimitor de lungă. Își puse mâinile pe masă cu un aer autoritar. Nesatisfăcut pe deplin, le Împinse un pic mai departe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1858_a_3183]
-
frig la picioare, membrele Îmi Înțepeniseră și mă dureau. Exact când m-am aplecat să-mi desfac șireturile de la bocanci, luminile s-au stins. De data aceasta Însă nu m-am lăsat provocat. Mi-am dat jos haina, mi-am desfăcut șireturile ude și mi-am așezat bocancii lângă mine. Cu picioarele Întinse, am Încercat să-mi mișc membrele. Șosetele erau reci și ude. Dar cu fiecare minut care trecea, tălpile mi se Înmuiau mai tare și până la urmă am putut
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1858_a_3183]
-
respirând Încet. Dacă vroiam ca planul meu să aibă succes, trebuia să adun toate resursele posibile. Lipindu-mi brațele de corp, am făcut câteva mișcări cu coatele, de parcă aș fi bătut din aripi. Încet, am simțit că scrotul mi se desface ca un sul și penisul mi se umflă cu tresăriri mici, dar perceptibile, care până la urmă au reușit să-l elibereze din vizuina de piele umedă și păroasă În care se odihnea - Înainte să cadă Într-o parte stângaci. După
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1858_a_3183]
-
final, mi-am oprit respirația de tot. Inima se lovea mută de coșul pieptului, gâtul mi se umfla periculos. Cineva trase apa. „Ce dracu’?“ Smucind de câteva ori, până la urmă, persoana renunță. În schimb, se postă În fața chiuvetei și Își desfăcu șlițul. Îl auzeam cum Își târșâie picioarele, apoi se auzi o bălăceală zgomotoasă. Oricine ar fi fost, se urina destul de mult. La intervale regulate, Își apropia picioarele târșâindu-le, poate, pentru a nu picura pe jos. N-am fost scutit
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1858_a_3183]
-
reproducție, asta mi-e de-ajuns. Nu mai avea nici un rost. Momentul adevărului sosise. Am Întins fără chef portțigaretul Dorei. — Mulțumesc, dar... Manetti cercetă obiectul. Ah, Înțeleg. O cutie a Pandorei. Ce adecvat. Să vedem ce nenorociri conține. Încercă să desfacă cele două jumătăți de capace. — Aveți nevoie de o cheie, am informat-o. Din păcate, eu n-o am. — Sunt sigur că ne descurcăm și cu asta. Inspectorul luă obiectul necunoscut de pe masă. Inserându-l Între cele două jumătăți, Îl
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1858_a_3183]
-
facă dreptate. Datele clasificate referitoare la investigația menționată mai sus vor servi ca dovezi În acuzațiile de neglijență În serviciu, aduse lui Manetti. În timpul percheziționării birourilor ei, a fost găsit manuscrisul atașat. Mi-a revenit sarcina deloc plăcută de a desface ciorapul cu care fusese legat acesta, și să evaluez conținutul lui. Singurul lucru care poate fi spus despre această relatare e că are un caracter imaginativ, pe alocuri, fantezist. Condus la secție, Knisch a negat că ar fi știut de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1858_a_3183]
-
pe dinți și mesteci o gumă de mentă n-o să se mai simtă nici un miros. Vorbise mătușa Zarouhi care venea cu o farfurie de musaqqa frumos garnisită cu pătrunjel și felii de lămâie. A pus farfuria pe masă și a desfăcut larg brațele ca să-și Îmbrățișeze nepoata. Armanoush a Îmbrățișat-o și ea Întrebându-se Între timp ce căuta ea acolo...? Însă Începuse să se lumineze. Ce „coincidență“ bine plănuită era faptul că Întreaga familie Tchakhmakhchian se ivise ca prin minune
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1878_a_3203]
-
degetelor Îi erau acoperite cu boabele maronii, sfințite de Petite-Ma și strecurate acolo ca să o apere de deochi. Ia te uită! Grâu... grâu... a bâlbâit Asya cuvântul pe tonuri diferite. Petite-Ma Încearcă să mă protejeze de rău. A desfăcut palma și i-a dat un bob de grâu. Însă imediat ce a făcut asta a roșit, de parcă dăduse În vileag un secret amoros. Roșie Încă În obraji, cu amărăciunea ei interioară netemperată de obrăznicie, Asya a deschis ușa. Pășind afară
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1878_a_3203]
-
-l să Încheie această ultimă poveste și să le călăuzească spre destinul lor Îndelung așteptat. — Bine atunci, a ciripit Micul Porumbel Rătăcit. Spune-mi povestea Micului Prumbel Rătăcit. Însă te avertizez de pe acum că dacă aud vreun lucru trist Îmi desfac aripile și Îmi iau zborul. Hovhannes Stamboulian știa ce avea să spună rodiul și cum Începea ultima poveste, Însă Înainte să apuce să o pună pe hârtie, undeva ceva a căzut pe jos și s-a spart În bucăți. În mijlocul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1878_a_3203]
-
Istanbul și s-o aducă cu el la San Francisco; chiar și după multe cine fericite la care era Înconjurat de copii și nepoți, pisoiașul ăla Îi rămânea Întipărit În minte. — Destul, a spus mătușa Banu mișcându-se. Și-a desfăcut vălul de pe cap și a acoperit cu el bolul de argint. — Nu vreau să mai văd asta. Am aflat ce-am vrut să aflu... Dar n-ai văzut totul, s-a Împotrivit domnul Bitter pe un ton aspru. Nu ți-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1878_a_3203]