9,986 matches
-
nu sta cu limba-n gură și-ajută-mă. O văd cum se-ndoaie de râs și cum scapă pisica din brațe. Din inerție, mai scot două-trei smiorcăituri și gem patetic unde-am ajuns Doamne unde-am ajuns. Iar când ea strigă veselă pe victoriei acasă ai ajuns mămăloi, mă umflă și pe mine râsul. Trag adânc aer în piept, dau de pământ cu crengile, salt sacul de cărbuni în brațe, îl târâi gâfâind până în pivniță, urc treptele înapoi și mă năpustesc triumfătoare
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2262_a_3587]
-
rimelul cu fondul de ten, dându-i un aer de clovn trist și îngândurat. Zâmbea des și vorbea puțin, iar când o făcea, cuvintele - cu accent moldav - ieșeau șuierate și mutilate din cauza dentiției precare. Purta rochițe scurte, prost croite, dar vesele, care ofereau generoasa priveliște a unor picioare remarcabile, puternice și totuși subțiri, sârguincios epilate și a chiloților tetra de un alb strălucitor. Trebuie să adaug însă că picioarele nu erau de aceeași lungime cel stâng rămăsese mai scurt și mai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2262_a_3587]
-
și lacrimi, pare să fi curs, evaluând retroactiv acum întâmplările și realitățile de altădată, în matca unui dezastru colectiv. La câțiva ani după terminarea studiilor, pierdeam, tot în urma unei tentative ratate de avort, o altă fostă colegă de studii: Ica, veselă, vioaie și sensibilă. Era profesoară la Anina, iar soțul ei era inginer minier și aveau deja un băiețel... La scurtă vreme după aceea, într-un cerc de prieteni, „subiectul“ se afla în discuție. M-a cuprins un acces de „imprudentă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2262_a_3587]
-
stă la casă și are sobe cu lemne. A dat Dumnezeu și am ajuns la școală. Am întârziat, că am fost fraieră să merg în stație și evident că tramvaiele spre Copou nu merg dimineața în Copou, se plimbă probabil vesele prin CUG, să ducă oamenii muncii la lucru. A venit de fapt unul, dar era plin și pe scări, mergea cu ușile deschise. Așa că am luat-o la picior prin nămeți la deal. În liceu m-am strecurat pe la intrarea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2262_a_3587]
-
și fini avem noi... Cercei metalici cât roata, douăj’ de brățări și un sărut pe oglinda aburită din baia rămasă ca după cutremur. O să strâng mâine, mama, tre’ să mă întâlnesc acum cinci minute cu Mădă și Chris la „stâlpul vesel“, pa, te-am pupat, am grijă, da, mă aduc acasă frații Neagu, poți s-o întrebi pe doamna Neagu, da, toată lumea stă până dimineață, nu știu, pe la 4 cred, lasă că dorm mâine, nu, n-am nimica pe luni la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2262_a_3587]
-
Ginecologii mei Prima oară am fost la ginecolog imediat ce-am început armata. Nu mai contează când a fost. Anii ăia de la sfârșitul dictaturii au fost toți la fel, încât n-are nici o importanță dacă a fost un an mai vesel sau mai trist, căci diferențele sunt minime. Era o zi de toamnă însorită și îmi aduc aminte că stăteam într-un șir lung de fete, toate dezbrăcate, ca și mine, așteptând să ajungem la fereastră, unde ne așteptau trei femei
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2262_a_3587]
-
meu drag! Bunicul era destul de supărat. Privea încruntat, puțin pieziș, fără să spună o vorbă. I-a trecut destul de repede, dar numai după ce a examinat iapa cu atenție și a văzut că este bine hrănită iar băiatul este întreg și vesel. Mulțumit, a bătut cu palma crupa Bătrânei, a zâmbit hoțește și a îndemnat-o să meargă la grajd. Iapa a nechezat, l-a împins jucăușă cu botul în piept, a scuturat capul și a plecat agale unde i s-a
Captiv pe tărâmul copilăriei by Marian Malciu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/630_a_1234]
-
Să spună ce a aflat de pe internet despre acest munte. Apoi, eu voi povesti din ce am văzut acolo. Dacă va fi timp... Nu este timp, gata cu pauza! a precizat Mariana bucuroasă că nu este nevoită să vorbească, mușcând veselă din covrigul neterminat. A rămas doar un minut, fraților, a precizat Valentin, unul din cei mai liniștiți băieți ai clasei. Eu propun să rămânem după ore să ascultăm poveștile despre munte... Nu în clasă. Să mergem pe băncile din parc
Captiv pe tărâmul copilăriei by Marian Malciu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/630_a_1234]
-
decât ea. Dar pe de altă parte nimeni nu știa să spună lucruri mai fermecătoare. Mai era și altceva care-mi plăcea la dna Strickland. Știa să-și aranjeze elegant mediul în care trăia. Apartamentul ei era întotdeauna curat și vesel, florile îl înviorau, iar cretoanele din salonaș, în pofida severității mobilierului, erau drăguțe și luminoase. Dejunurile pe care le dădea în mica sufragerie aranjată artistic erau plăcute. Masa era agreabilă, cele două servitoare erau plăcute ca înfățișare, mâncărurile erau bine făcute
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2047_a_3372]
-
Iar noi doi am putea găsi puțin timp să mai stăm de vorbă. Ar fi fost o necuviință să refuz. Când dna Strickland mi l-a prezentat pe soțul ei, acesta mi-a strâns mâna cu oarecare indiferență. Întorcându-se veselă spre el, ea a încercat o mică glumă: — L-am invitat pentru a-i arăta că am într-adevăr un soț. Impresia mea este că începuse să se cam îndoiască. Strickland mi-a adresat un ușor hohot de râs - acela
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2047_a_3372]
-
mai fi atât de surprins de vestea pe care am primit-o când am revenit la Londra începutul toamnei. Nu mă întorsesem decât de douăzeci și patru de ore când m-am întâlnit pe Jermyn Street cu Rose Waterford. — Ei, dar ce veselă și vioaie ești! i-am zis. Ce-ai pățit? Mi-a zâmbit și ochii îi străluceau cu o maliție pe care o cunoșteam deja de mult. Însemna că a aflat vreo bârfă despre o prietenă sau un prieten și instinctul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2047_a_3372]
-
a recunoscut. I-am spus numele. M-am străduit din răsputeri să-mi iau un aer cât mai firesc. Nu mă mai țineți minte. Am avut plăcerea de a cina cu dumneavoastră la sfârșitul lunii iulie. Poftește înăuntru, zise el vesel. Sunt încântat să te văd. Stai jos! Am intrat. Era o cămăruță mică de tot înțesată de mobilă din stilul cunoscut în Franța sub numele de Louis Philippe. Am văzut un pat mare de lemn cu o pilotă roșie umflată
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2047_a_3372]
-
sau un sfânt e în stare să ude asfaltul străzii crezând cu convingere că efortul lui va fi răsplătit pentru că acolo vor răsări crini. Am plătit eu băuturile și pe urmă ne-am îndreptat către un restaurant ieftin, aglomerat și vesel, unde am cinat cu plăcere. Eu aveam o poftă de mâncare caracteristică oricărui tânăr, iar el pe cea a unui om cu conștiința împietrită. Pe urmă ne-am dus la o cârciumă să bem cafea și niște tărie. Spusesem tot
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2047_a_3372]
-
ți-a venit!“ Ea dăduse din umeri și-l întrebase: „Ei, acum îmi dai voie să plec?” „Mai zăbovește o secundă.“ Se uitase cu ochii obosiți la atelierul lui pe care-l iubise deoarece prezența ei îl făcuse să arate vesel ca o adevărată locuință. O clipă închisese ochii, apoi se uitase la ea ca și cum ar fi vrut să-și imprime în minte imaginea ei. Se ridicase și-și luase pălăria: „Nu, plec eu.“ „Tu?“ Fusese uluită, nu înțelesese ce voia
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2047_a_3372]
-
căzuse pradă poftei sălbatice. Poate că-l mai ura încă pe Strickland, dar îi era foame de el și tot ceea ce alcătuise până atunci viața ei ajunsese să nu mai conteze. Încetase să mai fie o femeie complexă, bună și veselă, dar chibzuită deși lipsită de profunzime. Era o menadă. Era dorința întruchipată. Dar poate că toate astea erau numai fanteziile mele. Poate că pur și simplu se plictisise de soțul ei și se îndreptase către Strickland dintr-un fel de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2047_a_3372]
-
așa ceva. Rămânea la fel de gras și obrajii lui roșii și rotunzi străluceau ca niște mere pârguite. Era foarte îngrijit ca înfățișare și continua să-și poarte haina neagră cochetă și melonul întotdeauna o idee prea mică pentru el într-o manieră veselă, ușor dandy. Începuse să facă burtă și suferința n-avea nici un efect asupra ei. Mai mult ca oricând, arăta ca un comis-voiajor prosper. Este grav că exteriorul omului nu se potrivește uneori aproape deloc cu sufletul său. Dirk Stroeve avea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2047_a_3372]
-
imemoriale conform unor datini imemoriale. Chiar și aici e ceva trist și teribil. Însă impresia este superficială și-ți slujește doar pentru a intensifica bucuria momentului. Este ca tristețea pe care o poți vedea în ochii clovnului când un public vesel râde de giumbușlucurile lui. Buzele lui zâmbesc, iar glumele sunt mai vesele pentru că, în comuniunea râsului, el se descoperă și mai insuportabil de singur. Căci Tahiti e zâmbitoare și prietenoasă. E ca o femeie frumoasă care se dovedește destul de darnică
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2047_a_3372]
-
teribil. Însă impresia este superficială și-ți slujește doar pentru a intensifica bucuria momentului. Este ca tristețea pe care o poți vedea în ochii clovnului când un public vesel râde de giumbușlucurile lui. Buzele lui zâmbesc, iar glumele sunt mai vesele pentru că, în comuniunea râsului, el se descoperă și mai insuportabil de singur. Căci Tahiti e zâmbitoare și prietenoasă. E ca o femeie frumoasă care se dovedește destul de darnică în împărțirea farmecelor și frumuseții ei. Și nimic nu poate fi mai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2047_a_3372]
-
un strigăt pasionat pe azurul cerului. Sunt senzuali cu o violență nerușinată, care-ți taie pur și simplu respirația. Iar mulțimea care se înghesuie pe debarcader când trage vaporul la chei este viu colorată și degajată. E o gloată gălăgioasă, veselă, care gesticulează tot timpul. E o mare de fețe cafenii. Ai impresia unei mișcări colorate pe fundalul albastru scânteietor al cerului. Totul se face cu multă agitație - descărcarea bagajelor, controlul vamal; și toată lumea pare că-ți zâmbește. Atmosfera e fierbinte
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2047_a_3372]
-
zdrențuite, ca veșmintele rufoase ale unei împărătese decăzute, creșteau de jur împrejurul casei. Chiar în spatele ei era un avocado, peste tot erau cocotieri care aduceau venituri ținutului. Tatăl Atei plantase crotoni - odogaci - de jur împrejurul proprietății, și aceștia creșteau într-o luxură de culori vesele și strălucitoare. Alcătuiau un adevărat gard de flăcări în jurul proprietății. În fața casei era un mango, iar la marginea luminișului - doi copaci poinciana îngemănați, care prin strălucirea florilor stacojii se luau la întrecere cu aurul cocotierilor. Aici a trăit Strickland din
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2047_a_3372]
-
Cunoașterii, binele și răul erau înspăimântătoare, cuprinzând posibilitățile Necunoscutului. Într-un târziu mi-am luat privirea de la tablou. Simțeam că Strickland și-a păstrat taina, ducând-o cu el în mormânt. — Voyons, René, mon ami, se auzi vocea răsunătoare și veselă a dnei Coutras, ce tot faceți acolo? Iată aperitivele. Întreabă-l pe Monsieur dacă nu vrea să bea un păhărel de Dubonnet Quinquina. — Volontiers, Madame, i-am zis, ieșind pe verandă. Vraja se rupsese. LVIII Veni și vremea să plec
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2047_a_3372]
-
fapt. — Mă tem că nu-i mai ții deloc minte, îmi spuse mândră și zâmbitoare dna Strickland. Fiica mea este acum Doamna Ronaldson. Soțul ei este maior în Regimentul regal de tunari. — Știți, e militar din cap până-n picioare, zise veselă dna Ronaldson. De aceea a ajuns doar maior. Mi-am amintit de previziunea mea făcută cu multă vreme în urmă că o să se mărite cu un militar. Era inevitabil. Avea toate harurile soției de ofițer. Era politicoasă și afabilă, dar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2047_a_3372]
-
citatul ar fi fost din Sfânta Scriptură. Ba chiar nu eram întru totul convins că Robert Strickland nu le împărtășește iluzia. Nu știu de ce mi-am amintit deodată de fiul lui Strickland și al Atei. Aftalsem că e un tânăr vesel și nepăsător. Cu ochii minții îl vedeam pe goeleta pe care muncea îmbrăcat doar cu o pereche de pantaloni de doc. Iar noaptea, când corabia înainta lin, mânată de o briză ușoară, iar matrozii se strângeau pe puntea superioară în timp ce
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2047_a_3372]
-
nu venise încă de la clinică. Gleber, de asemenea, nu era acasă. Așa că am plecat tustrei. Charlot cunoștea un local, pe Grivița, aproape de Cimitirul Sf. Vineri. ― Fraților, are un vin care te scoală din boală și te bagă în groapă. Eram vesel, exuberant, într-o dispoziție de plenitudine cum nu mai fusesem de multă vreme. "Bolta verde" unde am poposit părea un local mizerabil dar, oricum, simpatic. Nu știu de "ce-mi plăceau atâta cârciumile periferice care duhneau de rachiu. Înăuntru toate
Invitație la vals by Mihail Drumeș [Corola-publishinghouse/Imaginative/295579_a_296908]
-
recomandă Novac, atașat de legație, și fata care-l însoțea, o blondă scundă și vioaie, plină de neastâmpăr. ― Iată și pe ceilalți nepoți ai mei: Veverița și 'Urangutanul! ni-i prezentă moșul. Ne-am împrietenit repede. Amândoi erau deopotrivă de veseli și dezghețați. El ne povesti întîmplări exotice din Țara Soa-relui-Răsare unde stătuse câțiva ani. În casă se făcuse cald. Am ieșit în curte și ne-am așezat la umbra teiului. Acolo Coleșiu ne așternu masa și ne ospăta împărătește. Într-
Invitație la vals by Mihail Drumeș [Corola-publishinghouse/Imaginative/295579_a_296908]