9,038 matches
-
conflictual din zonă și rețelele ascunse ale intereselor politice permit includerea, între posibilele explicații ale morții sale, și crima comandată. Accidentul pare a fi fost declanșat de neatenția de-o clipă a șoferului, care se pare că a văzut ceva straniu întâmplându-se pe bancheta din spate. După spusele lui, marcate de ezitări și confuzii, cei doi s-au apropiat unul de celălalt pentru a se săruta, iar scena, vazută în oglinda retrovizoare, l-a tulburat într-atât de mult, încât
[Corola-publishinghouse/Science/84939_a_85724]
-
în insule îndepărtate, în același timp în care o militantă ecologistă protestează pe malului râurilor, cerând măsuri împotriva poluării industriale. Aceleași spirite, sub alte chipuri, au aici rolul de a proba reversibilitatea timpului, posibilă doar în ficțiune. Amalgamul de istorie stranie și captivantă, basm cu prințese, roman de aventuri, meditații despre idei și esențe conferă romanului Sexul cireșilor aerul unui carnaval literar. Fracturat și contradictoriu, indecent, cum sunt adesea glumele bune, romanul lui Jeanette Winterson oferă delicii și surprize, asemeni unui
[Corola-publishinghouse/Science/84939_a_85724]
-
o fantezie convulsiv-barocă generează serii întregi de personaje memorabile, de la Batman, Edward Scissorhands sau Ed Wood, la demonicul Sweeney Todd, Tim Burton este și un poet mai mult decât interesant. Oricine i-a văzut filmele a putut intui poezia intrinsecă straniilor sale personaje. Fiecare e o proiecție dinamică a unui coșmar, uneori blând, alteori atroce, însă întotdeauna viu și neliniștitor. Volumul de poeme Melancolica moarte a Băiatului-stridie* reface, într-o miniatură a cărei frumusețe devine perceptibilă printr-un complex joc vizual
[Corola-publishinghouse/Science/84939_a_85724]
-
a consecințelor. Epuizat de gelozii și bănuieli, pictorul o urmărește maniacal pe cea despre care credea că e singura ființă ce-l poate înțelege. Nebunia lui Castel se lovește însă de un personaj impenetrabil - Allende, soțul orb al Maríei, prezență stranie ce se integrează unui veritabil complex al orbirii în literatura lui Sabato. Viața Maríei, cu toate petele ei obscure, devine rapid sursa unei angoase sufocante, a cărei rezolvare presupune traversarea ireversibilă a unei limite ultime - crima. Tunelul este romanul unui
[Corola-publishinghouse/Science/84939_a_85724]
-
cartea ca pe un răspuns subtil și savant la întrebarea Ce-ai face dacă ai fi bogat, extrem de bogat? Întâlnit într-un spital de boli nervoase, Goggins, om de afaceri prosper retras într-o neverosimilă plictiseală, atrage prin prezența sa stranie interesul naratorului, care îi oferă o întreagă lume ficțională pentru a-și spune povestea. Notele din jurnalul său vor constitui materia primă a unei istorii perfect compatibile cu rezonanța apocaliptică a numelui - "Satana va ieși din temnița lui, ca să înșele
[Corola-publishinghouse/Science/84939_a_85724]
-
în recent inaugurata serie "Portrete în dialog" a editurii Humanitas, fiind deopotrivă o apariție-eveniment și prilejul unei revelații. În această ultimă relatare despre sine, poetul și traducătorul Mircea Ivănescu apare ca un personaj cu totul extraordinar: dramatic prin destinul său straniu, însă fidel până la capăt unui mod ironic de înțelege lumea, prezent în istorie și inevitabil marcat de ea, dar convins de incapacitatea sa de a înțelege realitatea și de a o locui, pur și simplu. Dialogul, desfășurat de-a lungul
[Corola-publishinghouse/Science/84939_a_85724]
-
și Norberto Bobbio sunt autorii pe ale căror explorări Mitchievici își consolidează seria argumentativă ce face posibilă tranziția pe teritoriul culturii române. Aici, rețeaua reperelor se rarefiază, însă se diversifică sub aspectul sensurilor atribuite unui fenomen nou, al cărui idiom straniu cultura română și-l însușește greu. Mihai Zamfir și Matei Călinescu se delimitează primii dintr-o serie de autori interesați, în formule și în intervale temporale diferite, de implicațiile decadentismului și ale sinonimelor sale ideologice. Periodizarea decadentismului, etapă necesară în
[Corola-publishinghouse/Science/84939_a_85724]
-
pentru fragila Audrey Hepburn, i-a stimulat acestuia toleranța fără limite și deschiderile liberale. Cu toate acestea, el a rămas rece, orb și surd la ce spunea ea cu adevărat. Pe când era copil, Merry rostea, fără a se bâlbâi, fraze stranii, răscolitoare: "Mă simt stingheră" sau " Viața e doar o perioadă scurtă de timp în care ești în viață". Trecute prin filtrele temerilor de a nu eșua în a fi un părinte bun, rațional, responsabil, cuvintele tot mai furioasei Merry se
[Corola-publishinghouse/Science/84939_a_85724]
-
de lună și dansa pe podeaua care lucea și strălucea. În jurul nostru noaptea erau dealuri negre și mari. Ea dansa de preferință cu ofițerii valahi, care îmi aduceau dulciuri". Într-un prezent sumbru al narațiunii, mama, bătrână și uscată, moare. Straniu și neliniștitor, episodul înmormântării trimite dincolo de semnificația sa imediată, spre o zonă majoră a morții și suferinței ce definesc războiul. Captiv pe front, prizonier într-un trup mereu vânat de gloanțe, Petar Rajić evadează în lumea lui Čarnojević, marele vagabond
[Corola-publishinghouse/Science/84939_a_85724]
-
irealitatea imediată, interogația esențială, adresată simultan eurilor ce-i structurează conștiința - eul său real, biografic - scriitorul - eul ficțional. Alături de Urmuz și H. Bonciu, Blecher închide un triunghi incert și iluzoriu care a conturat în interbelicul literar românesc o zonă la fel de stranie și neobișnuită precum existențele și cărțile acestor scriitori. Eroii lor sunt atât simptome ale unei modernități radicale, cât și transpuneri autobiografic - ficționale remarcabile. Prin locurile rele" ale identității, prin coșmarul lucid al corpului, drumul spre sine devine o experiență ce
[Corola-publishinghouse/Science/84939_a_85724]
-
al morții și al operei sale de către reprezentanții avangardei. Demetru Demetrescu - Buzău, grefier la Curtea de Casație, își prefațează opera printr-o biografie ce poate fi atribuită unui personaj kafkian și conferă operei sale o tragică autenticitate printr-o sinucidere stranie și violentă (precum majoritatea schițelor sale). O sinucidere se poate substitui uneori unei întregi biografii, iar moartea lui Urmuz poate fi înțeleasă ca un epilog firesc al operei sale, înțeleasă în codul ei. "Urmuz a trecut prin miezul lucrurilor ca
[Corola-publishinghouse/Science/84939_a_85724]
-
a realității, conturează perspectiva centrală a fiecăruia dintre cele trei romane calibrate în jurul "teribilei întrebări cine anume sunt". Destinația călătoriilor eului prin/ printre lume și lucruri nu are niciodată o finalitate, iar momentele semnificative ale traiectoriei sunt, de fapt, evenimente stranii, veritabile spații onirice în materia fluidă a narațiunii. Romanul însuși devine o călătorie de recunoaștere și identificare a substanței intime a eului, fragmentând narațiunea în episoade menite să ilustreze faptul că între acest eu și lume se stabilesc relații organice
[Corola-publishinghouse/Science/84939_a_85724]
-
fapt, trecerea ființei prin locurile întunecate ale trupului macerat de suferință. Intervalul stării incerte a identității este, de fapt, nu doar un moment suspendat în alunecarea timpului, ci o mare parte din întreaga existență a scriitorului. Ceea ce seamănă cu un straniu exercițiu de hipnoză este o ficțiune densă, acutizată în gama înaltă a subiectivității, de unde și aspectul de jurnal sau autoficțiune. Bizara aventură de a fi om" Văzându-și chipul într-o fotografie dintr-un bâlci, protagonistul Întâmplărilor are senzația copleșitoare
[Corola-publishinghouse/Science/84939_a_85724]
-
sale - un expresionism marcat de accente avangardiste, cu frecvente alunecări spre onirism și suprarealism. Poet și prozator, H. Bonciu mizează pe o formulă expresivă hibridă, mai ales în cazul celor două romane, Bagaj... și Pensiunea doamnei Pipersberg, romane de graniță, stranii și aproape de neînțeles pentru gusturile literare ale timpului în care au apărut. Poetica fragmentarului, dublată de incertitudinea încadrării într-un gen literar, sunt elemente suficiente pentru ca Bonciu să fie clasat drept un autor neobișnuit. Cel de-al doilea plan al
[Corola-publishinghouse/Science/84939_a_85724]
-
s-au aflat uneori, în multe dintre culturile europene (dar și în cele influențate de avangarda europeană), autori și artiști care fie au scris texte pentru copii, fie au ilustrat cărți pentru ei, iar rezultatele sunt dintre cele mai spectaculoase, stranii și captivante. Ecoul proclamației suprematiste prin care copilul ține de sacru și de reprezentările pure, primitive ale lumii și ale limbajului, a avut o influență remarcabilă în cultura rusă, la autori precum El Lissitzky sau Vladimir Lebedev, ale căror cărți
[Corola-publishinghouse/Science/84939_a_85724]
-
fotograful a învățat arta profitabilă a deghizării semnelor morții în scopul unei ultime transfigurări. În secolul al XIX-lea victorian, estetica romantică a thanatosului se manifesta uneori în forme neașteptate: fotografia post- mortem e poate cea mai complexă și mai stranie dintre toate. Derivată direct din tradiția europeană a picturii funerare, încadrabilă unei vaste culturi vizuale cu rol memorial, expansiunea fotografiei post-mortem este de obicei asociată secolului al XIX-lea american. Deși primele dagherotipuri post-mortem au fost făcute în Franța, acest
[Corola-publishinghouse/Science/84939_a_85724]
-
istoria culturală a reprezentărilor occidentale ale morții, susține că acest gen de portrete erau mai degrabă rezervate membrilor clerului, un alt cercetător, Anton Pigler, inventariază un registru mai larg, ce include figuri laice în țări precum Olanda sau Ungaria. O stranie metamorfoză... [...].animă aceste portrete în secolul al XIX-lea: deși realizate după moartea subiectului, artistul începe să îl imagineze adesea ca pe un om viu. Primită fără bucurie, sarcina le revenea de obicei pictorilor de mâna a doua, care nu
[Corola-publishinghouse/Science/84939_a_85724]
-
ce începe, firesc, cu negarea realității și se încheie cu acceptarea ei. Așa cum observă analiștii acestui tip de fotografie, motivația ei intrinsecă vizează extremele acestui proces. Asemeni portretului postum, fotografia post-mortem poate răspunde atât nevoii de a nega moartea - de unde strania "deghizare" a mortului-viu sau adormit, metafora somnului fiind un element central în imaginarul thanatic - cât și celei de împăcare cu ea. Imaginile asociate acceptării includ aproape întotdeauna sicriul, iar individul apare nu de puține ori marcat de semnele certe ale
[Corola-publishinghouse/Science/84939_a_85724]
-
deșertul Arizona; în 1946, s-au mutat acolo pentru câțiva ani. Impresionată de "peisajul diabolic" al locului, la care va reveni mereu, atât concret, cât și în scris, dar și pentru a-l distra pe Ernst, Tanning imaginează o poveste stranie și violentă despre o fetiță cu un destin miraculos și un nume premonitoriu, Destina Meridian, locuind într-o casă somptuoasă din mijlocul deșertului, având ca unic prieten un leu de munte. În tablourile ei din anii '40 și '50, de
[Corola-publishinghouse/Science/84939_a_85724]
-
aventurii și libertății, pe care Destina, născută în 1958 în împrejurări dramatice, o va proiecta într-un orizont fabulos. Adoptată de un milionar excentric, Raoul Meridian, fetița locuiește împreună cu acesta pe domeniul său din deșertul Arizona, la Windcote, unde arhitectura stranie a conacului e primul semnal că atât proprietatea, cât și locuitorii ei, se află sub imperiul unor forțe maligne, așteptându-și descătușarea. Geografia locului e un puzzle de tablouri ce prefigurează evenimente sângeroase: După câteva mile de chin pe un
[Corola-publishinghouse/Science/84939_a_85724]
-
florue”, „ilectră de fânear” ș.a.), în împerecheri nu rareori absurde („pomul lângă al său lapte”), înșiruite în fraze care par sau chiar sunt fără nici o noimă. Versurile lui P., numit de Mihai Eminescu „firea cea întoarsă”, sunt dintre cele mai stranii ce s-au iscodit în literatura română. SCRIERI: Urmări pe mormintiri. Giamnân limbi, Iași, 1820; Psaltirea prorocului și împărat David, pref. Vasilie Popp, Brașov, 1827. Repere bibliografice: Maiorescu, Critice, I, 127-129; Pop, Conspect, II, 241-242; Iorga, Ist. lit. XVIII, II
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288998_a_290327]
-
chiar lipsită de adevăr. Cu Freud, visele, actele inconștiente ocultate pînă la el ca accidente sau non-fapte se transformă în simptome ale vieții mentale și-n fapt științific. La fel, cu Le Bon, masele, modurile lor de gîndire, comportamentele lor stranii devin fenomene științifice. Le putem descrie și trebuie să le explicăm. Cu riscul de a nu fi înțeleși de lumea contemporană, cea care are drept caracter particular masificarea societăților și drept actori principali masele, noi nu le putem ignora. Nu
Epoca maselor: tratat istoric asupra psihologiei maselor by Serge Moscovici [Corola-publishinghouse/Science/1426_a_2668]
-
se află laolaltă. Psihologia mulțimilor se dorește, înainte de toate, o știință a acestora dintîi, nu una a societății ori a istoriei. Capitolul VI Viața mentală a mulțimilor I Mulțimile s-ar găsi, așadar, într-o stare comparabilă cu hipnoza, acest straniu drog ce trezește în fiecare dintre noi dorința obscură, de cufundare în întreg. Ea scapă individul de povara singurătății. Îl transportă într-o lume a beției colective, a instinctelor exteriorizate, unde încearcă sentimentul euforic a atotputerniciei sale. Sau, cum spunea
Epoca maselor: tratat istoric asupra psihologiei maselor by Serge Moscovici [Corola-publishinghouse/Science/1426_a_2668]
-
perfizi, ipocriți, simulatori nu sînt astfel, așa cum nici hipnotizatori nu sînt. Numai că pradă unei idei fixe fiind, sînt gata să îi împrumute și să adopte ei înșiși toate aparențele în măsură să îi asigure triumful. De unde și aerul lor straniu de sinceritate dublată de viclenie, care îl făcea pe Talleyrand, vorbind despre Napoleon, să spună: "Acest diavol cu chip de om își bate joc de noi toți; mimează pasiunile, și le și are." La fel ca un actor, un conducător
Epoca maselor: tratat istoric asupra psihologiei maselor by Serge Moscovici [Corola-publishinghouse/Science/1426_a_2668]
-
sugestiei. Medicii și psihologii încearcă să îl ignore, acoperindu-l cu vălul pudibond al științei. Ceea ce ar trebui să corespundă acestor relații de iubire se află, la ei, ascuns sub paravanul sugestiei"386. De fapt, asistăm aici la o foarte stranie răsturnare. Începînd cu Mesmer, vreme de mai bine de un veac, mai întîi adversarii magnetismului animal și apoi cei ai sugestiei au strigat în gura mare cum că acestea nu sînt decît niște scamatorii, simple mistificări ori șarlatanii. Care nu
Epoca maselor: tratat istoric asupra psihologiei maselor by Serge Moscovici [Corola-publishinghouse/Science/1426_a_2668]