85,350 matches
-
țărani”, ST, 1974, 11; Voicu Bugariu, O parodie involuntară, LCF, 1975, 2; Val Condurache, „Păsări călătoare”, CL, 1975, 6; Andi Andrieș, Bădia Nică, CRC, 1977, 5; Const. Ciopraga, Exodul prozatorului Ion Istrati, CRC, 1977, 5; Maftei, Personalități, III, 168-171; Busuioc, Scriitori ieșeni (2002), 237-238. Ș.A.
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/287637_a_288966]
-
Râmnicu Vâlcea - 26.IX. 1950, București), poet. Frate mai mic al lui Virgil Treboniu, M. a urmat cursul secundar la Liceul „Matei Basarab” din București, după care s-a înscris la Facultatea de Drept. A debutat în „Revista scriitoarelor și scriitorilor români”, sub numele real. Ulterior a mai colaborat la „Cruciada românismului”, „Raza literară”, „Progresul”, „Suflet și viață”, „Prepoem”, „Jurnalul literar”, „Afirmarea”, „Curentul magazin” ș.a. După ce își tipărește la Craiova placheta Versuri (1937), îi apar în colecția „Adonis”, printre ai cărei
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288295_a_289624]
-
a îndreptat apoi spre activitatea editorială, fiind redactor la Editura de Stat pentru Literatură și Artă (1950-1968) și redactor-șef al Editurii Univers (1968-1975). În această calitate a participat la alcătuirea proiectului de traduceri din clasicii literaturii universale și din scriitorii contemporani. Din 1975 până la încetarea din viață a lucrat în Centrala Editorială. Debutează cu o transpunere din Howard Fast, Calvarul lui Sacco și Vanzetti (1954), desfășurând apoi o intensă activitate de traducător al literaturilor engleză și americană. Editorului M. i
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288072_a_289401]
-
cultură „Echinox”, din 1969 fiind secretar general de redacție, când și debutează cu publicistică, susținând totodată rubrica „Muncile lui Dedal”. După licență este redactor la „Tribuna”, lucrând aici până la sfârșitul prematur. Debutează editorial în 1973 cu romanul Sepia (Premiul Uniunii Scriitorilor), apărut în colecția de proză îndrumată de D. R. Popescu. Colaborează cu proză, eseu și traduceri la „Tribuna”, „Steaua”, „România literară”, „Luceafărul”, „Vatra”, „Viața românească”, „Familia”, „Ateneu” ș.a. În romanele Sepia și Febră vesperală (1982), ca și în volumul de
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289398_a_290727]
-
zi, Ninge pe contrabas, Vară indiană, Dimineața unei nimfe, Întoarcerea lui Odiseu). Dimensiunea experimentală rămâne explicită în câteva tablete eseistice, transpuse în registru epic (Joc secund, Cuvintele), în filigranul cărora se pot citi confesiunea de atelier și crezul estetic al scriitorului. Latura autoreflexivă a prozei lui R. este constitutivă romanelor, mai elocvent în Febră vesperală. Condiția omului supus unor dramatice limitări existențiale și istorice este, simultan, temă de meditație despre destinul creatorului de literatură și capacitatea lui de a înțelege. Secvențele
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289398_a_290727]
-
Constantin Hârlav, „Sepia”, TR, 1974, 45; Ioan Moldovan, Premiile literare comentate. Proza. 1973, ECH, 1974, 11-12; Ulici, Prima verba, I, 191-193; Titel, Pasiunea, 164-166; Ion Simuț, „Nostalgii secrete”, ECH, 1977, 1; Radu G. Țeposu, „Nostalgii secrete”, ST, 1977, 4; Iorgulescu, Scriitori, 238-239; Traian Ungureanu, Șansa naratorului, AFT, 1982, 12; Mircea Muthu, Romanul și «sferele din China», ST, 1983, 2; Vlad, Lectura rom., 205-209; Marian Papahagi, Marcel Constantin Runcanu, TR, 1987, 17; Ioan Holban, Sintaxa socială, CL, 1988, 4; Vasile Petre Fati
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289398_a_290727]
-
rolul titular. 1904 Andrew Cecil Buedley (1851-1935) și-a făcut un nume jucînd rolul regelui Lear. 1905 O producție americană cu Robert Nautell. În Germania se toarnă primul film de 35 mm, astăzi pierdut. 1906 Lev Nicolaevici Tolstoi (1828-1910), marele scriitor moralist și mistic rus, autor al pamfletului În ce cred în care desparte creștinismul de misticism și-l transforma într-un sever ascetism care are la bază doctrina non-rezistenței, lansează cel mai virulent atac asupra în ter pretărilor din lungă
by William Shakespeare [Corola-publishinghouse/Science/1030_a_2538]
-
lume scoasă din țîțîni". George Orwell (1903-1950) publică studiul critic asupra piesei Regele Lear (inclus în Collected Essay, 1961) intitulat Lear, Tolstoy and the Fool (Lear, Tolstoi și Bufonul), care este un răspuns în timp la eseul antishakespearian al marelui scriitor rus. Că și Lear, Tolstoi renunța la onoruri, la titlul de conte, dar dorește totuși să se bucure de avantajele poziției sociale la care renunțase. Morală lui Or well, desprinsa din întreprinderea critică pe care o face, îndeamnă la acceptarea
by William Shakespeare [Corola-publishinghouse/Science/1030_a_2538]
-
Essays and Interviews, (State University of New York Press, 1999). și-a privit piesele că pe investiții riscante. Ele au fost jucate în continuare după retragerea și moartea să deoarece erau creații dramaturgice bine concepute reprezentînd adevărată esență a teatrului. Cunoaștem scriitorul exclusiv prin piesele sale. Regele Lear este o realizare de marcă a unei cariere literare distinse. Astfel, piesa merită și chiar necesită o abordare plină de respect din partea specialiștilor, editorilor, actorilor, regizorilor și, în special, din partea traducătorilor. Ea face față
by William Shakespeare [Corola-publishinghouse/Science/1030_a_2538]
-
se sustrage aerului de familie: un modernism târziu, obosit cu distincție, lipsit de mari investiții energice, rafinat și calofil, uniformizând într-o dicție stinsă eterogenitatea influențelor livrești. Abia al cincilea volum de poezie, Spiritul însetat de real (1978; Premiul Uniunii Scriitorilor), a provocat receptivitatea criticii. Motivul ține de accidental: poezia lui R. oferă un caz neproblematic de evoluție nesinuoasă, discretă, de augmentare prin proliferare (și nu prin bruscare calitativă) a unor coordonate inițiale. Printr-o coincidență, unul din textele volumului deschidea
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289289_a_290618]
-
bibliografice: Dana Dumitriu, „Clar și singurătate”, RL, 1972, 48; Caraion, Duelul, 133-135; Piru, Poezia, II, 407-409; Ciobanu, Incursiuni, 110-112; Raicu, Critica, 356-358; Al. Andriescu, „Utopia ninsorii”, CRC, 1976, 5; Aurel-Dragoș Munteanu, Cristalele de gheață ale poeziei, LCF, 1977, 50; Iorgulescu, Scriitori, 135-136; Raicu, Practica scrisului, 355-359; Laurențiu Ulici, „Spiritul însetat de real”, CNT, 1978, 41; Nicolae Ciobanu, Explozii ale sufletului captiv, RL, 1978, 43; Paul Dugneanu, Luciditatea conștiinței și limbajul antiretoric, LCF, 1978, 52; Victor Atanasiu, Grație și gravitate, „Scânteia tineretului
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289289_a_290618]
-
Victor Atanasiu, Grație și gravitate, „Scânteia tineretului”, 1978, 30 decembrie; Doinaș, Lectura, 230-235; Felea, Aspecte, II, 232-236, III, 86-90; Cristea, Faptul, 157-161; Raicu, Printre contemporani, 136-140; Poantă, Radiografii, II, 41-47; Tuchilă, Cetățile, 149-165; Cristea, Modestie, 69-76; Raicu, Fragmente, 271-280; Simion, Scriitori, III, 366-375; Grigurcu, Existența, 447-452; Cristea, Fereastra, 228-235; Tuchilă, Privirea, 168-176; Crohmălniceanu, Al doilea suflu, 66-72; Dan Petrescu, Tentațiile anonimatului, București, 1990, 207-208; Negoițescu, Scriitori contemporani, 373-377; Poantă, Scriitori, 81-84; Ulici, Lit. rom., I, 151-154; Marius Robescu, PRA, II, 679-682
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289289_a_290618]
-
136-140; Poantă, Radiografii, II, 41-47; Tuchilă, Cetățile, 149-165; Cristea, Modestie, 69-76; Raicu, Fragmente, 271-280; Simion, Scriitori, III, 366-375; Grigurcu, Existența, 447-452; Cristea, Fereastra, 228-235; Tuchilă, Privirea, 168-176; Crohmălniceanu, Al doilea suflu, 66-72; Dan Petrescu, Tentațiile anonimatului, București, 1990, 207-208; Negoițescu, Scriitori contemporani, 373-377; Poantă, Scriitori, 81-84; Ulici, Lit. rom., I, 151-154; Marius Robescu, PRA, II, 679-682; Dicț. analitic, II, 168-170; Milea, Sub semnul, 52-67; Manolescu, Lista, I, 289-294; Popa, Ist. lit., II, 511-513; Dicț. scriit. rom., IV, 74-75. M.I.
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289289_a_290618]
-
41-47; Tuchilă, Cetățile, 149-165; Cristea, Modestie, 69-76; Raicu, Fragmente, 271-280; Simion, Scriitori, III, 366-375; Grigurcu, Existența, 447-452; Cristea, Fereastra, 228-235; Tuchilă, Privirea, 168-176; Crohmălniceanu, Al doilea suflu, 66-72; Dan Petrescu, Tentațiile anonimatului, București, 1990, 207-208; Negoițescu, Scriitori contemporani, 373-377; Poantă, Scriitori, 81-84; Ulici, Lit. rom., I, 151-154; Marius Robescu, PRA, II, 679-682; Dicț. analitic, II, 168-170; Milea, Sub semnul, 52-67; Manolescu, Lista, I, 289-294; Popa, Ist. lit., II, 511-513; Dicț. scriit. rom., IV, 74-75. M.I.
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289289_a_290618]
-
Wechsler sau Wexler; 14.XI.1898, Iași - 2.X.1944, Auschwitz), poet și eseist. S-a afirmat în literatura franceză sub numele Benjamin Fondane. Tatăl său, Isaac Wechsler, era meseriaș și agent de asigurări, iar mama sa, Adela, era sora scriitorului și folcloristului Moses Schwarzfeld, colaborator al revistei „Contemporanul”. Frumoasa bibliotecă a bunicului după mamă îi va reveni lui F., trezind în el „nevoia unei lumi mai frumos trăite”. „Am moștenit-o ca s-o continui”, va declara el cu mândrie
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/287114_a_288443]
-
într-un articol publicat în „Sburătorul”, subliniind în repetate rânduri importanța pe care bogatele-i lecturi o vor avea în alchimia propriei creații literare. Bunicul după tată fusese arendaș al moșiei Fundoaia (ținutul Herța, fostul județ Dorohoi), de la numele căreia scriitorul își va crea mai târziu pseudonimul. Peisajele Moldovei și amintirile copilăriei petrecute acolo vor deveni materia lirică pe care poetul, în prima sa tinerețe, o va filigrana inconfundabil. Astfel, cele două rădăcini familiale se vor dovedi egal de fecunde în
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/287114_a_288443]
-
Revista noastră”, „Vieața nouă”, „Opinia”. În 1918 îi apare volumul de proză poetică Tăgăduința lui Petru, cuprinzând și o percutantă prefață despre simbolism, carte remarcabilă poate mai puțin prin viziunea filosofico-religioasă, cât prin gamele de limbă vorbită, în care tânărul scriitor excelează. Mutându-se în 1919 la București, continuă colaborarea la presa literară a vremii sub pseudonimul Alex. Villara (sub care scrie o poezie înfocată de exaltare a tradiției istorice medievale, precum poemul Moșii, datând din 1915), apoi ca B. Fundoianu
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/287114_a_288443]
-
de iluzii a literaturii și culturii sale, pe care o va și numi „tărâmul viselor și al poeziei”. În acest exil voluntar va fi însoțit de sora sa Lina și de soțul acesteia, Armand Pascal, cealaltă soră, Rodica, măritată cu scriitorul Paul Daniel, rămânând în țară și contribuind astfel la menținerea unor punți permanente de legătură între cel expatriat și cultura română. La Paris, după o scurtă perioadă mai puțin plăcută petrecută la Imprimeriile Gourmont, este angajat, prin 1924, ca funcționar
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/287114_a_288443]
-
de concentrare, va fi prea târziu... Înainte de toate, ofensiva fascistă trebuie împiedicată... se știe rolul ei nimicitor... Vârsta cavernelor nu e departe... Astăzi, libertatea de gândire, posibilitatea însăși a operei de artă sunt supuse la carantină; cum s-ar putea scriitorul dezinteresa de rezultatele unei lupte în care pielea lui este în joc?” Iar în 1948, în revista „Flacăra”, Ion Călugăru, unul dintre prietenii lui, publica o cutremurătoare evocare, Tactica groazei, cu subtitlul Cea din urmă povestire a poetului ars de
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/287114_a_288443]
-
a urî pe tâlharii care au cultivat ura de oameni.” Dacă întreaga creație a lui F., fie ea de expresie română, fie scrisă în franceză, aparține, într-o măsură mai mică sau mai mare, dar cu bună dreptate, culturii franceze, scriitorul rămâne ancorat istoriei literare a țării în care s-a născut și s-a format atât prin operele sale publicate aici, cât și prin ecoul pe care ele l-au avut de-a lungul timpului. În primul rând poetul, nu
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/287114_a_288443]
-
amintire, moartea/ va fi desăvârșit opera urii, / iar eu voi fi un mănunchi de urzici sub picioarele voastre.// Ei bine, atunci să știți că aveam și eu un obraz/ ca al vostru. O gură care se ruga, ca și voi”). Scriitor de vastă anvergură, filosof, „poet al absurdului și unul din rarii poeți existențialiști, evadând din frontierele mentale printr-un lirism liber în care apare lumea modernă sub semnul contradicțiilor ei” (Robert Sabatier), cu destinul frânt de deportarea nazistă, F. e
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/287114_a_288443]
-
1999; Ființa și cunoașterea: încercare asupra lui Lupașcu, pref. și trad. V. Sporici, Iași, 2000. Repere bibliografice: Aderca, Contribuții, I, 461-468, II, 200-211, 342-345, 419-421, 462-463; Constantinescu, Scrieri, III, 22-26; Călinescu, Ist. lit. (1941), 780-782, Ist. lit. (1982), 864-866; Negoițescu, Scriitori, 186-198; Oarcăsu, Oglinzi, 204-211; Tomuș, 15 poeți, 210-229; Crohmălniceanu, Lit. rom. expr., 117-124; Crohmălniceanu, Literatura, II, 394-405; Barbu, O ist., I, 30-32; Pop, Transcrieri, 87-124; Martin, Identificări, 178-184; Martin, Dicțiunea, 20-57; Zaciu, Cu cărțile, 229-237; Bucur, Poezie, 96-121; Regman, Noi
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/287114_a_288443]
-
prin metode barbare. Gabriel Liiceanu, în Întălnire cu un necunoscut, relatează cum își descoperă potențialul intelectiv într-un concurs de istorie inițiat între școli. E adevărat că acești oameni sunt ei înșiși altfel, sunt elite, și dacă aș urma teoria scriitorului Tudor Cătălin Zarojanu, pănă la urmă omul ajunge să și exerseze vocația, cănd o are. Dar ca s-o descoperi la vărsta școlii, e nevoie de contexte, de provocări, de ocazii, de oportunități. Și Școala altfel, ar putea să le
Ieşirea în etern. Exerciţiu împotriva căderii by Valeria Roşca () [Corola-publishinghouse/Science/1134_a_2311]
-
succesiune de labirinturi menite a fi descifrate și puse într-o ecuație personală de către critic (la rândul său asemănat cu un Tezeu prudent îndrăgostit), atent la sublinierea enigmelor sau a fețelor ascunse. Astfel, Lecturi moderne cuprinde studii asupra operelor unor scriitori de factură diversă, de la Mihai Eminescu la Nichita Stănescu și Mircea Ivănescu sau de la Gib I. Mihăescu și Liviu Rebreanu la Marin Preda, Dumitru Radu Popescu sau Alexandru Ivasiuc. Universul scrierilor lui Marin Preda și Nichita Stănescu este circumscris unei
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289393_a_290722]
-
În studiul despre D.R. Popescu se analizează mijloacele epice prin care modalitatea de configurare a personajelor devine analoagă construcției labirintice a scrierilor. Este anticipată una dintre ideile centrale ale monografiei din 1981, primul studiu literar mai amplu asupra operei acestui scriitor, unde sunt inventariate, după regulile structuralismului, principalele scenarii, teme sau cronotopuri din nuvele, romane și dramaturgie. În Civilizația romanului - lucrare structurată în două volume, Rădăcini (1983) și Arhitecturi epice (1991) - eseista analizează avatarurile speciei și îndeosebi metamorfozele suferite de anumite
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289393_a_290722]