85,350 matches
-
natura se află într-o contopire organică cu omul... Fascinat de comparațiile bizare și lipsite de gust din paginile romanului, criticul scrie bucuros că meritul autorului stă în faptul că ar fi «evitat șabloanele». Iată, așadar, că tendințele formaliste ale scriitorului s-au întâlnit cu acelea ale criticului; dar este oare firesc ca această întâlnire nefericită să aibă loc în paginile Vieții românești? Dacă în primul caz - al cronicii Zile slăvite - era vorba de un articol care «face praf» pe nedrept
[Corola-publishinghouse/Science/2301_a_3626]
-
de Dumitru Mircea publicat în foileton în Viața românească, apărut în acest an la Editura Tineretului, într-un tiraj de invidiat: 22.000 exemplare, tiraj rezervat doar consacraților și foarte rar debutanților în roman. „Un roman valoros al unui tânăr scriitor” conchide S. Damian 29 în Contemporanul. Pe drumul înfloririi gospodăriei agricole colective își întitulează Silvian Iosifescu 30 cronica literară. Același înalt diapazon analitic și în Almanahul literar 31 din Cluj și Iașul nou32. Se pare că, în fine, unul dintre
[Corola-publishinghouse/Science/2301_a_3626]
-
intime specifice fiecărui individ (...). Romanul Pâine albă, fără a fi o întrupare perfectă a tot ceea ce poporul nostru muncitor așteaptă de la talentul lui Dumitru Mircea, este o încercare din cele mai valabile, care îl așează, de la început, pe autor, printre scriitorii noștri ale căror pagini închinate noului sat românesc, vor rămâne”. O carte „de care poporul are nevoie” este și romanul lui Horvath Istvan, scrie Eugen Campus 33, dar și Dan Costa 34 în revista clujeană. Spicuim câteva opinii ale criticului
[Corola-publishinghouse/Science/2301_a_3626]
-
pomădați și spilcuiți (în privința redării vorbirii nesclivisite traducerea a fost credincioasă originalului, după cum se poate constata și din fragmentul de dialog citat mai sus). Toate aceste însemnate calități - ca și altele, multe, nemaipomenite aici - își au izvorul în faptul că scriitorul s-a situat în miezul vieții, a dat noului în viață locul ce i se cuvine. Dar, într-un anumit sens, s-ar putea spune că tot în direcția aceasta, în incomplecta realizare a scopului propus - trebuiesc căutate și slăbiciunile
[Corola-publishinghouse/Science/2301_a_3626]
-
viață locul ce i se cuvine. Dar, într-un anumit sens, s-ar putea spune că tot în direcția aceasta, în incomplecta realizare a scopului propus - trebuiesc căutate și slăbiciunile cărții. Desigur, nu poate fi îndeajuns prețuit curajul cu care scriitorul a căutat și a izbutit să pună în centrul romanului acțiunea organizației de partid. Dar, îndreptându-și integral atenția asupra sarcinii dificile de a înfățișa din interior munca unui colectiv de comuniști, Istvan Horvath a tratat mai superficial masa celor
[Corola-publishinghouse/Science/2301_a_3626]
-
sărăci literatura noastră. Și cartea lui Istvan Horvath este o astfel de lucrare bună, de care poporul are nevoie, pentru că îl ajută în munca și lupta lui. Prin atitudinea ferm partinică, prin vigoarea cu care, situându-se în miezul vieții, scriitorul a izbutit să promoveze noul, dându-i în cuprinsul operei literare locul hotărâtor pe care-l deține în viață - romanul Brazdă peste haturi constitue un succes al întregului nostru front literar”. Vii discuții a stârnit în presa literară și romanul
[Corola-publishinghouse/Science/2301_a_3626]
-
arată că în desfășurarea cu succes a luptei socialismului împotriva capitalismului, când crește vijelios sectorul socialist al economiei naționale și scade neîntrerupt greutatea specifică a elementelor capitaliste...» (...). Acest proces n-a fost observat de Aurel Mihale și nici de alți scriitori ai noștri (...). În romanul, Ogoare noi, schematismul unora din personaje se face simțit și în felul în care ele se exprimă (...). Ar părea că este vorbirea unuia și aceluiași personaj. Și totuși cele două pasaje aparțin unor personaje diferite; prima
[Corola-publishinghouse/Science/2301_a_3626]
-
caracterizează printr-o deosebită răceală față de roman (...). A doua se preocupă de analiză și izbutește să demonstreze în bună măsură valoarea romanului. Amândouă însă găsesc deficiențe imaginare, și trec cu vederea lipsuri reale ale romanului (...). La discuția organizată de Uniunea Scriitorilor cu privire la romanul Ogoare noi, din păcate, mulți dintre scriitorii fruntași - și mai ales dintre prozatori și critici - n-au participat. În discuția amintită - ca de altfel în critica din Contemporanul - s-a manifestat o tendință de ușurință asupra calităților romanului
[Corola-publishinghouse/Science/2301_a_3626]
-
se preocupă de analiză și izbutește să demonstreze în bună măsură valoarea romanului. Amândouă însă găsesc deficiențe imaginare, și trec cu vederea lipsuri reale ale romanului (...). La discuția organizată de Uniunea Scriitorilor cu privire la romanul Ogoare noi, din păcate, mulți dintre scriitorii fruntași - și mai ales dintre prozatori și critici - n-au participat. În discuția amintită - ca de altfel în critica din Contemporanul - s-a manifestat o tendință de ușurință asupra calităților romanului Ogoare noi, fără a le demonstra - în schimb de
[Corola-publishinghouse/Science/2301_a_3626]
-
din problemele tratate, trebuie subliniat faptul că ideile partidului încălzesc, luminează și îndeamnă la acțiune pe cele mai multe dintre personaje (...)”. Același critic, după un an (în Viața românească, 1953): „Critica noastră literară săvârșește adesea greșeli care ajung să deruteze pe unii scriitori (...). Trebuie spus că, din păcate, de o astfel de critică au avut parte, în general, cărțile lui Aurel Mihale. În intervalul de un an de zile, Aurel Mihale a publicat, în afara unor articole și schițe, un roman cu multe sute
[Corola-publishinghouse/Science/2301_a_3626]
-
scris patru cronici literare - povestirile În pragul primăverii și Judecata n-au stat până acum suficient în atenția criticii: n-au apărut decât câte o cronică pentru fiecare din cele două lucrări. Dacă prin cantitate grija criticii față de dezvoltarea acestui scriitor, aflat în definitiv la începutul drumului lui, a fost insuficientă, trebuie arătat că prin calitate aportul criticii literare n-a fost deloc mai presus. Fie că i se imputau unele greșeli imaginare (în Almanahul de la Cluj se considera o greșală
[Corola-publishinghouse/Science/2301_a_3626]
-
înghețat, judecătoresc, expediind în grabă chestiuni la care autorul și cititorii aveau dreptul și doreau să capete răspuns (cronica din Contemporanul despre Ogoare noi) aceste cronici n-au fost în cea mai mare parte în măsură să-l ajute pe scriitor. Și toate - inclusiv cea semnată de autorul rândurilor de față, în Viața românească - au trecut ca pe lângă o chestiune de la sine înțeleasă sau inutil de discutat, pe lângă o problemă deosebit de acută a scrisului lui Aurel Mihale: problema cenușiului care caracterizează
[Corola-publishinghouse/Science/2301_a_3626]
-
larg, în biblioteci, cămine culturale - cărți despre care te întrebi cu surprindere cum de au putut fi tipărite. Și totuși ele au apărut în edituri de seamă ca ESPLA și Editura Tineretului. Și ceea ce e mai grav: poartă semnătura unor scriitori de frunte ai literaturii noastre. Nuvela Râpa Oarbei editată de ESPLA este sub nivelul creației lui Eusebiu Camilar și, evident, sub nivelul cerințelor impuse de tratarea unei teme atât de importante. Este drept că poporul așteaptă cu nerăbdare opere literare
[Corola-publishinghouse/Science/2301_a_3626]
-
încheieturi. Ai continuu impresia că autorul a pornit de la o scenă prestabilită, căutând apoi să o umple cu câteva fapte de viață (...). Oamenii nu trăiesc, nu sunt ființe vii; acționează conform unor formule-șablon pe care le întâlnim și la alți scriitori, ba chiar și la alte opere ale lui Camilar. Autorul se repetă pe el însuși. Își repetă în special greșelile: întâlnim aceeași predilecție naturalistă pentru extraordinar (figura mutului oropsit), rezolvarea facilă a problemelor prin introducerea nelipsitei ședințe cu mărturisiri autobiografice
[Corola-publishinghouse/Science/2301_a_3626]
-
acestor muncitori nici un personaj viabil din punct de vedere artistic, iar acțiunile dușmanului de clasă să pară artificiale (...). Este regretabil faptul că ESPLA a putut să tipărească o asemenea carte cu greșeli atât de grave”. *** Mihnea GHEORGHIU 40: „Ca un scriitor din zilele noastre să-și ia sarcina de a smulge (fie și numai parțial) masca de pe obrazul urât al tagmei asfințite a celor în «frac și joben», e un fapt de seamă (...). Schițele mai ample strânse sub titlul sugestiv Fără
[Corola-publishinghouse/Science/2301_a_3626]
-
însuși să-și fi scos în prealabil mănușile. Realism cu... mănuși? Imposibil. Nu mai suntem «în pragul Orientului unde nimic nu se ia în serios». *** S.DAMIAN 41: „Încercând să ascundă schematismul, lipsa de conținut sufletesc a acestor personaje, unii scriitori introduc scene care să «umanizaze» personajele, să le apropie artificial de cititori. Neavând destulă încredere în marele izvor de artă care este realitatea, manifestând încă o poziție intelectualistă față de viață, unii autori apelează la procedee ale literaturii decadente, burgheze, deformând
[Corola-publishinghouse/Science/2301_a_3626]
-
Tot astfel, în nuvela lui Alexandru Jar, Undeva pe Dunăre, profilul moral al omului nou se reliefează distinct, unitar. Grănicerul Andrei Constantin, fire pasionată, nedomolită, profund atașat poporului, se sacrifică în mod eroic pentru a contribui la prinderea dușmanului (...). Uneori scriitorul, pentru că nu reușește să descopere în muncă, în lupta socială, chipul adevărat al omului, creează conflicte sufletești artificiale, în care eroul este pus să ducă o luptă individualistă plină de frământări searbede, pentru depășirea propriilor sale suferințe (...). Astfel apare de
[Corola-publishinghouse/Science/2301_a_3626]
-
acoperi lipsa reflectării conflictului esențial al realității, conflictul de clasă, în care se conturează puternic personalitatea caracterelor eroilor (...). Iată, de pildă, nuvela Prietenie de Traian Coșovei. Organizatorul de partid Andrei este un tip singuratec, care muncește fără nici un obiectiv (...). În fața scriitorilor noștri stau de pildă minunatele opere ale literaturii sovietice. În creația lui Gorki, Fadeev, Șolohov, etc. umanismul socialist este tema centrală (...)”. *** Mihai GAFIȚA 42: „De curând au apărut lucrări literare în care bătălia ce se duce azi în satele noastre
[Corola-publishinghouse/Science/2301_a_3626]
-
după ce această condiție esențială a succesului artei realiste a fost abordată la congresul din septembrie al P.C (b) al U.R.S.S. - devenit cu acest prilej P.C.U.S. O primă punere în temă - cu insistență pe noile sarcini care stau în fața scriitorilor români, dar și pentru sine însuși, face Petru Dumitriu 44: „Citirea raportului de activitate prezentat de tov. G.M. Malenkov mi-a dat, ca oricui, o impresie covârșitoare de forță: într-adevăr, viața societății sovietice se desfășoară în proporții și într-
[Corola-publishinghouse/Science/2301_a_3626]
-
covârșitoare de forță: într-adevăr, viața societății sovietice se desfășoară în proporții și într-un ritm pentru care sunt greu de găsit cuvinte (...). Există o parte a raportului care îi dă o importanță extraordinară în ochii mei ca artist și scriitor (...). Noi, scriitorii și artiștii, găsim un astfel de pasaj în raportul tov. Malenkov, un text care tratează problemele cele mai importante ale literaturii și artei. Este limpede că acea parte a raportului are o însemnătate covârșitoare nu numai pentru literatura
[Corola-publishinghouse/Science/2301_a_3626]
-
forță: într-adevăr, viața societății sovietice se desfășoară în proporții și într-un ritm pentru care sunt greu de găsit cuvinte (...). Există o parte a raportului care îi dă o importanță extraordinară în ochii mei ca artist și scriitor (...). Noi, scriitorii și artiștii, găsim un astfel de pasaj în raportul tov. Malenkov, un text care tratează problemele cele mai importante ale literaturii și artei. Este limpede că acea parte a raportului are o însemnătate covârșitoare nu numai pentru literatura și arta
[Corola-publishinghouse/Science/2301_a_3626]
-
sovietică, ci și pentru literatura și arta noastră. E vorba acolo de principii ale artei realiste, care sunt valabile și pentru noi, și vor rămâne valabile și în viitor. La citirea acelor fraze cu care tov. Malenkov vorbește despre datoriile scriitorului realist și de defectele unor anumite opere, mi-au revenit în minte într-o clipă dorințele, aspirațiile artistice și greutățile, piedicile, într-un cuvânt întreaga frământare a noastră, scriitori și artiști, în ultimii ani (...). Raportul tov. Malenkov ne atrage atenția
[Corola-publishinghouse/Science/2301_a_3626]
-
La citirea acelor fraze cu care tov. Malenkov vorbește despre datoriile scriitorului realist și de defectele unor anumite opere, mi-au revenit în minte într-o clipă dorințele, aspirațiile artistice și greutățile, piedicile, într-un cuvânt întreaga frământare a noastră, scriitori și artiști, în ultimii ani (...). Raportul tov. Malenkov ne atrage atenția asupra necesității luptei împotriva lucrărilor «mediocre, șterse, iar uneori chiar lucrări făcute de mântuială, care denaturează realitatea» (...). Textul citat din raportul lui G.M. Malenkov ne va întări în lupta
[Corola-publishinghouse/Science/2301_a_3626]
-
cu curaj împotriva acelor critici (mai ales dintre criticii anonimi din redacții) care se sperie de viață și o vor oglindită într-o oglindă de un trandafiriu șters, ca și cum ar fi fost unsă cu sirop. Cred că mulți dintre noi, scriitori și artiști, n-am luptat destul de curajos pentru poziția realistă în arta noastră. De ce? Pentru că, printre altele, dacă știam poate mai bine să înfățișăm «tot ceea ce e negativ, putred, cangrenat, tot ceea ce frânează mișcarea înainte», cum spune G.M. Malenkov, n-
[Corola-publishinghouse/Science/2301_a_3626]
-
o recoltă bogată de opere literare care ilustrează forța cu care se dezvoltă noua noastră literatură pe drumul realismului socialist. Sămânța sădită de poporul nostru, de partidul clasei muncitoare, rodește din plin (...). Ele ilustrează progresul făcut de fiecare din acești scriitori față de creația lor dinainte (...). Aceasta nu în mod mecanic: ele corespund dezvoltării proprii, originale a fiecăruia. La unii, sunt romane ce succed altor romane, depășindu-le. La alții, ca de pildă la Dumitru Mircea (Pâine albă) sau la Șt. Andrei
[Corola-publishinghouse/Science/2301_a_3626]